Beste Arjo, Jammer dat de boodschap niet is overgekomen, want in mijn betoog over menig amateur die een zeer goed instrument heeft, probeer ik aan te geven dat het studieniveau er niet toe doet. Want jouw interpretatie zou dan inhouden dat een amateur het met een ‘studieviool’ wel af kan en een conservatoriumstudent een beter instrument ‘verdient’. Juist het tegendeel heb ik beweerd, hoewel er ook talloze uitzonderingen zijn: veel studenten proberen te voldoen aan de behoefte een beter instrument te bespelen. Eveneens jammer vind ik, dat je niet hebt opgepikt wat verstaan zou kunnen worden onder een studie-viool, want ook dat is beschreven (post #14). Of het een definitie genoemd kan worden hangt af van de algemene acceptatie en daar gaat het me niet om. Iemand anders kan daar een geheel andere visie over hebben. Frits
Dus is het maar het beste om de term "studieviool" helemaal niet te gebruiken of zoveel mogelijk te vermijden. Dat geldt ook voor de termen "concertviool", "conservatoriumviool", "soloviool" etc. Het gebruik van deze termen schept verwarring en ongewenste verwachtingen in positieve of negatieve zin. Prijzen van instrumenten worden bepaald door vraag en aanbod (dat is nu eenmaal het economische systeem) en de kwaliteit (ook al zo'n moeilijk te definiëren begrip) staat tamelijk los van de prijs, al is de kans dat je iets naar je zin kunt vinden bij een budget van 500 euro aanzienlijk kleiner dan bij een budget van 5000 of zelfs 50000 . Iedere strijker die een instrument zoekt staat voor een individuele opgave, waarbij hij/zij hulp kan zoeken bij door hem vertrouwde deskundigen, maar de eigen oren en handen zijn toch het belangrijkste.
Het woordje "dus" lijkt me misplaatst, omdat we dan weer helemaal terug bij AF zijn. Hadden we al het geschrijf hierover wel achterwege kunnen laten. Ik ben van mening dat er juist wèl gesproken kan worden over dergelijke begrippen, met dien verstande dat er duidelijkheid zou moeten zijn wat ermee bedoeld en onder verstaan wordt. In voorgaande reacties ging het met name om de definiëerbaarheid van 'studieviool'. Met het opvoeren van een aantal andere daaraan gerelateerde begrippen als concert-, conservatorium- en soloviool maak je het onderwerp van discussie nog moeilijker. Laten we het enkel en alleen houden bij studieviool. Alles wat daar dan bovenuit of onder (indien mogelijk, maar met 'Chineesjes' lukt dat wel ) zou komen te liggen qua klankprestatie, voldoet dan niet meer aan 'studieviool'. In een eerdere reactie van mij, heb ik al aangegeven dat de aanschafprijs buiten beschouwing dient te blijven, want het is zoals je zelf ook al aangaf een economisch principe dat de prijs stijgt naarmate de vraag toeneemt. Plus nog eens "Wat de gek ervoor geeft", maar in de vioolbouwwereld vind ik dit op het randje van toelaatbaarheid. Je moet iemand niet verleiden tot het doen van een hoog bod als het instrument het niet waard is. Frits
Dit wordt nog filosofisch: hoe meet cq beoordeel je de klankprestatie? En àls die te meten zou zijn: hoe druk je die dan in geld uit?
Ai, lig ik toch zonder dat echt te willen met Frits in een woordenclinch. Mijn eerdere posting heeft juist niet de intentie gehad om te zeggen dat een amateur het wel met een 'studieviool' zou kunnen en een meer gevorderde speler een beter instrument verdient. Eigenlijk het tegendeel: het instrument van een gevorderde violist kan ook best onder de term studieviool vallen (bijvoorbeeld het nationaal muziekinstrumentenfonds heeft het over violen ettelijke 10.000 Euro's en noemt dat studieviool). En ik heb de posting #14 wel degelijk begrepen, maar dat is toch 1 omschrijving of definitie zo je wilt. Er zijn blijkbaar meer meningen, waaruit ik uiteindelijk de conclusie zou willen trekken dat DE STUDIEVIOOL helemaal niet bestaat. Wat dat betreft sluit ik me dan aan bij de laatste posting van Bert Boon: laat de term maar achterwege. Violen: al die tijd dat je er over praat hoef je er tenminste niet op te oefenen
Ik denk dat er eigenlijk niks mis is met de term. Alleen dat die te pas en te onpas wordt gebruikt. "Uitstekende studieviool voor de beginnende violist" en je hoeft slecht tot €100,- te betalen voor je speelklare viool, koffer, stok enzo. Dan vind ik die term misplaatst, maar ik speel nu op een chineesje (geen nitro, geen brandhout, er komen ook wel degelijk goede instrumenten uit china, die moeten door de vioolbouwer afgewerkt worden, en je betaalt er ook voor, maar het kan wel! En ik ben erg tevreden met mijn cello), dat weldegelijk een studiecello is. Het is niet het beste instrument ooit, maar voor mij is het meer dan goed genoeg! (En daarmee beantwoord ik de vraag niet...) Daphne
@Liuwe: Liuwe schreef: “Dit wordt nog filosofisch: hoe meet cq beoordeel je de klankprestatie? En àls die te meten zou zijn: hoe druk je die dan in geld uit?”. De beoordeling van de klankprestatie vindt simpelweg plaats door onderling te vergelijken. Dat is geen meting met een meetinstrument met een digitale uitlezing, maar je eigen gehoor erop loslaten en beoordelen wat je mooi vindt aan het instrument. Nu zal iemand direct zeggen dat zoiets een subjectieve beoordeling is, maar ja, bij de aanschaf gaat het toch ook om wat de toekomstige eigenaar ervan vindt en niet wat het metertje aangeeft of wat anderen ervan vinden. Het moet je eigen instrument worden, je moet er wat mee krijgen. Zij (de viool) moet passen bij degene die zoekende is. En wat dat geld betreft: laat dat buiten beschouwing, want wanneer iemand een instrument per sé wil hebben, wordt er wat meer voor neergeteld. Frits
Studieviool, Ik heb er een, jij hebt er een en mijn oud-lerares heeft er een. Mijn studieviool is het instrument waar ik het liefst op speel, het liefst op oefen en studeer, maar ook het instrument waar ik mee zou willen optreden. Het is een feit dat iedere viool zijn/haar eigen klank eigenschappen heeft, haar eigen karakter maar ook haar eigen bespeelbaarheid, balans en dergelijke. Mijn oud-lerares heeft twee pracht instrumenten, beide van zeer goede kwaliteit. De een een zeer oud instrument dat bijna helemaal kaal is gespeeld, alle kenmerken die ook te zien zijn bij de oude meester violen. Versneden hals, meerdere keren verbust (nieuwe sleutels ingepast) een aantal reparaties aan zowel onder als bovenblad, de krans onderaan niet uit twee delen maar uit een, een verweerde maar duidelijk herkenbare oude olielak, een zeer fraaie inleg en een hoog niveau van afwerking, echter zonder label. Haar studieviool. Het andere instrument heeft wel een label en is van een gerenommeerd Duits vioolbouwer, heeft een krachtigere toon, haar niet studieviool. In mijn oren klinkt het oude ongelabelde instrument veel mooier veel subtieler en laat zich ook veel vriendelijker bespelen, het vraag er als het ware om om bespeeld te worden. De klank is fantastisch en het instrument laat heel veel harmonische horen. En dat mis ik bij haar “concert” instrument. Ik heb beide instrumenten meerdere keren mogen bespelen en heb me eigenlijk alleen door mijn gehoor laten leiden. De geschiedenis herhaalt zich hier thuis. Twee studieviolen, de een een kopie van een Rugerrie de ander een viool met het label Degani. De Rugerrie mooi symmetrisch gebouwd met een mooie maar milde klank, heel soepel te bespelen, voelt aan als of je zijde in je handen hebt. De Degani voelt aan als een Mercedes, stevig, robuust en speelt ook veel zwaarder. Heeft wel een krachtige klank, vol en rijk aan boventonen. Ook zo’n instrument dat je uitdaagt om te bespelen. Laatst zag ik een documantaire over een masterclass met Perlman waar in hij op een gegeven moment een instrument van een van de leerlingen ter hand neemt. Op meesterlijke wijze laat Perlman dan even zien hoe je het een en ander kan spelen. En een studieviool in handen van de maestro veranderd ineens in een concert instrument. Er worden klanken aan onttrokken die een beginnend of gevorderd violist niet uit dit zelfde kastje zou krijgen. Dit is natuurlijk relatief want het instrument was natuurlijk al van goede kwaliteit en geen chinees rommelbakkie (VSO). Zelf heb ik een zelfde ervaring met o.a. mijn Rugerrie die door een kennis van mij bespeeld werd en er klanken uit kwamen die ik niet voor mogelijk hield. Haar commentaar op het instrument bleef bij: Een wat zachte fluwelen klank, heel subtiel, niet iets voor in een concertzaal wel een instrument wat zich heerlijk in besloten kring laat horen maar er mogen wel wat betere snaren op, met die tomastik’s komt ze niet tot wasdom. Maar geen darmsnaren nemen, die maken haar alleen nog zwakker (maar ook liefelijker). Neem haar eens mee naar de vioolbouwer!. Benieuwd wat ze binnenkort over de Degani heeft te vertellen! En als je dan na uren, dagen, weken of maanden eindelijk dat stuk kunt spelen waar je helemaal los op kan gaan, trots op bent dat je het onder de knie hebt. Dan blijkt dat stukken van Vivaldi (Q.S.) veel mooier en beter te klinken op de Degani en dat o.a. “Air” weer veel subtieler klinkt op de Rugerrie. Misschien dat de echte grote (meesterviolen) dergelijke eigenschappen weten te combineren, ik weet het niet, ik heb nog nimmer een meesterviool in handen gehad (sorry toch een keer een Cuypers) maar nimmer mogen bespelen. Even wat linkjes: Air: http://nl.youtube.com/watch?v=qOVwokQnV4M Vivaldi: http://nl.youtube.com/watch?v=z--FGpVK15E&feature=related Remi
Remi, voordat ik op jouw post reageer, zou ik eerst nog op die van Arjo willen reageren. Er heerst op dit late uur zo veel activiteit dat ik het niet kan bijhouden. En ik houd toch wel van een beetje orde, zodat ik probeer een ieder tot zijn/haar recht te laten komen. Dus eerst Arjo: @Arjo, Je hebt het over een “woordenclinch”, maar ik noem dat gewoon een soort discussie. Trouwens mijn spellingcontroller kent het woord (nog) niet, maar misschien komt het er nog wel eens in. Ik heb inderdaad slechts één omschrijving in post #14 gegeven, maar daarmee niet bedoeld dat die de enig juiste zou moeten zijn. Het was een poging van mijn kant, waarbij ik uiteraard open sta voor andere gedachten. Ik vind niet dat het begrip ‘studieviool’ maar gemeden dient te worden, omdat “die niet zou bestaan”. Hij bestaat immers? Mijden zou betekenen, dat al deze posts voor niets zijn gedaan. In een eerdere reactie aan Bert beweerde ik dat we dan weer bij “AF” zouden belanden. Ik begrijp uit de frequentie van je reacties, dat het oefenen op de viool toch ook niet altijd lukt? Je moet maar zo denken, dat je heel laat op de avond toch niet meer dat instrument ter hand kunt nemen, zonder problemen met huisgenoten of buren te krijgen. [Tenzij je een E-viool hebt, maar daarover mag niet meer gesproken worden.] Dus eigenlijk komt het wel goed uit: 's avonds na 22:00u op het Forum en op 'normalere' tijden vioolspelen. Frits
Je post (#28) vond ik mooi verwoord Remi! Het kan best dat twee instrumenten qua klank niet zo veel voor elkaar onder doen. In zo’n geval valt het moeilijk een duidelijk onderscheid te maken. Ik zou me ook de situatie kunnen voorstellen, dat iemands eerste instrument al een zeer goede is. Wordt er daarna een tweede aanschaf gedaan van een instrument dat beter c.q. mooier zou zijn, dan worden de verschillen al kleiner. Vraag: Mag je dan het eerste instrument nog wel een studieviool noemen? Ook op een topinstrument zal een solist nog steeds studeren. Moet het daarom een studieviool heten? Ik denk dat de meeste van ons toch wel aanvoelen, dat er hier iets fout gaat in de bewering. Geef Itzak Perlman een slecht klinkende fabrieksviool en hij klinkt al een stuk beter, dan je ooit gehoord hebt. Maar geef hem direct daarna ook eens een handmatig goed gebouwd instrument en je hoort het verschil. Ben ik van overtuigd! Frits
Remi schreef: "Even wat linkjes: Air: http://nl.youtube.com/watch?v=qOVwokQnV4M Vivaldi: http://nl.youtube.com/watch?v=z--FGpVK1 … re=related Remi" Ik heb die eerste link beluisterd en wat me (ondermeer) opviel was: waarom heet dat stuk "Air on the G-string"? Ze speelt geen ene maal de G-snaar!! Ik hoor dat stuk liever in orkestbezetting. 'k Vind het wat ielig worden in deze combinatie. Frits
