Na mijn 60e jaar heb ik de vioollessen weer opgevat, en niet zonder succes. Een probleem echter is, dat ik sinds enige jaren een gehoorapparaat draag wegens hardhorendheid. Wat nu het gekke is: als ik viool studeer of speel heb ik mijn gehoorapparaat uit, en hoor ik de klank heel goed. Speel ik echter een cd of grammofoonplaat, is het geluid voor mij niet om aan te horen. Volgens een vioolbouwer uit Haarlem komt het feit dat de klank van mijn viool wel goed doorkomt omdat mijn gehoorbeen nog heel goed is. Zelf had hij naar eigen zeggen ook de nodige problemen met zijn gehoor. Zijn er mensen die dit probleem herkennen en willen reageren? Graag.
Ik ben heel wat jonger, maar heb gehoorverlies aan mijn linkeroor. Dit zorgt ervoor dat ik mijn viool nog prima kan horen, maar dat ik soms moeite heb met en lokaliseren van geluid (komt die sirene nou van links of van rechts). Ik denk dat het topic wat je geopend hebt, wel nuttig is om nog eens aan te stippen dat gehoorbeschadiging een wezenlijk risico is bij sommige akoestische instrumenten, waaronder de viool.
Over het gevaar van gehoorbeschadiging door akoestische instrumenten is al een draadje. Je kan het hier vinden.
Even voor alle duidelijkheid: Hier is geen sprake van gehoorbeschadiging door het spelen in een orkest door beroepsmusici, welk probleem al uitputtend is besproken in allerlei forums e.d. (ik word een beetje moe van alle publicatie en betweters op dit gebied), maar een aangeboren doofheid door erfelijke factoren. Mijn vader en oom hadden deze kwaal ook. Voor mijn vader was het destijds (in de dertiger jaren) een ramp, als violist in een jazz-orkestje. De gehoorapparaten in die tijd boden geen soelaas om desondanks door te kunnen blijven spelen. Naar mijn mening is het met de huidige techniek op auditief gebied toch wel mogelijk om op redelijk niveau viool te kunnen blijven spelen. Ik blijf er in elk geval ondanks allle belemmeringen mee doorgaan zo lang het mogelijk is. Graag hoor ik reacties van lotgenoten!!
In uw allereerste post stond niet vermeld dat het ging om een aangeboren doofheid. Dat verandert de zaak natuurlijk wel! Dan mag u inhoudelijk gezien, ook niet verbaasd zijn op de manier waarop tot nu toe werd gereageerd. Frits
Sorry, ik heb me weer eens verkeerd uitgedrukt. Het gaat om een op latere leeftijd optredende, geleidelijk toenemende hardhorendheid, die waarschijnlijk erfelijk is, omdat ook mijn vader en een oom deze kwaal hadden. Het bespelen van mijn viool gaat heel goed (gelukkig nog wel) zonder hulp van een gehoorapparaat, dankzij het (veronderstelde) goede gehoorbeen. Zoals bekend, worden gehoorapparaten steeds kleiner, verfijnder en geavanceerder, maar het blijft natuurlijk altijd behelpen. Het wachten is nog altijd op de ideale weergave van zowel gesproken woord als muziek.
