Jan Viool.

Hierbij wil ik even een straatmuzikant voor het voetlicht brengen een beetje een vergeten groep ook op dit forum, en wel Arnoldus van Sommere, Manke Nol, Nol Kras, Nol Fiedel, Nol Viool, Jan Viool, Jan Fiedel, Den Fiedelman, De Zwaap, Den Brobbelér, maar liefst tien verschillende namen voor één en dezelfde muzikant.

Van al deze namen is was- en is - Jan Viool nog wel de bekendste van deze Tilburgse zanger en violist.

Arnoldus van Sommere werd geboren op 7 januari 1842 en overleed op 22 Mei 1928
Op 24 jarige leeftijd trad hij in Pauselijke dienst en wel op 3 maart 1866.
Zoals gebruikelijk tekende hij een dienstverband voor twee jaar, hij kreeg ontslag 12 maart 1868.
Tijdens de slag om Mentana november 1867 liep Arnoldus een verwonding aan zijn rechterbeen op.
Op 6 januari 1970 gaat hij opnieuw naar Italië aan dit dienstverband komt een eind op 20 september 1870
de dag waarop Rome viel en de kerkelijke staat ophield te bestaan.
Behalve een mank been, denk aan zijn bijnaam Manke Nol, hield hij aan de gevechten een onderscheiding over het Mentana Kruis.

Arnoldus was op alle feestelijke gelegenheden met zijn muziek te vinden, hij was een begeestert muzikant en een groot liefhebber van een glaasje.
Ook speelde hij voor Z.K.H. Prins Henrik in 1909 bij de opening van de expositie van de "Stad Tilburg" De Prins beloonde zijn spel met de belofte dat hij zoveel mocht drinken als hij wilde, Hij had voor hem dan ook zijn mooiste lied gespeeld "Uwe zanger wacht aan de deur" het Italiaanse lied "E schuidi lu scio al tuo cantor"dat hij als herinnering aan zijn Zouaven tijd altijd met zich meedroeg.

 

Het lastige van straatviolisten is dat de meesten anoniem blijven. Deze Arnoldus van Sommere heeft zich aan de vergetelheid weten te ontrukken door succesvol aandacht te trekken (dienstverband, optreden) bij hooggeplaatsten.
Origineel topic, Tobias!
Ik ga er ééntje toevoegen, ook van straat geplukt:



Deze straatviolist, Jan Wijnoord (1887-1958) heeft Afro-Surinaamse wortels.
Hij stond te spelen van eind jaren 20 tot 1957 met zijn krullende, naar achteren gekamde haardos en keurig in het pak gestoken. Weer of geen weer, hij was te vinden op de brug bij het Centraal Station of bij het Leidsebosje. In 1957 moest hij om gezondheidsredenen stoppen.

Hij groeide op in de Jordaan. Zijn ouders bekommerden zich nauwelijks om hem en sleten hun leven op de groentemarkt voor hun werk of in de kroeg. Jan ging op zijn twaalfde werken in de fabriek, maar moest daarmee stoppen vanwege zijn zwakke gezondheid. Hij meldde zich toen aan bij de marine als muzikant en bracht het tot hoornblazer en tamboer. Na een hoop medische ellende, waardoor hij niet meer in staat was tot hoornblazen, keerde hij terug naar Nederland en na wat zware baantjes hier en daar kwam hij door een longontsteking in een sanatorium en leerde zichzelf viool spelen. Zijn nieuwe carrière als straatmuzikant leverde hem net een bestaansminimum op. Maar ook inzicht in de mensheid. Onder collega-straatmuzikanten stond Wijnoord bekend als ‘de denker’. Hij filosofeerde: “Het zijn de armsten die naar verhouding het meeste geven. Zij weten wat het is om kou en honger te lijden. De mensen met de goede kleren lopen voorbij en hebben altijd haast, maar ach, je kunt het ze eigenlijk niet kwalijk nemen, wat weten zij van armoede?”

Jan Wijnoord heette exact naar een van zijn overgrootvaders.
Deze werd geboren omstreeks 1782 als een mulat uit een relatie van een jonge vrouw uit de familie van een opperhoofd van een stam met Court Lambert de Vries, iemand die de koloniale overheid vertegenwoordigde in Awara aan de bovenloop van de Surinamerivier. Enkele duizenden slaven hadden in de periode van 1650-1863 de plantages ontvlucht en stichtten atuonome samenlevingen in de binnenlanden van Suriname. Na veel jaren van oorlog en spanningen tussen de bosnegersamenlevingen en de koloniale overheid, werd vrede gesloten en leefden aangestelde koloniale vertegenwoordigers samen binnen de gemeenschappen van bosnegers.

Tien jaar na de geboorte van Jan deed zich een crisis voor in de relatie tussen de Saramaccaners en de koloniale overheid, waarbij de familie van Jan de overheid steunde. Uit erkentelijkheid daarvoor werd de jongen in 1792 naar Amsterdam gezonden om hem daar op overheidskosten een ambacht te laten leren of op te leiden voor de zeevaart
Jan werd in Amsterdam in de leer gedaan bij de timmerman van het werfhuis van de Sociëteit van Suriname, toen nog de formele eigenaar van de kolonie, op het Roeterseiland. Luttele jaren later raakten de verbindingen tussen Nederland en Suriname door de internationale oorlogssituatie zo goed als verbroken. Daaraan kwam pas werkelijk een eind na de Slag bij Waterloo in juni 1815. Jan was ondertussen in 1808 in de Amstelkerk gedoopt en noemde zich nu Jan Wijnoord. Het jaar daarop trouwde hij met de zes jaar jongere in Amsterdam geboren Maria van den Hurk. In 1817 hadden zij drie kinderen – een vierde zou spoedig volgen – en woonde het gezin even buiten de stad, aan het Zaagmolen Achterpad tussen de Utrechtse poort en herberg De Berebijt aan de Amstel.

Jan Wijnoord sr. heeft een poging gedaan om terug te verhuizen naar Suriname, maar na wat gedoe van de overheid ("wat moet die man terug in Suriname? hij neemt misschien revolutionaire europese ideeën mee; willen we dat?) heeft hij zijn remigratieplan laten varen.
Hij verhuisde met zijn gezin naar de Amsterdamse binnenstad, waar hij, steeds werkzaam als timmerman, tot aan zijn dood in 1853 woonde – in stegen en sloppen als de Bakkengang aan de Bloemstraat en de Bloempottensteeg aan de Elandstraat. Zo is de familie in Nederland gebleven, levende in armoede.

Wat zou Jan Wijnoord jr. toch voor muziek hebben gespeeld? Het ritmische element van de afro-achtergrond zal vast hebben doorgeklonken.

 

Of je staat als 13-jarige straatviolist de sterren van de hemel te spelen. Ashton Kutcher, de op twitter meest gevolgde gebruiker is acteur en producer en uitgerekend déze neemt je op met zijn mobieltje (we noemen hier geen merken) en plaatst je op zijn twitteraccount. Dit overkwam Justus Rivera die bij een park in Philadelphia lekker aan het fiedelen was. Hij werd geïdentificeerd en het ging hard met zijn bekendheid. YT slibde dan nog net niet dicht, maar
het leverde hem wél een optreden op in de veelbekeken Ellen DeGeneres show op, en deuren gaan voor hem open zoals die van de XTV-studio.



Yes, we 're in America!
Begin vroeg op straat en wie weet.....

 

Noem je dat beginnend violist (in #3)?

Een mooie fotoserie (28 foto's) waaronder veel straatmuzikanten met strijkinstrument is te zien op
http://www.marhov-pictures.nl/muziek/slides/orgeldraaier Karelsbrug Praag.html

En natuurlijk ga ik graag met beginnende muzikanten de straat op, lekker muziek maken op ons niveau en een open vioolkoffer/celllokoffer voor de muntjes

 

Ach weet je, op straat weten veel mensen nogal weinig van viool, behalve als er mensen als jij langslopen.
Ja, het klopt, ik ben erin getrapt. Betekent dus dat beginners op straat al goede sier kunnen maken en waardering voor hun spel kunnen oogsten. Dat is toch een leuke basis om verder op te gaan leren, niet!?

 

Ik begin niet over de stokvoering, hij houdt de stok met een paar vingers vast, op een niet bepaald goede manier. Verder vind ik de muziek helemaal niks, het is gewoon wat veredeld gefiedel, bedoeld om indruk te maken op mensen die niks van vioolspelen weten. Gauw vergeten!

 

wat voel ik me dom

 

Ik vind het heerlijke dappere knul. Gewoon eentje met moed in zijn lijf, een kleine ondernemer. Ik wil zo'n ventje helemaal niet vergeten, Wie ik wel wil vergeten zijn die verwende over het paard getilde knulletjes.
Bedankt Marcelita dat je hem even op het forum voor het voetlicht bracht. En nog wat, je kan je wel dom voelen maar ik weet dat je dat niet bent.

 

In het filmpje wordt gezegd dat sinds 2 jaar speelt, nog nooit les heeft gehad en de stukjes die hij speelt voornamelijk zelf improviseert. Als dat zo is (áls dat zo is) dan vind ik dit een heel getalenteerd muzikaal manneke! Speelt dan wellicht niet volgens het boekje, maar daar kan nog heel veel moois uitkomen.
(en dan zeg ik niet dat het niet mooier had geklonken als hij wel zou hebben of volgens het boekje zou spelen. Maar er zit dan duidelijk veel muziekliefde in hem)

 

Beginner, maar zeker talent. Leuk man, zo'n kereltje! Ik hoop er zo één te treffen tussen mijn BLO-kindjes. Stel je voor....

 

Misschien staat er al eentje te spelen op een plein in Den Bosch. Prachtig weer nu, toch even gaan kijken...

 

Vader Moeder Zoon en Hond.

 

En ik maar wachten wanneer de hond zijn bijdrage levert...(blaffen dus)

Want hoe zou het voor de oren van die hond zijn met die stevige vioolpartij vlak bij hem.
Hondenoren zijn goed, maar gevoelig...zou me zo kunnen voorstellen dat ook hondenoren schade kunnen oplopen.
En zouden honden dan ook tinnitus kunnen oplopen? (en dat weer een bron zijn van gedragsproblemen voor een hond? Dit gaat natuurlijk wat off-topic, maar ik vroeg het mij toch even af).