Dit is een hulpmiddel bedoeld om je vingers sterker te maken. Ik vraag mij af of het niet eerder voor toetsenisten bestemd is: De tegendruk is per vinger in te stellen. Ik vraag me dan af waarom je bij het (alt)vioolspel de vingers krachtig moet kunnen neerzetten. Is toch nergens voor nodig?
en staat bij een groot Duitse webshop ondergebracht bij de cello! Dus niks 'ingrijpen Frits'. Bovendien maak ik dat zelf wel uit.
Beschrijving Aroma AHF-03 Gitaar Hand Finger Oefening Grip Trainer Voor Volwassen Beschrijving: Aroma finger exerciser versterker Elke vingerknop is volledig verstelbaar van 4lb- 7lb Handuitoefening grip Spanningsbereik: 4Lb - 7Lb Afmeting: 85 * 69 * 21mm Kleur:Zwart Gewicht: 74g Pakket Inbegrepen: 1 x Zwart Aroma AHF-03 Gitaar Hand Finger Oefening Grip Trainer Voor Volwassen Misschien iets aan je Duits doen?
Mijn Duits is 'ausgezeignet', dus daar ligt het niet aan. Het ligt aan welke bron je laat zien. Als ik de site laat zien is dit trainingsapparaat ondergebracht onder 'cello'. Gelukkig is er een oplettende lezer die ook goed is in het Duits en die laat zien dat het hier om een gitaartrainer gaat. Waarom dat dan niet zou kunnen werken voor een cellist is mij een raadsel, maar goed ik ga enkel af op de informatie die ik aantrof. Het verhaal van Boon heeft daarom geen bestaansrecht want die fantaseert er gewoon op los gebaseerd op niks.
Of iets aan het Nederlands: "Het licht aan welke..." (het ligt aan welke knop je bedoelt voor het licht) Dit soort serieus bedoelde "hulpmiddelen" uit de categorie "Streichbogenkorrektor" (strijkstokcorrector) is in mijn ogen meestal onzinnig en werkt op mijn lachspieren en die van vele anderen.
Wellicht tijd voor een nieuwe topic "overbodige maar lachwekkende hulpmiddelen"? De vibratotrainer, de vingerkrachtttrainer, de opzetstukken om recht te leren strijken... De vingerkrachttrainer zou eigenlijk gratis bijgeleverd moeten worden bij de slecht afgestelde cello's uit dubieuze landen...
Op zich een goed idee, want er wordt (soms) wat afgeprutst in dit land. ‘En niet alleen in dit land’, sprak hij geruststellend. Maar als ik mij beperk tot de onderhavige vingerkrachtversterker begrijp ik de ratio er achter niet. Vingerkracht, waar die tenminste tekort schiet, verhelp je met gerichte oefeningen en etudes op je instrument. Het staat ieder vrij sportscholen en krachthonken te bezoeken (laat staan leuk te vinden), maar ik vermag niet in te zien dat je vingers, polsen en armen hiervan profiteren. Het trainen van hand- en polsspieren met het oog op het spelen van (de verschillende vormen van) vibrato houdt bij mijn weten geen verband met de omvang van de bi- en triceps. Of iets als een 'six-pack'. Wat wel van belang is betreft ten eerste de lenigheid van de vingers. Die is met name gebaat bij oefenen en nog meer oefenen. Late instromers zullen dit zeker herkennen. Althans de beperkingen die zich hierbij (kunnen) aandienen. Handen vooraf in het warme water houden wil, althans bij mij, nog wel werken. Ten tweede is er de onafhankelijkheid van de vingers. Bijvoorbeeld in de cadens van Léonard bij het vioolconcert van van Beethoven waarbij een triller wordt ‘begeleid’ door de overige vingers die een melodie of motief spelen. Eerlijk gezegd een, zowel letterlijk als figuurlijk, wat lastiger onderwerp, al kom je het zelfs al bij de etudes van Fiorillo tegen. En alle geoefen ten spijt, is het talent tot onafhankelijkheid van de vingers niet gelijkelijk over de musicerende mensheid verdeeld. Ook iets dat bij het ouder worden dan wel later beginnen op pregnante wijze blijkt. Overigens is het verwachten van wonderen bij het gebruik van mechanische hulpmiddelen iets dat met name thuishoort in de 19e eeuw. Ik weet niet of het ooit werkte, maar wel dat het slecht kon aflopen. Zoals bij de pianistische loopbaan van Robert Schumann. Die ontijdig eindigde.
