Ik zie nu dat ik iets anders schreef dan ik bedoelde. Ik bedoelde dat wanneer de gitaar tijdens het spel ontstemd raakt je niets kunt doen, tenzij je stopt met spelen en bijstemt. Wanneer bij een viool (of ander strijkinstrument) een van de snaren ontstemd raakt, kun je corrigeren tijdens het spel. Verderop in reactie #20 schrijf je dat zoiets 'echt niet zomaar gebeurd'. Mijn ervaring is anders en ik beweer daarom dat het best voorkomt en al helemaal wanneer er op het instrument een vrij nieuwe snaar zit. Als je dan in orkestverband zit te strijken kun je niet middenin een uitvoering even stoppen en de boel bijstemmen.
Precies!!! Een tijdje geleden was ik nog bezig met iets als 'de strijd om de zuivere toon'. O help, speel ik niet vals??? Beetje heel erg streng, want het gevolg is dat zoiets tussen je oren gaat zitten en je een beetje angstvallig gaat strijken. Eén ding is dan gegarandeerd: het gáát vals klinken! Het is leuk om af en toe wat makkelijkere stukken te spelen na ploeteren met voor jou de nieuwste technische hoogstandjes. Als je dan weer eens iets makkelijks speelt, kun je dat ineens (veel) mooier dan toen je het net helemaal kon spelen. Dat is dus echte vooruitgan. Intussen ploeter je voort met het lastigere werk, maar dat 'betaalt' zich uit; je gaat (misschien na een dipje) toch weer beter spelen. Voor mij bestond de grootste stimulans om verder te gaan uit samenspelen, uit genieten van wat je in bijvoorbeeld een gemengd ensemble met een cello kunt bijdragen (bodem geven). En nog steeds is ensemblespel voor mij belangrijk als motivatie-ondersteuning voor het lastigere werk.
En een stemapparaat is inderdaad wel nuttig om na te checken of je op de goede toonhoogte speelt. Het is alleen niet gezond om dan alleen maar te spelen met die check erbij (en dan moet je ook veel langzamer spelen om het apparaatje de tijd te geven feedback te geven). Je moet echt ook zelf de rust en tijd nemen zelf te luisteren of de toon goed klinkt.
Dat is nog maar de vraag, want jij kunt exact de juiste toon treffen terwijl je medespeler er steeds naast zit. Of andersom natuurlijk. Het doel is dat je door te luisteren actief bezig bent met bijstellen van de toon indien nodig. Omdat het onderwerp gaat over de didactiek heb ik geprobeerd daar in je reactie iets in te ontdekken, maar dat is niet gelukt. Ik dacht even dat er misschien wel houtblazers zijn die ook hulpmiddelen toepassen zoals stipjes op je klarinet die iets zouden moeten vergemakkelijken. Maar niets van dat alles.
