Je hebt helemaal gelijk Bert, ik zie een stelletje vrolijke snuiters op You Tube in de 1e positie leuke deuntjes spelen zonder een schoudersteun en hup ik smijt op StrijkersForum dat muzikanten die volksmuziek spelen bijna nooit een schoudersteun gebruiken, vergetend dat op het StrijkersForum ook echte kenners regelmatig hun neus laten zien, en dan krijg je een dergelijke afstraffing. Het zal misschien nog wel vaker gebeuren, maar ik zal voor deze keer en de keren die misschien nog zullen volgen een hele tijd in de hoek gaan staan.
Op veel zeventiende-eeuwse Nederlandse schilderijen houden de violisten hun violen ook op borsthoogte, zonder schoudersteun en kinhouder. In die tijd was dat blijkbaar een vrij normale manier om de viool vast te houden. Ook uit de achttiende eeuw zijn zulke afbeeldingen bekend. En ze speelden zeker in hogere posities!
Logisch, er komen op die schilderijen ook nog geen smartphones, blikopeners en racefietsen voor: evenals kinhouders en schoudersteunen waren die nog niet uitgevonden! Wellicht was er ook nog geen behoefte aan.
Een vraag. Wellicht iemand hier die wat tips heeft. Momenteel aan het spelen zonder schoudersteun. Dat valt niet eens tegen. Ook positiespel gaat goed. Waneer ik nu schoudersteun gebruik voelt het wat benauwd en het lijkt idd ietsepietsie negatieve invloed op de toon te hebben. Zit nog wat te tobben met vasthouden. Viool rust in mn linkderhand in een V van duim en kootje (heet dat zo?_ van de wijsvingers. Zie violisten (zonder schoudersteun) waarbij hals van de viool helemaal onderin de V van duim en wijsvinger ligt en de duim dus een eind boven de toets uitsteekt (Perlman, Kaler). Enfin, ene keer wat meer de duim eronder (als je bijv. met 4e vinger op de g-snaar speelt) en dat gaat wel. Maar... vibrato. Nee, dat gaat niet lukken nog. Tips, goede video's (kan ze niet vinden).
Ik bespeel al een tijd de viool op de arm en dan wil normaal vibrato ook niet goed lukken. Dus ik doe nu de vingers niet heen en weer, maar op en neer, en dat gaat niet eens slecht.
Van het weekend bekeek ik een video over spelen zonder schoudersteun. Diegene vertelde dat hij een (fors) verhoogde kinsteun heeft aangezien hij door zijn lengte (met bijbehorende nek) een stuk ruimte tussen kin en viool overhoudt als de viool op sleutelbeen rust. Daarom moet je je hoofd knikken en dat is slecht voor je nek, daarom een verhoogde kinsteun. Ik dacht, dat moet ik dan ook hebben. Voor de spiegel recht staan, viool op sleutelbeen en ja hoor, daar kan nog gerust een viool extra tussen. Verhoogde kinsteun ben ik principeel op tegen (lelijk), daarom maar een verhoging aan de onderkant; de zogenaamde schoudersteun. Overigens is het aan te raden om van tijd tot tijd zonder schoudersteun te spelen. Dat leert je om de viool niet vast te knellen maar slechts tegen te houden met je kin bij positiespel. Ook met schoudersteun is het goed om op die manier te spelen. Overigens is er een compromis. Ik zag recent dat Nicola Benadetti een 'schoudersteun' heeft die aan het kinstuk vastzit. Geen pootjes dus aan de zijkant van de viool.
Ik vind het moeilijk te zien hoe het precies zit. Ze legt niet haar kin maar haar wang op het kinstuk.
Dat is heel duidelijk! Poeh. Er komt waarschijnlijk best wel een grote kracht te staan op de bevestiging. Ik vind het een dubieuze constructie, vooral door de hefboomwerking. Het zal allemaal wel uitgetest zijn, maar toch...
Als het die van Wittner is natuurlijk. Hier zie je m even in beeld: Kan ook het merk Phantom zijn. Hier een duidelijke video. We zijn nooit te oud om iets te leren: http://www.phantomrest.com/faq.php
Het is dus terdege uitgetest, althans de Phantom-rest. Gelukkig maar. Er komt slechts een kracht van maximaal zo'n 4.5 - 7.3 kg op de kin te staan. En dat maakt het weer onduidelijk want in het artikel staat dat er met een soort ballon gemeten werd wat de maximaal aangelegde druk vanuit de kin kon zijn. Dat zegt dan niets over de kracht die op de schoudersteun werkt. Daar reppen ze met geen woord over. Verder staan er in het Engelse artikel gegevens over hoe groot de kracht zou moeten zijn om de eindpin van z'n plaats te krijgen. Maar ja, dat is ook nogal een vreemde meting c.q. test. Die eindpin zit soms muurvast. Ik weet het niet.
Ik heb het ook geleerd zonder schoudersteun. Dat was toen nog niet. Het kussentje was dun; niet bedoeld als verhoging maar om de hardheid op de schouder iets te verzachten. Violisten gebruikten hun spieren. Beroepsviolisten ontwikkelden een halve bochel. Je kon spierontspanningsoefeningen doen, en dat was het dan. Ik ben blij met de schoudersteun. Goede uitvinding.
