15 minuten eerder op locatie zijn? Zelf ben ik ook voor mezelf zeker 15 minuten voor aanvang bij een orkestrepetitie (en niet alleen voor het stemmen van mijn instrument, maar mijn viool klinkt gewoon ook lekkerder als hij warmer is en mijn vingers zijn ook blij als ze warm mogen spelen). Vaak zelfs nog vroeger. Ook trouwens voor mijn les, ik mag dan vast inspelen in een kamertje. Maar dat doen er niet zo heel veel van het orkest, realiseer ik me nu, terwijl ik toch echt denk dat dit veel fijner is.
Eerder op locatie zijn is zeker een ding dat helpt. Bij die enorme kou heb ik gemerkt dat zelfs een kwartier eerder aanwezig eigenlijk nog niet genoeg is. Losse snaren-probleem is in het kwartier wel te verhelpen, maar het acclimatiseren duurt gewoon langer. En misschien speelt de grootte van een cello ook nog mee. Lekker inspelen voor de les is er helaas bij mij niet meer bij. Vanwege muzieklessen die voor schoolklassen in het gebouw van de muziekschool worden gegeven, moeten verder alle lokalen op slot omdat kinderen in alle lokalen kwamen, ook waar ze niets te zoeken hadden. Problemen met toezicht kennelijk. Wel onhandig dus voor wie wil inspelen.
Ik krijg de indruk dat het bespelen van een strijkinstrument niet zonder risico's is. En waar is de ARBO als je ze echt nodig hebt? Maar het gevaar komt kennelijk van meer kanten. Volledigheidshalve: het is oorspronkelijk een bericht uit onder meer de 'Mirror', een krant die zijn lezers met name dankt aan foto's van schaars geklede (nou ja, geklede) modellen en artikelen over 'boob jobs'. http://slippedisc.com/2016/01/look-what-shostakovich-did-to-my-fingers/
Jág, wat een ellende Hopf met die vingers! Nee, strijkinstrument bespelen is zeker niet zonder risico's! Strijkinstrumenten zijn duidelijk niet voor 'watjes'!
Zondag had ik een uitvoering met het orkest. En natuurlijk ruim optijd aanwezig ivm het winterse weer. Cello voldoende tijd om weer op temperatuur te komen en snaren leken mooi stabiel. Maar bij de laatste stembeurt schoten er toch 2 los . En ik was niet de enige, bij 2 andere gebeurde het zelfde. De temperatuur in de kerk was warm behoorlijk warm. En door het warmte systeem ontstond er tocht. Er werd warme lucht de kerk in geblazen. Blijkbaar was dit alles teveel voor mijn cello. Eerst die vrieskou en dan die zomerse warmte. Dus voor de cellist een behoorlijke beproeving wat uiteindelijk weer goed is gekomen. (Optreden ging gelukkig wel goed) Maar gisteren bedacht ik in eens dat ook droogte een oorzaak kon zijn. Droogte van de krul. Zo dat op te lossen zijn door de krul in te wrijven met olie? En dan bedoel ik een voor strijkinstrumenten geschikt middel als bv viol?
Viol is een tamelijk vluchtig reinigingsmiddel en als zodanig bedoeld. Tegen droogte van het hout zal het weinig doen. Het middel kan op de lak geen kwaad, maar het mag natuurlijk niet via de gaten voor de stemsleutels in het hout dringen.
We hadden gisteravond bij Spiccato ook wel wat celli met losse snaren. Onze repetitie begon later, terwijl we ruim op tijd aanwezig waren om snaren weer 'op' te draaien en te stemmen. Voor het eerst is er bij mij een snaar gesprongen, ook al werd die nog zo voorzichtig opgedraaid. Kan gebeuren. Het was mijn A-snaar (de Passione) en gelukkig had ik nog mijn oude larsen bij mij. Het is altijd handig om reservesnaren bij je te hebben, óók/vooral in tijden van grote droogte! In het andere geval had ik dus in hoge posities op de D-snaar moeten spelen, dat was met de stukken die op de lessenaar stonden haalbaar en op sommige plekken extra uitdagend.
Beetje trots. In december bezocht ik het ensemble waar ik eerder in speelde. Een van de celli (enkele eeuwen oud!) had een losschietende snaar en een stemknop (met binnenwerk) die niet mee werkte. Na een hoop gepruts had de celliste het al opgegeven: na al het oefenen zou zij de uitvoering niet mee kunnen spelen. Zij en haar collega's riepen mij erbij, vlak voor de start. Ik heb een hele tijd zitten klungelen, kreeg het voor elkaar, maar verwachtte dat het na 1 of 2 deeltjes weer los zou gaan. Tot groot plezier van allen: de hele uitvoering heeft 'ie het goed gehouden!! (Nog een tip meegegeven: traditionele goed passende stemknoppen laten maken - alzo geschiedde).
Hallo, Wat handig kan zijn is: een blokje met een gleuf die net over de stemsleutel past. Heel voorzichtig terugdraaien en dan iets aandraaien. De kracht die je zet, wordt dan niet al te groot, maar is wel effectief. Is wel huisvlijt, zo'n blokje .
Oei ... . Ik kan overigens met het handmatig opdraaien / stemmen goed uit de voeten (en het fijne werk met de fijnstemmer in het staartstuk).
Maar mijn stemsleutels zijn niet recht maar hebben een holling. Dat word lastig maken. Maar het idee van een groter oppervlak in je hand om mee te draaien lijkt mij handig. Maar natuurlijk niet in te forceren en extra kracht te zetten.
Het blokje heeft ten doel er een grotere hefboom van te maken waardoor er meer kracht op de vast zittende stemsleutel kan worden aangelegd. Met als gevolg dat die eerder zal gaan breken.
De oorzaak van een vast zittende stemsleutel kan ook liggen aan de manier van stemmen: als er altijd wordt gestemd met de fijnstemmers is de kans aanwezig dat er een soort verbinding ontstaat tussen het ebben en de esdoorn. Wanneer er regelmatig wordt gedraaid aan de sleutels (om te stemmen) zal de stemsleutel geen gelegenheid krijgen tot vast zitten.
