Vorig jaar speelde ik het celloconcert van Henri Daniel van Goudoever. Een familielid was er achter gkomen dat het manuscript van z'n handschrift/manuscript bij het Nederlands Muziek Instituut in Den Haag, Koninklijke Bibliotheek was. Een ander familielid is beroepscellist, Mariëtte Landheer (voor haar was Henri een oud-oom), en er werd voor gezorgd dat het ongepubliceerde werk leesbaar werd gemaakt door met Sibelius of een ander digitaal programma de noten in te voeren. Van de partituur werden ook losse partijen gemaakt en een cello/piano-uittreksel om al een beeld te krijgen hoe het stuk zou klinken. Amateurprojectorkest Intermezzo uit Rotterdam wilde het stuk spelen en daar is een cd van gemaakt, hier met de solopartij + foto's van solist en componist. Het stuk schijnt ooit eens gespeeld te zijn door het Concertgebouworkest olv Willem Mengelberg en door het National Symphony Orchestra in New York als wereldpremiere in 1922. Sommige orkesten spelen wereldpremieres, die daarna in het archief gaan om (soms gelukkig, omdat niet alles even sterk is) nooit meer te worden gespeeld. Dit is er dan na 90 jaar door de familie wel weer uit het archief gehaald en dan ben ik benieuwd of jullie dat terecht vinden of "dat dat stuk beter in het archief had kunnen blijven." Naast de lekenopinies is de mening van componist Suijkerbuijk interessant, die de structuur beter doorziet en antwoord kan geven of van Goudoever "een grote vernieuwer was met hoge importantie bimnnen de mzuiekgeschiedenis". Ik vind als leek het 1e en 2e deel mooi, terwijl de laatste 2 delen (tango en foxtrot) salonfähige salonmuziekassociaties oproepen. Henri Daniel van Goudoever (1898-1977) Deel 1 Andante tranquillo Deel 2 Allegretto Deel 3 Tempo di Tango Deel 4 Tempo di Foxtrot Henri van Goudoever
