Nou experiment inmiddels uitgevoerd en weer terug bij de kwinten... Eerst maar even over de stemming die ik gekozen had: Bes - Es - As - Des Daarmee heb ik zoveel mogelijk geprobeerd de totale kracht die door de snaren wordt uitgeoefend op de viool te handhaven. D- en A-snaar slechts een halve toon verstemd. De G- en E-snaar elk anderhalf, de eerste hoger de laatste lager. Het totaal van krachten zou daarmee zo min mogelijk verstoord worden, echter wel de balans (de G snaar drukt veel harder op de kam, de E snaar minder). Ervaringen (ik ben geen goede violist, dus voor wat het waard is...): De viool leek veel doder te klinken. Misschien was het suggestie, maar ben inmiddels weer terug bij de kwintenstemming en het gevoel van doodsheid is weer weg. Hieruit concludeer ik voorlopig maar dat het verhaal over harmonischen en open snaren die meetrillen zeker een factor is. Daarnaast is het een crime om in kwarten te stemmen bij 1 gestemde snaar. Voor mijn oren was er een veel groter gebied waarin de snaren goed gestemd leken. Dat is wel verklaarbaar denk ik omdat een reine kwint goed herkenbaar is en dit voor een kwart duidelijk minder is. (voor degenen die ooit wat aan solfege hebben gedaan: ik heb binnen een uur nog nooit zo vaak het wilhelmus aangevangen ) Dan ook nog een voordeeltje. Zoals gezegd ben ik geen goede violist, meer categorie overjarige maar enthousiaste beginner. En het viel mij een stuk gemakkelijker om m'n pink van m'n rechterhand nagenoeg niet te hoeven gebruiken. Dit is het wel zo ongeveer. Na een uurtje experimenteren had ik er wel genoeg van en wilde graag weer terug naar de originele stemming. Arjo
Misschien is een uurtje spelen in de 'kwartenstemming' niet voldoende om een goed beeld te krijgen. Het duurt doorgaans even voordat het oor eraan is gewend. De viool moet er ook aan wennen want er zijn een aantal variabelen gewijzigd die invloed hebben op de klank. Er moet eerst weer een evenwicht zijn ontstaan, voordat alles weer in rust is gekomen. Van gewenning is ook sprake wanneer je op een ander instrument gaat spelen, om 'even te proberen' of zo. Altijd wordt de klank vergeleken met het eigen zo vertrouwde instrument. De klank van het te onderzoeken instrument valt dan eerst erg tegen, totdat er een gewenning optreedt met een grotere acceptatie van de verschillen in klank. Een viool uitzoeken is daarom niet even een kwestie van een paar streken 'proberen' en dat was het dan. Zo kan geen goede selectie worden gedaan. Frits
Hallo De eerder genoemde GDGD stemming is in sommige volksmuziekkringen nog wel populair. Ik heb deze stemming geprobeerd en ik krijg er er al snel leuke, nogal oosterse deuntjes uit. Wat vooral opvalt is dat ik de pink niet meer gebruik! Zou het niet eenvoudigweg zo zijn dat de GDAE stemming het meest pluriform is en de meeste mogelijkheden biedt? Groeten A Wel een erg leuke stemming GDGD
Alabama, Met een dergelijke stemming ontstaan er een soort sympathetische snaren, die je aantreft in de Hardanger viool. Op dergelijke instrumenten wordt inderdaad volksmuziek gespeeld. Er is al eens eerder over gesproken op dit forum: https://strijkersforum.nl/viewtopic.php?id=546 en dan post #2 laatste plaatje. Ik weet niet of er veel violisten of 'fiddlers' zijn, die hun instrument in de GDGD-stemming brengen. Er zal ook geen bladmuziek voor bestaan, dus wordt het volksmuziek, uit het hoofd te spelen. Dan schrijf je: "Zou het niet eenvoudigweg zo zijn dat de GDAE stemming het meest pluriform is en de meeste mogelijkheden biedt?" Een stemming in kwinten dus. Maar ja, waarom dan de gamba en contrabas in kwarten? Biedt dat dan minder mogelijkheden? Is dat minder pluriform? In China hebben ze ook een soort viool die slechts twee snaren bezit. Die wordt de ERHU genoemd. Ooit wel eens iets op YouTube van gezien. Even opzoeken..... Ja, hebbes. Spelen ze nota bene Carmen (Bizet)! Klinkt wel een beetje anders dan we gewend zijn. Maar dit ontkracht wel je argument dat een kwintenstemming voor vier snaren de meeste mogelijkheden biedt. hier is de link: [media=youtube]KFjAe2ATizk[/media] Frits
Hallo Frits Ben nog wat meer aan het experimenteren geweest met de GDGD stemming en het blijkt dat met een beetje oefening bijvoorbeeld ook tango's makkelijk gespeeld kunnen worden in die stemming. Wat me dan wel blijft frapperen is het feit dat ik nauwelijks de pink hoef te gebruiken. Dan vraag ik me dus af of de kwintstemming wellicht ook te maken heeft met die extra vinger en in die zin meer mogelijkheden biedt op de viool. Overigens bedankt voor de links, die Erhu klinkt geweldig! Groeten A
En een cello is ook in kwinten gestemd. Maar dat betekent niet dat een cellist daarmee met een hand in dezelfde positie hetzelfde bereik heeft als een violist in dezelfde positie.
Mogelijk is de reactie van Lise een cryptisch antwoord op de vraag waarom de contrabas niet in kwinten wordt gestemd. Het zou mogelijk onbespeelbaar raken.... Mij sterkt het wel in het idee dat de reden waarom de viool in kwinten wordt gestemd van speeltechnische aard zou kunnen zijn. Groet A
Na zo'n 29 posts zijn we weer terug bij het begin, want een aantal zaken schijnen zich nu te herhalen. :/ Frits
Beste Forumleden, Viooltje in kwinten gestemd heeft puur te maken met de bespeelbaarheid van het instrument. Niet dat ik dit geheel zelfstandig hebt ontdekt of via weet ik veel wat hebt kunnen beredeneren, nee een boekwerkje van Lois Metz over violen vroeger en nu hebben mij een beetje op het spoor gezet. Kort samengevat moet je gewoon even naar de vingerzetting )1e positie kijken en alle sluit op elkaar aan, niks van problemen met de vingerzetting en de mensuur. Bij de Contrabas is de mensuur dusdanig groot dat een kwinten stemming het positiespel zou verstoren. Voor de mensuur bij een kwinten stemming zou je een paar handen van een reus moeten hebben. Onbespeelbaar dus. Met de kwarten stemming voor de Contrabas is het probleem opgelost, de kwinten stemming voor de viool en alt is dus puur om ook weer de bespeelbaarheid boven alles te stelen. Probeer het eens uit om je viool of alt in kwarten te stemmen, je komt totaal niet uit met vingerzetting. Het loopt niet, het speelt niet, tenminste niet op een viool Remi
Door de de link in dit topic van Frits ( #25 ) blijft de Erhu mij intrigreren. Heb als gevolg daarvan het idee opgevat om zonder al te veel modificaties een banjo- die ik toch al in huis heb - om te bouwen tot "banjocello". Met een cellokam en een reductie tot 2 snaren denk ik al een eind te kunnen komen. Als dat lukt laat ik het in een ander topic weten. Aangezien de mensuur van de banjo vergelijkbaar is met die van de cello blijft me één ding nog wel puzzelen. De banjo is (in de basis) in kwarten gestemd...... Nu ja, er zal bij de cello wel voor een gulden middenweg gekozen zijn mag ik aannemen.
(.....)"De banjo is (in de basis) in kwarten gestemd......" Hé, wat gek. Bij mijn weten is een banjo identiek gestemd aan een viool, dus ook in frequenties en in kwinten! Frits
Hallo Frits Feitelijk is er geen standaardstemming voor een Banjo. Er zijn veel verschillende stemmingen mogelijk aangezien ze vaak in een accoord gestemd worden (de 5-snarige tenminste). Maar de basisstemming is vergelijkbaar met de gitaar. De mandoline wordt doorgaans wel in kwinten gestemd (GDAE). Ter aanvulling na even gegoogeld te hebben: de tenorbanjo en mandolinebanjo worden inderdaad wel weer in kwinten gestemd..... --Citaat: Om ook mandolinespelers in staat te stellen over te schakelen op de banjo ontstaat een type banjo met een vrij korte mensuur en een stemming in kwinten (de tenorbanjo). --Einde citaat ( http://amtg.nl/viool%20met%20frets.html ) Ik ging uit van een 5-snarige 'hillbilly' banjo met een mensuur van 67 cm. Groet A
Weet iemand toevallig wat de stemming van een erhu is? Ik heb ruim twee jaar geleden een erhu gekocht in Shuzhou. Maar omdat ik niet weet wat de stemming is, heb ik hem na aankoop nooit meer goed kunnen stemmen.
# Nèi xián (内弦) - inside or inner string, usually tuned to D4, nearest to player. # Wai xián (外弦) - outside or outer string, usually tuned to A4.
