Ik heb een oude cello op de kop getikt en met redelijk succes een kam gesneden en kielhoutje geplaatst. (met dank aan de beheerder) Nu zie ik dat de stapel van deze cello min of meer tussen de kamvoetjes het bovenblad raakt, en dan naar buiten lopend op het onderblad rust. Hij staat dus schuin. Bij mijn violen staat de stapel vrijwel loodrecht tussen de bladen. Moet dat bij een cello niet ook zo zijn? M.a.w. als je van pin naar krul kijkt (door de cello heen als het ware) moet hij dan niet gewoon precies recht staan i.p.v. als de toren van Pisa?
Thea, Het klopt dat de stapel loodrecht tussen de bladen moet staan anders kan hij nooit de trillingen doorgeven aan het achterblad. Nieuwe uitdaging dus, maar kijk uit dat je hem niet te strak tussen de bladen zet anders loopt je instrument schade op. Remi
Het komt wel eens voor dat een stapel die scheef staat een betere klank geeft dan eentje die precies loodrecht staat. Want ook een scheef staande stapel kan zodanig gesneden worden dat die tóch overal aansluit! Wanneer de stapel nu dusdanig scheef staat dat de bovenkant zo ongeveer in het midden staat van de kamvoeten, lijkt me dat wel erg ver uit het lood. Ik zou de stapel de juiste positie geven, dus loodrecht (evenwijdig met de krans) en als die dan te lang blijkt te zijn om die positie te kunnen innemen, inkorten en pas snijden.
Dank voor jullie reacties. Het instrument komt uit de kringloopwinkel (!) en lag daar zonder kam en snaren, dus de stapel zou makkelijk wat van zijn plaats geschoven kunnen zijn. Ik durf het niet echt aan de positie te veranderen eigenlijk. Misschien is het idd gewoon expres zo gedaan. Hij staat niet echt tussen de kamvoetjes, maar ook zeker niet er onder, dus wel wat meer naar het midden. Ik heb hem inmiddels besnaard en hij klinkt aardig, moeilijk te beoordelen evenwel, daar ik geen celliste ben maar violiste, en momenteel alleen met mijn altviool stok kan spelen omdat er ook geen stok bij zat. Nogmaals dank! Ik merk dat de snaren moeilijk aanspreken, veel flageoletten, maar dat kan de nieuwigheid van de snaren zijn. (Ik ben maar eens even begonnen met een heel goedkoop setje Chinese snaren)
Ga eens voor de laagste snaren na of je te maken hebt met Wolftonen. Strijk daarvoor de C aan en ga al strijkend met een vinger steeds hoger de snaar op, dus een steeds hogere toon. Het is niet uitgesloten dat er ergens een toon opduikt die niet wil aanspreken. Dat kan een enkele zijn of ook meerdere. Dit zijn Wolftonen. Doe hetzelfde ook eens op de G. Mocht je te maken hebben met een paar Wolftonen, kijk dan eens naar de snaarlengte tussen kam en staartstuk. Door die lengte te wijzigen kun je de Wolftonen soms kwijtraken. Als dat niet helpt is het wijzigen van de stapelpositie nog een mogelijkheid. Een wolfdoder wil ook wel eens helpen. Het kan ook zijn dat er helemaal geen Wolftoon aanwezig is.
oke ga ik doen, heb idd iets gelezen over wolftonen. Vooral cello's schijnen daar mee te maken te hebben, op mijn violen doet zich dat niet voor. Is het raadzaam om lengte tussen kam en staart te verkorten of juist te verlengen of is dat een kwestie van uitproberen? tnx
Als er sprake is van een Wolftoon zou je eens kunnen nameten of de snaarlengte tussen kam en staartstuk 1/6 van de trillende snaarlengte is. Het is geen garantie dat er dan geen Wolftoon aanwezig zou zijn, maar is een goede uitgangspositie. Want ook het gewicht (kunststof, hout of lichtmetaal) en lengte van het staartstuk zijn mede bepalend. Uiteraard heeft de lengte van het staartstuk ook invloed op de lengte van de lus (waarmee het staartstuk is bevestigd) én de lengte van de niet-trillende snaren. Het is een samenspel van een aantal factoren.
Wat zou ik graag een cello in de kringloop tegenkomen, lijkt me echt leuk om op te knappen en dan ook nog proberen het te bespelen! Ik weet weliswaar niets van Cello's maar de stapel zal hetzelfde werken als bij een viool. Kijk toch even of de stapel goed vlak contact maakt met onder- en bovenblad. Als de stapel echt is verschoven en scheef staat is dat niet bevorderlijk voor de klank en voor het hout is het ook niet goed. De bovenkant is misschien wat moeilijk te zien maar de onderkant is nog wel te controleren door via de f-gaten te kijken. (beter nog kijken door het eindpingat, dat kan bij een cello met de snaren er op toch?) Als stapel op één kant staat moet je dit eigenlijk toch wel even bij een vioolbouwer met een stapelzetter laten verhelpen.
Bij een cello zit er weliswaar een uitschuifbare pin in, maar die kan er niet helemaal uit. Dat is bewust gedaan omdat bij het verstellen van die pin voor de juiste hoogte het wel heel lastig is als de pin er steeds -per ongeluk- uitvalt. Aan het einde van de pin hoort daarom een dwars metalen pinnetje te zitten die fungeert als stop. Voor het beoordelen of de stapel er wel goed in staat, moeten de snaren er daarom allemaal af. Daarna de gehele pinhouder waaraan de lus van het staartstuk vast zit verwijderen, waardoor het eindpingat toegankelijk wordt en een stapelinspectie (of andere inspectie) toelaat. In het algemeen moet de stapel wat dichter bij de kam staan (gezien in noord-zuid richting) dan bij een viool. Ook een spiegel gestoken door het rechter f-gat geeft een beter zicht op juiste passing van de stapel.
Ik laat de stapel maar even zoals hij zit, hij staat idd wat dichter bij de kam dan bij de viool (verhoudingsgewijs dan) en nog net onder de binnenkant van het kamvoetje, dus ach, eerst maar eens kijken wat er verder gebeurt. Het is inderdaad geweldig om zo'n ding in de kringloop te vinden! Heb daar ook al eens voor weinig een prachtig accordeon gevonden, 80 bas, rood met rode toetsten. Alleen maar een kapotte schouderband, die ik weer vast heb weten te zetten. Uiteindelijk wegens gebrek aan talent verkocht aan een liefhebber die -rolstoelgebonden- een handzaam instrument zocht. Maar nog even dit: hoe klinkt zo'n wolftoon....? Als ik maar genoeg druk geef met de stok lukt alles wel, maar bij zacht strijken begint alles te piepen... let wel, met een contrabas-stok of een altstok, een cellostok heb ik niet....
Dat laat zich veel makkelijker bekijken op bijvoorbeeld een YouTube-filmpje dan dat ik probeer met woorden duidelijk te maken: http://www.youtube.com/watch?feature=player_detailpage&v=yFiJXIA70U0 en deze vind ik een nóg betere demonstratie (start op 1:53 min): http://www.youtube.com/watch?feature=player_detailpage&v=yFiJXIA70U0 Denk dat hiermee wel duidelijk is wat een Wolftoon is.
Ik moet mezelf corrigeren: ik heb onlangs voor een klant een nieuwe eindpin besteld, in de cello pas gemaakt en gemonteerd. Bij dit type zat er geen metalen dwars geplaatst pinnetje in. Het bleek ook niet te hoeven omdat de pin heel mooi paste in het conische ebben houten blok, gevoerd door stukken kurk. De pin valt er dus niet 'zomaar' uit. Dus in dit geval kan men wél door een (kleiner) gat een inspectie uitvoeren om te zien hoe de stapel er bij staat, zonder alle snaren los te hoeven halen.
Een cellopunt kan het beste maar geborgd zijn tegen geheel uitschuiven, vooral vanwege veiligheids-redenen (Wel eens een cellopunt in je voet gehad? Of een cellopunt tussen je fietsspaken?) , maar ook vanwege het risico van verlies tijdens transport. @F.O. door het 8mm gaatje van 5-6mm lang van de punt kun je hooguit het midden van de stapel zien en niet de aansluiting op de bladen (en dan noch: als er reden is voor inspectie moet er doorgaans toch iets gebeuren waarvoor het instrument moet worden afgetuigd)
@BB: Ik heb in andere cellopinnen wel een aantal keren een borging aan moeten brengen, omdat de pin er wel heel gemakkelijk uitschoof, maar in dit geval heb ik dat niet gedaan. De pin waarover het hier gaat schoof redelijk zwaar in de kurken voering. Nu kan dat na verloop van tijd natuurlijk steeds ruimer worden en dan kun je inderdaad het probleem krijgen wat je beschrijft. Ik zal daarom gebruik maken van je advies en een volgende keer tóch een borging aanbrengen als die niet gemonteerd mocht zijn. Mocht deze pin er ongewild tijdens het uitpakken van de cello tóch uitschuiven, dan is er geen probleem van een soort spies die in je voet terecht komt, want de fabrikant heeft daar wat op gevonden, namelijk een rubberen dop: Bij transport blijft er wel het eerder genoemde gevaar bestaan, daar helpt geen rubberen dop tegen. V.w.b. de ‘inspectie’ gaat het hier over de stapel, die -ik dacht dat Geert daarmee kwam- heel goed bekeken kan worden door de pin eruit te halen. Staat wel een paar reacties terug. In dat kader kun je met de pin eruit best wel zien hoe de stapel erbij staat. Natuurlijk laat een gat van een 8 of 10 mm geen inspectie toe van de aanhechting van de bladen, maar daar ging het hier ook niet om.
Ik krijg wekelijks tientallen celli in handen en weet daarom dat niet iedere pin voorzien is van een rubberdop, aangezien die nogal eens tijdelijk verwijderd wordt, kwijtraakt of kapotgaat door de scherpte van de punt. En inderdaad: ook een punt met rubberdop kan bij het eruitvallen schade veroorzaken. Moeilijk beweegbare pinnen worden door cellisten als lastig ervaren. Het zien "hoe de stapel erbij staat" zonder de aansluiting (aanhechting lijkt mij niet de goede term) op de bladen te kunnen zien is tamelijk zinloos; een scheef- of anderszins verkeerd staande stapel kan al heel goed worden waargenomen door het f gat. Daarom: borgen, altijd.
Met de term 'aanhechting van de bladen' bedoel ik natuurlijk niet hoe en óf de stapel goed aansluit aan de bladen, maar of er ergens delen 'uit de lijm' zijn. Met 'hoe de stapel er bij staat', bedoel ik of het ding totaal verkeerd staat.
Wanneer je een metalen cellopin wilt vervangen door eentje die uit koolstof bestaat, dan heeft de koolstof pin geen borging. De metalen mogelijk wél. Dus zal die borging er eerst uit of af moeten wil de koolstof pin er in passen. Daarna zou er dan een borging op moeten. @Bert: wat voor borging breng jij dan aan en hoe doe je dat dan bij een koolstof pin? De groothandel o.a. GEWA levert enkel complete eindpin-sets zonder borging!
Koolstof punten zijn meestal dikker dan massief metalen, zodat de eindknop een groter gat moet hebben. Je kunt dan beter de hele set vervangen. Koolstof punten (sets) worden soms geleverd met een plastic dopje aan de binnenzijde dat er los opzit: dat kun je vastlijmen met cyanoacrylaat voor een permanente borging. Een andere methode is een reepje duct-tape van 8x1cm dat aan het einde van de punt gewikkeld wordt. Een klink aan het eind gaat in 50% van de gevallen los en meetrillen; die kun je ook beter preventief verwijderen of omwikkelen met d-tape. Onorthodox en niet romantisch wellicht, maar het werkt wel en in de cello zie je er niets van. Succes!
