Het voordeel van een korte liniaal is dat je heel goed kunt zien of er plaatselijk iets niet klopt omdat de spleet erg klein is. Met een lange liniaal kun je beter controleren of de vorm over de gehele lengte van de toets juist is en of de grootste spleet in het midden van de snaar ligt. Ik denk dat de kromtestraal van de toets over de gehele lengte gelijk moet zijn maar het kan ook zijn dat hij geleidelijk moet verlopen. Is daar iets over bekend? Als de kromtestraal overal gelijk is dan zou de vorm nog beter te controleren als je een liniaal zou hebben die zelf de juiste kromtestraal heeft.
Schaven van de toets. En meteen krassen in de lak van het achterblad, op die harde ondergrond. Maar dat geeft niet zegt Jacobs dat is volwassen worden. Ik zie zoiets met afgrijzen aan. Deze film lijkt mij dan ook geen reclame.
Ja, ben ik met je eens Tobias! Dat kan toch zo niet. Geen enkele bescherming. Krijg je je altviool terug met aan de rand een 'mooie' rij krassen.
Ik denk dat de ondergrond van de mal waar de viool tegenaan gedrukt wordt wel goed glad is en dat er door het schaven geen extra krassen in komen als de viool goed aangedrukt wordt. Deze lucier is er geen voorstander van om krassen bij te werken die er door het normale gebruik in komen en daar valt iets voor te zeggen. Wat me wel opvalt is dat hij aan de toets schaaft zonder met een mal te controleren wat het resultaat is. Hij werkt aan een alt en als een alt net als een contrabas een holle toets zou hebben dan houd je die niet hol als je met zo'n lange schaaf werkt. Daarbij gaat het niet alleen om de vorm in de lengterichting van de toets maar ook om de bolle vorm dwars op de toets. Ik neem aan dat die vorm een deel van een cirkel moet zijn en ook daarvoor zou je een mal moeten gebruiken om dat te controleren.
Ik denk dat het filmpje te vroeg ophoudt. Het werk is nog lang niet af. Er moet nog gecontroleerd worden of de toets de juiste mate van holling en de radius heeft. Het werken met een lange schaaf geeft dat je eerst de gehele toets vlak krijgt. Daarna is het veel gemakkelijker de gewenste holte aan te brengen en dan met name ter plaatse van -in dit geval- de C-snaar die de grootste amplitude heeft. Doe je dat met een veel korter schaafje heb je kans op een 'zeven heuvelen weg'.
Als je een holle toets eerst vlak en daarna weer hol maakt omdat dat gemakkelijker is dan haal je wel veel meer materiaal weg dan wanneer je de toets hol laat en alleen de deuken of bulten verwijdert. Je bent dan na een paar behandelingen door de toets heen. Daarbij komt ook nog, dat als je materiaal aan de bovenkant van de toets verwijdert, je de vaste kam daar dan ook lager moet maken anders staan de snaren daar te ver van de toets af. Misschien is deze methode bij een viool nog acceptabel omdat de zakking daarvoor in het midden gering is t. o. v. de dikte van de toets maar bij een contrabas is deze methode dramatisch. Ik heb bij mijn contrabas opgemeten hoe groot de maximale spleet is tussen de toets en een lange rei die afsteunt op de boven en de onderkant van de toets en ik vond dat deze spleet in het midden van de toets ongeveer 3 mm is. Om de toets vlak te maken zou je dus aan de boven en aan de onderkant 3 mm moeten verwijderen. Daarna moet je hem weer 3 mm uithollen en ik denk dat het zelfs één maal uitvoeren van deze behandeling de toets al te dun maakt. Daarbij moet je erg veel materiaal verspanen wat een hoop werk is.
Ja, mee eens. Bij een contrabas heb je dan al 6 mm extra materiaal nodig. Ik dacht bij mijn reactie meer aan het maken van een nieuwe toets en dan voor (alt)viool. Bij een reeds geplaatste toets kun je inderdaad beter controleren of en zo nodig aanpassen waar er wat af moet, als er dan tenminste genoeg dikte overblijft anders wordt de toets te dun en kan er beter een nieuwe op.
Ik heb nog iets anders bekeken wat zou kunnen verklaren waarom de uitholling van de toets bij mijn contrabas in het midden van de toets behoorlijk groot is (3 mm). Ik heb een halve contrabas met een mensuur van 100,5 cm. Ik heb ook een akoestische fretloze basgitaar met een mensuur van 86,5 cm; dus maar 14 cm kleiner. De toets van deze basgitaar is precies vlak en de actie op het octaaf is maar ongeveer 3,5 mm voor alle vier de snaren. Toch klapperen de snaren niet tegen de toets als zij op de normale manier met de vingertoppen aangeslagen worden. Maar als ik de basgitaar rechtop zet en de snaren op de contrabasmanier met de zijkant van de vingers aansla dan klapperen vooral de E- en de A-snaar tegen de toets als ik redelijk hard trek. De wat grotere snaarlengte van de contrabas en vooral de andere manier van aanslaan maakt dat voor de contrabas op het octaaf een veel grotere actie nodig is om klapperen te voorkomen. Maar als deze grotere actie verkregen zou worden met een rechte toets dan zou de actie bij posities hoger dan het octaaf veel te groot worden om gemakkelijk te kunnen spelen. Een holle toets maakt dat de actie voorbij het octaaf weer kleiner wordt en dat hij ook voor posities onder het octaaf groter is dan voor een rechte toets met dezelfde actie op het octaaf. Ik heb eens een vertraagd filmpje gezien van een trillende contrabassnaar en vanwege de hogere harmonischen ligt de maximale uitwijking lang niet altijd in het midden van de snaar. Ook bij de lagere posities moet de actie daarom al behoorlijk groot zijn en dit wordt met een holle toets gerealiseerd.
Wanneer de amplitude van de snaren van een basgitaar vergeleken wordt met die van een contrabas moet ook meegenomen worden wat de spankracht van de snaren is. Want de spankracht bepaalt mede wat de amplitude zal zijn en wat daardoor de vereiste minimale actie is.
