Onbekend talent (Youtube), Eenmaal gek van de viool blijf je zoeken, vindt je filmpjes van allerhande geklungel en probeersels. Vaders en moeders die hun koters graag promoten en zelfs filmpjes op internet zetten. Trots op hun koters. En opeens valt je mond open, (de bek valt open) het volgende fragment /filmpje speelt Xavier Inchausti, amper 17 jaar oud Caprice No. 7 van Nicolo.Paganini. Ik doe hem het niet na. Onbekend maakt onbemind, tot nu toe had ik nog nimmer van deze jonge man gehoord. Na het volgende filmpje ben ik toch wel benieuwd wanneer hij naar Europa gaat komen. http://video.google.nl/videoplay?docid=-4499947190615165726 ’t ventje kan wel spelen, toch? Remi
Even ter correctie: het is niet caprice No. 7 maar No. 5, die hij speelt Ik doe het hem niet na, maar heb er een kanttekening bij die eigenlijk in veel gevallen bij solospel van N. Paganini geldt. Ook hier is het de grote kunst om uit die hele korte nootjes toch nog een beetje klank te halen en dat is maar weinigen gegeven. Ook in deze registratie hoor ik toch wel erg veel streekgeluiden en dat wordt steeds hinderlijker naarmate je het eenmaal is opgevallen. De opnametechniek is heel behoorlijk, dus daar ligt het niet aan. Het is de stokvoering in combinatie met het instrument die niet al te gemakkelijk aanspreekt. Ook vind ik dat de jonge Xavier in zijn spel steeds gericht is op die onderste A op de G-snaar. Hij speelt er in de vertolking steeds naar toe. Die A komt pas echt tot leven als hij er weer op uit komt en ik zou graag horen dat veel van die andere noten dat ook hadden. Bij veel uitvoeringen van de caprices is dat euvel aanwezig: het lijkt een beetje op veel geschreeuw maar weinig wol, waarbij het geschreeuw dan duidt op de bijgeluiden van de streek en de wol de verlangde volwaardige klank. Ik ken maar heel weinig uitvoeringen die alle noten evenveel recht doen. Nu zal Remi vermoedelijk zeggen, dat ik altijd wel wat te zeuren heb en zulks fantastisch spel (wat voor de leeftijd van deze knaap zeker geldt) behoorlijk zit te devalueren. Maar Remi weet ook, dat ik kritisch ben en niet schroom om daar waar het beter kan, dat te noemen. Mogelijk dat sommigen het ook vinden, mogelijk dat anderen het een fantastische uitvoering vinden. Evengoed: een leuk fragment om gezien en gehoord te hebben. Al shuffelende binnen YouTube kwam ik ook 45 seconden tegen van caprice No. 24 van dezelfde knaap en die vind ik stukken beter. Helaas waren het maar 45 seconden. Maar van een heel andere orde dan caprice No. 5. Frits
@Frits, Je scherpte blijft op een heel hoog nivo. Ik moet toegeven dat er ten opzichte van b.v. Heifetz / Perlman een aantal onvolkomenheden inzitten. Maar denk dan, “what the hell” , zo jong en zo goed kunnen spelen. Ik denk dat dit manneke een groot violist kan gaan worden. Wat me wel opvalt is de enorme souplesse in de linkerhand en een tempo van het plaatsen van de vingers waar ik echt ziekelijk jaloers op kan worden. Nee Frits ik ga niet zeuren dat je weer wat op of aan te merken hebt,, ik heb in deze vroege ochtend uurtjes het stukje meerdere keren bekeken, beluisterd. Met jouw opmerkingen in het achterhoofd. Dus niet … van hoe krijgt hij het voor elkaar, nee luisteren. Vergelijkingsmateriaal komt helaas alleen van Perlman en Heifetz, de rest zijn in mijn ogen alleen pogingen tot… Paganini is en blijft tezamen met Sarasate voor veel instrumentalisten het ideaal. Als je stukken van deze heren kunt spelen dan, dan ben je er. Dan kun je spelen. De opname met Capriche 24 (Italiaans voor begrepen) is helaas van erbarmelijke kwaliteit, penlijk volgt er meer van deze jong man en mag hij begeleid worden door de groten der aarde, en we hebben weer een violist van wereldklasse. Remi
