Daar komt de aap (het varkentje) uit de mouw: in het eerste bericht werd niet van "knorren" gerept. Dat is iets anders dan "meeslepen op de grond" volgens de meeste oren.
Excuses, ik dacht het zorgvuldig en systematisch te hebben opgeschreven, maar deze slipte er dus tussendoor.
Knorren is niet mijn term, maar blijkbaar in jullie wereld wel. (Ook dat is perceptie;-) Maar wat is jouw inschatting/ervaring: komt dit vaker voor en lossen deze problemen zich veelal op door anderen te proberen?
Ik heb iets vergelijkbaars met mijn viool op de a en e snaar, ik hoor als het ware het geluid van de boog die over de snaren gaat als een slepend geluid dat je ook hoort als je over iets anders dan een snaar strijkt samen met de klank van de snaar. Het valt me niet zo op bij de g en d snaren. Door heel recht te strijken en extra te letten op contactpunt en druk wordt het minder maar het gaat nooit helemaal weg. Ik hoor het ook niet als iemand anders op mijn viool speelt. Ik heb me al afgevraagd of het iets te maken kan hebben met het feit dat ik de viool vastklem en een deel van de resonantie zo beter aan mezelf wordt doorgegeven maar dat lijkt ver gezocht. Ik kan het ook wel negeren en heb er dus niet zo veel last van eigenlijk helpt het zelfs wat omdat ik automatisch het geluid probeer te minimaliseren en daardoor mijn strijktechniek verbeterd. Het geluid is trouwens duidelijker wanneer ik stil speel en dichter bij de toets.
Jouw ervaring over dat slepend geluid herken ik dus, maar ik heb steeds meer de indruk dat het bij mij tussen de oren zit, want ik ben de enige die het waarneemt. Met de vioolbouwer al gekeken of andere snaar iets uithaalt, maar nee. Dus ik moet het mee doen….of niet
Ik heb daar ook wel wat rond gegoogled. Blijkbaar komt het best wel vaak voor, in het engels noemen ze het "surface noise" en dezelfde vraag wordt op meerdere fora gesteld. In de meeste gevallen wordt aangehaald dat een zekere mate van bijgeluid normaal is, maar het kan worden verminderd door meer druk (bij viool heb je wel eens dat de violist om kraken en piepen te vermijden net wat weinig druk gaat zetten) en rechter strijken (wat bij mij ook het geval was). Andere redenen die wel worden aangehaald is de strijkstok en dan meer bepaald het haar, zowel de kwaliteit als de beharing an sigh (niet mooi gelijk, teveel haar,...) . Ook de hars zou soms wel eens de boosdoener zijn. Ook zou de houding van de boog het geluid in de hand werken door bijvoorbeeld te kantelen in de verkeerde richting. Bij mij is het zo dat het geluid niet draagt dus een omstaander hoort er niets van. Ik heb ondertussen 2 bogen een houten en een carbon die wat strakker is, lichter en springeriger. Ik hoor het duidelijker met de carbon boog dan met de houten boog, ook is het opvallender bij gloednieuwe snaren en snaren die aan vervanging toe zijn. Toen ik het eerst ontdekte kon ik niet anders dan op het geluid te focussen en werd het al gauw erg irritant maar nu heb ik er nog weinig last van, dus in die zin is het wel wat psychologisch. Het is wat vergelijkbaar met het krassen van een krijtje op een schoolbord dat kan ook erg irriteren als je er op let maar zolang je dat niet opmerkt hoor je het niet.
Dank. Je reikt mooie opties aan. Ik ga daar eens op kauwen en in de praktijk mee aan de gang. Ik kom er op terug.
Door de hardheid van het carbonmateriaal hebben carbonstokken vaak iets minder "Demping" dan stokken van hout.
Mijn voorlopige keuze is een cello met een helder en rond geluid. En hij maakt goed gebruik van de klankkast. Mooi hoor. Maar ik vind het eigenlijk te luid. Is daar wat aan te doen? Andere kam, snaren, … ??
daar is van alles aan te doen: stapel verplaatsen lichtere snaren (bv dominant of 'd Addario Helicore) iets dikkere kam (maakt 't geluid ook minder schel/helder) en vooral: zachter spelen
Dank voor je reactie. Dat gaan we dan maar eens met de vioolbouwer bespreken. Mijn docent vond het lastig zachtjes te spelen op deze cello. Maar onafhankelijk van mij had hij dezelfde indrukken er aan overgehouden, dus sterkt me, ik ben op de goede weg..
Hoi Johannes. Ik volg dit topic al een poosje, en het is altijd weer leuk om iemand te volgen die opzoek is naar een eigen cello. Wat ik nu vooral even kwijt wil is je opmerking over de luidheid van deze cello. Mij indruk is dat veel cellisten bang zijn om vollumme te produceren, we zijn geneigd bij een groot geluid direct te denken dat we te hard spelen, dat het te opvallend is, te aanwezig, te schreeuwerig. Ik leer steeds meer dat we een mooie volle grote klank vaak aanzien als "luid" in de zin van decibels terwijl dat echt iets anders is. Volgens mij is de cello, als we de snaren goed een vol aanstrijken van nature een instrument met een behoorlijk vollumme Nu weet ik natuurlijk niet hoe het is bij deze betreffende cello, maar ik zelf zou zeggen, wees niet bang voor het vollumme, zolang de klank mooi is en jou hart verovert heeft. Met andere woorden: Probeer eens te ontdekken of het echt om het vollumme gaat of om een grote klank.
Als er nu snaren op zitten met stalen kern -wat gebruikelijk is- zou ik eens snaren proberen met een kunststof kern. Die leveren minder kamdruk op het bovenblad. Een dikkere kam heeft nauwelijks effect: krijg je demping voor bepaalde frequenties. Het doel is hier om alle snaren zachter te laten klinken. De stapel verplaatsen is het laatste wat in aanmerking komt, tenzij die zichtbaar direct onder de rechter kamvoet staat, want dan staat 'ie verkeerd. Bovendien is het effect niet voor alle snaren hetzelfde.
Een cello waar je niet 100% tevreden over bent kun je beter niet kopen. Er zijn toch meer vioolbouwers dan die éne!
Dat moet wel een hele mooie cello zijn. Maar het gaat natuurlijk om de eigenschappen van die klankkast. Die bepalen of de klank mooi of niet mooi bevonden wordt. Ik heb eens even opgezocht wat het verschil in totale spankracht is tussen snaren met een stalen kern en snaren met een kunststof kern. Jargar (Jargar): A (Chroomstaal) 17.9 kg D (Chroomstaal) 14 kg G (Chroomstaal) 13.4 kg C (Chroomstaal) 13.8 kg Totaal → 59.1 kg Synoxa (Pirastro): A (Aluminium) 13.6 kg D (Aluminium) 13 kg G (Zilver) 11.8 kg C (Zilver) 11.8 kg Totaal → 50.2 kg Dat is toch een verschil van bijna 9 kg! Kan nèt het verschil maken.
Leuk uitgezocht, maar tamelijk zinloos om dat dan te doen met een type snaar (Pirastro Synoxa) dat door de fabrikant van het tableau is geschrapt (vermoedelijk omdat bijna niemand het nog kocht)
Synoxa is nog volop te krijgen. Waar het hier omgaat en wat iedereen ook direct zal begrijpen is, het verschil in spankracht tussen snaren met een stalen kern en die met een kunststof kern. Mocht Synoxa niet meer lukken, dan kan Aricore ook nog altijd (Pirastro) of Chorda, Eudoxa, Gold, Oliv, (met darm kern). Ook is een combinatie van darm (G en C) en staal (A en D) mogelijk met Passione. Mogelijkheden te over dus.
De cello heeft nu pirastro perpetual snaren. Dat is wel staal volgens de snaarwijzer. Dus het zou de moeite zijn om eens kunstof te proberen.
Zowel Aricore als Synoxa voor cello zijn uit productie. Warchal (o.a. Amber), d'Addario (ProArté) en Thomastik (Dominant) en Pirastro Obligato zijn eigenlijk nog de enige kunststof cello snaren. Passione (C en G) hebben een darmkern met kunststofversterking. Kunststofsnaren voor cello zullen zoetjesaan van het toneel verdwijnen denk ik.
