Een uitgebreide verhandeling over de effecten van de houtkeuze en dikteverdeling op de klank (viool). Uit deze studie blijkt dat het timbre beïnvloed kan worden en men kan toewerken naar een bepaald klankideaal. Ook werd onderzocht wat het effect van de relatieve vochtigheid is op de klank en -wat belangrijker is- is dit hoorbaar? Want meetbaar betekent niet altijd hoorbaar! Het rapport is in het Engels.
Frits, Ik heb de door jou geplaatste link bekeken, geprobeerd te lezen en geprobeerd te begrijpen. Helaas ben ik geen wiskundige of analist, algebra… Loekie Knol heeft er ooit over gezongen, “wat heb ik…” Prachtige berekeningen, maar ik heb er de ballen verstand van, voor mij is het grootste deel abacadabra. Dit is moderne wiskunde en zo volgens mij. Maar al die oude vioolbouwers, werken die alleen maar volgens wiskundige modellen? Volgens mij niet, een dergelijke kennis had men destijds niet, op een enkeling na. Volgens mij, maar wie ben ik was het een situatie van ervaring op doen, houtkeuze naar schoonheid, kwaliteit (als je goed bij kas zat) of naar wat voorradig was. Er is in de loop van de eeuwen wel veel veranderd aan klimaat en dus ook aan de jaarringen van het hout. Toch bouwde de oude heren/dames uit Italië, France, Oostenrijk en Duitsland en ook Holland heel mooie en goed klinkende “Fiolen”. Een voorbeeld van de Hollandsche meester, T.H Cuypers, een Haagse meester-vioolbouwer. Hadden deze mannen en vrouwen al die tools ter beschikking? Nee. Hoe deden ze het dan.. Gewoon bouwen en luisteren, ik weet het niet. Je koopt een aantal stukken hout, in geval van een beroeps koop je meer, veel meer dan je wilt gaan bouwen. Je begint te bouwen, kiest de stukken hout en gaat aan de slag. Je kiest de stukken hout en weet niet zeker wat voor klankruimte, klankprojectie het hout zal geven na bewerking.. Hoe dun en welke vormen, diktes, hoe en waar en waar moet je juist wat weglaten of weghalen. Nee, heel dat wiskundige gebeuren het trekt me niet en omdat ik er geen brood van kan bakken ontbreekt denk ik ook de interesse, het “gevoel voor”. Ik vind het wel een interessant onderwerp, maar gaat mij iets te ver in de techniek van het analyseren, meten, meetapparatuur en zo. Even een zijsprong naar de scheve viool van Henry Vieux, Ik heb ook zo’n instrument, en het is mijn lieveling, ondanks alle afwijkingen en schreef getrokken onderdelen klinkt ze heel goed en ze nodigt telkens uit om te spelen. Je kan natuurlijk alles naar je hand willen zetten maar er moet nog heel wat gebeuren willen we een relatie ontdekken tussen zomer en winterhout, nerfafstanden, de dikte van de nerf van het winterhout en het zomerhout en de klankinvloeden, resonanties en ga zo maar door. Een wetenschappelijk onderbouwde viool is naar mijn mening nog nimmer gebouwd, wel menig instrument dat prachtig klinkt omdat de bouwer, een goed gehoor had en er op inspeelde. Remi
Mooie studie, fijne grafieken ook, al blijft er kennelijk nog weel over om te onderzoeken. Ik vraag me wel af of en hoe dit dan concreet wordt toegepast in "Atelier Oosterhof"
Dit is literatuur wat ik tegen kom en bestudeer. Soms vind ik interessante dingen en werk ik dat na. Zo heb ik van Martin Schleske eens een keer een artikel gelezen over het tunen van een toets. Aan de hand van een wiskundige vergelijking kon je bepalen wat de lengte moest zijn om een bepaalde B0-waarde te krijgen en het klopte ook nog! In dit geval heb ikzelf -of zoals Bert het uitdrukt: Atelier Oosterhof- me heel weinig bezig gehouden met het tunen van de bladen. Ik weet niet wat precies bedoeld wordt met 'fijne grafieken', dat zou ik graag willen vernemen. Het neemt niet weg dat er mogelijk forumleden zijn, die juist wél -of óók?- geïnteresseerd zijn in dit soort onderzoeken. Voor die mensen is dit artikel dan ter beschikking, daar ging het me om. Ik ben niet iemand die voor een ander al de selecte maakt wat mogelijk van nut kan zijn.
Ik ben best geïnteresseerd, in theorie van deze aard, maar mis heel vaak de aansluiting met de alledaagse praktijk.
De theorie kun je zélf laten aansluiten op de praktijk door de bladen volgens dit artikel te tunen. Je moet dan echter wel overtuigd zijn dat het 'tunen' van bladen zin heeft. Er zijn bouwers die alleen maar daar op varen, er zijn er ook die het allemaal grote onzin vinden. We weten zeker dat de oude meesters niet de mogelijkheden van onze moderne meetapparatuur ter beschikking hadden. We weten ook niet of er überhaupt werd afgestemd. Maar wanneer iemand op deze manier keer op keer schitterende instrumenten kan bouwen, moet men deze methode misschien toelaten als manier om tot reproduceerbare resultaten te komen. Martin Schleske, Jansson en in het verleden ook Hutchins en vele anderen, houden zich al vele jaren bezig met onderzoek en meten bijna alles wat er maar te meten valt om te komen tot een vergelijkbaar product als de grote meesters maakten. Inhoudelijk kennis nemen van het artikel kan ook bijdragen aan de vorming van je mening over het nut of onzin van het afstemmen van de bladen. In die zin hoeft het niet direct aan te sluiten op de praktijk.
