Hoe span je nieuwe snaren op? (sleutelkast en staartstuk)

Na een tijd zoeken heb ik voor een ieder de(?) oplossing:

Om nu van alle discussie af te zijn, is er iemand geweest met onderstaande oplossing. Hierbij is er geen sprake meer van losschietende stemsleutels, noch van beschadigingen van de snaar door frictie met de wang van de sleutelkast.

Bovendien kunnen wellicht de fijnstemmers ook nog van het staartstuk worden afgehaald.

Wat wil een mens nog meer?





Tip: ik zou eerst wel even een E-bay viooltje aanschaffen voor EUR 5,= alvorens hiermee te experimenteren!

 

Bert, dat klinkt in eerste instantie heel eenvoudig. Maar is het dat wel? Laten we dit idee –dat ik “het mandoline-effect” zal noemen- eens serieus bekijken op haalbaarheid, gewoon voor de leukigheid, want er zijn een aantal problemen die om een oplossing vragen:

1) de ronding van de kam moet wel heel speciaal zijn wil je voorkomen dat er steeds een andere ongewilde snaar wordt aangeraakt.

2) Indien het juist gewenst is om twee snaren simultaan te bespelen (bijvoorbeeld voor een speciaal effect!), moeten er weer andere eisen gesteld worden aan de ronding.

3) Het staartstuk dient te worden aangepast en de vraag rijst of er wel voldoende ruimte is voor acht snaren. Sterkte e.d.

4) De trekkracht aan het staartstuk zal ongeveer twee maal zo groot worden, waardoor het gevaar bestaat dat òf de hals naar voren wordt getrokken òf het bovenblad wordt ingedeukt. De oplossing zou kunnen zijn een nieuw dikker bovenblad maken.

5) De kamdruk zal ook ongeveer tweemaal zo groot worden: nieuw type kam ontwerpen met de juiste ronding en sterkte om dit te weerstaan.

6) Dan de sleutelkast: is er ruimte voor vier extra gaten met stemmechaniek?

7) Moet er een nieuwe, grotere krul gesneden worden die voldoende ruimte biedt?


Dit is natuurlijk een beetje gekheid, maar wel een leuk gedachtenexperiment om eens na te gaan, wat de invloed is op het totale viool-design, bij een zo ogenschijnlijk simpele aanpassing.
Er zijn vast nog wel een aantal variabelen te verzinnen die niet genoemd zijn.

Ik hoor graag nog meer suggesties en ideeën.

 

Nu je daar zo over begon schoot mij opeens het een en ander te binnen. Ik moest denken aan een Hardanger Fiddle. Na even speuren het volgende aan de weet gekomen. Daar zitten zelfs negen snaren op waarvan er vijf niet aangestreken kunnen worden en vier die –net als bij een gewone viool- bespeeld kunnen worden. Het gekke is dat die vijf ‘sympatische snaren’ binnenin de hals lopen en boven het bovenblad er weer uit komen om in de kam onder de vier andere snaren te verdwijnen in het staartstuk. Een heel speciale constructie dus.

De stemmingvan de vier bespeelbare snaren is op een snaar na, het zelfde: de G-snaar is een toon hoger gestemd en klinkt als de A, zodat we in opklimmende stemming hebben A-D-A-E. De ‘sympatische snaren’ zijn gestemd als: B-D-E-F-A. Een wonderlijk instrument dus.

Voor de duidelijkheid even wat fotootjes erbij:





Ik heb geen idee of er wel of niet een stapel in zit, maar ’t lijkt me wel.

Ga ik straks nog even aan de slag of ergens een Audio-filetje te vinden is, om te horen hoe zoiets nou klinkt.

 

Geweldig Remi, ik word op mijn wenken bediend.

Van de vier door jou aangeleverde MP3-files heb ik er drie beluisterd. Een vierde kon ik niet meer aan, omdat ik bang was dat ik in slaap zou vallen.

Ik vind het allemaal erg eentonig en het doet me een beetje denken aan de doedelzakmuziek, waar steeds een grondtoon hoorbaar blijft. De functie van de niet-aanspeelbare snaren (sympathische snaren) is denk ik pure resonantie en het hangt er dus maar van af, welke toonsoort je speelt, anders treedt het niet eens op. Dat verklaart mogelijk ook de monotone klank. De stukken zullen wel bewust gekozen zijn in een bepaalde toonsoort overeenkomend met de vijf toonhoogtes, wil er resonantie optreden.

 

Bieke,

Lijkt dat onderdeel echt op een spijkertje en is het helemaal glad?

Wanneer dat echt zo is, zal al het schroefdraad zijn weggesleten en is de enige oplossing een nieuw exemplaar aan te schaffen en de oude daardoor te vervangen.

Zit er nog wel schroefdraad op, dan kan het aan het aan het gedeelte liggen dat vast zit aan het staartstuk: ook draad weggesleten!

Hangt het er natuurlijk ook nog even vanaf of je een staartstuk hebt met geïntegreerde fijnstemmers (Wittner), want anders zou het wel eens neer kunnen komen op het vervangen van het totale staartstuk. Dat is echter niet onmogelijk maar iets duurder.

Dus even goed kijken of het draad weg is en overgaan tot vervanging van het betreffende onderdeel.

 

Ik kwam op de bekende website van Torisio een foto tegen van een Italiaanse viool, gebouwd door Vincenzo Sannino (Napels) in 1907, waar men de snaren niet al te deskundig had opgespannen.
Een mooie gelegenheid om dit onderwerp weer eens wat op te frissen.
Want al zijn er diverse mogelijkheden om de snaren op te winden om de stemschroef, ook bij het andere eind kunnen er probleempjes ontstaan:





Wat mij hieraan opviel:

Het kogeltje van de D-snaar zit niet goed geborgen in het staartstuk.
Het kogeltje van de E-snaar past niet goed in de zitting van de fijnstemmer.
Het hulsje om de E-snaar rust niet op de kam, hetgeen kan leiden tot gerammel.

Hoe kan een zo gerenommeerd veilinghuis als Tarisio zoiets op de foto zetten, is de vraag die ik zou willen stellen.

Voor diegene die het (de viool, achterkant en krul) allemaal eens uitgebreider wil bekijken, heb ik hier de link naar de originele bron, namelijk die van Tarisio,

meer foto's Sannino viool


Opmerking:
Er is een mogelijkheid, dat deze foto op een zeker moment weer van de site worden gehaald (instrument verkocht!) en dan werkt de link niet meer.

groet,

Frits

 

Tja, een basgitaar is geen strijkinstrument en de klank wordt voornamelijk 'gemaakt' door de er achterliggende elektronica. Dat is bij een strijkinstrument totaal niet aan de orde. Dus vioolsnaren koken in water: vergeet het maar!

Frits