Ondertussen heb ik in heel wat verschillende orkesten gespeeld en naast heel wat verschillende cellisten gezeten. Met de ene persoon speel je heerlijk samen, bij de volgende zit je je zo te ergeren dat alle plezier in het musiceren verloren gaat. Daarom vroeg ik me af, wat jullie wel en niet fijn vinden aan je lessenaargenoot. En bestaat de ideale lessenaargenoot wel? En o ja, is er nog een beter woord dan lessenaargenoot?
Lise schreef: "(.....)En o ja, is er nog een beter woord dan lessenaargenoot?" Wat te zeggen van: lessenaardeler? Frits
Ik heb ooit eens naast iemand gezeten die hoorbaar door zijn neus snoof op zijn strijkritme. In het begin amusant, later echter erg irritant. Ook onprettig is iemand die de gemeenschappelijke lessenaar gebruikt voor alleengebruik; in richting draaien of schuiven naar hem of haar zodat jij weinig meer ziet, of er allerhande zaken op leggen (pepermuntjes, zelfs een telefoon! Gummetjes etc.) Ik noem de persoon naast me buurman of buurvrouw, maar erg vindingrijk is dat niet denk ik Wat wel plezierig is maar niet bevorderlijk voor je spel; een hele leuke collega-cellist naast je
Heb wel eens iemand gehoord die overduidelijk sliste bij elke strijk, klonk wel grappig, later erg vervelend.
@Coop: idd, iemand die de gedeelde lessenaar telkens voor zijn eigen snufferd draait is super irritant. Maar wat ik misschien nog irritanter vind is iemand die elke opmerking van de dirigent aantekent. Ik zat ooit eens naast iemand die zoveel aantekeningen in de muziek maakte dat ik de muziek gewoon niet meer kon lezen. Een andere keer zat ik naast iemand die bij elke afwijking van de streek meteen met de eerste lessenaar wilde checken of het wel goed was, of die in zijn eigen partij begon te bladeren om te kijken of het wel klopte.
Dat brengt mij op de volgende opmerking, dat ieder orkestlid een partij heeft. De vraag rijst echter: welke partij komt er op de lessenaar? Het is eenvoudig voor te stellen dat bij uitgebreide aantekeningen het totaalbeeld onoverzichtelijk wordt. Wanneer je collega daar niet buiten kan, maar jij wel, kan dit een probleem vormen. In mijn jarenlange ervaring als orkestlid is het dat nooit geworden. Je zou eerder kunnen denken, dat de praktijk veel opener is voor 'automatische' oplossingen dan in theorie. In die zin worden er problemen gemaakt waar ze niet zijn. Frits
Hoi Frits, fijn te merken dat je er weer bent. Je schrijft: Ik heb die zinnen een paar keer gelezen, maar ik begrijp ze niet.
Een metselaar met diezelfde gewoonte krijgt dat - al dan niet als grapje - snel op zijn brood. Maar in de "beschaafde (strijkers)klasse" werkt dat natuurlijk anders. Dan moet je het tactischer aanpakken en bijvoorbeeld onder het genot van een kopje koffie belangstellend vragen of hij/zij misschien astma heeft. Communicatie kan veel ergernis voorkomen.
Lise, Ik probeerde aan te geven, dat er best grote verschillen kunnen optreden in de hoeveelheid informatie en het soort informatie wat iemand in een muziekpartij wenst te zetten. De een heeft behoefte aan veel informatie als vingerzettingen, de ander kan met veel minder uit de voeten. Bedenk daarbij dat vingerzettingen een persoonlijke zaak is, waar een ander het totaal niet mee eens hoeft te zijn. Uiteraard dienen de streken in de partij op een correcte wijze te zijn over genomen, dat geldt voor beide partijen van de lessenaardelende strijkers. Dat zou dan kunnen leiden tot wat onenigheid over wiens aantekeningen op de lessenaar komt. Tot zo ver is dit theorie, want in de praktijk (mijn praktijk) heeft dit nooit geleid tot enige strijd. Dat het ook geen probleem vormt, blijkt al duidelijk wanneer de collega zijn/haar partij die meestal op de lessenaar komt, vergeten is. Dan zal moeten worden gespeeld vanaf de met minder aantekeningen voorziene partij (als voorbeeld) en dat blijkt vaak uitstekend te gaan. Frits
Domme vraag misschien, maar waarom spelen 2 spelers eigenlijk samen uit 1 boek? Het enige wat ik kan bedenken is dat het publiek dan minder lessenaars ziet.
Er zijn wel een paar antwoorden mogelijk: 1) er passen geen twee partijen op één lessenaar 2) iedere strijker een lessenaar zou inderdaad een probleem geven v.w.b. de beschikbare ruimte op het podium of oefenzaal. 3) Wanneer de dirigent ergens middenin het stuk wil beginnen bij de repetities is het wel handig dat je zelf of je collega even aanwijst (met de punt van de stok) waar zich de betreffende maat bevindt. Wanneer ieder zijn eigen partij heeft doe je dat niet want dan moet je ’t zelf uitzoeken. Misschien weet iemand nog wel meer voor- of nadelen te noemen. Trouwens, je ziet ook nooit een dubbele hoeveelheid lessenaars, dus zal het ook wel proefondervindelijk zijn vastgesteld dat het niet bepaald handig is. Frits
Er is maar één lessenaar, omdat er dan altijd één per lessenaar kan doorspelen, als er omgebladerd moet worden. De muziek kan dan altijd doorgaan. Diegene, die aan de binnenkant zit bladert om en is volgens mij ook altijd iets lager in rang dan diegene die aan de buitenkant zit.
Ja, dat kunnen blijven doorspelen bij omslaan van een bladzijde is een goed argument! Ook juist is, dat degene die links zit dient om te slaan, maar dat er een rangorde zou bestaan tussen 'links' en 'rechts' is mij niet bekend en is me ook nooit opgevallen. Ik heb zowel 'links' als rechts aan een lessenaar gespeeld en ben in die zin ervaringsdeskundige. Wèl is het zo, dat er een zekere rangorde bestaat tussen de eerste, tweede 'lessenaar' enz. Frits
In het 'oude' type onderwijs, waar ik lang geleden naar school ging was er een docent die met stelligheid beweerde dat 'domme vragen' niet bestonden. Hij motiveerde dit door te beweren, dat iedere gestelde vraag ontstaat uit iets wat niet duidelijk is. Het is daarom juist heel verstandig om dan navraag te doen. Frits
