Een extra gezondheidskwestie, iet met mijn ogen, maakt dat mijn spel nu voor een periode alleen solo, thuis is. Suites, melodieën, improvisaties. Barok, klassiek, folk en bescheiden eigen werk. Voor menig pianist is dat genieten in je eentje heel gewoon en zo probeer ik het als cellospeler voorlopig maar te zien.
Met piepend oor en vermoeid oog ben ik (met aangepaste bril + lampje op lessenaar) aan het spelen en spreek ik weer een les af, een kortere dan gewoonlijk. Wikkend en wegend ben ik nu aan het vertrekken bij ensemble Huismuziek. Voor die korte les ga ik spelen Sarabanda van Corelli (bew. v. 2 celli). De schoonheid vd eenvoud hoor ik in dit sprekende deeltje.
Al zit het met oog en oor nog zo tegen, jij laat je de schoonheid van de eenvoud van de muziekstukken niet ontnemen! Wat een intense muziekliefhebber ben jij!
Ik speel iedere dag een kwartier viool. Het instrument op mijn arm tegen de borst, en het beademingsmasker op mijn gezicht. Niets is moeilijk voor hen die willen Jan.
Een gedachte die ik heb bij het schrijven onder dit topic is dat anderen die met vergelijkbare beperkingen muziek strijken er iets goeds aan ontlenen. Het zou ook verbreed kunnen worden naar 'musiceren met beperkingen' zei ik tegen mezelf. Naast onderlinge aanmoediging zou dat ook tips naar elkaar op kunnen leveren, zoals hier al gebeurde mbt gehoor en muziek. Ik ga er eentje openen. https://strijkersforum.nl/threads/musiceren-met-beperkingen-ervaringen-en-tips.4749/
Ik was onder de indruk en een serieuze reactie aan het schrijven op #206. Door de vaak verhalende, fantasierijke stijl van de schrijver weet ik even niet ...... .
Kort geleden liep ik in Zutphen om een stukje van het cellofestival mee te pikken. Op de markt met prachtige spullen liep iemand naast mij (reed naast mij, moet ik zeggen). Ook zij leek te genieten en zittend in haar elektrische rolstoel had zij een zuurstofslang met mondstukje. In haar mond met deze aansluiting ging zij haar weg. Ineens overviel het mij en met bijna tranen zei ik tegen mezelf 'wat jij hebt stelt helemaal niks voor ...'. Ik beleefde het als diepgaand moment. Ook wist ik dat het geen miskenning van mijn eigen moeite was; wel diepgaande relativering.
Op deze plek verwoordde ik enige vertwijfeling. Die heb ik verwijderd. Anouschka reageerde hier onder op de oorspronkelijke tekst.
#Jan Hut... je moet Tobias zijn bericht niet verkeerd opvatten. Ik begrijp hieruit dat hij in jou een medestander ziet. Jullie hebben allebei iets waardoor jullie moeilijker viool kunnen spelen. Maar jullie beiden doen het toch. Hardstikke positief toch?
Hoi anderen die met iets aan gehoor hun muzikanten route zoeken, Ging ik voorlopig alleen 1 op 1 (duetten) spelen knalt het geluid er opnieuw grenzeloos in. 4 Dagen beroerde harde piep in gehoor. Ik probeer het te plaatsen: waarschijnlijk is, in het lokaaltje met behoorlijke mooie galm, de klank bij hogere posities te hard en scherp. Volgende keer neem ik een stukje mee in 1e positie, een prachtige Bach-bewerking. Zoals voor publiek een strijkkwartet harder kan zijn dan een orkest, zo is spelen in kleine bezetting voor de speler soms harder dan op de achterste rij in een kamerorkest.
Oeiii, dat is ook een tegenvaller voor je! (en dan denk je aan @Tobias die nog aan grotere beperkingen gebonden is) Zou het nog mogelijk zijn in een andere ruimte te spelen die acoustisch beter geschikt is voor je? Ik denk dat je, ondanks de muzikale rijkdom van een aantal eerste-positieduetten toch echt weer snakt naar meer. Ja, ik denk echt dat voor jou het spelen in een ruimte met minder galm toch nog heel veel speelplezier te halen valt met stuken waar je ook in hogere posities komt. Jullie spelen niet met een demper erop, begrijp ik (ik denk ook dat dat minder fijn is dan spelen in een ruimte met (een stuk) minder galm.
Jee, dat is erg naar! Een brom is erg vervelend. Maar een piep is vreselijk! Het eerste waaraan ik ook denk is een andere ruimte!
Thanks @Deanone en @Marcelita ! + Ja, we spelen wel met demper en het lijkt dan redelijk te gaan, maar dan achteraf ..... . + Andere ruimte: bij het ensemble (waar ik voorlopig weg ben) heb ik een aantal aanpassingen besproken en er werd positief rekening met mij gehouden. Nu ik met het duo (lerares en ik) nu hier tegenaan loop staat het me erg tegen het over andere ruimte te gaan hebben enzo. Zij houdt er vanaf eerste moment al rekening mee, speelt met sourdine, geeft me gelegenheid kortere les te nemen enz.. Meer wil ik niet vragen. + Voor nu: ik heb een nieuwe afspraak gemaakt, ga voor 30 minuten met een pracht stukje (in de laagte). + By the way: Ik leer ook strijken in barokstijl! En toen ik de onderste partij speelde was de feedback 'goed begeleid, ik had de ruimte voor de melodie'.
Fijn te horen hoe er rekening met je wordt gehouden! Ik begrijp heel goed van je dat je niet eindeloos wil blijven doorvragen voor aanpassingen. Heel leuk te lezen over dat je nu leert barokstrijken en heel mooi hebt begeleid. Ook dat is een kunst!
Dat wel; naast de 'gewone' piep is er na geluidsbelasting een hardere, scherpere. Evengoed: een brom is ook storend, vermoeiend ... .
Ik weet het @JanHut . Ik heb al zolang ik me kan herinneren, een brom en een ruis in mijn oren. (Links bromt, rechts ruist) Volgende week weer naar de kno arts. Ik ben benieuwd!
