Deze man bouwt zoals aangegeven in het boek van Ossman. Ik heb dat boekje ook ooit eens aangeschaft en kwam tot de conclusie dat er hier en daar wel heel vreemd werd gebouwd. Wat me het meest is bij gebleven is de manier van het richten van de stemsleutels. Die moeten volgens Ossman loodrecht staan op de wang van de krul. Die van de A staat een beetje willekeurig, zo lijkt het. Hij heeft er ook een tekening van geplaatst in het boekje. Dan krijg je dit: Het ziet er niet uit. Zo zijn er meer dingen die echt niet kunnen. Maar goed, uiteindelijk komt er wel een 'viool' uit rollen.
Het verbaast mij dat de hals wordt afgewerkt met dezelfde soort lak als het corpus en de krul. Heb ik nooit eerder gezien.
Die zogeheten 'droogkast' wordt hier volkomen verkeerd gebruikt. Dat wil zeggen de ventilator hoort er helemaal niet in. Dat zou ook funest zijn voor de lak, want je blaast er dan allemaal stofdeeltjes op. De bedoeling van een dergelijke kast is, dat die wordt uitgerust met UV-lampen. Maar dat heeft dan alleen maar weer zin als er gelakt wordt met olielak. Het UV-licht bootst dan het UV-bestanddeel na, wat zit in zonlicht waardoor de olielak gaat 'crosslinken' en droog wordt binnen redelijke tijd. Ik kan uit het filmpje niet opmaken welk type lak hier werd opgebracht: spirituslak of olielak. Als er een glanslak (toplaag) wordt opgebracht die een aantal weken moet drogen, zal het hele laksysteem vermoedelijk wel olielak zijn. Aan de olielak is dan door de firma Hammerl een siccatief toegevoegd, anders kan het zonder UV-licht nooit in een paar uur drogen. Zo ook het verhaal dat door het opbrengen van gelatine de poriën open zouden gaan. Onzin! De hals behoort niet gelakt te worden!! Vreemd dat het filmpje dat wel laat zien. Maar er zijn wel meer vreemde zaken in dat boek van Ossman, ik schreef het eerder al. Er zijn verschillende methodes om de hals te behandelen. Er is hier op het forum voldoende over te vinden. Zo is de vertaling van de 'soundpost' niet stempel, maar stapel! Als ik zie hoe bepaald wordt of de stemsleutels goed passen rijzen me de haren ten berge! En ook het feit dat het gat in de wang van de krul pasgemaakt wordt op de diameter van de kant en klaar aangeleverde stemsleutels. Daarvan is de diameter vaak veel te groot en krijg je te grote gaten in de wang. Of de sleutel prima past kan veel beter gezien worden door de sleutel licht in te wrijven met zeeppoeder van harde zeep (je schraapt van een stukje Sunlight zeep wat af en dat gebruik je daarvoor). Als je nu de sleutel ronddraait, zie je een glimmend oppervlak op die plekken waar de ebben sleutel contact maakt. Als je geen sleutelsnijder hebt kun je met een scherp schraapstaal de glimmene plekken weghalen. Daarna het proces herhalen. Wanneer de stemsleutel op de contactplekken twee glimmende banden laat zien, past de sleutel perfect. De hals en toets worden hier beide ingesmeerd met Beenderlijm! In de vioolbouw wordt huidenlijm gebruikt! Beide delen insmeren geeft een veel te dikke lijmlaag die zichtbaar is en bovendien minder sterk is (sterkte komt van de adhesie van de lijmmoleculen) dan een veel dunnere laag (sterkte komt van de cohesie tussen lijm en substraat). Bovendien is enige snelheid geboden omdat anders de lijm gaat geleren (gel vorming). Daarom zie je de man ook met een heteluchtpistool in de weer, want dat maakt de lijm weer zacht. Maar reuze riskant, want bij teveel hitte op de lak krijg je een irreversibele verminking! Als ik het proces zie van het pas maken van de kam, ga ik maar gauw verder. Ik heb geen idee of dit ook rechtstreeks komt uit het boek van Ossman (ik zou het boek even moeten pakken, maar heb daar geen zin in.) Vond het toen een boek van niks en dat blijft zo. Geen boek om aan de hand daarvan een viool te gaan bouwen. Men is gewaarschuwd.
