Spelen zonder schoudersteun

Het geheim:
1) De viool laat je op het sleutelbeen rusten zonder de viool te klemmen. Je kan gerust de viool zo laten liggen met het hoofd los.
De viool rust in de V die gevormd wordt door de schouder en kaak (bovenkant van de V) en het sleutelbeen met kin (puntje van de V)
2) De hals van de viool rust in de V die je vormt met de duim en de basis van de eerste vinger. Ook zonder klemmen.
3) Bij positiewisselingen is de stand van de duim heel belangrijk.
De duim verschuift vóór de positiewisseling naar de nieuwe plaats.
Dan volgen de vingers. Ook zonder klemmen.
Daarbij moet je je rekenschap geven van de TEGENDRUK van de duim. Je kan dat oefenen met een glas. Je neemt een glas vast tussen de vingers en je zorgt ervoor de druk van de vingers zo miniem mogelijk te maken en die van de duim op te voeren.
Telkens de duim drukt, geven de vingers tegendruk, zodat het glas niet valt.
4) Als de viool dreigt te vallen kan je die gewoon eventjes met de volle hand aan de hals nemen en die terugplaatsen.

Eigenlijk is het zoals fietsen: het is een dynamische handeling in de plaats van een statisch vastklemmen.
Precies zoals je bij een fiets steeds in beweging moet blijven om rechtop te blijven, zo vormen de kleine bewegeningetjes tijdens het spelen voor de dynamische stabiliteit onder het spelen.
Overigens speel ik wel met een kussentjes wegens nekklachten bij het spelen zonder steun.

Francis

 

Ik speel altijd zonder steun, ik vind het een onding en kan eigenlijk niet met spelen, ik krijg overal kramp en kan niet fijn positiewisselen ed. omdat de viool 'vastzit'. Ik heb wel echt even de tijd moeten nemen om het onder de knie te krijgen maar heb absoluut geen moeite met vibrato, positiewisselingen zowel naar hoge als lage pos. Ik heb juist de ervaring dat de klank van mijn viool beter tot zijn recht komt zonder steun. Maar da's allemaal heel persoonlijk denk ik

 

Franka, ik ben het helemaal met je eens.
Ik speel al vele jaren zonder steun. Het geeft me veel meer vrijheid, en als je het goed doet is het helemaal niet verkrampt (zoals sommigen beweren). En de klank van mijn viool vind ik ook beter: helderder en directer.

Maar als je eenmaal zo'n steun gewend bent kan je niet zomaar ineens zonder gaan spelen; je moet het geleerd hebben. Ik ben dan ook altijd verbaasd wanneer violisten die mét steun spelen en eventjes zónder proberen, al meteen hun conclusies hebben van: dat gaat niet...dat is verkrampt...
Je kan daar maar echt over oordelen als je het op de juiste manier aangeleerd hebt. En, ook mét een steun kan je verkrampt spelen, dat heb ik vele malen gezien. Een steun, zo je die wil gebruiken, moet heel goed gekozen worden en correct aangepast. Bovendien moet die ook nog passen bij het type kinstuk dat je gebruikt.
Maar meestal dwingt een steun je in één bepaalde houding. "Lekker stabiel" zegt men dan terwijl dat voor mij eerder rigide aanvoelt. Ik heb graag de vrijheid mijn viool te kunnen bewegen zoals ik wil en vind ook dat er een betere samenwerking is tussen de strijkarm en de vioolarm.
Maar, zoals Franka reeds zei, het is allemaal heel persoonlijk.

 

Ik speel met schoudersteun (Kun) en verhoogde kinhouder, omdat ik een lange nek heb.
Ik heb dat altijd gedaan. Voor diegenen, die eens willen weten, wat er allemaal mogelijk is op dit terrein, die moeten maar eens deze website bezoeken.
Veel violisten, die op het oog zonder steun spelen, hebben anderszins steun gezocht. Zo worden veelal linker revers van pakken opgevuld of er worden kussentjes onder geschoven.

 

Het grootste voordeel van spelen met steun vind ik dat ik weinig kracht hoef te zetten met mijn linkerarm en daarin weer meer ontspanning en flexibiliteit heb. De tegendruk die mijn duim geeft is alleen ter compensatie van de druk van mijn vingers op de viool en niet om mijn viool omhoog te houden. Wat ik niet relaxed vind (maar goed, heel persoonlijk) aan spelen zonder steun (ik weet trouwens niet eens of ik dat goed doe) is dat ik te veel moet 'werken' met mijn linkerarm en het spelen minder lang volhou en minder snelheid in mijn positiewisselingen heb.

Is dit een probleem dat op te lossen is? Ik ben benieuwd wat de ervaringen hierbij zijn van de mensen die zonder steun spelen...

Wolf (van de steunen) gaat binnenkort trouwens een serie uitbrengen van veel verschillende modellen in verhoogde kinsteunen (sommige dusdanig hoog dat je nauwelijks je hoofd schuin hoeft de houden). Ik heb gehoord dat de stichting Fit to Play zich hiermee bezig gaat houden. allemaal nog heel preliminary, hoor.

 

Ik heb begrepen dat Wolf met verhoogde kinsteunen gaat komen. Het is alleen een beetje de vraag wanneer (is het commercieel haalbaar?).

Ook ik ben gebouwd met een tamelijk lange nek, vandaar mijn interesse. Alexander speelt ook al langer met een verhoogde kinsteun lees ik, om diezelfde reden.

Ik heb de kinsteun (flesch rond) van mijn altviool onlangs zelf hoger gezet met kurk en extra lange kinhouderschroeven n.a.v. advies tijdens een cursus. Ik moet zeggen dat het al een stuk beter aanvoelt.
Ik zou graag willen weten hoe ik nu al aan een goede verhoogde kinsteun kan komen. Wie heeft een tip?

Overigens noemt Ans Samama ("musiceren zonder pijn") het een kaaksteun omdat het raakvlak van de kinsteun met de kaak is, niet met de kin.

(Of is dat misschien een beetje te stipt?)

 

Voor een kinhouder op maat moet je even hier kijken. Een vioolbouwer bij je in de buurt kan je ook helpen.

 

Ik vond nogal snel wat informatie over fit to play en een ergonomische kinsteun:

http://www.fit2playholland.blogspot.com/

Zou in het najaar dus meer van uit kunnen komen. Met ook een doorverwijzing naar:

http://www.muziekenzorg.nl/


Klinkt allemaal erg medisch maar ik neem aan dat een aantal mensen hun voordeel ermee kunnen doen.

 

Bedankt voor de snelle respons Alexander,

Ik zal inderdaad maar eens bij de vioolbouwer binnenstappen.

Ik zou toch ook wel het geheim willen weten van het spelen zonder schoudersteun. Ik heb juist mijn Wolf schoudersteun flink hoger gezet. Ik moet er niet aan denken om zonder te doen.

Is natuurlijk weer een persoonlijke aangelegenheid.

Of is het spelen zonder schoudersteun voor de puristen onder de spelers?

 

Ik denk dat het ook ligt aan je nek, ik kan ook echt niet zonder schoudersteun spelen, en dan krijg ik ook nog ruzie met m'n sleutelbeen(?), terwijl m'n zus het makkelijk kan...

 

Spelen zonder schoudersteun en verhoogde kinhouder is wellicht een zaak van purisme. Maar dan misplaatst purisme. Mensen zijn nu veel langer dan honderden jaren geleden.
De viool moet dus aan het lichaam worden aangepast om speelbaar te zijn. Spelen met schoudersteun en verhoogde kinhouder is nu een zaak van nut en noodzaak. Zeker als je uren gaat studeren. Je wilt namelijk zo comfortabel mogelijk spelen en ook zo gezond mogelijk blijven op lange termijn..

 

Misplaatst purisme.........! (Alexander)

Goed om het zo scherp te formuleren! Ik las eerder ook al eens: "waarom zou je moeilijk doen als het ook gemakkelijk kan"....... Schoudersteunen en kinsteunen zijn immers niet voor niks ooit geïntroduceerd, toch?

(Ik ben overigens toch wel een beetje benieuwd of er voordelen zijn aan het spelen zonder schoudersteun of kinsteun en welke voordelen dat zijn, maar dat terzijde).

Verder is het natuurlijk wel goed om inzicht te krijgen in het spel van vroegere generaties; zonder kennis van de instrumenten uit de de tijd van bijvoorbeeld Haydn en de uitvoeringspraktijk van toen is het moeilijk om de partituren te vertalen naar instrumenten van tegenwoordig.

Maar dergelijk authentiek spel "ervaren" (spelen zonder schoudersteun) lijkt mij voor de huidige generatie een slecht advies.

 

Wat ik heb begrepen van de initiatiefneemster gaat een combinatie van schoudersteun en kinsteun geïntroduceerd worden.

Wolf heeft de kinsteunen opgepakt, het is wel nodig om die in heel veel verschillende maten uit te brengen. De schoudersteunen zullen op maat moeten worden gemaakt.

maar goed, zijn ook maar geluiden... we zullen afwachten.

 

Weekblad VN brengt in het laatste nummer (14 augustus 2010), onder de titel "Beroepsaandoening: Een zuigzoen van de viool" een fotodocumentaire over enkele violisten van het NJO die hun "vioolplek" laten portretteren. Het begeleidende artikel laat o.a. violisten aan het woord die de schoudersteun de schuld geven. Wellicht een mooie aanleiding deze discussie een nieuw leven in te blazen!

 

Sorry dat ik oude koeien uit de sloot haal, maar ik heb echt een probleem met de neksteun en kinsteun combinatie. Hij draait steeds rechtsom ondanks een extra grip-matje. Ook heb is steeds een scherpe rand van de kinsteun in mijn nek, dat voelt vervelend. De nek zelf word stijf na 1,5 uur spelen en mijn rechter arm gaat tintelen (arm gaat te hoog). Daarom wil ik graag het fijne er van weten om zonder die steunen aan mijn viool te spelen/ oefenen.

De Bonmusica wil ik in uiterste noodgeval gaan proberen (kost weer geld). Eerst maar zonder de steunen oefenen.

Persoonlijk heb ik kleine handen met dikke vingers, is daarom misschien de 3/4 viool uitgevonden en helemaal niet vanwege de lengte van de arm?
Mijn idee daar achter: druk met de duim in de ronding van de hals de viool (zonder steunen) tegen het sleutelbeen. Dan kan je als je lange vingers heb volgens mijn redenatie op de 4/4 viool alle posities pakken, heb je kleinere vingers dan zou je op de 3/4 alle posities kunnen pakken... de duim blijft dan in die ronding.

Het is echt alleen maar om over na te denken, niet om het beter te weten, ik ben opzoek naar een oplossing voor me en misschien dat er andere goede tips zijn buitenom de De Bonmusica. Trouwens dan heb ik nog steeds last van de "scherpe" kinsteun rand en mijn te hoge rechter arm.


En blijkbaar ben ik ook een die hard (33 jaar geen noten kunnen lezen en wel willen viool leren spelen).

 

En dat te bedenken dat al deze ellende verookzaakt wordt omdat in de 19de eeuw een onverlaat bedacht dat het beter zou zijn de viool onder de kin te spelen.
Terwijl sedert vele eeuwen de viool, en de voolopers daarvan, tegen de borst/arm gehouden werd.
Een jaar of vijf geleden ben ik daar ook (weer) op over gegaan en speel ik nog steeds met de viool tegen de borst.
Sindsdien geen nek en schouderklachten meer.
En het geluid komt ook nog eens veel beter over.

Dank je Maurien voor deze oude koe uit de sloot! Kan ik mijn stokpaard even kwijt...

 

Dit ziet er toch super ontspannen uit: (internet koppelingen in plaatje verwerkt)
Misschien dat ze niet zo speelde, maar gewoon poseerde....







Paganini ziet er al wat minder ontspannen uit:



Veel ontspannender als (hoef ik geen foto bij te doen) welke tegenwoordige vioolspeler dan ook.



Een nog weer andere houding zoals op de duurste viool ooit staat afgebeeld:

 

Voor die alcohol werden ze immuun, dat dronken ze al van kinds af aan .

Als je een kleine hand heb pak je een 1/2 viool (denk ik) en dan kan je alle posities pakken (vermoed ik) zonder daar je duim/ hand voor te hoeven verplaatsen.
Ik zie dat de toets ook korter is dan nu, dus wellicht dat je gelijk heb.

 

Paganini speelde zonder schoudersteun. Locatelli en Tartini hadden er ook geen.