Inderdaad Tobias: de meeste onzinreacties en -berichten komen van jezelf. Ingrijpen van de beheerder hoeft in deze niet. Wanneer je het forum een warm hart toedraagt en je past boven aangehaald zelfinzicht toe door eerst eens even een inschatting te maken van nut, noodzaak en ernst van je post of reactie en dan vervolgens tot 10 (of 100) te tellen, komt het allemaal van zelf goed. Succes!
Heel hartelijk dank Bert voor je wijze raad. Van jou kan ik een hoop leren. En dat tot 100 tellen ga ik zeker toepassen. Ik zal misschien nog wel eens in de fout gaan, maar jij denkt toch dat het dan allemaal goed zal komen als ik mijn best maar doe en dat is een hele geruststelling. Fijn om me gesteund te weten door een man die ik hoogacht. En dat niet alleen, maar ook door een man die bekend staat als bijna de beste vioolbouwer van Nederland. Zie deze opmerking niet als onzin, want ik ben een emotioneel mens en meen dit uit de grond van mijn hart.
Fijn Bert ga ik zeker doen. Want ik weet bijna zeker dat jij één van de weinige op het forum bent die het beste met me voorheeft. Maar nu iets anders, ik heb lang nagedacht over dat kogelgaatje in die cello. Waar zat dit gaatje, was het door het onder of bovenblad of beiden, of misschien door de krans. En kan jij misschien ook vertellen hoe je dat gaatje hebt dicht gekregen. Je zou bijvoorbeeld een nieuw topic kunnen starten met de titel "Kogelgat in cello" of zo. Dit is geen imperatief voorstel, maar gewoon een losse opmerking. Het zou een verhelderend beeld kunnen geven, van de werkwijze die een vioolbouwer hanteert bij een reparatie die weinig voorkomt. Want ik neem aan dat er niet iedere dag instrumenten worden binnengebracht met een dergelijk kwetsuur.
Wanneer je goed had gelezen wist je dat het kogelgat reeds gerepareerd was. (met een opvulling van hout.) Het zat in de zijde. De uittrede-opening weet ik niet meer: het is daarvoor te lang geleden. Ik start er geen nieuw topic over.
Maar het maakt niet uit of ze voorkeur hebben voor huidenlijm. De larven banen zich een weg en wanneer ze toevallig een verlijming tegen komen hebben ze een gelukkie. Maar al doorvretende, verlaten ze de lijmnaad en vervolgen hun weg. Het lijkt me niet dat die beestjes hun weg vervolgen exact in het spoor van de lijmnaad. De afbeelding in #16 geeft daar ook geen bewijs voor. Het lijkt op een toevallig spoor.
Houtwormen houden van hout, en dan vooral van zacht onbehandeld hout. Misschien dat Huidenlijmwormen van huidenlijm houden, maar houtwormen niet. Ik weet dus niet waar je die wijsheid vandaan haalt Bert, maar ik hoor het graag van je.
Het is denk ik wel begrijpelijk. Houtworm houdt niet van droog, oud hout waar de voedingsstoffen uit zijn. Inderdaad, liefst zacht, vers hout en met voedingsstoffen. Beenderlijm en huidenlijm hebben als eigenschap dat het in het hout trekt. Hierdoor wordt het hout voorzien van organische voedingsstoffen en daardoor wordt het gelijmde hout aantrekkelijk voor de houtworm.
Houtwormen houden van droog hout Geert. Ze leven alleen in kurkdroog hout. De kever wordt daarom ook wel genoemd een DROOGHOUTBOORDER. Bewerkt hout is niet geschikt voor de larven. Dus ook hout waarin lijm is getrokken is ongeschikt. Tobias ( Entomoloog)
Ik had het woord "vers" inderdaad weg moeten laten. De houtworm houdt van zacht en voedzaam hout. Overigens is de beruchte boktor een nathoutboorder, maar die larve zal in violen denk ik niet zo snel voorkomen. Mijn idee was dus dat door de lijm mogelijk voedingsstoffen in het hout zijn getrokken. Maar ik heb gelukkig geen ervaring met houtworm en dat wil ik graag zo houden.
Mijn cello heeft in het ver verleden een hele kolonie houtwormen gehuisvest. Hun vroegere aanwezigheid is nog duidelijk zichtbaar op mijn cello. Elk gaatje is geïnspecteerd en gerestaureerd door de vioolbouwer voor ik de cello kocht. Mijn cello is een oude cello, en hele oude , uit de 18e eeuw, met een hele geschiedenis. Soms als ik zit te studeren vraag ik mij af wat de cello allemaal heeft mee gemaakt, waar deze is geweest, waar ze haar mooie klanken heeft laten horen. (Of was die klank toen nog niet zo heel bijzonder maar is dat pas gekomen na de houtworm?) Hoeveel uren ze heeft mogen zingen en of ze heeft gespeeld voor een koning of keizer. Welke reizen ze heeft gemaakt en hoe ze is verzorgd door haar eigenaren Mijn cello is vele malen ouder dan dat ik ben, heeft zo veel mee gemaakt, en zingt nog steeds de sterren van de hemel. Ik heb een diep respect voor mijn cello en hou ziels veel van haar.
Dan moet dat wel in een tijd zijn geweest dat de cello niet werd bespeeld, want ik geloof niet dat houtwormen erg blij worden van de mooie diepe klanken waar wij zo verliefd op zijn. Of anders wel in de kasteeltjes van de adel, grachtenpanden van VOC-bestuurders, de salons in Parijs...En nu ga jij er landgoed Le Bocage aan toevoegen (in juli) en alle andere plekken waar je speelt. Historie blijft doorgaan, zonder houtworm!
Je vraagt je af hoe hij is verzorgd. Nou niet zo goed denk ik anders had er geen houtworm ingezeten. Het ding heeft waarschijnlijk vele jaren onverzorgd op een zolder gelegen, tot genoegen van de houtwormen. En heeft derhalve weinig gezongen. Waarschijnlijk omdat de vorige eigenaren de klank niet zo geweldig vonden. Probeer eens een nieuwe Chinees, ziet er mooier uit en klinkt waarschijnlijk ook nog beter, dan die half opgepeuzelde cello van je. Marloes niet boos op me worden hoor, ik bedoel het goed.
Boos? Ik ben woedend! Mijn lieve cello zo beledigen, en pijnpunt blood leggen zonder dat even van te voren aan te kondigen. Een tijd die zeer traumatisch was voor mijn cello! Hoe zou jij je voelen als je half opgepeuzeld bent, eenzaam in je koffer vergeten en alleen?! Ik probeer dat weer een beetje te lijmen en gelukig zingt ze steeds mooier en mooier. Ze heeft een landurige therapie achter de rug die zeer deskundig is uitgevoerd door de vioolbouwer. Natuurlijk blijft ze voor haar leven getekend daar is niets meer aan te doen.. Ik vertroetel haar zoveel als ik kan en spreek haar soms streng toe als ze dat nodig is. Tja ik weet natuurlijk niet hoe ze vroeger gezongen heeft maar het lijkt alsof ze elke dag mooier zingt. Haar verleden maakt haar zo als ze is ,en daar kan geen blanco ,lege, sterk glimmende nieuwe chinees tegen op. Deze cello en ik, wij horen bij elkaar.
Sorry Marloes, ik weet dat ik jou en je cello pijn heb gedaan, ik had dit niet mogen doen. Maar ik wist ook niet dat de liefde tussen jullie zo diep zat. Maar ik begrijp wat je bedoelt als je zegt( deze cello en ik, wij horen bij elkaar ). Ik heb dat met een viool van mij. Het ding is niet om aan te zien, is gewoon een goedkoop mofje uit de dertiger jaren, maar wij horen ook bij elkaar. En als jij dergelijke opmerkingen over deze lieve vriend had gemaakt zou ik ook woedend zijn. Kortom het spijt me.
Aanvaardt! Muziek is nu eenmaal emotie en soms lopen die emoties hoog op. Gelukkig zijn emoties net golven, ze komen en gaan, elke golf weer anders, heel heftig of juist een rustig gekabbel. Eb en vloed ze horen bij elkaar. Net als alle woordenwisselingen tussen muziek vrienden hier op het forum, de schermutseling komen een gaan, heftig en rustig, een grapje of wel gemeend..... muziek komt en gaat, emoties komen en gaan.
Vandaag hoorde ik een verhaal over een viool met houtworm. De viool is naar een speciale koelcel gebracht, waar hij in zijn koffer in een aantal weken heel langzaam naar -22 C gebracht is. Daarna is hij een tijd op die temperatuur gehouden en daarna weer in een aantal weken naar een normale temperatuur gebracht is. De houtworm was weg en de viool prima in orde. In dezelfde koelcel werden ook bijv. balken uit oude gebouwen behandeld.
Je kan je houtworm ook bestrijden door middel van gas. Denk niet dat dit erg schadelijk kan zijn voor je instrument.
