Die C -snaar klinkt ook niet wat je zou willen. Maar zo'n opname doet wel weer het avontuurlijke hart jeuken. Dan ga ik misschien voor de d- snaar of de a-snaar. En misschien denk ik nog wel om eerst de g-snaar te proberen. Maar ja....Jan, heb jij geen zin hieraan te beginnen? Jeukt het bij jou niet?
Ja, zo gaat dat! En hij heeft nu ook goede snaren op zijn cello zitten die waarschijnlijk nog niet aan vervanging toe zijn. We gaan dus lekker wachten op commentaren van anderen
Ja, dat zal ook wel moeten want ik speel geen cello. (Ja, ik strijk wel eens op een cello en haal er wat klanken uit, maar echt cellospelen is toch wat anders denk ik.)
Nou ja, ik bedoelde eigenlijk dat iedereen wel een beetje kan kwasten (= met een kwast wat verf uit een blik halen en op een stuk geschuurd hout aanbrengen.) Schilderen is dan weer een overtreffende trap van kwasten en kunstschilderen overtreft de overtreffende trap weer. Zo zit dat. Op het gebied van cello spelen behoor ik dus tot de kwasters om in de analogie te blijven.
Ik verdenk je ervan bescheiden te zijn en stiekem mooi te spelen. Maar jouw lat ligt nogal hoog, dus voordat je zelf zal zeggen dat je goed speelt...
Ja, ergens wel, maar ik heb een aantal jaren geleden besloten niet steeds te wisselen. De combi van mijn cello met Larsen (Original) is zo mooi dat het helemaal goed is. Deze Larsens met combineren met Larsen Magnacore G is wel iets wat ik nog eens zou willen testen. Versum: de eerste indruk (filmpje) van de G is: helder, bijna metalig. Terwijl op mijn cello de Larsen G is: kernachtig, vol, warm. (Maar niet alle cello's reageren zo op Larsen Original G).
Er is zo'n advies: never change a winning team! Zoiets heb je ook met snaren. Een eenmaal prachtig spelende combi snaren, daar ga je ook niet in 'rommelen'.