Je merkt bij het er afhalen van een bovenblad of de lijm sterk is of juist voldoende voor een goede hechting. Het is niet erg wanneer de lijm sterk blijkt te zijn. Het vraagt veel meer tijd een dergelijk verlijmd blad los te krijgen. In de regel wordt voor het verlijmen van het bovenblad een iets dunnere en dus minder krachtige lijm aangemaakt. Een bijkomend voordeel hiervan is ook dat er meer verwerkingstijd beschikbaar komt. Maar ook dat is niet cruciaal. Ik zie wel eens YouTub-filmpjes waar iemand een bovenblad gaat lijmen op de krans. Daartoe wordt dan de gehele lijmrand inclusief klossen met lijm ingesmeerd. Vervolgens wordt het bovenblad zorgvuldig geplaatst en met 40 klemmen geklemd. Minuten verstrijken en men lijmt de boel 'gewoon' vast. Wat voor lijm dat dan is, is mij een raadsel. Want met huidenlijm is de lijm allang gegeleerd. (Is net een soort pudding waar niet mee te lijmen valt. Dat ontstaat doordat de huidenlijm onder een bepaalde temperatuur gekomen is). Om dat te voorkomen dient het bovenblad in de juiste positie op de krans bevestigd te worden met al de benodigde klemmen. Daarna haalt men een stel klemmen los, genoeg om met een dunne (hete) spatel wat hete lijm tussen blad en lijmrand te brengen. Daarna de klemmen weer aandraaien. Overtollig lijm direct met een vochtige spons verwijderen. Daarna een volgende reeks klemmen losmaken en weer hete lijm aanbrengen tussen blad en lijmrand. Klemmen aandraaien en overtollig lijm verwijderen. Zo de hele rand van de corpus langs gaan.
Wanneer een zwakkere lijmverbinding gewenst is, zoals bij een bovenblad, moet er meer verdund worden en uit ervaring leer je dan hoe veel voor de sterkte die je wilt. Zo kun je bij het verlijmen van een bovenblad lijm nemen die zo ver verdund is dat het 3 minuten duurt voordat de lijm begint te geleren op een stuk aluminiumfolie. Dit schijnt (nog) betrouwbaarder te zijn dan voelen tussen duim en wijsvinger of kijken naar de vorm van een vallende druppel lijm van de kwast.
