Twee versies van de Canon van Pachelbel. Als je slim bent, even niet kijken naar de tekst bij de filmpjes, maar eerst gewoon luisteren en voelen en graag je commentaar!!! Ik ben heel benieuwd.... (Zelf had ik helaas door waar het om ging, had gelezen wat erbij stond, dus was niet meer onbevooroordeeld, ik hoop dus van jullie objectieve reacties te krijgen!)
Het eerste filmpje is een hele 'zit'. Ik heb daar dan ook regelmatig een tiental maten overgeslagen. Het tweede filmpje klonk in mijn oren veel beter. De reden waarom deze fragmenten geplaatst werden is mij niet duidelijk. Mogelijk dat Irene daar straks mee komt en als je dan weer luistert is de zaak meteen duidelijk.
Ja, ik zal het onthullen. Als meer mensen de kans hebben gehad onbevooroordeeld hebben geluisterd. Het is niet per se nodig het helemaal uit te zitten hoor! Het gaat erom wat je ervaart bij wat je hoort. Dat kan al snel duidelijk zijn (maar hoeft niet).
Pfft filmpje een voelt als drijfzand. Tweede is veel lichter. Heb maar een minuutje van beiden geluisterd
Er ervoer bij het eerste filmpje niets bijzonders. Het tweede filmpje had me vrijwel meteen te pakken, dwz trok mijn aandacht en die kon ik helemaal volhouden. Ik vermoed omdat het op de een of andere manier boeit.
Mijn moeder laten horen, zonder dat ze wist waarom. De tweede was rustiger, zei ze, omdat er bij de eerste minder goed wordt geïntoneerd. Wow, dat had ik nog niet eens gehoord. Maar dat verklaart misschien jouw bevindingen ook wel, Frits! Was echter niet de reden van het plaatsen van deze filmpjes. Misschien heb ik toch niet de juiste gekozen...
En Femke vindt de tweede mooier, want die is helderder. De geluidskwaliteit van dat filmpje is ook vele malen beter, dus daar heeft ze gewoon gelijk in..... Maar weer niet de reden van het plaatsen van de filmpjes. Ik wacht nog even af wat anderen ervan vinden en of die ervaren wat 'zou moeten'....
Zou je het al moeten horen vanaf het begin? Want ik heb maar klein stukje geluisterd... Zit er een pitchverschil in ? lijkt of de tweede wart hoger is.
Ja, klopt, dat is inderdaad de reden van dat ik het plaats. Leuk, Anous, dat jij dat meteen hoorde, met jouw oren Nu is er een verhaal over waarom de ene pitch wel en de andere niet, maar die hou ik nog even voor me. Eerst voelen. @jis77 , wat ervaar je? Wat vind je?
Mijn rechter oor werkt gelukkig nog goed! Ik hoorde dat er iets niet klopte met wat ik gewend ben. Het klonk allemaal net wat hoger wat ik als vals ervaar omdat ik dat niet gewend ben blijkbaar.
Als je eerst het 2e fragment luistert en dan het eerste, zal je de eerste maten ook als vals ervaren. Je moet even omschakelen naar de nieuwe hoogte.
Ik vond deze chinese uitvoering van pachelbel. Wat ik mij afvraag is het volgende. Wat zijn dat voor instrumenten die er in het begin vh filmpje 1 voor 1 aanschuiven op de eerste rij?? Het lijken wel een soort kruising van cellos/trommels. Iemand enig idee??? Ik heb ze nog nooit gezien. Bij 4.37 begint het up tempo en klinkt het erg swingend.
Het is zowiezo ern bijzonder orkest. Geen violen. Maar instrumenten op de schoot die bestreken worden als een cello. Het is een beetje een donker filmpje. De instrumenten zijn moeilijk te zien. Het klinkt wel erg leuk!
Nu ja, leuk dat het nu over de Canon van Pachelbel zelf gaat. Het ging eigenlijk om de pitch, hoe de instrumenten gestemd zijn. Het schijnt dat vroeger de instrumenten lager waren gestemd en dat pas in de helft van de vorige eeuw werd afgesproken dat de A 440 Hz moest zijn. Volgens veel mensen is dat dus te hoog en het zou luisteraars een minder fijn gevoel geven. Er wordt zelfs gesuggereerd dat het agressie op zou wekken. (En hele verhalen over dat Hitler dit bewust deed om die reden, maar dat trek ik in twijfel hoor, ik vraag me echt af of hij hier zo mee bezig was.) Gisteren sprak ik een cellist die aangaf dat je je instrument vroeger gewoon afstemde op het orgel. Dus dat de pitch ook te hoog kon zijn. Tegenwoordig in popmuziek ligt de A vaak nog hoger dan 440. Ik vind het wel 'schreeuweriger' worden naarmate je de A hoger stemt (beetje getest op mijn viool). Op internet geeft men ook aan dat het een 'indringender hoorsensatie' oplevert, en dat kan ik wel beamen. Dit vond ik op internet: In Oktober 1953 kwam de International Standardizing Organization bijeen om te stemmen over de verhoging van de standaardstemming van A = 432 naar A = 440. Een van de redenen die daarvoor wel wordt gegeven is de vraag van instrumentenbouwers die instrumenten voor Jazz-musici bouwden vroegen om een iets hogere helderder toon. Het voorstel werd daar aangenomen en sindsdien is A = 440 de standaard concertstemming. Een andere reden die weleens door complottheoretici wordt aangevoerd is het idee dat 432 Hz de hartchakra stimuleert en 440 Hz het voorhoofdchakra. "De huidige muziekstemming van A=440 Hz is in Europa in 1939 voor het eerst ingevoerd op initiatief van de geniale massa-manipulator en minister van propaganda van Hitler Duitsland Jozef Goebbels. Na WO II is dit de wereldwijd de heersende muziekstemming geworden en deze stemming hoort u elke dag op Radio, TV en CD. Hoe leuk u muziek ook vindt, toch is er iets aan de hand wat minder leuk is: uw zesde zintuig, uw intuitie, wordt namelijk door deze stemming ontstemd. Dit komt omdat wij trilling zijn en de trilling van onze 6de chakra is afgestemd op A=432 Hz. Dit is ook de reden waarom deze stemming bij oude culturen heilig was en bijvoorbeeld ook verwerkt is in de Borobodour. Indische muzikanten bespelen ook letterlijk de frequenties en emoties van je fysieke lichaam en weten precies hoe daarop af te stemmen. " De stemtoon is door de eeuwen heen hoger komen liggen, maar dat is de helft van het verhaal. Rond 1800 speelde men de a’ op 423 Hertz. Bij de conventie van Wenen in 1885 werd de toon op 435 Hz vastgelegd. Er waren orgels die een hogere stemtoon hadden, en later lager gestemd werden. Kerkorgels verschilden enorm van stemtoon. In de loop van de tijd is die variatie steeds kleiner geworden. Naarmate mensen steeds mobieler werden, ontstond ook de behoefte aan meer compatibiliteit van instrumenten. Als men bijvoorbeeld een trompet meenam van de ene kerk naar de andere, bemerkte men dat dat instrument met het ene orgel wel samenklonk, maar met een ander orgel niet. Met de introductie van de trein werd de behoefte tot standaardiseren nog eens groter en tegelijk werd ook de meetapparatuur steeds beter, waardoor de mogelijkheid ontstond om een werkbare afspraak te maken. Het is daarom niet verwonderlijk dat de standaard van 440 Hz pas in 1939 is afgesproken. Deze ontwikkeling is te vergelijken met het invoeren van de standaardtijd op de klok. Het eerste filmpje was de Canon op 432 Hz, het tweede filmpje op 440 Hz. Maar ik denk dat de geluidskwaliteit te afwijkend van elkaar was om echt goed te voelen. Jammer. Hier onder de Winter van Vivaldi. Eerste filmpje 432 Hz, tweede 440 Hz. Misschien dat deze beter te vergelijken zijn.... Er zijn een boel filmpjes op youtube te vinden waarin 440 en 432 Hz worden vergeleken met elkaar, maar ik vind daarin geen enkel filmpje dat 'geschikt' is. Dus als het je boeit, misschien zelf je instrument eens lager stemmen? Laat me maar weten als je een experiment hebt gedaan! Boeiend!
ik zal het eens aan mijn Chinese celloleerling vragen, of ze die instrumenten kent... het is het orkest van de polytechnische school, dus het kan ook speciaal gebouwd zijn. De kleinere instrumenten die op de knie gespeeld worden zijn volgens mij mogelijk erhu (wat zou daar het meervoud van zijn...? ) De intonatie van de canon verbaast me wel moet ik zeggen...
Haar reactie: I searched in the internet and find that it called Ke-hu (革胡). Seems there is not so much English webs that cover this instrument, let me simply translate some articles from Chinese websites: This instrument was invented in 1950 by a shanghainess musician. The musician would like to add a bass part to the Chinese orchestra. He got inspiration from cello as well as an old radio. The string tunes are the same as cello, playing as C-G-D-A. But the sound is different from cello due to the python skin on the surface. It is pretty heavy and hard to control, and it's also very expensive (because it is made from the skin of super big python...). This instrument is rarely seen in the ochestra in mainland China (actually I have never seen that before...). Only a few ochestra in Hongkong, Taiwan, and Singapore still using it. Ik zocht in het internet en vond dat het Ke-hu (革 胡) heet. Lijkt erop dat er niet zo veel Engelse websites dit instrument beschrijven dekken, vertaling uit een aantal artikelen van de Chinese websites: Dit instrument werd in 1950 uitgevonden door een Shanghainese muzikant. De muzikant zou graag een baspartij toevoegen aan het Chinese orkest. Hij kreeg inspiratie uit cello en een oude radio. De snaren zijn dezelfde als cello, C-G-D-A. Maar het geluid verschilt van cello door de python huid op het oppervlak. Het is vrij zwaar en moeilijk te controleren, en het is ook erg duur (omdat het is gemaakt van de huid van super grote python ...). Dit instrument is zelden gezien in orkesten op het vasteland van China (eigenlijk heb ik het nog nooit eerder gezien ...). Slechts een paar orkesten in Hongkong, Taiwan en Singapore hebben het nog steeds
