vibrato.

Hahahaha strijkstokvibrato?
Oh de eerste vioollessen? Ik was zo zenuwachtig dat ik werkelijk een prachtig strijkstokvibrato produceerde. :lol:
Gelukkig heb ik er nu geen last meer van.

 

Die laatste reacties horen toch in de moppentrommel?
We zijn terechtgekomen in een welles / nietes.
De beginvraag was ADVIES en TIPS te geven over het aanleren van vibrato.
Ik heb mijn best gedaan.

Peter.

 

Kom, kom, niet zo bitter.

De mechanische aspecten verbonden aan vioolspelen zijn in beginsel door veel mensen aan te leren. Uiteraard is daarbij sprake van een aantal voorwaarden. Te denken is aan, in willekeurige volgorde van opkomst, een goed gehoor, voldoende studietijd, motivatie en een goede leraar. En bij voorkeur (erg) jong beginnen, want het aanleren van bijvoorbeeld pizzicato voor de linkerhand met volwassen vingers is niet alleen geestdodend (zie Flesch) als ook fysiek bijna onmogelijk. Een bijkomende vraag is voorts of je handen geschikt zijn. Ik bedoel dan niet zozeer of je het zogenoemde 'Paganini-akkoord' kunt spelen (de enige van wie ik weet dat hij het kan is Itzhak Perlman), maar of je handen tegen deciemen of octaven met vingerzetting bestand zijn. En tenslotte de vraag waar je viool-technisch de lat legt: bij Mozart of Heinrich Ernst?
Maar grosso modo is,ondanks de geschetste beren op de weg, vioolspelen als mechanische bezigheid voor velen weggelegd.

Maar op gezag van Multatuli is niets helemaal waar en zelfs dat niet. Dus toch enig klein leed. ER ZIJN NAMELIJK VAN DIE DINGEN DIE VOOR VELEN NIET OF NAUWELIJKS (GOED) TE LEREN ZIJN.
Een aardig voorbeeld is het bekende 'vliegend staccato'. In zo'n etude van Kreutzer of Fiorillo of 'Schön Rosmarin' van Kreisler wil het allemaal nog wel. Gelukkig ook nog allemaal in opstreek. Maar geconfronteerd met vijftig of zo nootjes op één streek bij Wieniawski, Ernst, Vieuxtemps, Prume (op- en afstreek) vervliegen de zekerheden erg snel. Ondanks jaren oefenen. Ondanks spierpijn van het stijfhouden van de pols. Ondanks geëxperimenteer met de stokhouding en de stand van het haar. Ondanks 'adviezen' en 'methoden'. Het trieste is voorts dat sommige middelmatige violisten over een angstaanjagend goed staccato beschikken. Van huis uit, kennelijk. Er is één troost, zij het een schrale: zelfs een alleskunner als Heifetz had er moeite mee en was genoopt tot lessen op dit punt bij Erica Morini. Maar het blijft een ongrijpbaar fenomeen.

En in diezelfde categorie valt ook het vibrato. Er zijn violisten die het spontaan beheersen. Ik heb het dan maar niet over Enescu (en niet Enesco wat de Fransen er van hebben gemaakt) die op gezag van zijn leerling Menuhin over een tiental verschillende soorten vibrato (langzaam tot snel, vinger-, hand- en polsvibrato - ook in combinatie) beschikte. Of violisten die het met de nodige oefening een redelijk aanvaardbare vorm van vibrato onder de knie krijgen (luister maar eens naar Ricci die het vibrato zowat de snaren inperst). En tenslotte de stakkers die het, alle 'adviezen' en 'methoden' ten spijt, nooit fatsoenlijk in de vingers kregen. Maar die kunnen natuurlijk altijd nog 'authentiek' gaan spelen
Maar het probleem is eigenlijk dat er geen universeel geneesmiddel bestaat voor dit probleem. En dus krijg je dan 'adviezen' en 'methoden' die soms wel en soms niet werken. Of bij de één wel en bij de ander weer niet.

Tenslotte wil ik nog de opvatting kwijt dat ik in het algemeen bijzonder gesteld ben op die bijdragen die kennelijk in iets als (pejoratief bedoeld?) de moppentrommel thuis horen. Want het treft mij mijn leven lang al dat veel violisten (en pianisten en zangers - blazers hebben hier niet zo'n last van) met de nodige humorloosheid en monomanie zijn overgoten. En veel programma's van concerten en recitals trouwens ook :lol:

Hopf

 

Je vergeet in je opsomming de organisten: als we het hebben over monomanie: die zijn het ergst! :/

 

Liuwe,

Een inderdaad vreselijke omissie van mijn kant. Maar wat te zeggen van koordirigenten?
Zaterdagmorgen is er op Radio 4 een programma samengesteld door 'een liefhebber'. Als dat een organist dan wel een koordirigent blijkt te zijn, kan de radio wel uit.
Ik heb overigens niets tegen koren. Mits verstandig toegepast :lol:

Hopf

 

En het gaat nog steeds niet over vibrato

 

Ach, ik speel zelf ook orgel, maar ik ben blij dat ik ook viool speel! Veel organisten hebben trouwens een prachtig vibrato: ze trekken gewoon de tremulant open!

 

Iemand vond laatst die hele viool maar een primitief instrument..... Met een orgel kun je makkelijker veel meer...

 

Hallo Ronald.

Chapeau voor je heldere bijdragen, ook van andere onderwerpen.
Kan me er goed bij vinden.
Het is bekend dat (koper)-blazers de "gezelligen" zijn.
Blazen samen in de vrije uurtjes of met een gelegenheid nog eens een nootje.
André Rieu zei naar aanleiding van een vraag naar de mentaliteit van de strijkers:
strijkers zijn zijkers. Nou, daar moeten we het er dan maar mee doen.
Ik ben het ook er mee eens, dat we ook een vleugje humor moeten behouden.
Moet wel contrasteren met ernstige zaken. Net als muziek....(contrasteren).

Je stond al hoog in mijn achting.
Groeten.
Peter.

 

hola, kan dat gegeneraliseer eventjes stoppen?

Heeft bovendien niks met vibrato te maken.
Wie heeft daar nog iets zinnigs/ leuks of wat-dan-ook over te zeggen?

Groeten, Anara

 

Goed zo Frits.
Vibrato, werd of wordt gezegd, aangewend om vals spelen te camoufleren.
Dat is voor de slecht-speler weggelegd.
Bij het studeren van dubbelgrepen kon ik een niet goed geïntoneerde noot
direkt corrigeren. Dat kon ik dus (ongemerkt) gebruiken bij een vibrato.
Beter is om de methode die ik eerstmaals #2 beschreef (Flesch) te studeren.
Blijft de toon stabiel, wijzigt zich alleen de toonsterkte.

Peter.

 

Mijn cellodocente zei inderdaad precies hetzelfde: ook zij is niet zo happig om (al snel) te beginnen met vibrato laten leren spelen, omdat dit inderdaad vaak vals spelen zou verdoezelen.

Ik zal even terugkijken wat je ook alweer schreef over Flesch, Peter.
Maar dat is waarschijnlijk een methode voor violisten?

Ik heb een tijd geleden een boekje met cd gekregen van Maria Kliegel ('Mit Technik und Fantasie zum künstlerischen Ausdruck'). Hierin staan allerlei cellotechnieken beschreven en je kunt ze natuurlijk via de cd-video ook zien en horen. Volgens mijn cellodocente een goed boekje. (Met voorwoord van Mstislav Rostropovich). Uitgave Schott Master Class- cello.
Ik was indertijd (toen ik het kreeg) nog maar net met cellospelen bezig en het was nog een 'ver van mijn bedshow'.
Maar nu kom ik toch via dit forum op het idee om daar weer eens naar te gaan kijken/luisteren.
Leuk.


Groetjes, Anara

 

Hallo Anara.

In oktober ga ik naar een 5-daags congres voor strijkers.
Ik zal m'n licht opdoen bij de aanwezige cello-mensen.
Dat is pas in oktober, je zal dus even geduld moeten hebben.
Toen ik nog gewoon vioolles had, beweerde ik bij m'n leraar, dat een violist nooit (goed) cello zou leren spelen. Omdat het instrument met de stok aan de andere kant wordt bespeeld als bij een viool. Een arpeggio wordt dan ook tegengesteld gespeeld.
Hij ging acuut cello leren spelen en heeft daarna zelfs nog enkele leerlingen hiervoor gehad.
Wat vibrato betreft ga ik jouw boek(en) en eventueel CD proberen te lezen/kijken.
Op TV kan je bij verschillende orkesten het vibrato van cellisten bekijken en beluisteren. Daar zie je vaak een grote hand-vinger vibrato.
Ik moet je wel waarschuwen: beeld en geluid lopen bijna NOOIT synchroon.
Is een technisch probleem (freq. van het lichtnet 50 Hz, waar het geluid op draait en freq. van het beeld 24 per sec.)
Het is dus moeilijk te zien hoe de beweging van de vinger bij het geluid hoort.
Leuk is ook te constateren dat meerdere celli In de MAAT bewegen met vibrato.
We zijn nog lang niet uitgepraat over dit onderwerp.

Groeten.
Peter.

 

Leuk, hoe enthousiast je hierover schrijft, Peter.
En hoe zorgvuldig ook.

Ik zal eens opletten op dat in de maat bewegen met vibrato.

Inderdaad moet de beweging erg groot zijn, heb ik intussen wel begrepen. Met een kleine beweging hoor je het (op een cello) ook haast niet.
Aan die frequentie van bewegen en al die nuances bij het vibrato ben ik nog niet toe.
De basis vind ik al zo moeilijk.

Wat interessant zo'n groot congres voor strijkers.
Is dat van de ESTA? (Europian String Teachers Association).
Daar heeft mijn docente het weleens over; zij is daar lid van.

Groetjes, Anara

 

Hallo Anara.

Maak je niet te druk over de nuances in het vibrato.
Dat ontwikkelt zich "vanzelf", nou ja, je moet er natuurlijk wel aan werken. Daar wordt je ook aan herkend (aan het vibrato).
Inderdaad ben ik sinds een aantal jaren lid van de ESTA.
Vorig jaar heb ik een aantal artikeltjes in het blad geschreven van het congres in Zweden (Falun). Oorspronkelijk ben ik muziekdocent voor het voortgezet onderwijs.
Maar nu ben ik mij aan het toeleggen op het vioolonderwijs en probeer ik mijn kunsten en kennis uit op deze site.
Gaat jouw docente cello ook naar het congres in Joego-Slavie?
Hoor ik ook in de loop van de tijd hoe het je vergaat?

Groeten.
Peter.

 

Hai Peter,

Ja, ik ga lekker door met het vibrato en probeer er maar vertrouwen in te hebben
En ik zal mijn docente eens vragen of zij naar Joegoslavië gaat.

Ik houd je (jullie) op de hoogte van mijn spel.

Groetjes, Anara

 

Hallo Viooltje-S

Ik hoop dat je niet verpletterd bent door de vele verhitte reacties op jouw topic.
Toen ik na een paar dagen na jouw eerste schrijven zag, dat er geen reacties waren, dacht ik: kom, laat ik eens wat horen.(lezen)
Je hebt heel wat teweeg gebracht; meer dan 1500 mensen hebben dit gelezen!!!
Verderop was er een topic over een boekwerk over vibrato.
Dit had je natuurlijk niet verwacht. Ik hoop dat je niet angstig in een hoekje bent gekropen; ik heb je verder in de discussie gemist.
Je ziet wel dat dit onderwerp heel veel mensen bezighoudt en waarschijnlijk is het laatste woord hierover nog niet gesproken.
Hopelijk is je vraag ruim beantwoord?

Schrijf je nog of je hier wat aan hebt gehad?
Peter.