Ik denk dat je wel beter weet Bert. Ik schreef even waar de tekst van 'neef' Tobias mij aan deed denken. Puur scherts natuurlijk. Voor de duidelijkheid: nee hoor, ik herken me er niet in en zou al helemaal niet ten overstaan van een ieder die oren heeft om te horen, laten weten dat 'ie bij mij moet wezen. Ik ga uit van de stelling: "Goede wijn behoeft geen krans!" Beste 'neef': Bert en ik (en Remi trouwens ook) kennen elkaar al heel lang en weten wat we aan elkaar hebben. Soms zijn we het razend oneens met elkaar maar soms ook kunnen we het prima vinden. Dat houdt dit forum ook meteen levend en levendig.
Dat Oom en Neef gedoe mag wat mij betreft best achterwege blijven: Doet mij denken aan het aloude boek "Oom Jan leert zijn neefje Schaken" dat zowel Frits als ik in onze ver achter ons liggende jeugd ongetwijfeld hebben verslonden. Het wordt anders een beetje een toneelstukje in de sfeer van Swiebertje, Saartje en Bromsnor de veldwachter (ook een verre jeugdherinnering) en dat is voor dit onderwerp niet nodig.
Gelukkig dat we jou op dit forum hebben Bert, ik hou van mensen die het leven serieus nemen, want het leven is tenslotte een serieuze zaak.
Ach, een vrolijke noot kan toch geen kwaad? Tot nu toe ben je de enige die er een opmerking over maakt.
Eureka, vanmiddag op mijn gemak het lijstje van Bert nog eens nagelezen, en ik denk dat het te lang uitstekende snaargedeelte bij de stemsleutel het euvel is, ik dacht in eerste instantie gelezen te hebben dat het snaargedeelte bij de stemsleutel niet meer dan 4 centimeter mag uitsteken maar er staat 4 mm. ik heb er een stukje vanaf geknipt en tot nu toe is de toon goed, het is nog wel even afwachten natuurlijk maar ik heb goede hoop, bedankt Bert, groetjes van Ernie.
Dus de omschrijving van het euvel "een geluid alsof de aangestreken snaren in tweeën zijn gesplitst" is toe te schrijven aan een te lang uitstekend deel van de opgewikkelde snaar om een stemsleutel? Hmmm, dan blijkt toch maar eens weer hoe moeilijk het is een bepaald fenomeen te beschrijven op een dusdanige wijze dat de lezer er een goed beeld van krijgt. Ik zou dat nooit hebben beschreven als het geluid van gesplitste snaren. Wat dan ook blijkt is dat het lijstje van Bert redelijk universeel is: punt 11 heeft in dit geval de oplossing gebracht!
Het was het geluid van een wat doffe siddering heel zacht natuurlijk die de toon omfloerste, eigenlijk is zoiets net zo moeilijk te omschrijven als een bepaald pijntje of kwaaltje dat je aan de dokter moet uitleggen. Een kleur bijvoorbeeld is ook niet uit te leggen, ga maar eens aan een blinde vertellen want de kleur groen is, ondoenlijk natuurlijk, en dan iedereen ondergaat een klank weer iets anders dan een ander. Maar het is fijn dat er op dit forum echte kenners zijn, ikzelf ben geen kenner maar gewoon maar zo'n beetje een liefhebber die vanaf de zijlijn zijn partijtje mee probeert te blazen, eigenlijk meer de afdeling grote mond.
Ik weet niet of je je er van bewust bent dat dit een Strijkersforum is, dus wanneer er een partijtje wordt meegeblazen zit je hier verkeerd. Misschien is het dan nu tijd om de strijkstok op te spannen en een partijtje te gaan strijken?
"Het geluid van een wat doffe siddering heel zacht natuurlijk die de toon omfloerste" is lang geen slechte poging vind ik. Als tegenstelling van je "ronde" toon die je op andere dagen hoort. Ben blij dat er een aanzet tot oplossing is. Zoals ik al schreef in #11 "zet ik mijn snaren los" wat betekent dus ook de opwikkeling op de stemsleutel opnieuw doen. Ik weet natuurlijk niet of een voorheen mogelijk te lang uitstekend deel dan de oorzaak is van de vollere toon na het opnieuw stemmen, maar daar ga ik nu meer op letten waarvoor dank. Het opnieuw doen van de opwikkeling heeft bij mij ook te maken met het tamelijk veelvuldig losspringen van de stemsleutels wat dan volgens mij weer te maken heeft met een te lage snaarspanning omdat ik liever "op 415 Hz" stem en ik beter andere snaren zou aanschaffen die hiervoor gemaakt zijn, maar dit terzijde.
Het losspringen van de stemsleutels heeft niets te maken met de 415 Hz stemming, maar alles met slecht passende stemsleutels. Die dienen, als de diameter van sleutel of sleutelgat dat toelaten, pas gemaakt te worden waardoor het probleem weer voor tijden is opgelost. In het andere geval: nieuwe sleutels laten inpassen.
Dat lijstje van 11 bestond oorspronkelijk uit 10, maar aan de hand van de klacht van een radeloze, slaapgedepriveerde celliste, die niet wist waar dat ellendige bijgeluid af en toe vandaan kwam ontdekte ik deze oorzaak. Het raarste dat ik ooit meemaakte was een metaaldeeltje in een kinhoudermechaniek (het uitgestanste deel waar je de kinhouderssleutel in steekt) dat meetrilde in het kinhoudermechaniek. De betreffende strijker was al bij verscheidene vioolbouwers (waaronder wellicht ook meerdere gerenommeerde ) geweest die deze oorzaak van een venijnig bijgeluid niet hadden kunnen vinden. Niet zo gek dus om een vioolbouwer te bezoeken wanneer je de oorzaak van een bijgeluid niet kunt achterhalen.
Bedankt voor reactie #35. Ik twijfel niet aan uw diagnose maar blijf toch zitten met die vraag rond 415 Hz stemming. Volgens Pirastro zijn hun Chorda snaren gemaakt voor de 440 Hz stemming maar anderzijds heb ik me laten vertellen dat het verschil in snaarspanning zeer gering is tussen de 2 stemmingen. Nochtans is mijn subjectieve indruk dat ik meer last heb van losspringen van stemsleutels wanneer ik 415 Hz stem dan wanneer ik 440 Hz stem en bovendien, maar dat is nog moeilijker te objectiveren denk ik, denk ik het verschil ook te merken in de snelheid van de toonaanzet. Ik wil best geloven dat het verschil in snaarspanning te klein is om effect te hebben op toonaanzet of moment op de sleutels, maar waarom vind je dan snaren gemaakt voor de ene stemming dan wel voor de andere? Is dat dan een pure verkoperstruuk waar je verder geen rekening mee moet houden? Wellicht is er op deze vraag al antwoord gegeven elders op dit forum, als dat zo is excuus. Mag ik in dat geval de doorverwijzing? Alvast bedankt.
Het losspringen van de stemsleutels kan ik niet verklaren vanuit de lagere spankracht. Wanneer snaren die zijn ontworpen voor een stemming van 440Hz op een lagere frequentie worden gestemd, neemt de spanning van de snaren aanzienlijk af en wordt het aanstrijken van de snaren moeilijk(er) en gaat het 'papperig' klinken. Het verschil in spankracht bij een stemming op 440Hz en 415 Hz is meer dan u zo zou denken. Dat heeft te maken met de snaarformule: waarin f in Hertz, l de lengte in meters, S de spankracht in Newton en m de massa in kg. Ik zal u de berekening besparen (past niet hier in het onderwerp) maar uit te rekenen valt wat er gebeurt met de spankracht bij 415 Hz (S2) t.o.v. 440Hz (S1): S2 = 0.89 x S1 oftewel 11% minder spankracht! Snaarfabrikanten corrigeren dat door een snaar dikker te maken of door de omwikkeling meer massa te geven. Dat laatste verdient de voorkeur omdat een dikke snaar lastig speelt en moeilijk aanspreekt. Opm.: Als de moderator (Willeke) dit buiten bestek van het huidige onderwerp vindt vallen, heb ik er vrede mee wanneer het wordt verplaatst of dat er een nieuw onderwerp voor moet komen. Ik zal daar dan uiteraard aan meewerken.
In theorie zouden sleutels bij 440Hz een fractie eerder kunnen losspringen dan bij 415Hz, maar in de praktijk zal er geen sprake van enig verschil zijn. Losspringende sleutels worden veroorzaakt door slechte passing, al dan niet ontstaan door slecht materiaal of droogte. Voor een lagere toon bij een zelfde mensuur (trillende snaarlengte) is een iets dikkere snaar nodig. Hoewel Chorda gemaakt is voor 440Hz wordt het ook veel op 415Hz gebruikt, zonder noemenswaardioge problemen. De markt in snaren anders dan Medium is voor de meeste merken en typen slechts een kleine bijvangst: van verkooptrucs lijkt me hier geen sprake. Integendeel.
Lijkt mij ook logisch, maar Evenhelpen beweert dat zijn stemsleutels bij 415Hz los schieten en bij 440 Hz niet of veel minder.
