Hoeveel lessen voor een beginner?

Dank je wel, heb weer een klein beetje moed gekregen, maar zie het nog wel somber in die vingerzetting, als ik wil onthouden een beetje hoger plaatsen dan doe ik het de volgende keer een beetje lager per ongeluk.
Kan denk ik beter wachten dat mn lerares het voordoet.
Ik hoop niet dat ze zegt dat het hopeloos is.
de losse snaren spelen deed ik wel goed zij ze, aan het begin met een iets krachtiger druk, is ook zo mooi................
Kun je hier ook als beginner steeds al je vragen plaatsen of is dit forum meer voor andere dingen.
gr. jaap.

 

Volgens mij is een forum er ook voor om vragen te beantwoorden, dus vraag maar raak lijkt mij!

 

Dag Jaap!

Wij staan zo goed als even ver wat onze vioolervaring betreft, denk ik.
Ik heb eergisteren mijn vierde les achter de rug en kan nu lustig 'Altijd is Kortjakje ziek' strijken. Mijn lerares heeft met witte tape de vingerplaatsing gemarkeerd, zodat ik weet waar ik mijn vingers moet zetten.

Blind strijken vind ik best moeilijk, hoop het ooit te kunnen, maar dat is nog toekomstmuziek, vrees ik...

Een vraagje: hoe hard klemmen jullie jullie viool tussen jullie kin/kaken? Een accidentje in mijn jeugdjaren heeft ervoor gezorgd dat mijn kaak niet echt stevig meer staat. Ik wil mijn kaak/kin dan ook zo weinig mogelijk belasten, maar ik vrees dat dit onmogelijk is. Heeft iemand tips?
Ik wil mijn vioollessen niet opgeven o.w.v. mijn slechte kaak. Dit idee maakt me vaak zo bang. Heb er deze nacht zelfs wakker van gelegen. (v)

 

ik kon vannacht na 4 uur niet meer slapen.
volgende week mn eerste vingerzetting.
wilde vooruitwerken, maar kan niet eens do-re-mi spelen, steeds vals.
vraag me af of iedereen zo begonnen is, als je het zo leest kunnen sommigen gelijk al een deuntje.

 

Nu ik weet waar de noten liggen (in grote lijnen), heb ik wel al eens geprobeerd om 'Broeder Jacob' te spelen (de eerste twee zinnen maar).

Goh, mijn linkerhand voelde zo verkrampt aan na die eerste les vingerzetting.

 

Ben met kortjakje begonnen.
Eerst met behulp van het orgel de noten opgeschreven.
En toen de noten van de snaren uitgedokterd.
G D A E
a e b f
b f c g
c g d a
In Kortjakje komen geen zwarte toetsen voor, maar op de viool
maak ik ze wel, klinkt nergens naar, maar het begin is er.
Soms zit er per ongeluk een goeie noot tussen, maar ' t is wel zoeken. Morgenavond verder, en dan zondag weer.
Nootje, kun jij Kortjakje echt al foutloos?
En doe je dat uit je hoofd of ook vanaf de notenbalk.



[edit](Dit bericht is door jaap bijgewerkt op 23/02/2007 om 23:08 uur)[/edit]

 

Ik vraag mij trouwens af of het markeren voor een indicatie van de tonen waar je je vingers moet zetten wel een goede manier is.

Hoe denken de profs daarover?

Volgens mij kun je veel beter corrigeren aan de hand van wat je hoort, dan wat je ziet.
Dit indicatie is toch nooit nauwkeurig genoeg lijkt, het is micrometer werk en dit gevoel ontwikkel je naarmate je ook je gehoor ontwikkeld, want dan wordt het indrukken van de snaren bij een opeenvolging van noten het aanvoelen van toonsafstanden, die uit je spiergeheugen komen.

Iedereen kan zich wel voorstellen hoe hele en halve toonsafstanden klinken in alle toonaarden.
Dan maakt het niet uit hoe veel kruizen of mollen er in het stuk voorkomen, maar lees je de herstelltekens en veranderde noten in een bepaalde toonsoort en die moet je dan anders spelen dan normaal in die bepaalde toonsoort voorkomen.
bv met 1 kruis, als je weet dat steeds die fis zo klinkt en je komt m dan bv tegen met een herstellingsteken, dan moet ie een halfje lager klinken.
Geld ook voor de andere noten, als er bv een kruis bij een a komt, dan moet je die een halfje hoger spelen.

Toonsvoorstellingsvermogen kweken en zuiver intoneren, dat is mijns insziens de cloe van het vioolspelen (lees ook andere strijkerinstrumenten)
Muziek maken doe je met mbv strijktechniek.

 

Om ook eens in onderwerpen buiten het vioolbouwen om te reageren, bij deze:

Het markeren van de toonsafstand is naar mijn idee niet slecht, mits het er niet te lang op blijft zitten. Maar wanneer iemand opzich een goed gehoor heeft, is een steuntje door middel van streepjes in het begin wel handig, dan raakt deze ook vertrouwd met de plek voor de vingers. Dat gevoel voor de afstanden moet vertrouwd zijn, voordat iemand de plek een beetje kan corrigeren.
Ik denk ook, zeker als je vals en zuiver goed hoort je de streepjes als een hulpmiddel moet zien voor waar de vinger ongeveer moet staan en dan rond die plek de zuivere toon vinden.

Toen ik cello ging spelen (ik heb een aantal jaar viool gespeeld daarvoor) kreeg ik een rond stikkertje op de plek voor mijn 2e vinger op de hoogste snaar. In het begin was dat heel fijn, want ik wist dan waar ik moest zijn (de afstanden waren mij nog niet helemaal vertrouwd), maar al na een aantal dagen (intensief oefenen) ging het stikkertje schuiven, dus toen vond ik alleen de plaats nog ongeveer en ging ik op mijn gehoor spelen. Dat stikkertje heeft er twee of drie weken gezeten, maar alleen in het begin keek ik er echt naar. Aan het eind luisterde ik gewoon.
Later heb ik nog een keer een stikker gehad, maar daar keek ik eigenlijk niet echt naar.

 

Een domme vraag waarschijnlijk maar hoe werkt dat eigenlijk op je gehoor spelen?
Op het moment dat je een valse toon hoort dan heb je blijkbaar je vinger verkeerd staan maar dan is het geluid toch al geproduceerd?
Dan is het toch te laat om te corrigeren, ook al heb je het beste gehoor?

 

Op je gehoor spelen, dat is inderdaad te laat corrigeren. Eigenlijk zeg je het wel goed, maar ja, sommige mensen horen gewoon niet dat ze vals zitten... Dus op je gehoor spelen is inderdaad dat corrigeren en dan wel zuiver spelen.
Maar in combinatie met die streepjes is het dat je de plek ongeveer weet en dat op je gehoor de juiste plek opzoekt. Je luistert inderdaad en gaat zo van vals naar zuiver.
Die streepjes zijn een richtlijn, maar je had moet wel eerst wennen aan de afstanden. Pas als die er goed ingeslepen zijn, kan je echt zuiver gaan spelen, ander ben je steeds aan het corrigeren. Ik corrigeer ook nog wel veel, op gehoor, niet naar een streepje toe.

Misschien is de term inderdaad wat onduidelijk, maar ik weet niet beter dan dat ik (en anderen om me heen) het zo noemen. Wat ik hierboven heb geschreven is misschien ook niet meest duidelijk.

Op je gehoor spelen is denk ik dat je goed hoort of je zuiver of vals speelt en de toon die je perongeluk vals speelt wel corrigeerd. Anders dan sommige mensen die spelen op streepjes en aangeleerde/ingeslepen afstanden waar ze niet van afwijken (niet corrigeren als een vinger eenmaal staat, ook al is deze toon vals), wat niet handig is, want per instrument schelen die afstanden een fractie (het blijft (vaak...) handwerk) en als je kan luisteren kan je op alle instrumenten zuiver spelen.

Goed, ik geloof dat ik twee keer het zelfde probeerde te vertellen...

 

Bedankt, ik denk dat ik het snap.
Tijdens het oefenen corrigeer je de vingerzetting zodat het niet meer vals klinkt.
De volgende keer weet je dan waar je de vinger moet neer zetten.
Maar dan moet je dus behalve een goed gehoor ook een goed geheugen hebben.
Viool leren spelen lijkt me steeds moeilijker, ik heb al moeite om de nootnamen te onthouden.

 

Notennamen, tja, ik ken ze wel, en in de g-sleutel heb ik ook niet zo moeite met ze benoemen, even als waar ze zitten op de viool.
Met cello (wat ik nu toch al zo'n 2,5 jaar speel) lukt het me niet vloeiend, ik moet er over na denken. Niet dat ik het niet weet, maar ik heb een link gelegt tussen de plek op de toets en de noot op papier en die naam wil maar niet... (erg verwarrend naast viool...) Maar nu moet ik ook in een andere sleutel leren lezen, en dat zal nog wel lastig worden.

Ik denk niet dat je moet kijken naar alles wat je nog niet kan (ik weet het, het is moeilijk), maar naar de dingen die al wel lukken, dat is veel motiverender En oefenen, niet omdat het moet, maar omdat het leuk is! Hoe snel je iets leert is in principe niet belangrijk, als je er maar plezier in hebt (lijkt mij).

Succes en veel plezier met het spelen!

 

Jaap, Kortjakje lukt bij mij al aardig.
Het is de Suzuki-versie die ik aangeleerd heb, dus we beginnen bij 'la'. Dit is de A-noot bij jullie, in Nederland, denk ik? (wel vervelend dat België als één van de weinige landen nog do-re-mi-... gebruikt.)

Eigenlijk is het een heel eenvoudig deuntje, vind ik. Enkel de A en E-snaren worden (in mijn geval) bespeeld (met soms enkele vingers erbij op dan). Dit lukt al aardig uit mijn hoofd, maar qua snelheid verloopt het strijken niet gelijkmatig. Dat vind ik er echt wel moeilijk aan.

 

Misschien ben ik te oud om er naar uit te kijken een liedje te kunnen spelen maar ik vind het belangrijker eerst alle vingers op alle snaren te kunnen plaatsen.
Ik oefen zelf steeds door het eindeloos herhalen van simpele bewegingen zoals de strijkstok over de hele lengte te bewegen zonder halfweg een andere snaar te raken of in het horizontale vlak niet te zwabberen.
En ook met het tellen kun je al je tijd kwijt, van stok tot punt in 1 tel, 2, 3 of 4 tellen.
Kortom, Kortjakje kan me gestolen worden al vindt ik het wel knap als je dat al kunt.
Eigenlijk vind ik alle basishandelingen zo moeilijk dat een melodie produceren nog niet in me op komt.
Verder geniet ik nog steeds van om de viool onder mn kin te houden en de stok te bewegen en daarom maak het me denk ik niet uit welke oefeningen ik moet doen.
Ik hoop echt dat de vioolstudie zo aantrekkelijk blijft als dat hij nu is, als ik van huis ben en aan mn viool denk krijg ik vaak zin om heel eventjes te kunnen strijken.
Blijft dat zo, ervaren violisten?
groeten jaap.







[edit](Dit bericht is door jaap bijgewerkt op 21/03/2007 om 22:13 uur)[/edit]

 

Ja, dat blijft (s) Bij mij tenminste wel, maar af en toe heb ik er veel te weinig tijd voor. Wat ik ook vaak heb als ik thuis aan het werk ben en weer even naar mijn cello (het grote broertje van...) kijk, denk ik ook "en dat is mijn eigen cello!" Ik ben er gewoon trots op en uiteraard heel zuinig mee.

Maar ook vaak als ik bij mijn ouders kom, en naar mijn oude slaapkamer ga, pak ik toch weer even die viool (ik bne 2,5 jaar geleden overgestapt van viool naar cello). Het is zo lekker om te spelen.

En ik denk dat ik wel begrijp wat je bedoelt met er niet naar uit kijken om liedjes te spelen.
Als volwassene kan je veel makkelijker begrijpen waar al die onderliggende techniek voor is. Als je dat onder de knie hebt, kan je liedjes gaan spelen. In het begin met cello had ik ook gewoon oefeningen van een regel, maar ik speelde ze erg graag. Nu speel ik wel voornamelijk liedjes of etudes (zo heet dat toch?). En liedjes vind ik wel fijn, want een melodie kan je herkennen en uit je hoofd leren, wat ik heel snel doe... Standaard regels zijn lastiger, maar des al niet te min heel goed om te spelen. (Wat je doet is denk ik ook afhanlijk van je docent...)

(En ja, ik weet dat het veel te laat is, ik ga maar eens slapen).

 

In mijn voorbije les heb ik geleerd de eerste en tweede vinger op de D en de A- snaar te zetten. Voor mij een hele klus, maar dat vind ik juist zo leuk aan viool leren spelen. Alles honderd keer herhalen (bij mij althans, misschien gaat dat bij anderen gemakkelijker?), en na die zoveelste keer lukte het dan toch uiteindelijk. En dan later op de dag lukt het weer niet. (v) Op dit moment lijkt het voor mij Chinees hoe violisten zo vloeiend hun noten na elkaar kunnen spelen.

 

Ducky, wat is het verschil tussen viool en cello spelen?
Ik denk hierbij bv. aan klank, houding en moeilijkheid.
Jaap.

 

voor een cello heb je een lange nek nodig anders past ze er niet tussen..

 

Als je nooit viool hebt gespeeld, moet je die motoriek je natuurlijk ook eigen maken, en dan is dat in het begin heel moeilijk. Maar als je naar al die violisten om je heen kijkt, dan moet je weten dat het leren van die motoriek te doen moet zijn!

Het verschil tussen viool en cello spelen...
Het verschil is de houding die anders is, maar de houding die je bij het cello spelen hebt is natuurlijker dan die je bij het vioolspelen aan neemt, want bij vioolspelen draai je je linkerarm als het ware onnatuurlijk onder je viool door. Bij cello heb je niet echt van deze onnatuurlijke houdingen, al heb ik in het begin vaak genoeg echt een lamme streekarm gehad, omdat ik het strijken erg lastig en zwaar vond, nu is dat gelukkig een stuk beter.

Streek bij cello is veel rustiger in de pols (ik heb nog steeds "last" van mijn te snelle vioolstreek bij wisseling tussen op- en afstreek, volgens mijn docent) en het gebruik van je streekarm. Dat zal ik even uitleggen: voor viool gebruik je redelijk veel beweging van je onderarm, tenminste, dat deed ik, maar je bovenarm beweegt wel een beetje mee. Bij cellospelen moet ik mijn stok als het ware door de helft denken en de slofhelft beweeg ik door mijn bovenarm te bewegen en mijn arm in een ongeveer onstante hoek te houden. De bovenste helft van mijn stok beweeg ik door mijn onderarm te bewegen en mijn bovenarm (soort van) stil te houden. (Dit is hoe ik het leer van mijn docent).

Vingerzetting vind ik wel lastiger, omdat je "vierde vinger" niet dezelfde is als de volgende snaar (wat bij viool in gewone eerste positie wel zo is). Je hebt bij cello een "grote greep" en die begin ik nu eindelijk een beetje in de vingers te krijgen, hoewel ik er al wel lang mee bezig ben. Ook ga je bij het leren cello spelen eerder posities spelen, omdat je dan een groter bereik hebt. Nu moet ik trouwens even oppassen, want met mijn viool achtergrond, ben ik natuurlijk wel snel door de stof heen gegaan.
Ook lees je bij cello in een andere sleutel. Soms maak ik daar nog wel fouten in, maar gelukkig moet ik nu nadenken als ik een G-sleutel onde mijn neus geduwd krijg. Ik ben met les nu net begonnen met de C-sleutel, en dat vind ik wel lastig om de leren, hoewel er een heel handig ezelsbruggetje voor is. Ik vind het vooral lastig dat dezelfde noten in een stuk (ok, oefenstuk) steeds met een andere vinger gepakt moeten worden, omdat dat loopje in die positie beter uit komt. (Maar die moeilijkheden met lezen, wat overgens opzich ook wel mee valt hoor, kan ook te maken hebben met dyslexie... dus dat zal niet voor iedereen gelden).

De klank is lager, en dat vind ik fijner. Een viool zit heel dicht bij je oor en op de hoogste snaren (a en e) piepte dat echt storend in mijn oren. Een cello is iets verder weg en klinkt ook "heel" anders als je erachter of ervoor zit (je zit of te spelen of te luisteren). De lage tonen spreken mij veel meer aan, maar dat is persoonlijk.

Uiteindelijk heb ik ooit voor cello gekozen, omdat ik dat mooier vind, en het mij ook beter ligt. En ik heb er nog geen moment spijt van gehad (dat komt waarschijnlijk pas als we met orkest weer op tournee gaan, dan zou ik waarschijnlijk liever een picolo ofzo in mijn binnenzak stoppen). Daardoor vind ik het ook niet moeilijker, want ik wil mijn best doen om veel te leren en steeds maar die eerste oefeningen te herhalen (wat jaap ook al zei).
Cello ligt mij ook beter dan de viool, ik merk dat ik er beter in ben (ik heb het gevoel dat ik op cello een hoger niveau kan halen dan dat ik op viool zou kunnen), maar het gaat mij natuurlijk ook voornamelijk om het spelen zelf, en daar heb ik nog steeds heel veel plezier in.

Maar ook de viool blijft een byzonder instrument, en af en toe moet ik toch op mijn oude viool spelen. Nu ben ik zelf een viool aan het bouwen, en ik wil er natuurlijk wel muziek (en geen geluid, naar aanleiding van die andere discussie) uit kunnen halen als die klaar is!

Nog meer weten over het verschil? Ik wil het graag opschrijven hoor, maar ik heb het idee dat ik al een lang verhaal heb (s) .