Hier was ik nieuwsgierig naar, dat was het wat ik wilde vernemen van een ervaringsdeskundige (Helikon lid).
"In 2009 bestaat Helikon Symfonieorkest uit Eindhoven veertig jaar. Reden dus voor een feestje. Momenteel zijn we nog druk bezig om alle plannen concreet te maken. Maar dat we een klinkende activiteit willen organiseren voor onze oud-leden, dat is zeer waarschijnlijk. We hebben nu al een flink bestand van oud-leden en de meeste adressen zijn ook up-to-date. Maar het is niet volledig. Met name van degenen die in de begintijd en in de jaren ’70 lid zijn geweest ontbreken veel gegevens. Daarom de volgende oproep: heeft u in Helikon gespeeld, of kent u iemand die lid is geweest, dan komen we graag in contact met u. Dit kan via onze website". (jouw bericht van 16-5-2008) -------------------- Ik zou het verder niet weten, Lise, of wij elkaar kennen. Overigens ken ik wel een aantal mensen van het Helikon orkest. Maar dat terzijde. groetjes, Ferrie
Ik ben 42 jaar, speel 5 maanden en wilde de afgelopen 20 jaar al viool spelen. De reacties uit de omgeving waren dusdanig negatief dat is er steeds vanaf zag. En nu ik gestart ben heb ik er verschrikkelijk veel plezier in terwijl het nog vreselijk klinkt. Dus waarom zou je wachten als je iets erg graag wil. Wie weet ga je er direct ermee door, of beslis je zelf dat nu niet het juiste moment is, of zet je het na een tijdje op een lager pitje omdat het te druk wordt. Nou en?
Wat Tante beschrijft, is voor mij best herkenbaar. "Oh, dat kan jij niet, kies jij maar voor een makkelijker instrument!" In dit geval werd een orgel bedoeld. of: "Jij vioolles, dat is niets voor ons soort mensen!" Alsof de viool is omhangen met een aureool. Ik ben 44 jaar en heb een begin gemaakt met de Indian Dances van Georg Perlman.
Ik reageer op Ferrie (ben er nog niet achter hoe jullie die kopieën in je antwoord krijgt. De reactie waren 1. véél te oud 2. heb je wel een absoluut gehoor (nee dus) 3. kan je wel goed tweede stem zingen (ik kan überhaupt niet zingen) Maar goed, uiteindelijk ben ik zooo oud geworden dat ik deze opmerkingen op waarde heb weten te schatten.
Wat een volkomen opvoedkundige missers! Zonder iemand ook maar zelfs de kans te geven. Achteraf kun je alleen maar gissen of je ooit een "echte goeie" geworden zou zijn als je jong was begonnen. Alsof dat het enige belangrijke is. Ieder kind, op elke leeftijd, dat zich aangetrokken voelt tot welk instrument dan ook, zou de kans moeten krijgen zich er mee en in te ontwikkelen. Iedereen is in principe vaardig genoeg om er aan te beginnen, ook aan de viool. Laat je niks wijs maken. Niet alle "goeie violisten" zijn opgegroeid met het spelen van klassieke muziek. De viool heeft helaas wel een beetje dat imago bij de meeste mensen. Denk ook maar eens aan violisten die Jazz of Folk (etc.) spelen. Iedereen op iedere leeftijd en op ieder niveau kan genieten van vioolspel. Zelf spelen, luisteren naar, bouwen..... noem maar op. Mijn advies: zet door! Laat ook vooral jonge kinderen er kennis mee maken!
1. Het is alleen fijn om jong te mogen en te kunnen beginnen. Dan groei je met het instrument op en wordt het wellicht je beste maatje. Maar wat is véél te oud? Waarom zou je alleen maar kijken naar talenten die jong zijn begonnen? Niet iedereen heeft immers het plan om op het podium terecht te komen. Dat geldt ook voor heel veel jonge kinderen! Vioolspelen doe je in eerste instantie voor je plezier. 2. Weinig mensen (< 1 procent) hebben een absoluut gehoor. Is ook helemaal niet nodig. Een absoluut gehoor kan eerder nogal eens een handicap zijn (niet alle instrumenten staan op 440 HZ). Muzikaliteit is een palet aan eigenschappen, vrijwel iedereen heeft bepaalde sterker en minder sterker ontwikkelde kanten. 3. Inderdaad: laat gewoon de viool voor je zingen.
Blijkbaar trekken we ons de mening van anderen toch behoorlijk aan, gezien het feit dat we erover schrijven. Mischien hebben we onze vragen / opmerkingen destijds aan de verkeerde mensen gesteld. Want ik ben sinds gisteren bij dit forum en er worden hele leuke reacties op elkaar gegeven.
Na heel veel twijfelen, nadenken en advies van muzikanten... Ben ik tot een besluit gekomen. Verlopig ga ik (NOG) geen viool leren spelen. Misschien volgend jaar en anders de komende jaren daarop... Kortom: Het blijft verlopig een droom. Bedankt voor de reacties en het advies! Marjoleine
Blijf je dan wel klarinet en Bodhrán spelen? Volgens internet is dat laatste een soort slagwerk, waarbij je, lijkt me, in ieder geval niet te maken hebt met een ingewikkeld notenschrift, mocht je al van noten af spelen op dat instrument. Frits
Hé Marjoleine, Waarom heb je eigenlijk voor klarinet gekozen als je nu al aan een ander instrument denkt? Wist je niet van het bestaan van de viool af? Lijkt me eigenlijk niet...
Ik blijf inderdaad klarinet en bodhran spelen. Bij bodhran heb je ook geen noten om te lezen. Je hebt ze wel hoor. Maar aangezien mijn leraar zelf geen noten kan lezen werken wij niet op die manier. En ik wist zeker wel van het bestaan van de viool af. Maar een klarinet is ook een heel erg mooi instrument. Ook voelde het heel vertrouwd toen ik een klarinet voor het eerst in me handen had omdat ik op de basisschool vroeger blokfluit les heb gehad. Toen ik koos voor de klarinet heeft de viool ook zeker door me hoofd gespookt. Maar ik heb toen voor de klarinet gekozen omdat ik DACHT (of misschien is het ook wel zo) Dat de viool gewoon TE moeilijk is voor mij... Dus laat je die droom maar weer vagen... Wel ben ik er achter gekomen dat er maar genoeg zijn die rond hun 30e en 40e gaan leren viool spelen. Dus wat dat betreft heb ik nog tijd genoeg.
Marjoleine heeft voorlopig haar keus gemaakt. Natuurlijk is de klarinet ook een prachtig instrument. Uitstel tot je 40e is nog geen afstel, dus, wie weet. Het kan verkeeren..... Ook al kun je later nog veel leren: jong beginnen met viool spelen heeft natuurlijk wel de voorkeur. Liefst in je kinderjaren zolang je motoriek nog sterk in ontwikkeling is. Het bespelen van een muziekinstrument (de viool) sluit aan bij wat voor kinderen het belangrijkste is: spel. Naar mijn gevoel beginnen veel kinderen aan een muziekinstrument meer nog vanwege dat "spel" dan vanuit een behoefte om muziek te maken. Een groot deel van het plezier zit immers vooral ook puur in het spelen zelf. Dit plezier wordt op termijn vrijwel altijd ingehaald door het plezier om (zelf je) muziek te maken. Luisteren naar muziek en het bespelen van een muziekinstrument draagt bij aan je algehele ontwikkeling. Wie meer wil weten over hoe dat op jonge leeftijd werkt zou dit boekje eens kunnen lezen: "muziek maakt slim" (Hans Günther Bastian).
Sterker nog: ik heb wel eens het idee dat je lijf er meer naar gaat staan als je gedurende je groei met een instrument bezig bent. Ik denk daarbij aan de vorm van je handen als strijker.
Ik kan me wel iets voorstellen bij jouw opmerking. Een (beginnend) instrumentalist (violist) zal bepaalde spieren vaker gebruiken en die meer ontwikkelen. Als je opgegroeid bent met een bepaald instrument hoef je na verloop van tijd daarom niet meer na te denken waar je je handen plaatst. Je pakt je instrument en je kunt er steeds direct weer op spelen, vaak jaren later nog. Waarschijnlijk zijn je spieren en je handen in een bepaalde positie ontwikkeld en houden dat vast. Jong geleerd is oud gedaan.
Ik weet eigenlijk niet waarom ik pas na mijn 60ste met de viool ben begonnen. Ik denk gewoon te druk geweest. Achteraf zeg ik nu dat het vioolspel zoveel plezier verschaft dat je er niet vroeg genoeg mee kunt beginnen. En hoewel dat voor meer muziekinstrumenten op gaat denk ik dat je met name bij een viool wel heel erg 1 met je instrument wordt...........
Waarmee maar gezegd is dat je nooit ergens te oud voor bent. Het komt aan op durf, inzet, optimisme en dan komt het plezier in vioolspelen vanzelf. Door niet alleen naar anderen te luisteren maar door het vooral ook zelf te doen raak je echt verbonden met het instrument. Tip mijnerzijds, Jaap (n.a.v de foto bij jouw naam): ga bij voorkeur staan bij het vioolspelen en maak je "groot".
