Mijn viool uit 1780 weegt 444 gram met verhoogde kinsteun erop. De 4/4 viool van onze oudste dochter weegt 451 gram met een gewone kinsteun. De 3/4 viool van onze jongste dochter weegt 434 gram.
Ik heb op het moment vijf violen. Ze wegen tezamen 2 kilo en 159 gram. Dat is toch eigenlijk weinig gewicht, Als ik ze zo zie liggen zou ik denken dat ze veel zwaarder zijn. Nu begrijp ik ook dat sommige vioolbouwers rijk worden. Het is hoofdzakelijk lucht wat er word geleverd. Ook vaak nog eens gebakken lucht als ik denk aan die oude violen die vol zitten met gangentjes van houtwormen en die zo geweldig goed schijnen te klinken, je moet maar durven.
Zou het kunnen dat de meeste Duitse instrumenten wat zwaarder zijn dan Franse of Italiaanse? De Duitse stijl is met wat meer hout, iets ingetogener klank. En gemiddeld misschien meer gewicht?
Ik denk niet dat je het zo kunt stellen. Om er een trend in te mogen zien moeten er heel veel instrumenten gewogen zijn en dan ook nog onder heel strikte condities, waaronder de luchtvochtigheid en temperatuur. Aangezien de instrumenten van hout zijn kan juist dat een meetbare invloed op het gewicht hebben. Sommige instrumenten zitten 'zwaar in de lak' en andere hebben slechts één dekkende laklaag: allemaal factoren die gewicht in de schaal leggen. Dan heb je ook nog allerlei verschillen in gewicht van de toets. Zoals Tobias al eens meldde, moet je eigenlijk het instrument ontdoen van het garnituur omdat ook daar veel verschillen in gewicht kunnen optreden.
Mijn Bolink-barokviool weegt, met kam en staartstuk, 363 gram. Inderdaad, de toets is niet van massief ebben, dat scheelt een slok op een borrel.
Zo die kan meteen naar de afdeling mooiste viool van Nederland, misschien wel van de wereld. Ik ben niet gauw jaloers maar nu ben ik het wel. Dit is toch de droom van iedere violist om zo'n viool te hebben en dan ook nog eens van zo'n bouwer als Bolink, wat een pracht. Ik heb de fotootjes snel opgeslagen, kan ik er nog even van genieten.
Bolink is een eigenzinnige bouwer, wat de vormgeving betreft zoekt hij de grenzen op van wat esthetisch nog kan, maar hij blijft altijd aan de goede kant van de streep. Je moet er wel van houden. Ik vind hem prachtig, vooral ook door de zorg die aan elk onderdeel is besteed, want ja, àlle onderdelen heeft hij zelf gemaakt, nou ja, met uitzondering van de stemsleutels en het eindknopje.
