Het is mij gelukt om een cello te pakken te krijgen voor een prettig prijsje dat heel fijn speelt en klinkt. Eigenlijk verdient zo'n cello dan meer dan zo'n deeltijd bijrolletje onder koosnaampjes en ook nog eens onder niet zo ideale omstandigheden. Zou ik echter een cello hebben genomen uit het "sigarenkistenregiment" , dan was ik ook vast niet blij geweest en was het instrument zeker niet geschikt om nog eens met wat plaatselijke kennissen muzikaal iets leuks te doen. Dat is wel een idee. Als op zo'n manier een scheur te stoppen is... Moet ik even kijken waar de dichtstbijzijnde vioolbouwer daar is. Maar door dat vilten hoesje en als je dan ook nog het rubberen dopje van de pin haalt, blijft de pin toch op z'n plek. Anders was een riem met kleinere gaten idd beter geweest. Maar deze riem lag dus in zo'n bak met goedkoop graaispul en als je daar als Hollandse langs loopt..
Ja, begrijpelijk. En hartstikke fijn dan je door deze cello best fijn kunt spelen op die plek en ook kunt samenspelen.
Maar goed, het is ook een zorgenkindje, want droogte is daar dus vijand nummer 1! Hoe het klimaat rondom die cello te beïnvloeden, blijft mij dus als vraagstuk achtervolgen. Op het moment is het daar met het vocht nog wel binnen de marges, vermoed ik. De dagen dat ik er was, wees de hygrometer aanvaardbare waarden aan. Het weer is niet significant anders nu. Ik heb de cello in de hoes op het dichte zoldertje achtergelaten met deze twee nieuwe maaksels (huisvlijt, ach, je moet wat) Ik hoop dat met deze flessen met smallere openingen dan de jampotten, meer water en de opgebonden sponsen die water moeten opzuigen en aan de lucht afgeven, dat dat voor ca. 8 weken tot het weerzien genoeg is. Bij het topic over strijkstokken dat nu 'loopt', heeft @JanHut een heel fijne link (#17) toegevoegd naar een site over strijkstokken, strijkinstrumenten en óók over strijkinstrument en vochtgehalte. Je begrijpt, dáár moest ik dus ook even wezen en daar werden vochtigheidswaarden besproken en systemen ter beheersing. Dat mijn cello daar regelrecht in gevaar was met een vochtigheid zelfs onder de 20%, was me al duidelijk. Maar nu heb ik mij kunnen verdiepen in een nieuw Zwitsers product dat volgens de ontwikkelaar in je hoes bij de cello drie weken voor 50% kan zorgen. Wow! Drie weken zou al heel mooi zijn, maar ik wil dit graag met zo min mogelijk gedoe de hele kurkdroge winter daar 50% hebben! Hier is de link naar dat systeem http://shop.stringking.net/webpage/stretto-befeuchtersystem-violine-und-viola-cello.html#1 Ik ga natuurlijk proberen iets erop te vinden dat ik de hele winter door kom. Er staan ook wel interessante dingen in, zoals het nut van gedemineraliseerd water voor in het gebruik ivm luchtbevochtiging. Wat voor materiaal (korrels) zou er in die zakjes zitten die je in het water moet laten baden? Zou het een idee zijn om drie doosjes te nemen en dan elk voor tweederde af te plakken en ze dan volgens de voorgeschreven procedure in de hoes bij de cello te stoppen. Zou je dan negen weken kunnen overbruggen, of drogen die zakjes daar toch net iets te snel voor? Op een forum las ik van een Amerikaan die anderen vertelde dat 'ie alleen die zakjes koopt en voor het doosje gewoon een Tupperware doosje gebruikt waar hij gaatjes in prikt. Tja...
Dat zijn zeker interessante korrels! Iets om mee te gaan experimenteren, jazeker, en ik ben blij met dit soort handige hints!
Nou, zoiets zat ik ook te bedenken. Je hebt ook van die apparaten die de planten om de zoveel tijd wat water geven, of wanneer de aarde droog is. Voor als mensen op vakantie gaan. Misschien vind je hier een leuk idee? http://www.tuinenbalkon.nl/automatisch-je-planten-water-geven
Ik vermoed dat er dezelfde korrels in zitten als in mijn bevochtiger, ze nemen zo,n 300% eigengewicht in water op en veranderen daarna in een gel . Deze gel geeft het water weer langzaam af. Marcelita heb je al eens gekeken naar systemen die mensen gebruiken om hun dure sigaren te bevochtigen? Als je daar naar gaat zoeken kom je hele mooie systemen tegen.
Heee, interessant, géén idee wat mensen doen voor hun dure sigaren, die vraag is niet in mij opgekomen, laat staan dat ik in die hoek ging zoeken! Dank voor de tip!
Van hydrokorrels zoeken en/of sigarenbevochtigers uitzoeken was het wegens omstandigheden een hele tijd niet gekomen. In de week rond de jaarwisseling was ik weer herenigd met de oefenchinees. Na een week spelen, heb ik de Oefenchinees weer achtergelaten, nu met op het zoldertje vijf literflessen vol water en daaruit staken kartonnen strips die het water helpen de lucht te bevochtigen. Nu, na 3,5 maand was er in twee flessen nog een beetje water over. De vochtigheidsmeter was 'dood' (batterij leeg), maar de cello was in goede conditie. Geen enkele snaar hing slap en qua toonhoogte hoefde ik bij alle snaren maar een beetje bij te draaien (dit alles kon met de fijnstemmers!). Het wintersportseizoen loopt hier op z'n einde, nog één week te gaan en de snowboardploeg kwam hier net super enthousiast terug, want nog heerlijk afgedaald! Maar op 1420 meter hoogte (huisje) is geen sneeuw en dus ook niet zo droog. En de batterijen moeten nog steeds vervangen worden van het apparaatje.
Ja, het gaat hier niet alleen om die leuke koosnaampjes; die cello verdient echt meer! Het is mij gelukt om voor een heel fijn prijsje een uitstekende cello te vinden. Voor de prijs ongeveer voor een met snaren bespannen sigarenkist heb ik een heel fijn instrument kunnen vinden! Intussen blijkt de klimaatbeheersing op het zoldertje tijdens mijn afwezigheid prima te lukken met vier literflessen water en daar steekt dan als een soort lontje een reep opgevouwen krantenpapier uit (elke fles). Na 2 1/2 maand is van die vier liter ruim anderhalve liter door de lucht opgenomen. De snaren zijn zodanig op toon gebleven dat ze met de fijnstemmer kunnen worden bijgestemd. De cello zit in de hoes tijdens mijn afwezigheid. Als we de cello van de zolder hebben gehaald, laat ik die nog even beneden acclimaiseren in de hoes. De keren dat ik dat niet deed en direct ging stemmen, was die iets ontstemder. Op zich ook niet erg, want voor de kam is het goed dat er met beide mogelijkheden wordt gestemd. Dat heft eenzijdige belasting op.
Mooi verhaal, @Marcelita . Super dat het zo kan en je het instrument in zo'n conditie aantreft. De laatste regels: altijd eerst in de hoes acclimatiseren lijkt me echt het beste!
Tot begin 2018 ging het allemaal heel best. Daarna verliep de winter dramatisch. Heel veel sneeuw, ook lawines (die dan gelukkig niet bij ons langs kwamen, maar je hoorde de klap en het gebulder maar al te goed) en een lekkeage die het noodzakelijk maakte de electra uit te zetten. Intussen is het allemaal weer verholpen, maar heeft de Vakantiechinees (Oefenchinees) te leiden gehad. De lekkage kwam niet bij de Vakantiechinees, maar klimatologisch was het er toch niet zo best. Er waren liters water door de droogte opgenomen, dat wel, maar toen ik het instrument in de hoes wat dagen liet acclimatiseren in de verwarmde ruimte, was-ie behoorlijk ontstemd en de stemknoppen werkten ook niet meer zo lekker mee. Omdat mijn vriend de Vakantiechinees wel aan een beurtje koestering toe was (onderhoudsbeurt), heb ik hem meegenomen naar Nederland. In de hoes, echter wel van betere kwaliteit dan die slappe hoesjes waar je je cello nooit meer in wilt hebben! We waren met de ICE (trein), het was niet superdruk en het is goedgegaan. Hij is nu bij de vioolbouwer en ik verheug mij op de blije zang van de Vakantiechinees als ik weer op hem speel! Hij gaat dan direct weer mee op reis naar zijn woonplekje op de Alp en o.a. de liedjes zingen uit die omgeving.
De Vakantiechinees is weer bij mij, geheel en al vertroeteld. De toets zit er weer goed op, de stemsleutels verzorgd (functioneren weer), de snelstemmers ook weer soepel (geolied) en de scheur bij het zadel is van buitenaf aangepakt met lijm. Het bovenblad bleek niet met huidenlijm te zijn bevestigd, zodat het alsnog openen meer voeten in de aarde heeft. Nu maar hopen dat dit zo weer voor een flinke tijd werkt. Op zich had ik nog geen last voor wat betreft bijklank, waardoor de keuze kon worden gemaakt het nu even zo van buitenaf te behandelen. Je ziet er niets van; het is er mooi bijgewerkt! Hij zong weer heerlijk en ik denk erover hem morgen maar eens lekker mee te laten zingen in het instrumentale wereldmuziekkoor in Utrecht. Zoiets heeft-ie nog niet eerder meegemaakt.
Nou, eerder voor de rust nog die vandaag genoten is! Ik had uiteindelijk besloten toch mijn "gewone" cello mee te nemen, want vandaag was ik de enige die de baspartijen zou spelen en dan moet je pittig spelen tegen al die sopraaninstrumenten op. Dat wilde ik toch liever doen op de cello waarvan ik weet dat die dat in ieder geval goed trekt. Volgende keer heb ik weer versterking en dan is het een beter moment om het eens met de Vakantiechinees te doen. Vandaag nog onverwachts een solorolletje in de wacht gesleept, dus kan op de volgende repetitie de Vakantiechinees daar ook solo zingen! Extraatje!
Men beweert dat wel van een viool, dus dacht ik dat het voor de cello ook wel zo zou zijn. Maar het mag van mij ook een jongen zijn hoor.
Zij of hij? Wat ook kan: Hoewel ik soms wel geneigd ben tot personificatie heb ik bij mijn instrument nooit een hij- of zij- gevoel gehad. Ik vind het ook wel prettig dat zo te houden. Zeg maar: gewoon persoonlijke voorkeur.
In vier maanden is bijna vier liter water de lucht ingegaan op het afgesloten zoldertje. De strijd tegen de droogte blijft en dat gaat vooral weer spelen in de maanden dat het vriest. Eenmaal in de woonkamer beland, blijft de Vakantiechinees nog in de hoes acclimatiseren, zeker nog een volle dag. En dan nog, vol verlangen weer te gaan spelen, moet ik aan de grote knoppen draaien voor twee en soms ook meer snaren om die weer bijgestemd te krijgen. Al deed ik dat volgens de regels der kunst, de knop draaide toch weer terug. De boodschap was dus eigenlijk: geef me nog een dagje acclimatiseren. Intussen zingt-ie er weer vrolijk op los. Met het uithangen van nat wasgoed over een rekje kun je hier 41% vochtigheidsgehalte halen en met wat flessen water waar een krant uitsteekt, krijg je nog iets ergens tussen 31 en 36%. De omstandigheden zijn dus niet bepaald ideaal. We zien wel waar dit op uit loopt. In ieder geval kan er geoefend worden, want in december moet er weer wat ten gehore worden gebracht.
Vier liter op vier maanden is een peuleschil! Mijn luchtbevochtiger gooit er ca. zeven liter per etmaal uit bij matige tot strenge vorst, althans in mijn voormalige pand in Groningen. Hoe het hier in Noord Holland is, op steenworp afstand van de Noordzee, weet ik nog niet.
