Nee, dat is de zaak omdraaien. In het voorbeeld wat je aanhaalt brak de knop waaraan de lus bevestigd was, doormidden. Wanneer dat gebeurt dan laat het staartstuk los. Maar dat is niet het gevolg van een doek geknoopt hebben aan het staartstuk. Wanneer er geen kinstuk is gemonteerd en je hebt het instrument bevestigd met een doek om het staartstuk en er doet zich een soortgelijke breuk voor, dan heb je natuurlijk geen houvast meer en kan het instrument uit je hand vallen. Maar dat is het gevolg van de breuk en niet de oorzaak! Frits
Ja, ikke, onder anderen (waaronder dus ook al die barokviolisten). Heb ook wel geëxpirimenteerd met een sjaal aan de viool bevestigd (onder het bevestigingskoord van het staartstuk door en aan de andere kant onder de toets door om de nek heen) en dan om m'n nek hangen, zodat de viool lager komt te hangen dan normaal als ik hem tegen m'n hals houd. Een voordeel daarvan is dat de viool dan wat meer afstand tot mijn oren heeft, en een viool klinkt nu eenmaal van dichtbij anders dan verderaf. Er zijn mensen die de viool zonder hulpmiddelen op borsthoogte kunnen spelen, maar dat lukt mij niet zo heel lang zonder verkrampingen, dus vandaar dat ik een poosje terug wat ben gaan expirimenteren.
Spelen zonder kinsteun en zonder schoudersteun, op borsthoogte....... ik vind barokorkesten die op historische instrumenten spelen geweldig om te horen en heerlijk om er naar te kijken. Ik speel wel met kinsteun en schoudersteun (altviool) en vraag me af: waarom zou je zonder spelen? (Traditie? Klank?)
Ik denk, dat het spelen zonder kinhouder spelen gebaseerd is op de wetenschap dat voor 1820 er nog geen kinhouder was. Ook Beethoven moet je dus nog zonder spelen. Wellicht alle muziek tot zo'n 1840 en later, want Paganini speelde zijn leven lang zonder. Of het gezond is om authentiek te spelen zonder kinhouder en schoudersteun is de grote vraag. Ik denk, dat je tegen vergelijkbare problemen aanloopt als in het 'moderne' vioolspel met het spelen zonder schoudersteun.
Ik zet het "moet" toch maar even tussen aanhalingstekens. Je zou het natuurlijk wel kunnen doen uit authenticiteit overweging. En wellicht is het zelfs heel verhelderend voor de interpretatie van de oude muziek. Niet alleen de oude instrumenten maar dan ook alles wat daar mee samenhangt. Ik probeer me een beetje een voorstelling te maken van de violisten van heel lang geleden. Zouden die mensen ook vergelijkbare problemen gekend hebben als de violisten van nu? Zouden die ook uitvallers gekend hebben, om vergelijkbare reden als bijvoorbeeld Maxim Vengerov. Of hebben violisten van tegenwoordig eigenlijk vooral hinder van alle stress van onze tijd, ook omdat het zo vaak om het "presteren" gaat? Wellicht zou het ook heel anders zijn wanneer je van jongs af aan niet anders weet dan dat je vanzelfsprekend speelt zonder kinsteun en schoudersteun. Misschien is het voor ons eerder lastig tegenwoordig om het weer af te leren. Wie krijgt nou nog als kind vioolles zonder gebruik van een kinsteun of schoudersteun? Er is blijkbaar op een bepaald moment in de geschiedenis een noodzaak geweest om de kinsteun en schoudersteun te ontwerpen, ik vermoed mede omdat mensen qua bouw zo verschillend zijn.
