Ja, inderdaad gezien! (Het andere taboe werd nu niet besproken, en dat is het gehoor, maar nu even niet relevant ivm aandacht voor houding en beweging). Op zich is de Alexandertechniek wel steeds bekender aan het worden en sijpelt misschien toch ook wel de conservatoria in. Het hangt wellicht van je (hoofd)docent af hoeveel aandacht dit onderwerp krijgt en of je het met diegene daarover durft te hebben. Misschien is het wel behoorlijk gegeneraliseerd (er waren nu twee musici en een arts in beeld) en is er toch al wel wat meer aandacht voor.
Ik vond het een erg kort bericht. Het is onder de aandacht gebracht en verder niet ver uitgebreid besproken.
Al tijdens het cellofestival van 2010 in Dordrecht had ik in de A-lesgroep les van een cellodocente die veel aandacht besteedde aan de juiste houding en beweging. Haar echtgenoot is/was fysiotherapeut en kreeg musici langs met wie het niet goed was gegaan en zij zag het als haar missie om ook aandacht aan preventie in haar lessen op te nemen. Ze gaf verder vooral les aan jongtalent klassen in Utrecht en kan dus vanuit die positie al bij heel jonge musici preventief te werk gaan. Dus eigenlijk was hier geen taboe te merken! En dan heb je in 'celloland' ook Doris Hochscheidt die de Alexandertechniek omarmd heeft en waar dus cellisten heen kunnen om wellicht nog op tijd iets bij te sturen. Ook niet iets dat pas vandaag begonnen is! Ik kan mij ook een workshop in Zutphen herinneren waar we met een groep op een podium in het museum in Zutphen zaten en ons lieten coachen door Maria Hol. Ook zij had aandacht voor houding en ontspanning. En tenslotte mag ik mijn cellodocent niet vergeten die ook heel goed oplet op mijn houding tijdens het spelen en dat aan de orde stelt. Zo ook zijn invaller die ik ooit eens kreeg en die dat ook als aandachtspunt had. Met dank aan o.a. deze genoemde docenten (behalve dan dat ik nog niet Doris Hochscheidt heb kunnen meemaken) die mij pijnvrij hebben leren spelen! (en het blíjft een aandachtspunt, reken maar, de aandacht mag op dit gebied niet wegzakken!)
Ik dacht wel dat er toch wel iets aan podiumvrees wordt gedaan. In ieder geval dat ze adresjes van psychologen weten die daarmee met je aan de slag gaan. Stress voor optreden is natuurlijk heel bekend en ze zullen echt wel iets in hun lesmodules hebben op het gebied van podiumpresentatie en omgaan met stress. Bijvoorbeeld: Op de homepage van Artez conservatorium lees ik: Gezond musiceren Het ArtEZ Conservatorium besteedt binnen het onderwijs ruim aandacht aan 'gezond musiceren'. Een professioneel musicus is in bepaald opzicht te vergelijken met een topsporter. Er worden hoge eisen gesteld op fysiek en mentaal vlak, wat kan leiden tot klachten en blessures. En onder het kopje "studie" lees ik dat er in het derde en vierde jaar aandacht is voor "podiumbewustzijn". Wat dat ook moge betekenen, maar misschien is daar ruimte om iets met podiumvrees te doen. Het conservatorium is natuurlijk geen therapeutisch instituut, dus met alles waar je meer last van hebt, zul je toch buiten het opleidingsinstituut mee aan de slag moeten.
Het gekke is dat je nooit van Herman Krebbers, Theo Olof, Arthur Grumiaux hoorde dat ze last hadden van een of andere spieraandoening omdat ze nogal veelvuldig viool speelden. Ook Emmy Verhey hoorde je daar niet over. Met de opkomst van de PC en de muis had men het 'opeens' over RSI en tien jaar later had niemand er meer last van. Krijgen we nu dan datzelfde verschijnsel voor musici?
Het punt is dat ik geen rsi heb. Maar een zenuwstrengbeknelling vanuit de nek. Nog een punt is dat ik fijn gebouwd ben. Alles zit dus dicht bij elkaar. Dan zijn de ruimtes al klein en nauw.
Dat was een tijd zonder internet, facebook, twitter, enz. Misschien bestonden die klachten wel degelijk maar het werd niet wereldkundig gemaakt.
Ik weet dat heel veel professionele musici daar echt niet over praten. Ik heb wel eens opgetreden met een fluitist die werkelijk doodziek was, dikke griep, koorts en alles. Maar toch ging spelen. Ze zei dat als je dan af zegde, dat je een volgende schnabbel bij die persoon (of bij kennissen van hem) wel kon vergeten. Ook weet ik van een violist die gewoon bètablokkers gebruikt bij optreden, om de zenuwen de baas te zijn, en dat dat op het conservatorium gebruikelijk is, maar daar wordt echt niet over gepraat hoor!
Je hebt natuurlijk mensen die kunnen spelen wat ze willen en nóóit last krijgen of hebben gekregen van één of andere aandoening. Dat zijn de mazzelaars! Alleen hebben sommmige mazzelaars nog wel eens de neiging om te denken dat iedereen in principe mazzelaar kan zijn, als die maar niet zeurde, met trends meeging etc. Helaas...er zijn er teveel die hun vak of hobby moeten bekopen met nare klachten. Als het je beroep is geworden te spelen, kun je inderdaad maar beter je kaken stevig opelkaar houden in een wereldje waar je op allerlei manieren aan je inkomen moet komen. Vooral schnabbels kunnen dan aan je voorbij gaan. Ik vond het al bijzonder dat in de tv-reeks over de musici van het concertgebouworkest, dat daar een plaats was ingeruimd voor bezoek aan een arts (of was het de fysiotherapeut?, weet niet precies meer) waar orkestleden langsgingen met pijnklachten. Helemaal taboe was het dus toch niet. Wellicht ben je als lid van het concertgebouworkest al zo gesetteld, dat je je kunt permitteren te erkennen dat het weleens tegen zit.
Dat zou kunnen, maar het was dan blijkbaar niet dusdanig ernstig dat er niet gespeeld kon worden. Trouwens nadat menigeen last had van RSI wegens de introductie van computers met muizen, was er na een jaar niets meer van over: niemand had een RSI-hand. Aanstelleritis?
Nou, dat is toch echt te kort door de bocht. Er is gewoon meer aandacht voor gezond werken. Bij ons op het werk hebben we workshops gehad over goede stoelafstelling, houding etc. en kan je zo nodig speciale preventiesoftware geïnstalleerd krijgen. Maar het komt nog steeds voor. En juist niet bij de aanstellers, maar bij de perfectionisten, die altijd nog even wat willen afmaken, in plaats van hun rust te pakken. Overigens kwam het in de middeleeuwen al voor bij monniken tijdens het overschrijven van boeken; toen heette het schrijverskramp. Het is dus geen nieuwe uitvinding.
Ik denk ook dat het juist voorkomt bij mensen die niet snel stoppen met werken of in mijn geval vioolspelen. Ik heb een hele hoge pijngrens en ben mede daardoor veel te lang door blijven spelen terwijl mijn lichaam van alles aangaf. Ik zag dat als een spierpijntje terwijl het om een enorm serieuze pijn ging. Kreeg het vandaag nog van de fysio te horen.
Nee! RSI klachten behandelen is ook een serieuze praktijk van fysiotherapeuten. Verder is er bekend dat zaken als bijvoorbeeld stoelhoogte, bureauhoogte, houding van de hand er toe doen. Net zo goed als programma's op je PC voor het op tijd houden van kleine en grotere pauzes. De zorg voor RSI blijft, alleen zijn we in NL qua media-aandacht allang weer bezig met nieuwe kwalen. Dus om nu af te gaan op media-aandacht om te bepalen hoe serieus (of aanstellerig) iets is...
Jawel! Want met alle aandacht in het begin van het 'muissyndroom' en al die variabelen die je opnoemde komt RSI aan de hand als gevolg van het frequent bedienen van de muis, nauwelijks meer voor. Dat komt ook door de ontwikkeling van de zogeheten anti-RSI-muis. Ik ben nu even niet in staat om een verbinding te leggen naar de damesviool, maar misschien dat iemand een slim idee heeft?
Ik wilde een damesviool (7/8) aanschaffen om in de toekomst blessures zoals beknelde zenuwbundels vanuit de nek en overbelaste nek en schouderspieren te voorkomen. Rsi komt ook voor bij musici en ook door overbelasting. Dat is de link.
Heb ik ook bij het andere damesviool-topic gepost: Misschien is dit wat? Misschien willen ze die ook verhuren? http://www.yaoumuziek.nl/viool?mx_webshop_filter[1101][]=11432&mx_webshop_filter[1091][]=11372 En hier: derde van boven https://www.vioolbouwersmaastricht.nl/verkoop-2017/violen/violen-1-000-2-000 (Maastricht is wel een eind rijden, maar ik geloof dat je in de zuidelijke helft van NL woont, dus dan is het nog wel te doen). En ook hier doen ze aan vioolhuur, misschien dat er wat te onderhandelen valt over deze 7/8e.
Leuk jou ervaring met een 7/8 te lezen. Ik twijfel nog steeds. Volgens mijn docent zijn maar handen groot genoeg voor een hele, al zijn ze klein, met name de pink. Ik heb nu steeds vaker last van kramp. Speel nu 1,5 jaar en oefen Rieding 36. Had jij ook krampklachten? Inderdaad wel zoektocht naar goede 7/8, benieuwd of je mooi klinkende viool vind!
