Hoi Door een gebrek aan alternatieven , ben ik terug ingerold in de klassieke muziekschool (België) waar ik 2u muzikale cultuur heb en 1u gedeelde instrumentles. Mijn man kan bvb 14 daags gitaarles gaan volgen in een alternatieve school. Daarmee bedoel ik, hij krijgt 1u les individueel zonder andere verplichtingen. Geen AMC of optredens... Soms denk ik nu : met wat ben ik bezig? Wekelijks 2u op maandagavond na mijn werk muziek gaan luisteren waardoor ik om 21u terug thuis ben. Op zaterdag 1u gedeelde instrumentles. 15 min per persoon en 15 min opwarmen. Mijn vraag dus naar jullie : hoe volgen jullie les? In persoon, online... Wat is jullie bedoeling? Optreden geven? Willen jullie in een ensemble spelen? Puur voor jezelf... Ik weet bvb voor mezelf niet goed waarom ik cello blijf spelen... Ik zit niet in een ensemble en speel nooit voor anderen waardoor ik me begin af te vragen waarom ik feitelijk nog speel! Ik hoor het graag maar vind altijd van mezelf dat het op niks trekt. Klinkt nooit zoals ik het wil. Ook tijdens de les nu ben ik zo nerveus daar er 2 anderen en de lesgeefster op mijn vingers zit te kijken dat het steevast vals klinkt of ik fouten maak. Balen! Ik zit denk ik in een crisis Soms denk ik om over te schakelen naar piano...klinkt meteen goed. En kansen genoeg om een privé leraar te vinden. Waarom spelen jullie dus cello? Spelen jullie voor anderen? ... Frusty Sofie
Naar mijn beleving wel maar vooral rond de grotere steden, ik weet dus niet hoe het voor studentje is. Ik kan mezelf trouwens wel vinden in de beschreven situatie. Ik speel viool enkel voor mezelf, ik houd van de uitdaging, maar heb ook niet de drang om op te treden of met mensen samen te spelen.
Ik speel in de eerste plaats omdat ik het leuk vind om af en toe een nieuw stuk te pakken, mijn bekende stukken nog een keer door te nemen, en gewoon omdat ik geniet van het geluid van de cello. Zelfs de open snaren! In de tweede plaats is het erg leuk om samen te spelen, geen moeilijke stukken niet noodzakelijk voor publiek, in de kerk om de gemeente zang te ondersteunen. Of vrije improvisaties met een fluitist, en gewoon ook samen met mijn vrouw piano en cello. Soms is het ook leuk om voor belangstellend publiek te spelen, maar dan denk ik eerder aan een trouwerij of een uitvaart dan aan een concert. Vroeger vond ik de spanning daarvan wel aantrekkelijk, maar muziek maken bij een levens gebeurtenis vind ik veel zinvoller. Tenslotte vind ik het erg leuk om die passie te delen met mensen die dat ook willen, en geef ik een aantal leerlingen celloles. Ik merk aan sommige leerlingen dat ze de lat te hoog leggen, en van de stress een minder mooie toon hebben of zelfs vals gaan spelen. Voor sommige leerlingen werkt het beste om gewoon even koffie te zetten terwijl ze in spelen, waarna ik wat opbouwende tips geef. Bijvoorbeeld dat we een streek heel erg vooruit gaat, en dat ze nu misschien iets meer op de linkerhand moeten gaan letten. Mijn tip is om wat leuke stukken voor cello en gitaar te zoeken, en gezellig samen te gaan spelen. Als je man een mooie begeleiding bij een niet zo moeilijke melodie kan spelen, klinken vaak melodieën uit de volksmuziek heel mooi in de combinatie cello met gitaar. Of als je dat lastig vindt, en hij kan zingen bij zijn gitaarspel, kan de cello prachtig ondersteunende bas noten spelen, een tweede stem bij de zangstem. Het klinkt alsof een privéles om de paar weken je meer goed doet dan de hele maandagavond en een stuk van de zaterdag die je er nu aan besteed... Het nadeel van een gesubsidieerd muziek onderwijs is dat je vaak vast zit aan de manier waarop dat onderwijs gepresenteerd wordt, terwijl een privé docent per les wel duurder is, maar maatwerk kan geven...
Cello spelen, dat doe ik en ik doe het graag. En ik heb ook les volgens een knipkaart systeem. Les afspreken dus met de docent na een tijd oefenen met de adviezen die ik kreeg. De klank en de mogelijkheden van de cello, alleen daarom speel ik cello. Ik speel heel graag cello en ensembleverband. Je hebt hierin helemaal geen supermoeilijke bladmuziek nodig om te horen wat de cello doet om van een ensemble met een viool, fluit en hobo samen iets heel moois te maken. Je legt in je partij de bodem, je geeft diepte en maakt de harmonie compleet. Dat is de kracht van de cello en dat kan al op gevorderd beginnersniveau. In een ensemble van de muziekschool waar ik les had, speelden verder alleen sopraaninstrumenten. Ik was er de enige die de baspartijen speelde. Ik kwam in dat ensemble na één jaar celloles. Al die hoge instrumenten samen zonder mijn cello klonk als een zwerm 'hemelbestormers' en als ik dan mijn partij erbij speelde, werd het allemaal ineens een harmonieus geheel met diepgang. Alleen al die ervaring motiveerde om door te ploeteren! Met cello zou je natuurlijk allemaal mooie solostukken kunnen gaan spelen op den duur als je maar gevorderd genoeg bent. Als je niet uitkijkt, ga je jezelf langs de lat leggen van de CD-opname. Niets kan het plezier zo verpesten als dát! Speel je eigen versie, leg je ziel en zaligheid in jouw muzikale verhaal. Ik heb eigenlijk het meeste plezier met samenspel. Cello met andere instrumenten en cello met andere celli. Ik speel diverse stijlen, van barok tot pop. Ik geniet van de rol van de cello in het geheel en hoe ik dat zo mooi mogelijk kan doen. Er is altijd ruimte voor verbetering, maar ik heb leren genieten van wat wél mooi gaat. Als je jezlef toestaat te genieten van wat lukt, dan wordt het allemaal nog veel fijner. Kortom: laat je betoveren door de mogelijkheden van je cello, geef jezelf tijd en gun jezelf plezier in wat al lukt. Ik wens je heel veel speelplezier met je cello!
Ik hou van de klank, van het spel, van de activiteit, van het samen spelen, van de voortgang, ... Het is mijn uitlaatklep, mijn troost, mijn rustmaker, mijn gedachtenverzetter,... De concerten vind ik nuttig om mijn stukken zo ver mogelijk naar de perfectie te brengen (anders ben ik nogal een sloddervos die door concentratieproblemen erg snel naar andere stukken overgaat) en de examens zijn intussen voor mij (naast stresserend) nodig om van externen te horen waar ik sta. Ik hou ook van de klasconcerten omdat ze mij in contact brengen met mijn collega-studenten in hun spel, ik pik er muziekstukken uit die ik ook wil leren enz... Op de academie speel ik ook in het orkest en we kijken elk jaar reikhalzend uit naar de concerten (waar we telkens veel lof voor krijgen). Zou ik veel cello spelen /studeren zonder les? Ik denk het niet want ik heb wel die stok achter de deur nodig én de structuur voor enige regelmaat. Soms leer ik wel iets bij aan de hand van online video's, daar spreek ik dan met mijn leraar over. De (klas)concerten die we voor cello geven, zorgen er ook voor dat we af en toe met pianobegeleiding oefenen, iets dat totaal anders is dan je stuk alleen spelen. Boeiend en heel leuk. Ik zou best blij zijn met privélessen maar dan als aanvulling op de reguliere lessen (ik zou ze niet kunnen missen, voor mij is muziek een geheel).
