Stradivari zelf heeft niet zozeer iets gestandaardiseerd (bestond het begrip staadaardiseren destijds?) Het zijn m.i. meer degenen ná hem geweest die veel van zijn modellen en inzichten en die van een paar collegae/tijdgenoten hebben gevolgd waardoor een grotendeels gemeenschappelijk gedeelde opvatting ontstond over hoe en wat.
Geef eens een echt concreet voorbeeld! Naam van de huidige bouwer + het nagebouwde voorbeeld. Wedden dat je die voorbeelden niet kunt geven? Het is de mythe die door de handel de wereld in gebracht is. Ook Louis Metz maakt in zijn boek "Strijkinstrumenten" zulke opmerkingen. Natuurlijk klinken er heel veel violen net zo goed als Stradivari's. Bovendien, beste Frits: geen enkele Stradivari heeft nog de originele diktematen van de krans of de bladen, ze zijn allemaal in de 18de, 19de en 20ste eeuw veranderd, schaamteloos, door restaurateurs die het beter meenden te weten. De diktematen van een Stradivari verwerken in een nieuw instrument, om te suggereren dat je een èchte Stradivari hebt nagebouwd, is dus gewoon onzin!
@liuwe: Hoewel het niets meer te maken heeft met het namaken van een demper, toch even een reactie: (misschien moet er een apart onderwerp over worden opgestart? Het wordt een beetje een rommeltje zo!) Het is in deze discussie niet van belang of het gaat om de nog originele bladen van een Stradivarius. Waar ik op doelde is dat er tegenwoordig vele bouwers zijn die een Stradivarius instrument op de tiende millimeter nabouwen. Er zijn van –laten we zeggen- de ‘Soil’ bijna alle metingen die je kunt verzinnen in kaart gebracht, en het model is in prijzige posters verkrijgbaar in een schaal van 1:1. Nu zul je misschien zeggen, dat die metingen ook al zijn verricht aan een model waarvan jij beweert dat Antonio hem destijds niet zo heeft afgeleverd. Maar dat weten we niet, want niemand is er bij geweest, maar daar gaat het ook niet om. Er zijn digitale opnames van deze instrumenten die een schitterende klankrijkdom aan de dag leggen. Zo ben ik persoonlijk nogal onder de indruk van de ‘Kreutzer’ Strad. En inderdaad, dat ben ik met jou en jos22 eens: het nabouwen heeft geen enkele zin, want –en ik treed in herhaling, want ik heb dit al vele malen verkondigd- je hebt niet precies hetzelfde stuk hout. Stel dat er door de eeuwen heen van alles en nog wat aan de bladen is gewijzigd? Is het dan opeens geen Strad meer? Want dat lees ik uit je verhandeling. Wanneer je vindt, dat het dan werkelijk geen Stradivarius meer mag heten, dan aan jou de vraag of de ‘Nachtwacht’ van Rembrandt nog wel die naam verdient, want daar is zo onderhand ook niet zo veel meer origineel aan. Frits
Aan de Nachtwacht is nog heel veel "Rembrandt", ondanks het afgesneden stuk en ondanks allerlei restauraties: de uiterlijke verschijning (en daar gaat het hierbij om) is weinig veranderd sedert 1642. Als bij een Stradivari de diktes van de bladen zijn gewijzigd en de zangbalken zijn vervangen, als de lak is verdwenen of vervangen, dan mag je volgens mij de vraag stellen of hetgeen je hóórt nog iets met Stradivari te maken heeft. Steward Pollens stelt dat Stradivari zijn eigen instrumenten wat klank betreft niet zou hebben herkend. Als de "Kreuzer Strad" een "schitterende klankrijkdom" heeft, dan durf ik echt wel te stellen dat de Karel van der Meer-viool van een collega-orkestlid ook een schitterende klankrijkdom heeft, mits goed bespeeld. Er moeten miljoenen violen zijn die ook geweldig klinken, anders zouden er miljoenen violisten gefrustreerd rondlopen, hunkerend naar de klank die ze uit de boxen horen komen. Die zgn. Stradivari-klank bestaat niet, is bij vergelijkingen met andere violen ook niet te traceren! De Stradivari-klank zit tussen de oren van handelaren en verzekeringsmaatschappijen die in Stradivari's beleggen... Leuk hè, zo'n stokpaardje. En dat naar aanleiding van een prijzige sordine! :|
