Beste forum leden, Natuurlijk zit ik weer eens met een vraag. Zo als de kop van dit topic aangeeft gaat het over snaren. Zelf ben ik op het ogenblik in het bezit van een heel eenvoudige viool van een of andere fabriek uit China, de viool was heel goedkoop dus lijkt het mij vrij logisch dat je er geen dure snaren op gaat zetten, je krijgt dan het idee van een vlag op een strontschuit (Hollands gezegde). De keuze van snaren was dus niet moeilijk, Priastro Piranito. Probleem: Binnenkort krijg ik echter een zeer veel beter instrument, het heeft allen zo’n 70 jaar ongebruikt in de koffer gezeten, er zitten geen snaren meer op e.t.c. er moeten denk ik nog al een aantal dingen aan deze viool nagekeken worden. Het instrument waar ik het nu over heb is een erfstuk dat c.a. 140 jaar in de familie is en dat ik over ongeveer een maand bij mijn moeder ga ophalen/overnemen. Ik weet dat de tante van wie hij was tot op ongeveer 20 jarige leeftijd op dit instrument heeft gespeeld, en haar moeder heeft de viool aan haar overgedragen. Na het overlijden van de vader van de (oud)tante heeft zij er nimmer meer op gespeeld. Ondanks is die oudtante dus overleden en door omstandigheden wordt ik dus de volgende eigenaar van de viool. Maar dan nu de vraag, wat voor snaren moet je minimaal op een dergelijk (oud) instrument zetten, en hoeveel voorzichtigheid is hierbij geboden. Het kan natuurlijk zijn dat het instrument te lijden heeft gehad van droogte (ik denk het niet) en het zou natuurlijk dood zonde zijn als ik door verkeerd handelen/inschatten een pracht viool zou beschadigen. Daarbij dan nog eens de vraag, welke snaren (merk en soort) zouden jullie adviseren op een “goede tot zeer goede viool”? Met vriendelijke groet Remi
Als de viool zo lang niet bespeeld is, zou ik hem altijd laten nakijken door een vioolbouwer. Doordat er geen snaren meer op zitten, staat de kam bijvoorbeeld niet meer op de viool en het is wel van belang dat die weer op de juiste plaats komt te staan. Bovendien kunnen er wel meer mankementen aan de viool zitten, die een 'leek' niet zo maar zou ontdekken. Mijn eerste advies is dus: ga naar een vioolbouwer! Wat betreft de snaren: er bestaat niet een bepaald merk dat voor alle violen het beste is. Het hangt heel erg van de bouw van de viool én van je smaak af welke snaren het beste zijn. Een merk dat vaak gebruikt wordt, is Dominant. Dominant is een heel degelijk merk, ik gebruik het zelf ook. Voor de e-snaar gebruiken veel mensen een ander merk, omdat op sommige violen de Dominant e-snaar een beetje schel klinkt. Maar nogmaals, dat is bij elke viool anders en gewoon een kwestie van uitproberen. De vioolbouwer kan waarschijnlijk na de viool bekeken te hebben wel een goed advies geven over het merk snaar. Mijn tweede advies is dus: ga naar een vioolbouwer!
Beste Annemieke, Bedankt voor je reactie, de viool is inderdaad heel lang niet bespeeld, is gelukkig niet door houtworm of zo aan getast. Zo als je aan de tijd van mijn bericht kunt zien is het al laat. Ik kom net bij mijn moeder vandaan (de nieuwsgierigheid won het in dit geval). Het is een heel oude viool die zo als ik had gemeld c.a. 140 jaar in de familie is. Zelf ben ik natuurlijk geen expert op het gebied van violen en vioolbouw maar het is heel duidelijk dat het om een zeer oude viool gaat. De tand des tijd heeft natuurlijk zijn sporen achter gelaten, zo zitten er drie heel kleine scheurtjes onderaan in het bovenblad, zijn de stemknoppen volledig ingesleten is de kam gebroken geweest en zo. Voor de rest is de viool gewoon vuil en vies (hier ga ik zelf niet aan doen). Gek is wel dat de stapel/stempel (het houtje dat tussen het boven- en onderblad staat) bijna in het midden van de viool staat. Op het label in de viool staat: Francesco Ruggieri detto il Per Cremona, 1684. Niet dat dat nu ineens het bewijs is dat het om een zeer goede en zeer oude viool gaat maar, al is het een kopie dan nog is het een heel mooi instrument, vandaar dat voorzichtigheid geboden is. Voor de rest lijkt het mij verstandig om, net wat je meld eerst de viool te laten nakijken voor dat er verder iets mee gebeurd. Met vriendelijke dank Remi
Beste vriend, Na de vorige berichtjes ben ik gaan nazien wie Rugieri (Ruggieri) Francesco is, en de waarde van het viool voor zover het echt is. Bij het taxatieboek van Albert Fuchs lees ik: Rugieri Francesko ca. °1620 en overleden 1698 - Cremona. Bisher wurde angenommen, dass er ab 1630-1632 im Hause von Nicolaus Amati in Cremona bis ca. 1641 tätig war. Ein konkreter Nachweis wurde aber bisher nicht erbracht. In seinen Arbeit kann man eine stilistische Ähnlichkeit mit den früher Werken des Antonio Stadivari feststellen. Ausser den bekannten Söhnen Vincenzo und Giacinto hatte er noch die Söhne Carlo (1666-1697) und Giovanni Battista (1653-1711), die in seiner Werkstatt tätig waren. Ja, laat me hopen dat het een echte is, want ik lees als waarden: voor kleine modellen: van 125.000 tot 175.000 €, grote modellen van 200.000 tot 300.000 €, en de cello's zijn zelfs nog duurder! Mocht u een foto kunnen doorsturen, dan is dit zeer welkom, ook voor vergelijk daar ik beginnend verzamelaar ben. In ieder geval veel succes met de ontvangen schenking en veel speelgenot.
Beste Slovbel, Bedankt voor je rectie en je speur werk! Zelf ben ik natuurlijk ook op onderzoek geweest en heb onder andere de “bijbels” van Hama “Meiserwerken der Italianische Geigenbauekunst” er op ma geslagen, zowel deel een als deel twee. Ook heb ik heel veel tijd besteed aan onderzoek en het vinden van informatie over oude strijkinstumenten. Naar mijn mening (maar wie ben ik) is de viool authentiek, veel kenmerken als o.a. vervuiling en veroudering zijn na te bootsen. Echter deze viool heeft meer dan 70 jaar in de kast gelegen, is de jaren daar voor bespeeld door een oud tante en de jaren daar voor door haar moeder. Kortom de viool is voor zo ver ik het weet al minimaal 120 a 140 jaar in het bezit van de familie. De oud tante van wie hij/zij was heeft er tot haar twintigste op gespeeld, maar na het overlijden van haar vader nooi meer. Ettelijke jaren terug (ik ben de enige in de familie die viool gek is) heeft zij (de oudtante) gezegt dat haar viool naar mij mocht gaan, maar dat ik er wel op moest spelen. Eigenlijk vind ik de prijs (waarde) van de viool niet eens belangrijk. Dat klinkt mischien heel raar. Tot nu toe had ik aleen maar een viooltje van e 69,-- (Chinees massa product) maar ben er heel blij me, ik heb een viool. De viool verkopen? Nee ik denk het niet! Buiten dat het een erfstuk is ben ik natuurlijk extreem blij dat ik een “echte” viool in handen heb. Er moet een hoop aan gerestaureerd worden, maar dat hoort er bij. Zodra ik foto’s heb zal ik ze plaatsen / toesturen, maar ben dus niet geintresseerd in de verkoop van “mijn”viool. Met vriendelijke groet, Remi Klaui Mocht het even duren voor dat ik weer reageer……… VACANTIE J Remi
allereerst; Pirastro Piranito is bijna nooit de beste keuze voor een goedkope viool. Corelli Crystal (met een andere E) is al veel beter. Neem deze snaar ook maar als uitgangspunt voor het familiestuk; Dominant of Tonica kan ook. En natuurlijk eerst de scheurtjes laten repareren, nieuwe stemsleutels laten inpassen etc. etc.
Remi, Ben je al met deze viool naar een vioolbouwer geweest? Ik ben namelijk wel erg benieuwd (je zult trouwens maar zo'n mazzeltje hebben!) Schoonmaken lijkt me trouwens niet zo'n probleem. Vioolbouwers hebben prima spul om je viool schoon te maken zonder dat je schade aanricht aan de lak. Als er veel stof en rotzooi in de viool ligt is het goed schoon te maken door wat zilvervliest rijst in de klankast te doen en dan de viool voorzichtig heen en weer bewegen. Al het vuil wordt door de rijst losgemaakt en blijft aan de zilvervlies rijst vastzitten.
Beste forumleden, beste Christoff, Uiteraard heb ik een aantal foto’s van de “Ruggieri”, maar kan ze door een storing op onze PC niet op internet plaatsen (nog niet). Hij/Zij wordt deze week gerepareerd en weer speelklaar gemaakt door Katharina Meierott. Het blijkt echter geen echte Ruggieri te zijn. Een aantalkenmerken die ik dus nog niet wist wijzen er op dat het geen echte Ruggieri is, maar een viool gebouwd naar een model van F. Ruggieri. Zo is de hals (die was vroeger korter) dus niet vervangen/versneden, is de kwaliteit van het gekozen hout niet gelijk aan die van de bekende Ruggieri instrumenten. Terug komend op de hals. Vroeger was de hals een stuk korter als tegenwoordig. Om de oude instrumenten aan te passen aan de tegenwoordige mensuur werd o.a. de hals er af gehaald, de krul (eigenlijk de hele kop) werd bewaard en op een nieuwe lange hals gelijmd en netjes geretoucheerd. Omdat de hals na deze ingreep dus uit twee verschillende delen hout is ontstaan blijf je dus een verschil zien van de overgang van de hals zelf naar de krul/kop, een overgang. Ook, met name het hout voor de zijkanten en het achterblad zou niet echt de keuze van Ruggieri geweest zijn, Ruggieri koos bijna altijd voor gevlamd hout en mijn viool is gebouwd uit wat goedkoper “slabsawn”hout en niet uit “quartersawn”. Niet dat dat een nadeel hoeft te zijn want van Stradivarius is bekent dat hij, zeker in het begin van zijn loopbaan vrij nonchalant was (of hij had er gewoon het geld niet voor omdat de opdrachten hem ontbraken) in de keuze van zijn hout. Soms gebruikte Stradivarius hout dat een vioolbouwer heden ten dagen niet zou gebruiken of gewoonweg zou afwijzen. Echter Stradivarius wist op een of andere manier ook met het “mindere” hout toch prachtige en prachtig klinkende instrumenten te bouwen. Later als Stradivarius ster begint de rijzen kiest hij zijn hout met grote zorgvuldigheid en blinken zijn instrumenten niet alleen uit in schoonheid in klank, bouw en afwerking maar ook in het prachtig gekozen hout. Ook zijn er aan de zijkanten van mijn Ruggieri een aantal onvolkomenheden die Ruggieri nooit en te nimmer had geaccepteerd. “t is jammer, heel jammer dat het geen echte Ruggieri is. Aan de andere kant, wat moet ik als beginneling met een dergelijk mooi instrument. Ik hoop dat ik ooit een beetje viool zal leren spelen en realiseer me dat ik nooit en te nimmer een Perlman of Menuhin zal worden. Daarvoor ben ik te oud om nog “echt” viool te leren spelen, ik heb heeeel weinig tijd om te oefenen, ben vaak pas om negen of tien uur thuis, en hiero (thuis dus) word het niet echt op prijs gesteld als ik ga “strijken” , geen van de andere gezinsleden bespeelt een muziek instrument of heeft de intentie dit te doen. Het enige dat er gespeelt word zijn MP3 tjes. Mijn strijkkunst is nog niet dat je zegt van zo zo en als je laat op de avond met je viool op de slaapkamer gaat zitten oefenen geeft dit onze dochter de een of andere impuls om haar bed uit te komen en de ramen dicht te gaan doen. Ondanks de hotelsourdine die ik gebruik. Maar goed, geen gezeur. Als ik over een paar jaartjes het Ave Maria, het thema van Sindlers List maar netjes kan spelen of wat andere stukken die ik zelf mooi vind, dan denk ik dat ik best te vrede zal kunnen zijn. Het streven is natuurlijk een stuk hoger maar gezien de leeftijd en de beschikbare tijd moet ik gewoon realistisch blijven. Als ik maar gelukkig ben met mijn viool. Groetjes, Remi
Bedankt voor het uitgebreide en zeer boeiende verhaal!!! Is het nou wel bekend uit welke tijd de viool dan wel is? De echte vioolbouwer is waarschijnlijk niet meer te achterhalen neem ik aan. En niet zo goed als Perlman, tsja, dan noem je er ook één! (q) Wat mij betreft de allerallergrootste (w) (w) (w) [edit](Dit bericht is door Christoff bijgewerkt op 24/09/2004 om 16:36 uur)[/edit]
Beste Christoff, Voor zo ver ik moet ik het van de verhalen hebben, van een aantal familie leden hoor ik het een en ander. De een vertelt dit de ander vertelt dat over de oud tante, haar ouders e.t.c. Vorige maand hoorde ik van mijn moeder het verhaal dat de vader van de oud tante tijdens een optreden met het koor waar hij in zat een fatale hardaanval heeft gekregen. Zijn wens (volgens de verhalen) was dat als hij zou overlijden er op zijn begrafenis het Ave Maria op viool gespeeld zou worden, en wel het liefst door zijn vrouw of zijn dochter. Volgens de verhalen van mijn moeder, tantes, ooms en zo heeft de oud tante, tante Maartje, toen c.a. 20 jaar op de begrafenis van haar vader in tranen het Ave Maria gespeeld (zij speelde toen in een klein (misschien amateur orkest)). De hele gebeurtenis heeft haar toen zo erg geraakt dat zij na de begrafenis de viool nooit meer heeft bespeeld, wel er uren mee op schoot heeft gezeten. Zo als ik al schreef is het helaas geen echte Rugerri, ’t zou te mooi zijn om waar te woorden. Natuurlijk ben ik heel benieuwd naar de bron van deze viool, en door wie hij is gebouwd, al is het dan geen echte Rugerri (heel de wereld wil alleen maar een oude Italiaanse viool, het liefst van een van de meesterbouwers uit de 16e of 18e eeuw, een Amati, Stradivarius of del Gesu.) Maar ik denk dat het niveau van vioolbouw heden ten dagen zeker zeer mooie en grote violen voortbrengt. Natuurlijk is het een wens van iedere violist om ooit oog in oog met een Amati, Stardivarius of del Gesu viool te staan, laat staan dat je het instrument mag aanraken of mooier nog bespelen. Natuurlijk droom ik daar ook van, welke violist, beginneling of gevorderde, droomt er niet van om ooit een dergelijk instrument te mogen beroeren. Helaas wordt de spoeling steeds dunner, raken steeds meer van die oude meesterwerken verloren, worden gestolen, worden vernietigt bij een brand of tijdens een vliegtuigcrash of verdwijnen achter gepantserd glas in musea, verdwijnen in privé collecties van rijke verzamelaars en woorden nimmer meer bespeeld. ’t Is heel jammer dat sommige instrumenten en dan heb ik het voornamelijk over violen, alten en cello’s van de oude Italiaanse grootmeesters achter centimeters dik glas staan terwijl ze horen te zingen. Maar goed, Perlman of Menuhin, voor mij was Menuhin voor zover ik het kan overzien en bevatten de absolute grootmeester in het vioolspel. Maar… enige voorzichtigheid houd ik hier wel bij. Menuhin is en was natuurlijk een enorm beroemd violist, zijn vioolspel was werkelijk fantastisch. Daar tegenover, als ik luister naar het thema van Schindlers List, gespeeld door Perlman, dan lopen de rillingen mij over de rug. Natuurlijk heeft hij een prachtig instrument en kan wonderbaarlijk mooi spelen, dan rijst bij mij toch een beetje de vraag hoe Menuhin dit stuk gespeeld zou hebben. Volgens mij is het deels nog niet eens belangrijk of het nou op een strad of op een del Gesu gespeeld word, al zou Perlman het op mijn Chinese viooltje spelen dan is het nog een lust om naar te luisteren. Straks, als mijn Rugerri weer thuis is hoop ik dat ik iemand kan vinden die een oude (46 jarige) knar een beetje op weg kan helpen in het vioolspel. Misschien een etentje hier thuis en iemand die kan laten horen hoe een viool kan en mag klinken, ik kan het voorlopig nog niet. Zodra ik de mogelijkheid heb om foto’s te plaatsen zal ik het zeker doen (voor en na de reparatie) Groetjes Remi
Ha Remi, Tsja, Menuhin of Perlman. Voor mij is de keuze niet echt moeilijk. Perlman hoorde ik voor het eerst in zijn opname van het 1e vioolconcert van Paganini. Dat ik daar weg van was en ben, is niet zo gek, want later las ik dat deze opname nog steeds de maatstaf is. Een cd die zeker meegaat naar het onbewoonde eiland! Menuhin is voor mij eigenlijk de enige grote violist waar ik niet echt naar kan luisteren. Ik vind zijn toon te scherp en vaak vrij kil. Perlman daarentegen heeft een brede toon en een vol warm geluid (net als violisten als David Oistrach en Arthur Grumiaux - ook erg goed). Dacht aanvankelijk dat het aan de oude opnamen lag, maar als ik bijvoorbeeld Mischa Elman beluister hoor ik ook een vol en warm geluid, dat mis ik gewoon bij Menuhin. 'tLigt ook niet aan de viool want Perlman speelt/speelde op de viool van Menuhin. Ik heb overigens Menuhin in 1997 wèl ontmoet! Binnenkort maar eens de 24 Caprices van Paganini aanschaffen met Michael Rabin. Heb hem namelijk nog nooit gehoord en schijnt echt adembenemend te zijn. [edit](Dit bericht is door Christoff bijgewerkt op 29/09/2004 om 11:30 uur)[/edit]
Zojuist gekocht: Kan ik Menuhin en Oistrakh eens rustig vergelijken (s) Voornamelijk gekocht omdat Oistrakh hier altviool speelt, dat (= altviool) kom je weinig tegen op dvd.
Ik zal die cd ook eens gaan halen. Je hebt gelijk dat Menuhin best soms kil klinkt in vergelijking met Perlman. Back on topick: Mijn viool is weer speelklaar en ik ga zodra ik tijd heb hem ophalen en zal vervolgens kijken of ik een paar foto's op internet kan zetten. Ik houd het nu kort want ik zit op mijn werk, thuis is de pc niet erg stabiel dus die moet ook nagekeken worden. Tot gouw Remi
Beste forumleden: Ze is weer thuis, vanmiddag heb ik mijn viool mogen ophalen bij Katharina Meierott. Katharina heeft haarop zeer professioneel na jaren lang in de kast te hebben gestaan weer nieuw leven ingeblazen. Scheurtjes zijn gerepareerd, de losgeraakte onderdelen zijn keurig gelijmt, nieuwe kam, snaren, de toets weer netjes vast gelijmd, staartstuk met fijn stemmers er op, nieuw tophoutje etc. Kortom, voor “mijn” viool een welkom thuis, mijn “nieuwe” viool. Echter jammer voor jullie heeft Anner de primeur, ik heb hem enkele foto’s toe gestuurd van zowel het gehavende instrument na 72 jaar ik de kast als foto’s van nu. Voor jullie nog even wachten want het FTP gebeuren van af thuis naar wanadoo lukt nog niet. Bedankt voor jullie reacties. Een sorry aan Bert Boon, ik ben vergeten te vragen wat voor snaren Katharina er op heeft ge zet, maar ongetwijfeld geen Priastro Piranito. Met vriendelijke groet, Remi Klaui
Ik parkeer de vioolfoto's van Remi wel tijdelijk op de site van Anner. Je kunt ze hier vinden: http://home.hetnet.nl/~cellistje/ viool%20remi.htm De link even zelf aan elkaar plakken, want hij is te lang voor Vioolweb. Groeten, Bettina (de moeder van Anner)
Een aantal foto's van mijn Rugerri zijn http://home.wanadoo.nl/remianja/Ruggeri/ te vinden De laatste twee foto's zijn na de reparatie. Groetjes Remi [edit](Dit bericht is door remi bijgewerkt op 05/10/2004 om 10:37 uur)[/edit]
Snaren, ze zitten er weer op en "mijn" viool klinkt prachtig. Ik heb Katharina gebeld en gevraagt wat voor snaren er op zitten. Tomastic met een kern van nylon omdat deze niet snel ontstemmen, geen top kwaliteit snaren maar gewoon goed, tezamen met een staartstuk met op iedere snaar een fijnstemmer moet dit voor een beginnend violist een goede keuze/samenstelling zijn. De link naar de plaatjes van "mijn" viool, de "Rugerri" heb al eerder gepost. http://home.wanadoo.nl/remianja/Ruggeri/ Maar remi zou remi niet zijn als hij nog een linkje had naar een echte Rugerri. http://www.tarisio.com/auction/auction_lot.php?T=a&C=SS&L=760&CFUL=&TPS=1&c_filter_on=1 Mijn hemel, dat is dus een echte, een echte "Rugerri" Maar toch, ik ben super blij met mijn Rugerri, mijn viool en hij/zij klinkt prachtig. Nu dan de vraag, de grote vraag: Ik ben dus geen Perlmann of Menuhin of Claire Huyds, geen Jaap van Zweden of Theo Olof, geen Herman Kerebers. Mijn vraag is of er iemand in de buurt van Den Haag woont waarbij ik kan langs gaan die wel kan spelen en mij kan laten horen hoe mijn viool kan klinken, kan zingen. Ik woon in Scheveningen, en een tripje van 50 a 60 KM heb ik er best voor over. Met vriendelijke groet, Remi
Remi, dank voor je bijdragen, steeds weer boeiend om te lezen. Een violist in de buurt van Den Haag moet toch te vinden zijn lijkt me. Loop anders eens het ijspaleis (de bieb in Den Haag) binnen (de 'muziekverdieping'), daar hebben veel conservatoriumstudenten een briefje hangen voor vioolles. [edit](Dit bericht is door Christoff bijgewerkt op 13/10/2004 om 14:28 uur)[/edit]
Beste Christoff, Bedankt voor je tip, idd in de grote bieb is inderdaat de mogelijkheid om een violist te benaderen en deze te vragen om de klank van mijn viool te beoordelen. Zelf zat ik er al een tijdje aan te denken om Claire Huydts te benaderen (eerste violiste bij het residentie orkest), maar ik denk dat zij het veel te druk heeft met het orkest en alle dingen die er omhen hangen. Ook denk ik niet dat zij nou werkelijk zit te wachten op de een of andere snoeshaan met een viool die wel even wil weten hoe hij klinkt. Probleem is dat ik mevrouw Huydts wel kent (via mijn vorige werkgever) maar zij mij niet (meer kent). Toch heb ik een meer dan matige bewondering voor haar. Mede door dat ik haar "ken" en een jaar of wat geleden met de kinderen naar het residentie orkest ben geweest, een uitvoering met niet alleen klassiek maar ook modern, popmuziek, jazz en dergelijke. Tja, en dan weet je wie Claire is, en je let dus een beetje meer op haar. Ze speelt ech prachtig maar is naar mijn mening heel bescheiden, ze speelt heel mooi, echt heel mooi (ik probeer dan vaak haar spel uit het geheel (zelfs de concertmeester te negeren) te filteren. Kortom ik ken har wel, hoewel kennen een heel groot woord is. Als je dan als beginnend violist ook nog eens onder de indruk raakt van Theo Olof (wat een vent is dat, en wat een humor heeft hij ontdanks zijn leeftijd en ontdanks wat hij heeft mee gemaakt). 't lijstje wordt steeds groter en steeds moeilijker. Heeeeeel graag zou ik b.v. Theo Olof eens ontmoeten of Herman Krebbers. De Nederlandse grootmeesters, beiden oud en niet meer actief met de viool, maar toch, een dergelijke legende ooit in levende lijve te mogen ontmoeten... kinder wens! Terug komend op mijn vorige vraag, ik ga donderdag (morgen) toch naar de bieb (cd van Theo Olof, J.S. Bach: 6 sonates & partitas for violin terug brengen), en dan maar eens goed kijken naar de briefjes. Thanks Remi
