Wat is het Stradivariusgevoel. Het Stradivariusgevoel is, dat men een ouwe aftandse Stradivarius mooier vind klinken dan een goed gebouwde nieuwe viool. Als het niet zo droevig was zou je er om kunnen lachen.
Het stradivariusgevoel is tegenwoordig alleen nog haalbaar voor lieden die niet altijd op 100% eerlijke wijze aan veel te veel geld gekomen zijn en wellicht (op leenbasis) ook nog voor een aantal violisten waarvan een ieder beweert dat ze tot de wereldtop behoren. Dit forum is niet het podium voor politieke statements, maar de zonnebloemen van van Gogh, de instrumenten van Stradivari en Guarneri en de kunstwerken van Damien Hurst c.s. staan simpelweg symbool voor ongewenste uitwassen van het economisch systeem. Dat is niet "de schuld van het kapitaal" maar van ons allemaal!
Mensen zijn nu eenmaal eenvoudig te beïnvloeden veel heeft te maken met marketing. Mensen zijn niet in staat om onbevooroordeelde beoordelingen te maken omdat er altijd invloeden zijn die we niet kunnen loskoppelen van ons denkproces. Verder krijg je enkel zulke exhorbitante bedragen wanneer mensen de mogelijkheid hebben om deze te betalen, de rijken der aarde weten niet meer waar ze hun geld aan kwijt kunnen, bij veilingen lijkt het soms dat de bieders geen enkel besef meer hebben over de effectieve waarde, het gaat meer over het prestige en de decadentie. Nu ja ik vrees dat ook dat "des mensen" is.
Ja , "De meeste mensen deugen!", maar een paar rijke stinkerds verpesten het! Als we dat niet willen, moeten we er maar tegen in opstand komen.
Er zijn ook mensen die rijk zijn en geen geld hebben! Maar om dat te begrijpen gaat het verstand van sommigen weer te boven.
Om eerlijk te zijn ben ik een beetje allergisch voor dit soort moralistische opvattingen. ‘Armoede houdt netjes’, om eens een klassiek voorbeeld te noemen. Te vaak ook werden moralistische opvattingen gevoed vanuit de kennelijk gevoelde noodzaak het ‘volk’ kort te houden of bestaande verhoudingen of achterstanden te bestendigen. Ook religies zijn en waren daarin uitermate bedreven. Op dit punt samenvattend: ik wil een hoop geloven, maar Mozart op basis van een lege maag en in een onverwarmd huis is mijns inziens weinig uitnodigend. Er daar heb ik niet eens het historisch materialisme bij nodig. Overigens komt uit die hoek een -uiteraard- volstrekt ander geluid. Een aardige ‘proeve’ daarvan is terug te vinden in ‘Die Ballade vom angenehmen Leben’ van Bertolt Brecht: Da preist man nun das Leben großer Geister Das lebt mit einem Buch und nichts im Magen In einer Hütte, daran Ratten nagen Mir bleibe man vom Leib mit solchem Kleister! Das simple Leben lebe, wer da mag Ich habe - unter uns - genug davon Kein Vögelchen, von hier bis Babylon Vertrüge diese Kost nur einen Tag Was hilft da Freiheit, es ist nicht bequem - Nur wer im Wohlstand lebt, lebt angenehm! En zo is het maar net
Ik vrees dat we dan eerst een nieuw duo Marx & Engels uit de hoge hoed moeten toveren. Als de al jarenlang voornamelijk werkloze 'Red Wall' stemmers in Engeland aan Boris Johnson de voorkeur geven, in Frankrijk de behoudende (rechtse) geluiden elkaar overstemmen en een onbehagelijk aantal Amerikanen tot de 'Rednecks' moeten worden gerekend, vrees ik het ergste. En over het stemgedrag in Nederland doe ik er maar beter het zwijgen toe.
Goede ideeën genoeg, maar zo lang iedereen die het (nu nog) goed heeft (vrijstaand huis in mooie buurt, flink spaarsaldo, BMW of Tesla op de oprit) achter behoudzuchtige types aan blijft lopen zal er niets veranderen. Sneu voor de cultuursector, maar het wordt pas écht spannend als het met het klimaat nog verder uit de hand loopt: dan zijn we allemaal de klos.
