Violist zonder armen Carl Hermann Unthan. Hij werd geboren op 5 april 1848 in Duitsland. Unthans vader was een leraar die erop stond dat hij niet "verwend" werd. Of dit de reden was of niet, naar verluidt zou Carl zichzelf kunnen voeden op twee en rond de leeftijd van tien zou hij zichzelf geleerd hebben om viool te spelen door hem op een kruk te binden. Hij werd op 16-jarige leeftijd naar een conservatorium gestuurd en studeerde enkele jaren later af. Op de leeftijd van 20 jaar speelde Unthan naar volle concertzalen. Hij zou met name in Wenen optreden met klassieke orkesten. Hij begon met persoonlijke concerten en voegde later extra trucjes toe aan zijn repertoire. Tijdens zijn eerste voorstelling brak hij een touwtje; hij heeft het vervangen en de nieuwe snaar gestemd met alleen zijn tenen. Hierna wordt er gezegd dat hij opzettelijk één snaar voor elke uitvoering verzwakt, zodat deze tijdens zijn recital zou breken, waardoor hij de kans krijgt om zijn behendigheid te herhalen. Hij was ook een scherpschutter die met een geweer aan zijn voeten de vlekken uit een speelkaart kon schieten. Hij tourde door Cuba, Mexico, Zuid-Amerika en Europa. Later trouwde hij met Antonie Neschta, met wie hij een tijdje toerde. Hij verhuisde naar de Verenigde Staten en bereikte uiteindelijk het staatsburgerschap. Hij stierf in 1929 in Berlijn, Duitsland.
Er is nergens een bewijs van zijn 'spel', daarom neem ik het hele verhaal (overgenomen uit Wikipedia en in het Nederlands vertaald) met een flinke korrel zout. De auteur van het artikel zélf in Wikipedia geeft commentaar op het gebrekkig bewijs in de vorm van referentiemateriaal. Ik heb hier ook nog wat gevonden.
Hier heb ik een artikel uit een krant: http://historiaycuriosidadesdelilus...3/carl-herrmann-y-el-espiritu-de-niccolo.html Als je in je zoekmachine de naam Carl Hermann Unthan intikt, kom je op verschillende sites. Je kunt dan nog denken dat de ene het, mogelijk, verzinsel van de ander overneemt, maar er is toch wel erg veel dat serieus wijst op serieus kunstenaarschap, dus dat hij echt wel een goed violist was. Er is van de goede man zelf nog een autobiografie uitgekomen, zelf getypt met zijn voeten en toen naar de uitgever. bron: http://www.plenzdorf.nl/2011/06/voetviolist-carl-unthan.html
Nu nog een video, maar dat zal vermoedelijk teveel gevraagd zijn. Dat zou dan voor mij het ultieme bewijs zijn.
In die tijd hadden ze nog geen video. Dus dat is zeker teveel gevraagd. Toch kunnen mensen zonder ledenmaten vaak veel. Het doet me denken aan een raadsel dat mijn Vader ons vroeger eens opgaf. Een man had geen armen en geen benen en toch sloeg hij de appels van de bomen. Het was voor ons als kinderen een onoplosbaar raadsel. Maar toen kwam de oplossing. Hij had geen benen maar wel één been, en hij had geen armen maar wel één arm.
Nee, video natuurlijk niet, dat is van de jaren 80 uit de vorige eeuw (Betamax). Maar de eerste film werd gemaakt in 1878 en aangezien onze vriend Unthan pas in 1929 stierf, zou het niet onmogelijk zijn dat er filmmateriaal van een van zijn optredens of uitvoeringen gemaakt zijn. Als we zoiets nou eens zouden kunnen vinden, zou het bewijs geleverd zijn.
Historische films zijn te zien op de site www.criticalpast.com Hier heb ik met diverse zoektermen Unthan niet kunnen opsporen, alleen een pianist die een arm mist (die zoeken we dus niet). Helaas zullen we het voorlopig of misschien definitief moeten doen met de concertaankondiging in #3.
Hier dan een man die zijn eigen creatie bespeelt: met handen en voeten violen en een cello. Voor het simultaan strijken heeft hij iets bedacht, in elkaar geknutseld en een opname gemaakt. Ik vind het best wel knap:
Maar hier heb je al je ledematen meer dan nodig bij!!! Wat een ontwerp- en voorbereidingsfase moet deze man achter de rug hebben om dit zo voorelkaar te krijgen. Je moet hem inderdaad niet afrekenen op de kwaliteit van de tonen.
Ik kwam hier op omdat deze man de cello bespeelt met zijn tenen. Ik had enige scepsis bij het verhaal van de man die viool speelde met zijn tenen (Unthan), maar nu geef ik die man het voordeel van de twijfel. Dit lijkt me wel te passen in het onderwerp. Nee, dat kan veel beter, maar aannemende dat de man noch viool- noch celloles heeft gehad is het best wel knap.
Ja, het is zeker een optie om zo een strijkinstrument te spelen met je voeten als het niet anders kan. Er moet dan nog wel iets gevonden worden op het verkrijgen van een betere toon. Het is zeker knap als je dit al zonder les in een strijkinstrument voorelkaar krijgt. Er ligt in ieder geval weer een nieuwe uitdaging (toon).
