Hoe waardevast is een viool?

Ik ben het forum aan het doorspitten en dan kom ik dit oude topic tegen.
Boeiend verhaal.
Laat ik eerst zeggen dat ik mij in de uitspraak kan vinden.
Wat mij opvalt is de uitspraak dat een beter instrument een beter violist maakt.
Daar ben ik het niet helemaal mee eens.
Laten we eens een extreem voorbeeld nemen.
Il Cannone Guarnerius del Gesu ex Paganini.
Dit instrument is een nationale kunstschat van Italië en van onschatbare waarde.
Deze viool wordt slechts bespeeld door de beste violisten en alleen op uitnodiging.

Als je vervolgens de ervaringen leest van de violisten die erop gespeeld hebben, zijn er twee hele bijzondere uitersten, maar ook een gemeenschappelijke deler.
Laten we met de laatste beginnen.
Van alle violisten hoor je dat ze tijd nodig hebben om het instrument uberhaubt te kunnen bespelen.
Er zijn violisten van wereldformaat die absoluut niet met de viool overweg kunnen en uiteindelijk de uitnodiging om een concert te geven op il cannone aan zich voorbij laten gaan omdat het instrument "te groot, te moeilijk" is.
Ik herinner mij het verhaal van een violist die na weken van spelen en oefenen op het instrument wanhopig werd en ernstig begon te twijfelen aan zijn capaciteiten. Hij zei iets in de trant van: "het voelde alsof ik via de viool, Paganini hoorde zeggen dat ik niet waardig ben om dit instrument te bespelen, het was een continue strijd die ik uiteindelijk verloren heb."

Dan is er de andere kant, violisten als Alexander Markov en Shlomo Mintz prijzen het instrument letterlijk de hemel in en van Markov wordt oa door Yehudi Menuhin zelfs gezegd dat il cannone in zijn handen moet klinken zoals alleen Paganini dat voor elkaar kreeg.

Wellicht een abstracte en rare vergelijking maar wel toepasselijk. Een viool is als een schoen. Hij moet passen en je moet er soepel en zonder pijn op kunnen lopen.
Uiteraard moet iedere schoen wel worden ingelopen. Als de schoen niet goed past, kan hij nog zo goed en mooi zijn maar dan zal je er geen afstanden op lopen.

Nog losstaande het feit dat ook een strijkstok van essentieel belang is. De viool kan nog zo goed zijn, als de stok een chinees band product is, zal hij nooit zo goed klinken als met een top stok.

 

In de beeldspraak is de schoen de viool. Het lijkt me wel zo wenselijk als alle violisten naast hun viool blijven lopen, in plaats van erop of erin.