Via Marcelita werd ik erop gewezen, dat jullie belangstellend zijn naar mijn ervaringen met Zarelon. Ik ben contrabassist en ik speel nog steeds met Zarelon naar volle tevredenheid. Er is nog steeds geen enkele haar gebroken, na zeker een jaar intensief strijken. De toon is heel krachtig en duidelijk. Het harsgebruik is normaal te noemen, niet extra veel nodig. Ik heb de zarelon inderdaad eenmalig iets opgeruwd bij ingebruikneming met het allerfijnste microkorrel schuurpapier, dat verkrijgbaar is. Met de stok gespannen en een blokje hout in het schuurpapier Ik gebruik zoals de meeste contrabassisten Pops hars. Ik heb bij het in gebruik nemen van de Zarelon ook de hars aan de bovenkant van de haren aangebracht (dit kan als de stok flink ontspannen is) om de zarelon goed met de hars te "doordrenken". Ben erg enthousiast over de Zarelon.
Dank je wel, dit is een mooi bemoedigend bericht! Hé, interessant: je hebt ook via de bovenkant hars op de zarelon aangebracht om het goed met hars te laten 'doordrenken'. Maar daar zit dat glanzende toplaagje, soort coating lijkt het wel, nog op. Zou die laag echt de pops hebben doorgelaten? Als ik terugdenk aan het verhaal van Dan Gellert, heeft de pops, zonder opruwen, niet echt gewerkt. Hij is weer terug naar paardenhaar. Ik merk zelf dat door het lichtjes opruwen van de laag van het haar dat daadwerkelijk met de snaar in aanraking komt, dat die mijn cellohars opneemt. Ik heb dus een paar lagen hars aangebracht met tussenpozen van iets van twee uur ofzo. Natuurlijk werkte pops op de opgeruwde laag wel. Ik heb nu dus ervaren dat je als cellist, geldt denk ik ook voor violist, niet heel nodig met pops aan de slag hoeft. Het is echt contrabashars.
Vóór ik opruwde was er bij mij geen sprake van geluid! Alleen al in dit opzicht verbetering! De Amerikaanse violist ruwde ook niet op en legde zarelon uiteindelijk ook terzijde voor "the real thing" (het geluid met paardenhaar gestreken). En dan heb je het bericht van de contrabassist die spreekt van een heel krachtige en duidelijke toon. Is nog steeds heel enthousiast. Gisteren speelde ik met zarelon in het bijzijn van mijn man en die had niet door dat het met zarelon gespeeld was. Hij is weliswaar geen strijker, speelt piano, en heeft een goed gehoor. Zo op de eerste indruk viel het dus niet op. Marloes, echt, het scheelt je een hoop gedoe met hars. Het wordt dan weer de normale gang van zaken met hars, wat 'neerslag' aangaat.
Dat vind ik wel heel erg vreemd! Schuurpapier met een korrel van 150 is zo ongelofelijk grof dat het helemaal niets doet met een relatief dunne nylondraad van 0.2 mm. Het lijkt me veel efficiënter hier schuurpapier voor te nemen met een korrel van 1000 of 1200! Dan doe je nog iets met het oppervlak van die nylonhaar. Dat is waar. Maar als dat haar zo super glad blijft kun je er eigenlijk niets mee. Je moet alleen niet verkeerd beginnen, want met een korrel van 150 maak je de haren alleen maar dunner en verandert er nauwelijks iets aan het oppervlak waardoor de hechting van harsdeeltjes niet beter wordt.
Lijkt mij een foutje van mijn kant, 150 is inderdaad heel erg grof en je moet juist met een FIJNE korrel schuren. Bedankt voor de correctie!
Hij adviseerde 150 maar misschien zijn de korrelmaten in Amerika wel anders dan hier. Hij zei wel dat het hele fijne korrel moet zijn
Wat in ieder geval goed is gegaan: * de contrabassist (zie #41) gebruikte het allerfijnste schuurpapier dat hij kon krijgen en deed dat eenmalig; * ik heb het soort fijne schuurpapier gebruikt uit het bandenplakdoosje. (dus géén van ons heeft zich beziggehouden met schuurpapier korrel 150) O.K., en dan de toon. Heel helder, inderdaad krachtige toon, en als je niet uitkijkt, scherp. Niet uitkijkt, dat is, dat je iets met strijken toch niet helemaal goed doet. Je wordt dus flink afgestraft in dat geval. Heeft natuurlijk wel zijn opvoedkundige/didactische waarde (zoals bij kindjes die aan de hete kachel zitten...auw). Ik ben nog benieuwd of er met een bepaalde hars nog iets romigers van te maken is. Zoals ik het nu ervaar, is het niet direct de beharing waarmee je een romantisch werk uitvoert. Toch wil ik nog voorbehoud maken, want ik speel er nog niet zo lang op.
Dus na het opruwen heb jij ervaren; goede grip op je snaren, je hars pakt goed en niet te vaak hoeven inharsen van je haren. Nu nog zoeken naar de juiste plek tussen kam en toets om te strijken voor een mooie toon. Grappig we hebben beide iets anders gedaan met de Zarelon maar allebei een behoorlijk goed resultaat tot nu toe. Morgen kan ik mijn cello weeer ophalen bij de vioobouwer, sta te popelen om weer te spelen en ben benieuwd hoe ik de Zarelon nu ervaar na een weekje niet spelen.
Dat klopt! En op het gebied van hars is er misschien nog wel iets mooiers in combinatie met zarelon. Verder: spelen met zarelon zou wel eens behulpzaam kunnen zijn bij lastig aan te spreken celli. Die wat doffere. Dan knal je het geluid er ineens toch uit!. Mijn cello spreekt al goed aan en heeft zelf al een heldere en ook warme toon. Ja, ik zou best wel eens een lastiger aanspreekbare cello ermee willen uitproberen. Zou mijn vermoeden kloppen? Haal ik misschien allerlei andere dingen doorelkaar? Hoe dan ook, het is nu de uitdaging op mijn cello om met zarelon romantiek op mijn cello te toveren. Ik kan mij wel voorstellen dat je zit te popelen! En vaak, na wat tijd niet gespeeld te hebben, gaat het soms ook weer iets anders klinken en wil er weleens iets ineens lukken dat eerder niet lukte. Ben benieuwd hoe de zarelon speelt bij jou!
Vanavond heb ik weer heerlijk gespeeld bij Spiccato. Ik moet bekennen dat dat met mijn paardenhaar strijkstok is gedaan. Mijn cello reageerde op vocht-droogte en kou tijdens de rit door twee flink ontstemde snaren. Die moesten gauw weer in het gelid. Ik was nu een beetje bang met die erg helder klinkende zarelonstok als het nog wat zou ontstemmen tussendoor (en dat gebeurde ook!). Maar met al die celli bijelkaar is het met zarelon wel een walhalla aan uitprobeermogelijkheden! In de pauze dan wel en die is niet lang en we willen ook nog drinken. De zarelonstok is vandaag wel getest op een donkerbruine cello met een meer donkere klank dan de mijne. Daar gebeurde heel wat anders dan op mijn heldere cello (middenbruine kleur)! Bij de blinde test (die ander speelde en ik mocht niet kijken), dacht ik bij haar paardenhaar stok dat dát de zarelonstok was en omgekeerd. Met haar stok kwamen dus ook wat scherpere tonen tevoorschijn, niet heel fanatiek maar toch die tendens, die ik associeerde met wat er met de zarelon op mijn cello gebeurt. De cellospeelster vond de toon van de zarelon heel bijzonder en hoorde ook wat de verschillen waren. Er kwam een vleugje nasaal bij met de zarelon. De Oefenchinees is ook een meer donkere cello, dus daar verheug ik mij wel extra op met de zarelon! Voor mijn cello hier is er nog een wereld te winnen met verbeterde strijktechniek en vooral met experimenten met soorten sourdines. Ik heb zelfs nog geen test gedaan met de huidige sourdine. Volgende keer neem ik die zarelonstok weer mee voor wie hem wil proberen. En dan ben ik ook benieuwd wat er dan te horen is!
Is anders ook wel erg langdradig , als wel elke keer moeten schrijven: de met Zarelon behaarde strijkstok, dan is het forum zo vol en past er niets meer bij
Jammer, ik wist dan namelijk een winwoord voor galgje. Ik zal jullie verder niet lastig vallen met deze flauwekul hoor! Laat jullie verder verslag doen van je experimenten. Ik vind het interessant, lees helemaal mee! Straks blijkt zarelon een beter materiaal te zijn dan paardenhaar! Gaat er een oude traditie verloren, vioolspelen met houten strijkstokken met paardenhaar wordt vioolspelen met carbonstokken met zarelon.... (Eerlijk gezegd denk ik niet dat je bij strijkers het voor elkaar krijgt dat ze helemaal overstappen op zoiets nieuws, zo blijven violen ook lekker gewoon violen en verandert er niks aan, zelfs de stemknoppen worden geen schroeven zoals bij gitaren, wat best wel eens veel makkelijker zou kunnen zijn, zeker met dit weer....)
Het is zo ver: hier mijn bevindingen van een strijkstok behaard met Zarelon™. Ik wilde een stok zélf beharen met Zarelon™ maar toen ik het spul in mijn bezit had en er eens aan voelde dacht ik, dat is heel wat anders dan paardenhaar: super glad! Ik laat het uitvoeren door de strijkstokkenmaker. Daarna moest ik een keuze maken: gaat de Zarelon™ op een heel goede handgemaakte stok of neem ik een ½-stokje wat ook als onderdeel van het experiment kan dienen? Stel dat het me niet bevalt dan heb ik een heel goede stok met matige beharing. Ik heb daarom besloten een ½-stokje te laten beharen met Zarelon™ door de strijkstokkenmaker uit Arnhem waar ik altijd kom. Bleek dat hij ook de cellostok van Marcelita had behaard met dat nylon! Dus ik bofte want hij had al wat ervaring opgedaan. Het was wat lastiger dan de reguliere paardenhaar. Ik heb er bij gekeken en gezien waar de knelpunten zitten. Nadat ik diverse verslagen hier op SF had gelezen van hen die al een stok hebben met de nylon, werd mij gaandeweg steeds duidelijker dat het probleem zat in de hechting van de hars. Sommigen zochten hun toevlucht tot het gebruik van ‘Pops’, een hars die naar de verhalen te oordelen, wel een soort kleefpasta moest zijn. Ik ken dit type hars niet maar het schijnt wel op de nylon te komen, echter gaat het er ook weer snel af en komt dan weer op je instrument terecht. Dan lees ik diverse experimenten om de nylon op te ruwen. Volgens Zaret zélf moet je de haren voor het harsen opruwen met schuurpapier korrel 150 (zie #48) en dat leek mij veel te grof, dat ‘doet’ niets anders met de haar dan hem dunner maken (zie #45). Een bassist gebruikte de fijnst verkrijgbare korrel, korrel onbekend (zie #51) en dat lijkt mij veel beter. Echter, hoe langer ik er over nadacht des te meer ik op de gedachte kwam dat het opruwen niet goed gaat. Dat zou anders moeten. Even een schetsje er bij, dat maakt het misschien wat duidelijker: Wanneer dat opruwen plaats vindt in de lengterichting (linker afbeelding) gebeurt er eigenlijk niet zoveel: je brengt wat groeven aan op een zeer klein oppervlak. Doe je dat echter overdwars (rechter afbeelding), dan komt de structuur veel beter overeen met die van een paardenhaar en zullen de harsdeeltjes veel beter hechten, zo was mijn idee. Bovendien bereik je door de schuifbeweging ook veel meer van de eronder liggende haren: je rolt de haren een beetje opzij. Ik heb dit idee in de praktijk gebracht door schuurpapier met korrel 1200 op een rond stuk hout te spannen en vervolgens stapsgewijs de haren (Zarelon™) over het schuurpapier te bewegen: Dat heb ik niet eens zo intensief gedaan omdat je moet oppassen dat je de haar niet verzwakt door er te veel af te halen. Zo’n nylonhaar is slechts 270 µm (0,27 mm) dik. Je kunt heel goed aan het haarlint zien waar je geweest bent. Trouwens dat zie je ook op het schuurpapier heel goed! (Zie foto). Daarna proberen te harsen. Ik heb de hars gebruikt die ik altijd gebruik, namelijk de Gustav Bernardel omdat ik daar zeer tevreden over ben. Dus waarom een nieuwe variabele introduceren als dat niet hoeft? Deze hars is niet extreem hard noch zacht, gewoon een heel fijne hars. Het harsen verliep zonder problemen: binnen vijf minuten had ik de gehele strijkstok geharst. Aan het harsblokje merkte ik dat er weerstand was en dus neem je hars af. Het blokje laat dat ook zien: doffe plek! Daarna spelen. Mijn eerste indruk: het speelt fantastisch! De snaren pakken direct. Geen stofwolken! De hars blijft heel lang zitten. Ik heb zo´n 20 minuten gespeeld en kreeg nog een prima respons. Ik kon geen verschil in klank ontdekken ten opzichte van mijn paardenhaarstok. Dat versterkt mijn gedachte dat de hars een zeer bepalende factor is in de klankvorming. Naar mijn mening heeft het alles te maken met het type hars en de hechting daarvan op de Zarelon™. Als je dat voor elkaar hebt gekregen met de methode zoals ik die hierboven heb bedacht en beschreven, lijkt het me een goed alternatief voor paardenhaar. Mij rest nu nog de gedachte of je niet 200m vissensnoer kunt kopen bij de hengelsportspecialist en dat gebruiken voor de beharing van je strijkstok. Kun je Peter Zaret omzeilen.
Het strijkerswereldje is echt wel behoudend! Ik denk dat je het met zarelon heel genuanceerd moet zien. Het reageert op het ene instrument anders dan het andere. Wat speelt daar dan mee? Het kan ook zijn dat bepaalde speelstijlen (bijv. bluegrass) dan beter met zarelon op een bepaald instrument klinkt dan paardenhaar. Of dat zo is, dat gaan we leren....En zo is er nog veel meer te ontdekken. Hoop dat Frits ook binnenkort toe komt aan de ontdekkingsreis in 'zarelonland'. Als zeer geoefend violist kan hij ons vertellen wat hem opvalt. En hij heeft ook nog eens andere violen in voorraad, dus kan nog experimenteren met andere instrumenten (die dus andere kenmerken hebben). Wat dat laatste betreft, zou ik bij mijn adresje langs moeten die celli op voorraad heeft. Dan zijn de ervaringen van de cellisten van het ensemble ook al heel informatief.
