Wil me eerste even voorstellen, ben een koperblazer (trompettist), maar heb een zwak voor strijkers, meer bepaald viool. Vind ik persoonlijk gewoon het mooiste instrument. Hou persoonlijk niet zo van concerto's, maar vioolconcerto's daar lust ik wel pap van. Ben zelf een verzamelaar van symf. heb daar al een heel uitgebreide collectie van, periode is voornamelijk de Romantiek (heeft veel te maken dat ik een koperblazer ben) en met specialiteit onbekende componisten. Hou ook van heel veel kleuren. Nu wil ik ook wat meer vioolconcerto's gaan aanschaffen, maar kunnen jullie mij op weg helpen met mooie en interessante concerto's voor viool ? Smaken kunnen natuurlijk verschillen, hou wel van concerto's waar de begeleiding ook wat te doen heeft. Hou zowiezo al van de Romantische periode zoals al eerder aangehaald. Concerto's wat ik mooi vind o.a. Beethoven, Korngold, Walton, Kachamturian, Shost. natuurlijk ook Sibeluis. Som even mijn lijstje op die ik al in mijn bezit heb. Barber, Beethoven, Bruch 1, Eduard Franck 1 en 2, Goetz, Glazunow, Kachamturian, Korngold, Carl Nielsen, Peterson-Berger, Pfitzner, Prokofiev 1 en 2, Shost. 1 en 2, Sibelius, R. Strauss, Tamberg, Vasks, Walton. Heb nog 2 grote hiaten, Mendelssohn en Tsjaikovky. Had graag tips van interessante concerto's en ook dan mogelijke welke uitvoerders, vooral van Tsj. Mendelsshon en Brahms. Brahms wilde ik die met Perlman en Guillini, maar die is niet meer verkrijgbaar.
Interessante vioolconcerten zijn van: Henri Vieuxtemps: vierde en vijfde vioolconcert Eduard Lalo: Symphonie espagnole Camille Saint Saens: derde vioolconcert Max Bruch: Schotse Fantasie Antonin Dvorak, Christian Sinding, Richard Strauss, Max Reger hebben allen een mooi vioolconcert geschreven. In het Tsjaikovski concert hebben Heiftetz, Oistrach en Perlman mijn voorkeur. In het Mendelssohnconcert prefereer ik Milstein. Ik denk dat elke Brahms met Perlman mooi is.
Naxos neemt 200 cd's op van 19de eeuwse vioolcomponisten o.a. Godard Hallo "Eduard Franck 1 en 2, Goetz, Glazunow, Kachamturian, Korngold, Carl Nielsen, Peterson-Berger, Pfitzner, Prokofiev 1 en 2, Shost. 1 en 2, Sibelius, R. Strauss, Tamberg, Vasks, Walton" Pardon. En dat voor een koperblazer!! Goeie morgen. Ik dacht dat ik gekke Henkie was met m'n obscure vioolconcertenverzameling en pleidooi voor meer diversiteit voor het vioolrepertoire, maar Eduard Franck 1 en 2, Goetz, Tamberg heb ik nog niet eens. Ik kan je op een briefje geven dat Vera Beths (die kende de 2e Joachim niet) of een andere viooldocent aan het conservatorium, Janine Jansen en Liza Ferschtman dit allemaal niet kennen. JIJ ALS KOPERBLAZER ZOU DIE ZOGENAAMDE KENNERS OP HUN VAKGEBIED, DEZE NEDERLANDSE TOPVIOLISTEN ZO REPERTOIREBIJLES (strafwerk??) KUNNEN GEVEN. Het trieste is dat deze vrouwen een beroerde repertoirekennis hebben. Maar ja er is ook zo veel geschreven voor viool als soloinstrument anders dan trompetconcerten (zoals Hummel) of harp- en tromboneconcerten (Ewazen, zelf begeleid), Tubaconcerten (Vaughan Williams, gister gehoord) Mijn voorkeuren staan in m'n handtekening, waarbij ik speciaal (persoonlijke voorkeur vaak romantsich virtuoos) de volgende stukken wil aanbevelen: Vieuxtemps 1,2,3, 6 en 7 vioolconcert van Ysaye (No.8, de eerste 7 vernietigde hij omdat hij ze niet goed genoeg vond) Dohnanyi 1+2 Karol Lipinski 2,3,4 Jeno Hubay op.99 3e vioolconcert Joseph Joachim op.11 2e vioolconcert M. Karlowicz vioolconcert op.8 Lalo op.29 (viool)Concerto Russe, Norweegse Fantasie Paganini 1,2,3,4,5,6 Zie mijn lijst: http://www.strijkersforum.nl/viewtopic.php?id=726
Dit komt ook wel een beetje, dat ik op zoek naar symf. ben en die soms tegenkom en ev. in combinatie op die cd met een symf. staat. Soms koop ik ook de volledige werken van een componist, als die me aanstaat en daarmee kom ik op die onbekende uit. Is toch wat zoekwerk. Soms heel aardige ontdekkingen. Als ik mij niet vergis heeft Atterberg ook een vioolconcerto geschreven, moet mij die zeker aanschaffen, zal eens opzoeken (CPO). Ken zijn symf. en die zijn echt super.
Een interessant vioolconcert is verder het vioolconcert op. 61 van Edward Elgar, wat hij voor Fritz Kreisler schreef.
Vieuxtemps, ik volg nu al een tijdje je bijdragen en ik begin me er steeds meer aan te ergeren. De stelligheid waarmee je dingen beweert is een ding. Maar vervolgens wordt zo ongeveer iedereen die niet jouw mening deelt of die niet doet wat jij vindt dat zou moeten gebeuren afgekraakt, zonder dat je echt inhoudelijke argumenten geeft. Is dat nou echt nodig? Heb je wel eens gehoord van de uitdrukking 'met stroop vang je meer vliegen dan met azijn'? Ik ben het met je eens dat het jammer is dat de grote labels, en daarmee de beroemde namen, niet veel onbekend repertoire opnemen. Maar heb je er wel eens bij stil gestaan dat een nieuwe interpretatie ook verfrissend kan zijn? Ik denk bijvoorbeeld aan de nieuwste opname van het celloconcert van Dvorak door Pieter Wispelwey. Het is geloof ik de tiende opname die ik daarvan in mijn bezit heb. Maar hij is zo verfrissend dat ik er met veel plezier naar luister. En iedere nieuwe uitvoering van de Bachsuites van Wispelwey is een aanwinst. Ondanks dat er al tientallen opnames van bestaan. Maar bijna allemaal voegen ze iets toe aan mijn beleving van die stukken. Ik hoef ze niet allemaal mooi te vinden, maar iedere interpretatie is een mening. En als je goed geinformeerd bent, kan je zelf ook beter een mening vormen. En omdat Wispelwey die composities (telkens weer opnieuw) opneemt en het publiek ze koopt, is hij ook in staat minder bekend werk op te nemen. En o ja, volgens mij hapert je caps-locktoets.
Niks verfrissend aan die 120ste opname van dat overbekende vioolconcert van Beethoven, Brahms, Tjai, 3e Saint-Saens van alweer zo'n jong viooltalentje. Slijmen met stroop heb ik eerst geprobeerd door 10 cd's met onbekende vioolconcerten aan Nederlandse en internationale violisten te geven. Maar neem zo'n Liza Ferschtman. Lief kind hoor, maar na een jaar had ze (en die ervaring heb ik veel vaker gehad) nog HELEMAAL NIETS geluisterd van die onbekende vioolconcerten (druk druk,... natuurlijk een kutsmoes, want in de auto of tijdens het eten of koffiedrinken zou je je nieuwsgierigheid niet moeten kunnen bedwingen en die cd's moeten gaan draaien, gelukkig hadden Bob van der Ent en Tjeerd Top meer belangstelling). Ook niet het 2e vioolconcert van Joseph Joachim. Daarmee verloochent ze dus ook een stukje (en haar) Europees joods cultureel erfgoed. Pijnlijk die enorme desinteresse en luisterluiheid ten opzichte van je eigen vakgebied. Ik ben door deze aardige en goedbedoelde ervaringen een beetje zuurder geworden, klopt, waarbij m'n capslock terecht regelmatig schreeuwerig blokkeert. Ik vergelijk het wel eens met doctorandussen Nederlands, die zogenaamd "verstand" van hun eigen vakgebied zouden moeten hebben, maar bijvoorbeeld (ik weet niks van literatuur) van de 19de eeuwse schrijvers wel Louis Couperus kennen en daar 3 VERFRISSENDE toneelbewerkingen en voorleesversies van kennen, maar helemaal niet van een iets minder bekende schrijver als Antoon Coolen kennen of daar zelfs de naam niet eens van kennen. Ik moet dan als amateurlezer uitleggen dat dit een Nederlandse schrijver was in de 19de eeuw en welke boeken hij heeft geschreven, die misschien niet de klasse en populariteit hadden als Louis Couperus, maar zo'n "doorgeleerde doctorandus Nederlands"" kan dan als literaire nitwit wel met z'n titel pronken, terwijl ik terecht een beetje op hem/haar neerkijk. Het trieste is dan ook nog dat zo'n doctorandus Nederlands geen enkele behoefte of nieuwsgierigheid heeft richting deze ANTOON COOLEN en zelfs een gegeven boek niet inkijkt. Dit geldt dus ook bij de repertoirekennis van beroepsprogrammeurs die belabberd is, zodat je ook na de klassieken bij het middagconcert te veel bekend ijzeren repertoire hoort op Radio4, ook als het "avontuurlijk(?)" wordt. Componisten van bijvoorbeeld mijn handtekening zal je nooit en never horen bij een middag- en avondconcert. Ik erger me vaak aan de culturele armoede en chronische gebrek aan repertoirekennis bij beroepsmusici en zogenaamde deskundigen, zoals Radio4 medewerkers en programmeurs van beroepsorkesten en 'grote' dirigenten. Ik heb geen hoge pet op van de repertoirekennis van deze beroeps, die toch de godganse dag met klassiek bezig zijn, want het zou hun beroep moeten zijn. Kijk dat amateurviolisten regelmatig nog nooit van Vieuxtemps hebben gehoord. Alla. Zo'n grote naam is het niet en wordt het niet als vioolcomponist voornamelijk. Maar dat mijn vioollerares (kende gelukkig nog wel de naam Vieuxtemps) bijvoorbeeld nog nooit van Jeno Hubay heeft gehoord vind ik toch in en in triest. Wat een vervlakking. Wat een culturele armoede. Wat heb je dan al die jaren op het conservatorium gedaan of bij je studie musicologie? Veel te weinig onbekende cd's geluisterd kennelijk.
Toevallig heb ik een doctorandustitel in de Nederlandse taal- en letterkunde. En toevallig heb ik me ook nog eens gespecialiseerd in letterkunde. En toevallig kan ik je ook nog vertellen dat Antoon Coolen weliswaar werd geboren in de negentiende eeuw (1897), maar dat zijn werk tot de twintigste-eeuwse literatuur wordt gerekend. En omdat ik toevallig Nederlands heb gestudeerd, heb ik ook uitgebreid het fenomeen canonvorming bestudeerd. Toevallig weet ik daarom ook dat de reden waarom Couperus nog steeds bestudeerd wordt, is dat hij veel vernieuwender is geweest voor de literatuur. Ik bedoel daarmee dat zijn vernieuwingen veel meer navolging hebben gekregen dan die - van nu - minder bekende tijdgenoten. Bij Antoon Coolen is dat niet, of in veel mindere mate, het geval. Natuurlijk spelen er veel meer processen een rol bij canonvorming en dientengevolge de huidige populariteit van veel literatuur. Hoewel, zo populair is Couperus ook niet meer. En dat is ook een proces. Misschien is over tien, vijftig of honderd jaar Coolen wel veel bekender dan Couperus. Of je terecht op mij of anderen neerkijkt of niet, dat oordeel laat ik aan jou over. Ikzelf hou er niet zo van om over anderen te oordelen. Maar je moet goed begrijpen dat je in vier jaar studie lang niet alles kan bestuderen. Als het goed is heb je wel de vaardigheden geleerd waarmee je na je studie zelfstandig dingen kan bestuderen. Dit geldt voor iedereen die een bepaalde opleiding heeft gevolgd. En waarschijnlijk weten die doctorandussen wel heel veel over zaken waar jij nog nooit van hebt gehoord. Je kan m.i. wel veel oppervlakkige kennis hebben, maar diepgravende kennis van een enkel onderwerp is ook nuttig. Het is leuk om veel gelezen te hebben. Maar ik vind het ook interessant om een onderwerp helemaal uit te diepen. Een voorbeeld. In een artikel dat ik laatst las over de Notenkrakersacties in de jaren '60 raakte ik geïnteresseerd in de relatie tussen Harry Mulisch en Peter Schat. Het gevolg is dat ik eerst allerlei secundaire literatuur daarover ben gaan opzoeken en lezen (door mijn opleiding, weet ik waar ik moet zoeken). Maar ook dat ik voor de derde keer De ontdekking van de hemel ben gaan lezen. Dat boek ken ik dan al wel, maar dit keer lees ik het omdat ik andere informatie wil hebben. Ik kan nog veel meer voorbeelden geven, over muziek of over literatuur. Maar dan wordt dit bericht een beetje lang. Ik hoop alleen dat ik je heb kunnen aanzetten tot het ook op een andere manier bekijken van de kwestie van het wel of niet spelen van onbekender repertoire.
"Waar ben ik? vroeg Psyche. Wie ben ik? Wat is geschied? En wat gebeurt er om mij heen? Ben ik dood of leef ik? Chimera, hoe ijl is de lucht, hoe hoog stijg je op. Stijg je hooger nog, stijg je hoóger nog? Waarom is alles zoo glanzend zilver rondom ons heen? Is dat water, of lucht, of licht? Wat is dit voor vreemd element? Wie stijgen met ons meê: ijle gezichten, ijle gestalten? En wat is die viool, die trilt? Ik hoorde dat nog eens: toen was het een klacht, nu is het een blijdschap!" Louis Couperus, Psyche. Deel XXVII. "'Ach, ik kan eigenlijk niets, weet u, een piano is zoo ver, zoo groot, zoo een meubel, niet waar? Maar een viool, o! wat is dat lief! je houdt dat zoo tegen je aan, aan je hals, bijna aan je hart, het is zoo iets van jou, en je streelt het zoo, je zoudt het bijna zoenen, je voelt de ziel van een viool zoo trillen in zijn kast, en dan alleen maar zoo een paar snaren, die alles zingen. O! een viool, een viool! En o! een harp, een harp! zoo tusschen je beenen, een harp, die je omhelst met je beide armen, een harp is net een engel, met lange gouden haren enz.'" Louis Couperus, Extaze Als hij nou i.p.v. een harp een cello had genoemd...
Een interessant vioolconcert is verder het vioolconcert in a opus 28 van Karl Goldmark. Het is het eerste van twee vioolconcerten, die Goldmark schreef, waar deze pagina van de Wikipedia overigens geen melding van maakt. Dit concert werd door Nathan Milstein schitterend gespeeld. Het staat samen met andere live uitvoeringen van Milstein op een cd set van het MUSIC&ARTS label. Een andere aan te raden uitvoering is die van Sarah Chang, opgenomen toen ze 15 was. Ook Joshua Bell is een aanrader in Goldmark.
Ik had gister ook even Louis Couperus en viool gegoogled en kwam ook op wat Lise vond: http://www.louiscouperus.nl/index.htm?url=/Recensies/Diversen/Hulsman2.htm http://cf.hum.uva.nl/dsp/ljc/couperus/psyche27.html
Trouwens, Peter Schat was ook een componist en de Notenkrakers hadden van alles te doen met modern en niet-geprogrammeerd repertoire. Maar ja, dat weet ik alleen maar omdat ik niks weet en alleen maar drie verschillende versies van bijv. Eline Vere ken. Die trouwens ook naar de opera ging. Maar dan om te zien en gezien te worden. En niet vanwege de muziek. Hoewel, die operazanger (ik ben zijn naam vergeten) daar was ze wel hevig van onder de indruk. Tsja.
@12 Ik heb de versie van Itzhak Perlmann, die Goldmark 1e vioolconcert speelt. Op de Engelstalige wikipedia staat ook over dat 2e vioolconcert: http://en.wikipedia.org/wiki/Karl_Goldmark His Violin Concerto No. 1 in A minor, Op. 28, was once his most frequently played piece. The concerto had its premiere in Bremen in 1877, initially enjoyed great popularity and then slid into obscurity. A very romantic work, it has a Magyar march in the first movement and passages reminiscent of Dvořák and Mendelssohn in the second and third movements. It has started to re-enter the repertoire, through recordings by such soloists as Itzhak Perlman. He wrote a second violin concerto, but it was never published. Van Camillo Sivori, de enige leerling van Paganini weet ik dat hij ook 2 vioolconcerten heeft geschreven, die nooit zijn uitgegeven. Benieuwd waar de manuscripten daarvan zijn. Jammer dat daar geen opnames van zijn. Hoop het ooit in de concertzaal te horen of zelf te begeleiden met amateurorkest heb ik al helemaal niet, maar dat geldt ook voor veel andere vioolconcerten.
Gewoon overheen gelezen, dat de vioolconcerten van Goldmark toch op die Wikipediabladzijde staan. Toch is Goldmark qua interpretatie met Milstein verbonden, evenzo de Schotse fantasie van Bruch aan Heifetz verbonden is.
Vieuxtemps, heb al een eerste tip aangeschaft en al beluisterd. Het twee vioolconcerto van Godard heb ik nu achter de kiezen en heb echt genoten. Wat mooie muziek, andere vioolmuziekliefhebbers, zou zeggen, beluister het ook. Kost slechts 7.5 € en is geen verkeerde uitvoering. Ben nu naar het eerste deel van Concerto Romatique voor viool en orkest aan het luisteren en dit bevalt me ook zéér. Is op en top Romantiek, juist mijn favoriete periode. Ben echt blij dat ik dit ontdekt heb. Zal zeker ook zijn eerste vioolconcert aanschaffen als die uitkomt. Zal nog regelmatig vioolconcertos aanschaffen, maar misschien eerst mijn hiaten van de bekende concertos aan te schaffen.
