hoi allemaal, dit vind persoonlijk wel een heel mooi minimalistisch stuk. Spiegel im Spiegel van Arvo Pärt, uitgevoerd door Anne Akiko Meyers. Beetje jammer dat de microfoon onder haar neus zit en je haar inademing hoort maar verder wel erg mooi gespeeld. Lein Anne Akiko Meyers Plays 'Spiegel im Spiegel' (Mirror in Mirror) by Arvo Pärt:
Leuk dat je het bekeken hebt. Ik draai het nog regelmatig en heb vaak de tranen over de wangen lopen. Persoonlijk vind ik het meer 'eenvoudig' qua compositie dan simpel maar dat is een gevoelskwestie. Lein
Dan zie je toch weer dat het helemaal niets zegt wanneer iemand een stuk muziek niet geweldig vindt. Waar het om gaat is of het iemand iets doet! En bij jou maakt het blijkbaar niet uit of het een eenvoudige compositie is. Prima toch?
Hallo Lein Als je -net als ik- van eenvoudige stukken houdt is Erik Satie wellicht ook een aanrader. Deze bijvoorbeeld: http://youtu.be/ZkFoPGRM4t4
Een heel aansprekend stuk, vind ik hier 'Spiegel im spiegel'. De eenvoud vind ik vergelijkbaar met poezie: met weinig heel veel zeggen.
Ik probeer te bedenken waarom dit stuk "Spiegel im Spiegel heet". Als je je voorstelt wat een spiegel in een spiegel is, dan krijg je een soort oneindige voortgang van beeld in beeld. Ik haal dat niet uit deze muziek, maar misschien anderen wel? Laat het eens weten!
Hoi Frits, Ik zie het zo: De compositie komt steeds uit bij dezelfde noot, een A. Dan gaat hij aan twee kanten steeds verder 'uitwijken' naar boven en naar beneden, steeds een nootje meer. Voor de afwisseling wordt er echter wel af en toe een klein beetje gesmokkeld want hier en daar heeft Arvo Part wat omgedraaid. Door dat het loopje steeds iets langer is, neemt het steeds wat meer 'ruimte'. Als ik deze muziek draai merk ik dat (meditatieve) effect ook bij mijzelf, steeds wat meer ruimte. Wellicht is er nog iemand die er nog meer bij kan zeggen? groet, Lein
Een interessante benadering. Echter wanneer ik dat beeld toepas, heb je in feite een spiegelvlak dat zich bevindt op de A. En dan aan weerszijden daarvan het thema verder uitwerken. Kan ik vatten. Maar nu mis ik nóg een spiegel: "Spiegel im Spiegel" was immers de titel? Dat zijn er dus twee!
Ik weet niet of ik je goed heb begrepen maar je bent zelf de A. aan weerszijden komt er steeds een toon bij en wordt de reeks langer. Als je slechts één spiegel hebt lijkt een ruimte twee keer zo groot als hij werkelijk is, heb je twee spiegels tegenover lijkt de ruimte oneindig groot. Misschien een suffe uitleg: als ik vroeger bij de kapper kwam had hij twee muren recht tegenover elkaar volledig met spiegels beplakt. Als je dan op de stoel zat zag je de achtermuur in de spiegel voor je en omgekeerd. Dat gaf een tunneleffect (of een soort droste-effect). Dat heb ik proberen te zeggen.
