hallo, ik vraag me af hoe je je tempo kunt leren opbouwen. Heb nu 5 jaar les, maar ik heb het idee dat het nog allemaal erg langzaam gaat. nu ben ik met Bach bezig, maar het normale speeltempo is me veel te snel....... Is dat door oefening wel voor elkaar te krijgen? Vooral het strijken is dan moeilijk vind ik. Gaby
Ik speel nu zelf twee jaar cello, en krijg nu van mijn docente opdracht om de stukken die ik goed ken eens snel te spelen. Vooral snaarovergangen vind ik daarbij soms moelijk. Het probleem zit eigenlijk nooit in de linkerhand. Het helpt om wat zij 'rentoonladders' noemt te spelen: eerst de eerste noot van de toonladder op één streek, dan twee noten, dan drie etc etc . Om het moeilijker te maken kun je deze rentoonladders ook in gebroken tertsen spelen. Om uiteindelijk twee tot drie toonladders op één streek te kunnen krijgen. Dit helpt geweldig om je tempo op te voeren. Vooral het oefenen met gebroken tertsen levert behoorlijk veel snaarovergangen op. Groet, Nelleke
bedankt alvast! lijkt me inderdaad een zinvolle oefening. zal het ook aankaarten bij mijn docent. Gaby
Het helpt ook om stukken met alleen de rechterhand te spelen. Dus op de losse snaren. Je merkt dan ook veel beter wat de moeilijkheden zijn en hoe je die kunt oplossen.
@Lise, Nu speel ik geen cello, maar wel altviool en viool, zodat daar best wel een grote mate van analogie in zit. Ik heb een tijdje zitten nadenken over hetgeen je probeert duidelijk te maken: "Het helpt ook om stukken met alleen de rechterhand te spelen. Dus op de losse snaren". Oefeningen op 'losse snaren' met alleen de rechterhand? Maar dan heb je toch alleen maar vier verschillende tonen? Hoe is het dan toch mogelijk om bepaalde oefeningen te spelen met méér dan alleen die vier tonen? (Voor cello: C, G, D en A). Frits
Ik denk dat lise bedoeld dat je dan alleen het ritme speelt. Lijkt me wel raar klinken. Maar ga het toch eens proberen. Gaby
Je speelt dan idd alleen het ritme, incl. de bindingen. Omdat je dan geen linkerhand erbij hebt, ben je geheel gefocust op wat je rechts doet. Zo kom je er ook snel achter waarom sommige dingen niet goed lukken. Bijvoorbeeld dat je teveel stok gebruikt, dat je een snaarwisseling met een te grote beweging maakt enz. Ook lastige ritmes studeer ik zo. Het klopt dat je dan alleen losse snaren speelt, maar als het probleem in je rechterhand zit, moet je het ook met rechts oplossen. Als rechts dan goed is, hoef ik alleen nog maar de noten in te vullen met links.
Wanneer het alleen maar gaat om het ritme in de rechterhand zou je dat op één enkele snaar kunnen doen, want dan zie ik het nut niet zo van de andere drie snaren. Het lijkt me trouwens vreselijk moeilijk om op die manier met de muziek vòòr je, een stuk te oefenen zonder daarbij de vingers van de linkerhand te mogen gebruiken. Om hier meer zekerheid over te krijgen zou ik het eens moeten proberen. Frits
Nee. je moet het juist niet op een enkele snaar doen. Want soms zit het probleem 'm juist in de snaarwisselingen. Bovendien is je positie van je arm t.o.v. de snaar op iedere snaar anders. Bovendien maakt het voor de responstijd ook nogal wat uit of je op een cello op bijv. de C-snaar of de a-snaar speelt. Maar laat ik een voorbeeld geven. In Allegro appassionato van Saint-Saëns zit halverwege een passage waar je een patroontje van zestienden speelt. Dat herhaalt zich twee keer, maar telkens met andere noten. De moeilijkheid zit 'm links in de dubbelgreep die bij ieder van die drie patroontjes in een andere positie gespeeld moet worden. Rechts zit 'm de moeilijkheid in de combinatie van bindingingen en snelle snaarwisselingen. Omdat ik echter zo op links gefocust was, kwam ik er maar niet achter waarom ik het niet in tempo kon spelen. Door de linkerhand weg te laten, kon ik het probleem snel analyseren: ik gebruikte te veel streek en deed de snaarwisselingen met een te grote beweging waardoor ik veel tijd verloor. Door rechts een aantal keer zonder links te studeren, loste ik het probleem op en hoefde ik vervolgens met links alleen maar mijn hand steeds in de juiste positie te plaatsen. Een bijkomend voordeel van deze manier van studeren is dat je je zeer concentreert op het ritme, waardoor je je interne puls versterkt. I.c.m. een goede vingerzetting los je in snelle passages zo je problemen op. Zelfs als je er dan nog uitvliegt, kost het geen moeite meer om de draad op te pakken. Dit is vooral heel handig in bijv. symfonieën waar je als cellist vaak repeterende begeleidingspatroontjes hebt die in m.n. fuga's altijd lekker snel gaan.
Ik heb nog nooit gehoort van deze manier van oefenen, maar het klinkt heel aannemelijk. Morgen maar eens toepassen (vandaag verder met mijn viool bouwen.) Zeker om snaarwisselingen en streek te oefenen lijkt het me logisch om het zo te doen. Ik ben benieuwd Daphne
Wanneer de problematiek zich nu eens zou bevinden in de linker hand, zou je dan ook baat hebben bij alleen ‘droog’ oefenen met de vingerzettingen zonder te strijken? Deze gedachtegang kwam bij me op omdat je dan analoog aan het betoog van Lise, al je aandacht kunt schenken aan de linker hand. Wordt dit eigenlijk wel gebezigd of is dit een ‘theoretisch’ bedenksel? Ikzelf heb ook daar geen ervaring mee, maar misschien zijn de lesmethodes ook een beetje geëvalueerd in de loop der decennia?
Ik heb het strijken zonder linkerhand uitgeprobeerd, maar kon er echt niets van! Zonder linkerhand wist ik eigenlijk nauwelijks op welke snaar welke noot gestreken moest worden! Mijn docente laat mij wel stukken twee keer spelen: eerst met de concentratie op de rechterhand (dat mag vals, maar in ieder geval met een mooie klank ) en daarna met alle concentratie op links. Dan zie ik gelijk ook wel dat de klank weer minder wordt. Het duurt wel even voordat beide hersenhelften een beetje tegelijk iets kunnen doen met dezelfde intentie. Hier op de muziekschool mogen kleine kinderen die celloles krijgen trouwens echt heel lang alleen maar tokkelen en niet strijken, dus ze beginnen alleen met de linkerhand. Dat daar de meningen over verdeeld zijn spreekt voor zich...
Het duurt idd even voordat je het doorhebt. Maar ik merk dat ik veel bewuster bezig ben met rechts als ik zo studeer. Mijn huidige cellolerares, van wie ik het studeren zonder links ook heb geleerd, leert leerlingen juist eerst goed de basis van het strijken voordat de linkerhand erbij komt.
Wat ik doe met piano is eerst de ene hand en dan de andere hand, dat lijkt op wat hierboven is beschreven. Daarna doe ik beide handen, maar in een aanzienlijk lager tempo. Ik richt mij op correct en mooi spelen, door het lage tempo kan ik dan ook op beide concentreren, als de basis, dus apart links goed en rechts goed, in orde is. Met viool probeer ik dat ook. eerst het strijken, of ik doe even een paar strijkoefeningen om een mooie klank te krijgen (voor zover mij dat lukt :/ ) , ook als warming up, en daarna de melodie plukken en dan spelen. Wordt het niet mooi (dat gebeurt al snel bij mij), dan ga ik omlaag in tempo en concentreer me op correct en mooi spelen (voor zover mij dat lukt met de beperkte kennis en ervaring die ik heb). Tje, wat een moeilijk instrument eigenlijk...... Angie
Uit het hoofd bij viool (ik volg samen met mijn zoon Suzuki). Voor piano begin ik met spelen vanaf bladmuziek, maar zo snel mogelijk, of in ieder geval bij technisch moeilijke passages, speel ik uit het hoofd om de techniek goed te oefenen (voorbeeldje: in Arabesque no 1 van Debussy, daarin speel je twee riimes door elkaar: ene hand in tweeen, andere hand in drieeen. Door de muziek te kennen, de noten en vingerzetting uit je hoofd te leren, kun je je dan richten op het twee tegen drie spelen.) Angie
Het lijkt een beetje buiten dit onderwerp, maar tòch ga ik het opvoeren: hoe zou het geheugenmechanisme werken bij zangers, want die hebben immers geen vingerzettingen? M.a.w. hoe studeren die een bepaald stuk in om het later uit het hoofd te kunnen voordragen? Nu zullen er waarschijnlijk geen zangers dit forum gaan bezoeken (zéér kleine kans), maar mogelijk dat een strijker hier een idee over heeft? Frits
Hier toch nog een zangeres... In zang word je geholpen door de tekst. Een melodie onthouden en reproduceren kan sowieso iedereen, en voor de dynamiek heb je veel houvast aan de tekst. Voor een zanger is het veel moeilijker de Vocalise van Rachmaninoff uit het hoofd te leren dan een stuk waar wél tekst is. Maar de ene zanger zal na drie keer een melodie gehoord te hebben uit het hoofd kunnen reproduceren, en een ander doet daar misschien wel dertig keer over. Het voordeel van zang is dat het centraal geregeld is, je hoeft niets links en rechts tegelijk te doen. Het schijnt overigens dat de hersenbalk, die de beide hersenhelften met elkaar verbindt dikker is bij professionele pianisten en jongleurs, dus ook bij strijkers? Er is een nieuw boek van de neuroloog Oliver Sachs, Musicofilia. Dat gaat over muziek en ons brein, heeft iemand het al gelezen? Nelleke
