Ik wacht vol ongeduld op mijn eerste studieboek (tot nu werkte ik met kopietjes omdat een boek aankopen zinloos was). Position pieces for cello book 2 van Rick Mooney. Ik heb nu een week vakantie en in die 2 weken moet ik de 5de en 6de positie leren. Ik zal moeten kijken welke oefeningen mij het snelste vooruit helpen. Na de paasvakantie mag ik nl starten met de Tarantella van Squire, dat wordt 1 van mijn examenstukken en daarvoor moet ik de 5de en 6de positie beheersen. Als oefening heb ik nu de Danse Rustique van Squire maar die is echt 100x eenvoudiger, daar heb ik geen 2 weken werk aan. Ik heb eindelijk rust nu ik weet waar ik naartoe werk en ben tevreden met het niveau dat ik zal hebben op het einde van het jaar.
ik moet ook dringend de do-sleutel leren want in de les samenspel speel ik voor enkele stukken eerste cello en daarin komt de do-sleutel in voor. Dat gaat best hoog...
Voor de Do-sleutel (dat is toch de tenorsleutel?) heb je van Pat Legg & Alan Gout "Learning the Tenor Clef. Prima, heel systematisch. Effectieve methode!
Wel lekker boordevol plannen met die cello! Uit eigen ervaring weet ik dat je daar vooral energie van krijgt! Wat de tenorsleutel betreft; je gaat dan best hoog, maar als je de g-sleutel voor je kiezen krijgt, gaat het pas echt hoog. Dan ben je met duimposities bezig. Nu ben je ook al aardig de hoogte in met die tenorsleutel! De tenorsleutel heb ik dus geleerd met genoemd boek, maar óók door de periode dat ik door pech even helemaal niet heb kunnen cellospelen te benutten mijn vaardigheid in tenorsleutel op te krikken. Dat is immers prima te doen zónder een cello in je hand, maar wel met concentratie en verbeelding. Het kan dus ook zelfs op een strandstoel aan zee of waar dan ook.
Ik heb ze vroeger geleerd, in een ver verleden. Toen moest ik in de notenleer de 7 sleutels kennen. Het examenstuk was dan ook in die 7 sleutels geschreven en moesten we prima vista zingen. Jeetje, ik was slim toen Een grondige, zeer grondige opfrisbeurt is aan de orde. Momenteel reken ik nl. "Solsleutel - 1" (dat is de g-sleutel). Zo hoog wil ik dit jaar nog niet spelen. Dan gaat het iets te snel voor mij
Ik studeer het nu nog niet, pas de tweede helft van april. Ik heb het geluk dat ik vroeger een redelijk niveau haalde voor viool waardoor een aantal zaken toch veel gemakkelijker gaan dan bij wie pas begint en nog notenleer krijgt. Ik vind het trouwens super vervelend dat ik examen zal moeten afleggen tussen mijn andere collega's van het eerste jaar want dat klopt gewoon niet. Ik stress nu al omdat ik niet zal durven spelen. Erg toch, dat ik me schaam voor wat ik kan en sorry wil zeggen. Dinsdag wachtte ik voor de les samenspel met een andere celliste en we praatten over wat we studeren en hoe we studeren en zo. En toen zei ze "jij gaat een stuk spelen dat ik nog niet gespeeld heb en ik zit in mijn 6de jaar... Mijn 6de jaar en jij bent pas begonnen! Tijd om te stoppen voor mij." En ze was ZO droevig e, is met onze celloleraar gaan praten over het stoppen met lessen volgen. De hele les samenspel keek ze ongelukkig. En nog meer op de momenten dat wij samen de eerste cellopartij spelen. Ik vind het geweldig om cello te spelen maar heb hoe langer hoe meer de indruk dat ik er maar beter over zwijg en niet bij de rest hoor. En dan ben ik ook droevig omdat ik geen enkele toekomst heb met mijn cello. Dus alles is heel erg dubbel. Ik wil wel genieten maar moet dat achter gesloten deuren doen of mij verontschuldigen voor wat ik kan :/ Slaat zeker niet op jou hoor Marijke! Maar je opmerking maakte dat even los in mij. Nu ja, misschien lukt het me ook helemaal niet om die Tarantella te spelen
Dag Ie Bie, wat jammer dat je het gevoel hebt dat je je moet verontschuldigen voor je snelle vooruitgang. Ik vind het gewoon heel leuk voor jou, en heb veel bewondering voor je. Je mag gewoon blij zijn dat je zoveel talent hebt! Ik denk dat je het moet omdraaien: jij hebt talent, en je mag dat tonen (dan kunnen anderen ervan genieten!) - als iemand bedroefd is omdat die niet zo goed vooruit gaat (en wat jaloers is op jouw talent) dan heeft die ander een probleem, en niet jij! Geniet maar verder met volle teugen!!!
(btw: wat bedoel je met "het einde nadert al" ... het einde vh schooljaar? Daar wil ik nog niet aan denken: twee maanden geen cello - les!!! ik zoek een oplossing - twee maanden zonder les is een eeuwigheid)
@ie Bie, jij vordert wel super snel, dat kunnen maar weinigen zo. Voor mij blijft het het belangrijkst dat je ervan geniet en ik lees er graag over op het forum. Ik doe het je niet na en dat is helemaal niet erg. We moeten als amateurs af van het vergelijken in jaren en resultaten! Iemand die twintig jaar doet om in de eerste positie vlot te kunnen spelen en daar ook van geniet, wat is het probleem? Ik noemde maar een voorbeeld van een heel traag vorderend iemand. Als die dan plezier beleeft aan het meespelen in een beginnersorkestje voor volwassenen, so what!? En ook voor het eigen moreel: je kunt je bijvoorbeeld wel om de oren slaan dat kinderen na niet zoveel jaren les al de sterren van de hemel kunnen spelen, maar dan ga je je eigen spel weer langs een lat leggen en dat is niet de lat van welzijn & plezier. Fijne samenspelervaringen zouden je moeten helpen behoeden voor het verdriet van een medespeelster die @ie Bie beschreef in #7. Als ze dus kennelijk van musiceren een prestatieslag maakt in plaats van gewoon oefenen en genieten van wat je bereikt, maakt ze het voor zichzelf wel moeilijk. Jezelf meten aan een zeldzaam snel vorderende medeleerling kan nooit fijn voelen en je blijft dan ook niet dicht bij jezelf. Dat is dus inderdaad haar probleem en dat probleem zal ze mogelijk wel vaker tegenkomen dan alleen in het contact met jou, @ie Bie.
