Beste forumleden, Maandag 5 oktober ’09 zijn Hopf en Ik naar het Gemeente Museum van Den Haag getogen. Hopf had al eerder een bezoek gebracht maar helaas kon ik die dag niet. Hopf zou Hopf niet zijn als hij geen nieuwe afspraak kon maken en jawel we mochten 5 oktober j.l. acte de présence geven geven. Na alle berichtgeving van Hopf, ook achter de schermen stonden we afgelopen maandag dus klaar, Natuurlijk een beetje te vroeg en van mijn kant een beetje gespannen en zenuwachtig. Op de fiets in de motregen, met in de rugzak alle fotografie dingen die ik dacht nodig te hebben. Twee kamera’s, statief, handschoentjes, showblokje om de instrumenten op te zetten om ze (goed) te kunnen fotograferen, draadontspanner, filters en zo. Wat eerder afspreken kan geen kwaad, maar ik was er natuurlijk veel te vroeg, even dreutelen en wat foto’s maken van de buitenkant van het museum en ineens was Hopf aanwezig met zijn nimmer ontbrekende zware shag, hij had voor het openbaar vervoer gekozen. Uiteraard eerst een beetje bijkletsen/keuvelen en dan naar binnen. Op naar het bezoek, de violen, de collectie Scheurleer, het bezoeken van de catacomben van het Gemeente museum. We melde ons bij de balie en al snel staat de heer M. Latcham voor ons. Niet een of andere duffe stijve hark, of een duf, grijs figuur staat voor ons maar gewoon een heel normale man in spijkerbroek en gympen. Later, pas uren later realiseer ik me dat ik oog in oog sta met de curator van de muziekinstrumenten van ons Gemeentemuseum. We maken kennis en mogen de collectie nogmaals bekijken en dalen af naar de catacombe van het gemeentemuseum. En toen ging het fout, wij, althans, ik ga de fout in om te vragen of ik de instrumenten mag fotograferen. Fotograferen in een museum en dan ook nog een deel van de collectie terwijl bij een vorig bezoek ook al veel foto’s waren gemaakt, nee de heer Latchman vond het niet leuk, voelde zich in de maling genomen en als loopjongen gebruikt. En juist dat het voor mij een droom was die uit zou komen: oog in oog staan met de Scheurleer collectie, en eventueel ook nog de instrumenten van T. H. Cuypers te mogen zien. Het ging fout, heel fout en in plaats van een bezoek, kijken en eventueel wat foto’s maken (mijn speurtocht naar T. H. Cuypers)werd het een snelle serie foto’s… instrumenten uit de kast halen, label er af 2 a 3 seconden voor een foto en dat was het. Ik had het duidelijk verpieterd, kreeg commentaar op de semiprofessionele kamera en op de manier waarop ik wilde fotograferen. Helaas geen speld tussen te krijgen. Ik mocht foto’s maken, uit de vrije hand, geen statief en zo. Helaas kreeg ik slechts een paar seconde de tijd voor een foto, was totaal overrompeld, vergeet camera instelling die ik thuis had gemaakt. Maar… we hebben toch zo’n 25 instrumenten te zien gekregen, gefotografeerd en werden er uit gegooid. Alles was zo verschrikkelijk dichtbij en toch zo ver weg. We mochten de instrumenten allen fotograferen, nauwelijks bekijken laat staan in handen houden. Wat voor mij een ontspannen middag met de curator had moeten worden werd een haastklus. Terugkijkend kan ik zeggen dat ik in ieder geval een stuk van een droom heb waargemaakt en een deel van de instrumenten uit de collectie Scheurleer heb gezien, hebt gefotografeerd, zelfs meer dan de collectie Scheurleer. Ik heb veel aan de foto’s moeten doen, kleur correcties en zo en hoop dat ze een beetje toonbaar zijn. http://www.remianja.mijnalbums.nl/ Nu nog hopen dat het onderstaande lijstje goed op ons forum komt te staan Naambouwer toegevoegd aan collectie foto nummers Pieter Rombouts 1933 008-013 Willem van der Sijde 1933 014-016 Pieter Rombouts 1933 017-019 Johannes Theodorus Cuypers 1933 020-023 Jan Bouwmeester 1933 024-026 Jean Baptiste Lefebvre 1933 027-029 Johannes Franciscus Cuypers 1933 030-032 Hendrik Jacobs 1933 033-035 Johannes Theodorus Cuypers 1933 036-038 Johanne Bernardus Cuypers 1938 039-041 Johannes Theodorus Cuypers 1939 042-044 Johannes Theodorus Cuypers 1942 045-047 Hendrik Jacobs 1942 048-050 Joseph Hyman 1943 051-053 Hendrik Jacobs 1948 054-056 Jan Lamgejus (Amsterdam) 1948 057-059 Willem van der Sijde 1949 060-062 Gijsbert Verbeek 1950 063-065 Hendrik Jacobs 1952 066-069 Jean Baptiste Lefebvre 1954 070-072 Pieter Rombouts 1958 073-075 Hendrik Jacobs 1962 076-078 Hendrik Jacobs 1962 079-081 Pieter Rombouts 1962 082-084 Willem van der Sijde 1962 085-087 De serie 1933 is uit de collectie Scheurleer de andere instrumenten heb ik (nog) geen bronvermelding over. Natuurlijk staan de foto’s online en heb ik de onbewerkte versies vervangen door de betere. Nadat de collectie Scheurleer c.a. 60 jaar heeft liggen doodbloeden zijn er afgelopen jaar 4 groepen of personen geweest die de collectie bezocht hebben. Met vriendelijke groet. Hopf en Remi Ik zie al dat ik de tabel moet bewerken.
Een mooi initiatief, maar als ik deze foto's zo zie, dan vind ik het allemaal wel erg ontluisterend: ontbrekende snaren wijzen toch wel op een totaal gebrek aan liefde voor deze instrumenten! De heer Latcham is een bekende deskundige op het gebied van pianofortes, bouwt ze ook en heeft er enkele zeer interessante boeken over geschreven, maar van violen heeft hij blijkbaar minder verstand (het lijkt wel een oude reclame..) en dat is jammer. Deze violen verdienen een nauwkeurige fotografische registratie en in een eerdere reactie heb ik al eens gemeld dat je zoiets echt professioneel moet aanpakken: een goede fotograaf aantrekken, officieel toestemming vragen bij het museum, heel duidelijk aangeven waar de foto's voor bedoeld zijn en vooral: close-ups! Want met deze door jullie gemaakte foto's kun je nog niks. Je krijgt hooguit een vage indruk van het instrument en dat kan toch niet de bedoeling zijn? De foto's van het National Music Museum, waarvan ik de link al eens heb gegeven, zijn wat dat betreft een voorbeeld voor hoe het zou moeten. Reken er maar op dat het fotograferen van die instrumenten niet op een regenachtige middag is gebeurd. Ik vind jullie initiatief geweldig, maar ik denk dat jullie het werk een beetje onderschat hebben. Jullie hadden niet eens een plexieglazen houder mee om de instrumenten stabiel in te plaatsen. Ik hoop niet dat jullie me deze kritiek kwalijk nemen, maar ik wilde ze toch even kwijt. Blijft onverlet dat het museum in de zorg voor de muziekinstrumenten en de service t.o.v. het publiek te kort schiet. Leuk item voor de gemeenteraadsverkiezingen volgend jaar. Hoe zou Jeltje van Nieuwenhoven erover denken?
Liuwe, Ik geloof dat je in je kritiek de realiteit een beetje uit het oog verliest. Er was aanvankelijk toestemming voor zowel een bezoek van twee personen als de mogelijkheid van het maken van foto's. Over het maken van 'professionele' foto's is geen moment gesproken. Want dat vraagt, naast de medewerking van zowel het Gemeentemuseum (de beheerder) als de gemeente den Haag (de eigenaar) ook de nodige tijd en kwalitatief goede apparatuur en omstandigheden. Het verwijzen naar dan wel ten voorbeeld stellen van een op professionele wijze gefotografeerden en beschreven collectie, is dan ook nauwelijks relevant. De bedoeling was, gegeven de beperkte (toegestane) tijd, het maken van zo goed mogelijke foto's. Remi had daarvoor zelfs een vioolstatief in elkaar gezet. Maar de heer Latcham van het eerste bezoek verschilde van de tweede als, om bij zijn landsaard te blijven, Dr. Jekyll & Mr. Hyde. Hij was gewoon kwaad en ging ook steeds harder praten: NU BEN IK AAN HET WOORD'. En kwam met verwijten in de trant van 'Voor iedere foto moet u eigenlijk 140 euro betalen'. Alle eerder gedane toezeggingen waren kennelijk vergeten. Het werd een zodanig onbeschofte vertoning dat ik de sterke neiging kreeg de tent met slaande deuren te verlaten. Maar een op maandag gesloten museum verlaten is net zo moeilijk als het binnenkomen ervan. Als deze kennelijk gerenommeerde conservator achteraf spijt had van zijn toezegging (en daarvoor kan op zich een valide reden gelden) gaat het nog niet aan twee bezoekers zo te behandelen. Zelfs niet als wij beiden na een uur te horen kregen, ik citeer: 'dat zijn woede nu wel over was'. De staat van de instrumenten baart inderdaad wat zorg. Daarenboven voegde deze verantwoordelijke conservator ons toe dat hij, waar het de strijkinstrumenten betrof, slechts optrad als depothouder. En als ik er van uit moet gaan dat dit 'beleid' ook wordt gedragen c.q. gedoogd door directie en/of curatorium van het Gemeentemuseum, vrees ik het ergste. Want in dat geval fungeert het Gemeentemuseum inderdaad uitsluitend als opslagruimte. En blijft de muziekverzameling een stiefkind ten opzichte van al die veel presentabeler picturale kunst. Je had je kennelijk meer voorgesteld van de uitkomst van het bezoek van Remi en mij aan het Gemeentemuseum. Het is nogmaals de vraag of dit, gegeven de geschetste omstandigheden & beperkingen, een erg levensvatbare verwachting was. Maar mocht je brood blijven zien in een levensvatbaar projekt met al dan niet wetenschappelijk pretenties: ga je gang. Maar het vergt heel wat meer moeite dan roepen vanaf de zijlijn. Of de wal, denkend aan het spreekwoord. Hopf
Tja, als eilander voel je dan weer 'thuis' (ik woon op Terschelling) Ik heb de foto's bekeken en moet zeggen dat wat betreft de kwaliteit het mij razend moeilijk lijkt om onder zo'n grote tijdsdruk nog iets fatsoenlijks neer te zetten, en verdient deze fotosessie van mij alle lof! Je krijgt toch een totaalindruk van de instrumenten. Wellicht is in een later stadium wel mogelijk om meer gedetailleerde foto's te maken.....
Het is totaal niet mijn bedoeling om jullie poging tot verwerving van informatie bij het Gemeentemuseum te kleineren of zo, als ik je laatste verslag lees, dan bewonder ik jullie moed om tot dit bolwerk van cultuur te willen doordringen! Ik schrik alleen van de vijandigheid van de conservator in dezen. gezien het feit dat deze man in kringen van pianofortebouwers zo'n grote reputatie heeft. Hierdoor wordt elke poging tot informatieverwerving getorpedeerd. Ik woon in Friesland en als je hier in een museum iets speciaals wilt weten of fotograferen, dan is men altijd uiterst behulpzaam, men vindt het meestal wel leuk als mensen belangstelling tonen voor wat men in huis cq in depot heeft. En ik spreek uit ervaring. De conservator beheert een collectie die openbaar toegankelijk behoort te zijn, het is niet zijn privé-collectie, de collectie is zelfs openbaar bezit! Het vragen van geld voor het maken van foto's is dan ook volstrekt uit den boze. Jullie volgende stap zou kunnen zijn de wethouder van cultuur in te seinen en bij de gemeente gewoon officieel toestemming vragen om foto's te mogen maken van de strijkinstrumenten, waarbij je dan het doel van het fotograferen duidelijk zult moeten aangeven. Misschien iets om samen met Bouwerscontact te doen, zij publiceren meer informatieve boeken voor instrumentenbouw. Maar begrijp me niet verkeerd, ik bekritiseer jullie werk alleen in die zin dat het gefotografeerde in deze vorm niet bruikbaar is, je haalt onvoldoende informatie uit de foto's. En ik weet nu hoe dat komt. Een schande voor dit museum! :|
Liuwe, Mijn vrouw en ik zijn nogal 'museumtijgers'. Binnen korte tijd hebben wij korte vakanties in Middelburg en Groningen (geweldige stad) gecombineerd met een bezoek aan beider musea. Los van de (ronduit positieve) indruk die beide collecties op ons achterliet, trof ons de vriendelijkheid en behulpzaamheid van de betrokken medewerkers. En dat is in de randstad, en hier spreekt de Hagenaar die lang geleden vijf jaar in Limburg woonde en van heimwee terugging, een beetje 'anders'. To put it mildly. Overigens, en ik heb dat ook tegen Remi gezegd, is het niet ondenkbaar dat de boosheid van de heer Latcham andere gronden kende dan ons bezoek. Zoals ik al eerder meldde vertrekt hij in januari 2010 zonder uitzicht op een andere baan. Het is dan ook niet uitgesloten dat andere factoren dan het bezoek van twee goedwillenden hier een rol hebben gespeeld. Overigens bevalt ook mij de situatie rond de muziekverzameling allerminst. Ik wil dan ook wel nagaan of en in hoeverre ik hiervoor binnen de ambtelijke organisatie van de gemeente belangstelling kan losmaken. Een rechtstreeks verzoek aan de betrokken wethouder is, om meerdere redenen, echter zinloos. Dat weet ik :/ Sans rancune, Hopf
Liuwe, Ik ben een beetje laat thuis, pech met de auto en c.a. 2 uur in de regen moeten wachten op hulp. Je commentaar op de foto’s is heel begrijpelijk en terecht. Zelf had ik het ook anders in gedachten en heel anders voorbereid. Het blokje met de persplex plaatjes had ik bij me, opvouwbare reflexi schermpjes, een uitrolbare achtergrond, statief, draadontspanner, filters en zo. We waren redelijk goed voorbereid maar als je slechts twee a drie seconden krijgt om een foto te maken en je wilt ook nog wat van de instrumenten zelf zien, dan neem je heel veel voor lief en zijn de foto’s ineens bijzaak. Het moment dat ik de kamera, statief en zo uit mijn rugzak haalde was het een soort oorlog. Natuurlijk had ik graag de tijd gekregen om een goede foto te maken. Zo iets bedoel je toch, een goede foto, juist belicht, en er de tijd voor gekregen. Studio, reflectoren etcetera. En c.a. een kwartier de tijd voor alleen deze opname, alles onder perfecte omstandigheden en… in een studio, niet in een catacombe waar een instrument tegen en lap stof wordt aan gelegen en je drie a 4 seconden de tijd krijgt om een foto te nemen, er geen overleg of communicatie mogelijk is en men eigenlijk iets heeft in de trend van “oprotten”. Het persplex steuntje voor de opnames. Ja hoor speciaal mee genomen. Groet Remi
Mooie foto Remi. Zo eentje zou ik er ook wel willen hebben van mijn viool. Wat betreft de collectie in het gemeentemuseum. Ik heb thuis een catalogus liggen van een tentoonstelling in Rotterdam (jaren 80 volgens mij) over deze collectie van het gemeentemuseum:
En… opeens bekruipt mij een gevoel van hebberigheid en jaloezie. Ik heb al behoorlijk wat boekwerken (werkjes) maar helaas ontbreekt het boek van Otto Mockel (sorry voor de leestekens) nog steeds. Passief met violen en vioolbouw bezig zijn heet dat geloof ik. Maar meneer Elman heeft weer een duit in het zakje gedaan en ik ga natuurlijk opzoek naar het boekwerkje. Net als de heer Scheurleer destijds deed, met een wat groter budget. In ieder geval bedankt voor de tip en de reactie, ik ga er wat mee doen. Remi
Huh?? Er staat mij bij dat het misschien een jaar geleden was dat er allerlei aanbiedingen over dit boek op dit forum verschenen, de één nog goedkoper dan de ander en allemaal over het boek van Otto Möckel. Volgens mij was er een redelijk alternatief in de vorm van een exemplaar zonder voorwoord van Winkel, maar verder identiek op de titel van het boek na: ietsje anders. Er is wel een item over in dit forum. Jij zei, dat je die meteen ging aanschaffen, kostte ik dacht €29,95. (Terwijl ik er nog NLG 165,= voor heb betaald!) Hmm, nog niet in bezit dus! Frits
Het boek wat ik laat zien hierboven heb ik minder dan 5 euro voor betaald. Dus bijzonder is het niet volgens mij. Je moet er alleen net tegenaan lopen. Dit boek kwam ik van de week ook nog tegen in de boekenkast. Wist nauwelijks meer dat ik het had:
Ik loop nog altijd met de gedachte rond iets te doen aan de vtoegankelijkheid van de Scheurleercollectie. De strijkinstrumenten dan, want met toetsinstrumenten en speeldozen heb ik niet zoveel. Aangezien de huidige eigendomsverhouding van de Scheurleercollectie mij niet duidelijk is (aanvankelijk verworven door de gemeente Den Haag maar hoe staat het met de later door aankoop dan wel schenking verworven aanwinsten?) heb ik mij enige tijd geleden hierover tot de betrokken wethouder voor Cultuur (en Financiën :/ ) gewend. Maar aangezien op dat moment tevens sprake was van de aanloop voor de gemeenteraadsverkiezingen (2010), werd mij de suggestie aan de hand gedaan hierop terug te komen zodra er sprake was van een nieuw College. Zonder de PVV dan (Haags grapje) :/ Mocht evenwel blijken dat inmiddels het Gemeentemuseum eigenaar is van de Scheurleercollectie, heb ik iemand bereid gevonden dat bij de directie in de week te leggen. Waar al die jarenlang opgemetselde ambtelijke netwerken wel niet goed voor zijn. Alleen draaien die molens zo langzaam :lol: Overigens was ik afgelopen week bij mijn 'luthière' voor een nieuwe schoudersteun (bleek niet nodig want ik had de huidige volkomen verkeerd ingesteld - een onderwerp op zich). Om kort te gaan, die had zich in het verleden ook al eens tot de betrokken conservator gewend met het verzoek metingen te mogen verrichten aan wat violen. Samenvattend was ook zij, evenals Remi en ik, ten prooi gevallen aan een nogal onheuse behandeling door de heer Latcham. Hopf
Ik ben vooral geinteresseerd in de violen van Willem van der Sijde. Zou graag de foto's van zijn violen op Wikipedia plaatsen. Welke van de destijds genomen foto's zijn van de violen van van der Sijde? Ad
Hey Ad, Ik heb het nog even nagekeken en de foto’s welke ik op 'mijnalbum' heb staan (k*tkwaliteit) zijn van Willem van der Sijden (Syden). Het gaat om de foto’s 014,015,016, 060, 061, 062, 085, 086 en 087. Ik hoop binnenkort met betere foto’s te komen maar dan moet het gemeentemuseum meewerken. De spulletjes zijn er, de wil is er en het is publiek eigendom, dus moet het lukken. Zelf ben ik druk bezig de fotografische mogelijkheden uit te breiden, loop tegen wat kosten op maar het meeste is goed op te lossen, de kosten zijn het niet. Wel even sparen voor een betere lens en een studio flits installatie, en natuurlijk de mogelijkheid om te mogen fotograferen. Wat me nog het meeste tegenstaat is dat de violen daar liggen, liggen in stalen lades, als lijken in hun kist, mummies. Er word niets aan gedaan, geen onderhoud, ze worden niet bespeeld. Van de kant van het gemeentemuseum is er ook totaal geen animo. ’t Is diep en diep triest. ’t Is diep triest dat een collectie als deze gewoon ligt weg te sterven, weg te rotten in de catacomben van een godvergeten klote gemeente museum met een conservator die … Laten we hopen dat we misschien het een en ander kunnen bereiken, heel misschien een fonds op kunnen richten of dat we het Rijk zo ver kunnen krijgen dat ze geld overhebben voor restauratie en onderhoud van deze prachtige instrumenten. We lopen constant achter de feiten aan, als voorbeeld, het graf van Stradivarius, geruimd, het graf van T.J. Cuypers, geruimd, alle instrumenten uit de collectie Scheurleer liggen achter dikke stalen deuren, bijna onbereikbaar. Zelfs vioolbouwers worden uit de buurt van 'onze instrumenten' gehouden, als Catharina Meieroth met het verzoek komt om een paar instrumenten te mogen opmeten stuit zij op tegenwerking, en dan begint bij mij het bloed te koken. Ze wordt op meters afstand gehouden door een egoïstische pianofreak, krijgt niet de kans om de geschiedenis van de vioobouw weer een stukje uit te breiden. Ach ik loop weer te mijmeren, laat mijn gedachten gaan, heb de pest in. Ben nog een halfuurtje in de weer geweest met het aanpassen van de bestandsnamen op mijnalbum. Mocht het nog niet compleet zijn. Naam bouwer toegevoegd aan collectie foto nummers Pieter Rombouts 1933 008-013 Willem van der Sijde 1933 014-016 Pieter Rombouts 1933 017-019 Johannes Theodorus Cuypers 1933 020-023 Jan Bouwmeester 1933 024-026 Jean Baptiste Lefebvre 1933 027-029 Johannes Franciscus Cuypers 1933 030-032 Hendrik Jacobs 1933 033-035 Johannes Theodorus Cuypers 1933 036-038 Johannes Bernardus Cuypers 1938 039-041 Johannes Theodorus Cuypers 1939 042-044 Johannes Theodorus Cuypers 1942 045-047 Hendrik Jacobs 1942 048-050 Joseph Hyman 1943 051-053 Hendrik Jacobs 1948 054-056 Jan Lamgejus (Amsterdam) 1948 057-059 Willem van der Sijde 1949 060-062 Gijsbert Verbeek 1950 063-065 Hendrik Jacobs 1952 066-069 Jean Baptiste Lefebvre 1954 070-072 Pieter Rombouts 1958 073-075 Hendrik Jacobs 1962 076-078 Hendrik Jacobs 1962 079-081 Pieter Rombouts 1962 082-084 Willem van der Sijde 1962 085-087 Groet, Remi
Ik meen mij van vroeger te herinneren dat er ook een Stradivari achter't glas hing, althans, ik meen mijn eerste Stradivari daar gezien te hebben, eind jaren 60, begin jaren 70. Of klopt dat niet? Of is't ie misschien onderhands verkocht om wat verbouwinkjes te kunnen betalen? Er gebeuren boeiende dingen in het verborgen museumleven...zeker als het management weinig of geen hart voor deze dingen heeft. Maar wat zeur ik? Kunnen wij, de leden van dit forum, niet allemaal tegelijk informatie vragen over de viool van bijvoorbeeld Willem van der Seijde? We willen plotseling allemaal weten hoe lang het corpus is, bijvoorbeeld! Of nog een paar vragen over een paar andere instrumenten! Dat moet daar in Den Haag toch een paar mensen aan het denken (èn aan het werk!) zetten? Als de ambtenaren plotseling al die verzoeken om informatie moeten beantwoorden...Ze mogen de vragen niet onbeantwoord laten! Binnen drie weken... Ik heb zelf nog wel een paar vragen over klavecimbels, dan moeten ze nog vaker het depot in! :/
Aan wie moeten wij ons verzoek richten? Is dat die meneer Latcham, conservator? Of moet het verzoek worden gericht aan een gemeentelijke ambtenaar van Den Haag, zodat het maanden duurt vooraleer er überhaupt een reactie komt? Ik wil ook wel eens wat weten over die van der Syde viool! Laten we ons daar maar eens op richten.
Goedenavond, ik heb toevallig van de week geïnformeerd naar tekeningen van een Boumeester viool, kreeg ook netjes antwoord; de kosten zijn 58 euro
Remi, Een wel erg zwartgallig beeld: instrumenten 'die weg liggen te rotten'. Zo erg is het nou ook weer niet. En de betreffende conservator is sinds 1 februari vertrokken. Dus heb ik nog steeds goede hoop aan de huidige situatie iets te kunnen veranderen. Maar het vraagt een beetje geduld: cultureel erfgoed heeft niet bij iedereen dezelfde prioriteit :/ Hopf
