Begin 1965 was ik begonnen aan Sonata nr. 1. Ik had de eerste viool voor de 3 delen in grote lijnen gereed. Daarna heb ik het weggelegd om te beginnen aan een grote klus, n.l. symfonie nr. 1, bestaande uit 4 delen (gereed gekomen in oktober 1965). In november 1994, werd mij gevraagd om iets op de viool te spelen na afloop van een kerkdienst. Voor die gelegenheid heb ik toen gekozen voor Sonata nr. 1 en wel deel 3, als viool solo. Na wat wijzigingen aangebracht te hebben, heb ik deel 3 uitgevoerd in de Kloosterkerk te Ter Apel, waar ik ook organist was. Door de fijne nagalm, was het een feest om dit te doen (kerk anno 1200). Na de uitvoering, heb ik af en toe weer aan dit werk "geknutseld". Dit jaar heeft het stuk zijn definitieve vorm gekregen. Te "zien" en te beluisteren op Youtube: Koos
Hallo Koos. Ik heb het werk van jou beluisterd, maar mijn computer gaf het geluid niet goed weer. De twee keren van het beluisteren is de computer ook twee keer gecrashed. Misschien kan je daar naar kijken. Het stuk zelf werd netjes gespeeld, klonk eigenaardig. Compositorisch zag het er nogal vreemd uit. Heb je dit zelf gecomponeerd? Als organist moet dit toch beter kunnen..... Gewoon volhouden. Peter.
Dag Peter, Bedankt voor je "vreemde" kritiek op mijn compositie. Je laat het voorkomen dat ik (mijn compositie) de schuld krijg van het crashen van jouw computer (2 x). Dat geloof je toch zelf niet. Wat bedoel je met "......klonk eigenaardig" ? En wat bedoel je met "Compositorisch zag het er nogal vreemd uit" ? Ook de vraag of ik het zelf gecomponeerd heb, vind ik een vreemde vraag (voor informatie zie # 1)en heb je het stuk wel helemaal kunnen volgen op Youtube ? (2x gecrashed !!) Wat heeft mijn compositie te maken met "Als organist ..........." ? Ik zou zo zeggen: Bezint eer gij begint met kritiek. Koos
Ik heb het stuk zonder problemen kunnen beluisteren en dus kan het crashen niet te wijten vallen aan de compositie. Ik denk eerder dat er een ander probleem speelt dat niets te maken heeft met een YouTube-fragment, maar alles met je computersysteem. Terecht merkt Koos op, hoe je dan bij twee keer crashen van je PC een oordeel kunt vellen over de compositie, want zelfs na één keer crashen kan er geen tweede keer beluisteren volgen, lijkt me. Je kunt de compositie dus ook niet (geheel) hebben beluisterd. Kortom: een vreemd en ongeloofwaardig verhaal. Voor het overige van je reactie sluit ik me aan bij de opmerkingen die daarover door Koos zijn gemaakt.
Dag Peter, Al weer enige tijd geleden had je kritiek op mijn compositie; dat was op 8 april 2012. Na mijn antwoord op jouw kritiek, heb ik niets meer van je vernomen. Het kan natuurlijk zo zijn dat, bij nader inzien, je kritiek niet op z'n plaats was. Het kan ook zijn, dat je niet tegen kritiek bent opgewassen. Wanneer ik geen tegenbericht krijg, neem ik aan, dat jouw kritiek nergens op sloeg en dat jij je er bij neerlegt. Koos
Beste Koos A., ik heb je stuk met plezier beluisterd. Knap dat je een lang stuk weet te componeren! Pluspunten: welluidend, ritimisch, enige melodische afwisseling, vondsten hier en daar. Minpunten: bijzonder conventioneel, weinig spanning of harmonische variatie; constant klankbeeld, bij herbeluistering daarom wat saai. De minpunten zijn voor een deel een kwestie van smaak en van keuze. Het lijkt alsof de muziekgeschiedenis van pakweg de afgelopen 200 jaar aan je voorbij gegaan is. Stel je voor dat dit in de schilderkunst, literatuur of dans het geval zou zijn. Ondenkbaar. Maar in de muziek komt het - vermoedelijk - best vaak voor dat mensen-van-nu Mozart en Schubert niet voorbijkomen. Laat staan zich de muziek van de afgelopen honderd jaar eigen maken. Schuif dat argument gerust opzij. Het staat eenieder vrij om Rembrandt na te schilderen, Heine na te dichten, of Haydn na te componeren. Imitatio is een van de grootste complimenten. In dat perspectief heb je een prima prestatie geleverd.
hminkema, Bedankt voor je reactie op mijn Sonata nr. 1. Dat mijn "stijl" niet is meegegroeid met de tijd, is voor mij niet relevant. Dat mijn muziekstijl lijkt op de stijl(?) van pakweg 200 jaar geleden, is een toeval, en is niet bewust gebeurd. Voorop staat dat het stuk "welluidend" en harmonisch is; dit in tegenstelling met de hedendaagse muziek met soms extreme geluidseffecten (niet te volgen). Ik componeer niet na, maar het resultaat is soms gelijkend (?). Volgens mij, is er nog genoeg ruimte om mijn "stijl" te laten klinken. Koos
Beste Koos, Mooie muziek. Is er op muziekscholen etc. niet heel veel behoefte aan dit soort composities? Want samenspelen is zo leuk, maar het is allemaal gauw te moeilijk of te snel, etc. Dit vindt iedereen leuk om te spelen en te horen, lijkt mij. Vr. groet, Gerda
Gerda, Ben heel content met je reactie op mijn "mooie" muziek. Ik vind ook dat muziekmaken (spelen) een plezier moet zijn, dwz dat de muziek speelbaar en harmonieus moet zijn. Wat ook zeer belangrijk is, dat je speelt in een ruimte met enige akoestiek. Ik volgde vanmorgen op Brava TV de uitvoering van de viool Partita nr. 1 van Bach, gespeeld in een ruimte met een geweldige ruimtelijke akoestiek, geweldig. Door een goede akoestiek kun je intoneren omdat je a.h.w. kan luisteren naar je eigen tertsen, kwarten enz. Frits en ik speelden vroeger samen vele viool duo's in een keukenruimte met wat akoestiek. We speelden duo's van Pleyel, Mazas, Kalliwoda en andere componisten. Bij mij gaat de muziek boven de techniek. Als er belangstelling is bij muziekscholen voor mijn muziek, dan kunnen ze er gratis over beschikken. Ik zorg er voor dat ze de partijen ter beschikking krijgen. Koos
OKe, ik ben hier helemaal nieuw, dus hoop dat het goed gaat met beantwoorden.. Wat ik nou zo leuk zou vinden, vind het stuk overigens mooi klinken, al is het niet helemaal mijn stijl, maar volgens mijn bescheiden mening zit het stuk mooi in elkaar... Ik vind het zelf altijd erg leuk om iemand bezig te zien, dus te zien spelen. Komen er op Youtube dus ook nog filmpjes terwijl je aan het spelen bent???
Maat 32 voor de viool 1e deel vind ik zo mooi, die zou je op maat 40 of 41 of 42 best nog eens mogen herhalen als een soort ego want daar is het stuk net iets soft aan het worden. Deel 2 kan ik niet uit halen wat ik er niet lekker of lekker van vind klinken. Deel 3 is voor de viool een mooie partij maar kan op de cello wel wat Pizzicato gebruiken, word te veel een mistig geheel op deze manier. Maat 65 is het prettig en ik denk dat dat soort stukjes erg mooi staan als je die vaker gebruikt, dan liever wel ook een Pizzicato of begeleiding van ander instrument er bij ter variatie bijvoorbeeld die van maat 88 (erg mooie eenvoudige zetting) rust bij maat 91 is niet spannend genoeg. Het is een eigen stijl, niet mijn stijl, mij wat te dromerig/ mistig. Misschien als je het tempo sneller doet (zelf experimenteren) dat het wat meer tot leven komt?
