Josef Hassid

Discussie in 'Beroemde solisten' gestart door Alexander, 29 nov 2008.

  1. Alexander

    Alexander

    Lid geworden:
    11 mrt 2008
    Berichten:
    470
    Homepage:
    [​IMG]

    Josef Hassid was een wonderkind en leerling van Carl Flesch. Hij werd op 28 december 1923 in Polen geboren en begon toen hij tien jaar was met vioolles aan de Chopin muziekschool in Warschau. Op twaalfjarige leeftijd zette hij zijn vioolstudie voort bij Carl Flesch. In 1935 was hij een van de jongste deelnemers aan het eerste Wieniawski concours en won daar een ereprijs.

    Zijn spel wordt gekenmerkt door een vlekkeloze techniek, een intens vibrato en veel temperament. Zijn talent gaf Fritz Kreisler aanleiding om op te merken dat een violist als Heifetz om de honderd jaar wordt geboren en een violist als Hassid om de tweehonderd jaar.

    Toen de Tweede Wereldoorlog uitbrak strandde hij met zijn vader in Londen. Hier zette hij in 1940 negen stukken voor viool en piano van diverse componisten op de plaat. Het zijn de enige geluidsopnamen die we nog hebben van de toen zestienjarige Hassid. Vanaf 1940 ging het met zijn geestelijke gezondheid bergafwaarts. Hij werd verschillende malen in het ziekenhuis opgenomen. Er werd schizofrenie bij hem vast gesteld. Hij stierf op 7 november 1950 aan de gevolgen van een hersenoperatie.

    Van de negen stukken, die hij in 1940 opnam, kunnen jullie luisteren naar Hebrew Melody opus 33 van Joseph Achron. Hij wordt aan de piano begeleid door Gerald Moore. De viool is een Jean Baptiste Vuillaume.
     
  2. chrish

    chrish ♫ ♪

    Lid geworden:
    20 mei 2008
    Berichten:
    769
    Veels te vroeg gestorven, laten we eerlijk zijn hij is simpelweg vermoord.
     
  3. Alexander

    Alexander

    Lid geworden:
    11 mrt 2008
    Berichten:
    470
    Homepage:
    In 1950 was het risico om te overlijden na zo'n zware operatie veel groter dan nu.
    Er is geen sprake van moord, volgens mij. :)
     
  4. chrish

    chrish ♫ ♪

    Lid geworden:
    20 mei 2008
    Berichten:
    769
    Goed googlen, "operatie" was helemaal niet nodig en hij kreeg lobotomie, wat veelal dodelijk is.
     
  5. Alexander

    Alexander

    Lid geworden:
    11 mrt 2008
    Berichten:
    470
    Homepage:
    Je kan beter spreken van psychochirurgie, want lobotomie in de chirurgische praktijk omvat veel meer dan slechts de verbinding verbreken van het voorhoofdsgedeelte van de hersenen en de rest van de hersenen en het zenuwstelsel door een insnijding bijna in zijn geheel. In ieder geval werd het rond het midden van de 20e eeuw veel toegepast en was het rond 1950 een gangbare methode in de chirurgie, die op patiënten werd toegepast, die aan zeer strenge criteria moesten voldoen. In 1949 werd er zelfs een Nobelprijs voor uitgereikt. Met deze techniek werd tot rond 1960 geprobeerd om mensen met onder meer schizofrenie te helpen. Pas sinds 1960 wordt de ingreep als barbaars beschouwd. Moord is dus een term, die niet aan de orde is.
     
  6. chrish

    chrish ♫ ♪

    Lid geworden:
    20 mei 2008
    Berichten:
    769
    Je quote direct wikipedia, welk in dit geval incorrect is. De artsen wisten donders goed dat het niet hielp en enkel meer problemen gaf of het probleem werd vervangen door een groter probleem. Stel, hij had het overleefd, denk je dan dat hij nog viool kon spelen? Waarschijnlijk amper een beker vasthouden. Zulke barbaarse praktijken deed men ook in de kampen tijdens wo2, vergelijk het maar met het experiment om de kleur van iemands iris te veranderen. dit was een experiment dat te lang door de vingers werd gezien. Over de nobelprijs gesproken, die werd gegeven toen men gigantische "verbetering" echter was het effect minimaal en kon je de situatie van de patiënt vergelijken met iemand die zwaar gedrogeerd was.
     
  7. Alexander

    Alexander

    Lid geworden:
    11 mrt 2008
    Berichten:
    470
    Homepage:
    Over de medische, morele en ethische aspecten van psychochirurgie kan men beter op een ander forum verder praten, volgens mij.
    Het gaat hier om het spel van Josef Hassid. Als je hem hoort dan hoor je een schitterende stokbeheersing en een uitstekende artikulatie van de muziek. In artikulatie blonken veel leerlingen van Flesch uit. Ook Jo Juda had een prachtige artikulatie en vergelijk Hassid maar eens met Jozef Wolfsthal, die trouwens ook jong stierf. De techniek van Hassid dient de muziek en domineert niet. En dan die trillers, die doen denken aan die van Kreisler in zijn jonge jaren. :)
     
  8. Elman

    Elman ♫ ♪

    Lid geworden:
    4 sep 2007
    Berichten:
    704
    Aan het begin van dit filmpje vertelt Gitlis nog wat over Hassid:
     
    Laatst bewerkt door een moderator: 2 dec 2013
  9. Gerald Spear

    Gerald Spear

    Lid geworden:
    24 jun 2019
    Berichten:
    1
    Where can I find Jo Juda's article comparing Hassid with Jozef Wolfsthal?
    Waar kan ik Jo Juda's artikel vinden waarin Hassid wordt vergeleken met Jozef Wolfsthal?
     
  10. Oosterhof Vioolbouw

    Oosterhof Vioolbouw Frits Oosterhof Beheerder

    Lid geworden:
    29 mrt 2003
    Berichten:
    14.250
    Homepage:
    Heb een mail verzonden.
     
  11. Hopf

    Hopf ♫ ♪

    Lid geworden:
    10 okt 2005
    Berichten:
    1.078
    Hiervoor werden de namen van Josef Hassid en Josef Wolfsthal (eigenlijk Wolfthal) in één naam genoemd. Ik neem aan op grond van hun kennelijke vergelijkbaarheid. Eerlijk gezegd waren beiden een beetje van mijn muzikale harde schijf verdwenen zodat er voldoende reden was weer eens te luisteren. Daar was ik in het geval van Hassid gauw klaar mee, want zijn vastgelegde muzikale erfenis omvat niet meer dan negen opnamen van, met alle respect, genrestukjes. De muzikale nalatenschap van Wolfsthal is wat substantiëler: vioolconcerten van Mozart, van Beethoven (tweemaal, maar de eerste akoestische opname ken ik niet) en twee delen uit de Symphonie Espagnol van Lalo. Maar die zijn bij mijn weten nooit op CD uitgebracht. Voorts heb ik nog een CD met de Romance op. 50 van van Beethoven en de Introduction et Rondo capriccioso van Saint-Saëns plus, ook hier, weer wat genrestukjes.

    Eerlijk gezegd vind ik een vergelijking op basis van het mij ter beschikking staande materiaal lastig. Want hoe 'weeg' ik met goed fatsoen, muzikaal maar ook viool-technisch, een uitvoering van het vioolconcert van van Beethoven tegen een achtergrond van toch wat betrekkelijk pretentieloze werkjes. Of andersom, uiteraard.
    Daarbij vind ik de speelstijl van beiden niet duidelijk overeenkomen. Maar het voorschrijven van een-en-dezelfde speelstijl was ook niet het oogmerk van hun leraar Carl Flesch. Die leidde op tot grondig getrainde violisten. De meer bekende leerlingen zoals Szymon Goldberg, Ida Haendel, Ginette Neveu en Henryk Szeryng klonken allemaal verschillend. Ik zal het grapje over Szeryng achterwege laten.

    Ik heb niet de minste behoefte iets af te doen aan de muzikaliteit van Hassid. Maar de bestaande opnamen zeggen als zodanig niet zoveel over zijn latere ontwikkeling. Feitelijk was Michael Rabin na een aantal jaren in muzikale zin ook al uitgespeeld. En Yehudi Menuhin was na de Tweede Wereldoorlog nog maar een schim van voor die tijd. Ik kan mij soms niet aan de indruk onttrekken dat een treurig bestaan bijdraagt aan beroemdheid. Denk maar aan Mischa Weisbord.

    Voor wat betreft Wolfsthal denk ik voor een vergelijking aan andere violisten uit het Duitse taalgebied van toen. Ten eerste de beide reuzen Adolf Busch en Georg Kulenkampff. Maar niet (veel) minder Gerhard Taschner en Erich Röhn. Overigens zou er in het Duitsland van na 1933 geen plaats meer zijn geweest voor Wolfsthal
     
    Laatst bewerkt: 18 jul 2019

Deel Deze Pagina