Ik weet het, ik speel nog maar kort en ik kan weleens ongeduldig zijn. Toen ik me oriënteerde op cellospelen, kwam ik al gauw de raad tegen om eerst een instrument te huren Ook omdat ik van mezelf wilde weten of ik leuk zou vinden, en of ik het moeilijk zou vinden om consequent elke dag te oefenen, leek het me verstandig om maar niet meteen een eigen instrument aan te schaffen. Dus zo gezegd, zo gedaan. Ik ben in januari begonnen, en het gaat allemaal boven verwachting. Ik vind het ontzettend leuk en tot nu toe heb ik sinds ik begonnen ben, nog maar 2 dagen niet geoefend (en dat, doordat ik niet thuis was). De lessen verlopen dan ook voorspoedig. Ik heb mijn eerste lesboek deze week uit, en ben daarnaast bezig met de Leichte Duette van Reinagle. Valt me nog niet mee, maar een leuke uitdaging! En nu gaat het wel kriebelen; hoewel ik lekker speel op mijn huurinstrument (binnen wat ik nu kan natuurlijk) wil ik toch graag een eigen. Waarom? Da's toch gevoelsmatig, denk ik. Ik had al eens tegen mijn docent gezegd dat ik na de zomer serieus wil kijken naar een instrument en hij reageerde enthousiast en wil graag helpen bij het beoordelen van een instrument. Maar de grote vraag is: wanneer ben ik daar eigenlijk aan toe? Moet je daarvoor een bepaald niveau hebben? Of is de kans nu nog te groot dat ik helemaal niet in staat ben om een juiste keuze te maken? Ik ben ook heel benieuwd hoe anderen hier op dit forum dat hebben aangepakt, de aanschaf van je eerste cello.
De eerste die beoordeelt of je toe bent aan je eigen instrument, dat ben je zelf! Je bent begonnen met een huurinstrument en bent gewoon heel lekker bezig en hebt er lekker tempo in gezet! Je hebt gezien dat je het leuk vindt en toe komt aan studeren. Wat zou je nog meer willen weten? Of de maat cello die je nu hebt wel de goede voor je is? Dat zou nog een reden zijn dat met huurcelli uit te testen. Maar je niveau betrekken in de besluitvorming, dat hoeft écht niet. Op een eigen mooi instrument zal je plezier beleven aan wat je nu oefent en al kunt. Het zal dus eerder nog stimulerend werken. Met een mooie cello die zijn waarde houdt, kun je een heel eind vooruit. 't Soort cello die een vioolbouwer wel ziet zitten als je op den duur toe bent aan professioneel/zeer gevorderd niveau (evt.op een podium), dus dat die vioolbouwer de cello wil inkopen en jij bij haar/hem een betere kan kopen. Als beginnende leerling is het nu eenmaal moeilijk om een cello goed te kunnen beoordelen. Ik heb daar mijn leraar bij betrokken. Die had mij sowieso al naar een vioolbouwer gestuurd waar hij goede ervaringen mee heeft. Daar ben ik dus mijn eerste cello gaan huren. Dat bleek een heel mooi en fijn instrument te zijn en die heb ik na twee maanden les gelijk gekocht. Ik wist van mezelf (ijzer weder dienende) dat ik ging studeren en dat het mij zou bevallen. En dat deed het ook. Mijn leraar heeft het instrument ook uitgeprobeerd en stelde vast dat het inderdaad een goede aankoop zou zijn. Zo geschiedde, heb nog geen dag spijt gehad en ben inmiddels wat jaren verder (heb ook de Leichte Duette van Reinagl gespeeld, leuk!) Ik heb dus nauwelijks huur betaald, die is overigens van de aankoopprijs afgetrokken. Kortom, als je de mogelijkheid hebt een cello te kopen, waar wacht je op? Je leraar kan je goed helpen een instrument te kiezen waar je goed mee uit de voeten kunt en wat verder ook een goed instrument is. Ik wens je alvast veel plezier met het uitzoeken!
Ja, ik ben het eens met de redenering van Marcelita. Mijn ervaring: na een jaar met leraar gaan kijken voor een koopcello. Ik had wat extra gespaard, zodat ik wat meer te besteden had dan een beginnerscello. Wat er gebeurde: ik vond een juweel (na uitproberen en advies) en ik speel nog steeds op dezelfde cello. Mijn plan is levenslang op dit instrument door te gaan!
Hallo gevoeligesnaar. Ik speel viool. En die vraag had ik mijzelf ook al vrij snel gesteld in het 1e viool jaar. Ik heb een jaar gewacht, en op mijn gehuurde viool doorgespeeld in dat jaar. Totdat de viool mij ging belemmeren in het spel. Ik liet mijn viooldocente een keer spelen op mijn huurviool en vroeg wat ze er van vond. Ze vond het geen fijne viool om erop te strijken. De viool gedroeg zich vrij stug en de staalsnaren lieten zich niet makkelijk beroeren. Dus ben ik nadat 1e jaar opzoek gegaan naar mijn eigen viool. Ik kreeg de tip mee, om het budget wat je wilt uitgeven aan je instrument eerst vast te stellen. Met dat budget ben ik ook naar mijn vioolbouwer gegaan. Die selecteerde toen iets van 9 A 10 violen in die prijsklassen en liet mij alleen achter om ze uit te proberen. Ik stond daar met mijn lesboek en een kapitaal aan violen op de tafel. 7 A 8 violen vielen direckt af en 2 ervan heb ik op zicht mee naar huis genomen om ze uitgebreid te testen samen met de viooldocente. Ze speelde verschillende genres op de 2 violen en in verschillende posities. Maar mijn huidige viool raakte mijn persoonlijkheid het meeste en is nu naar volle tevredenheid mijn eigendom. De vioolbouwer was zo aardig gweest om de huurprijs van de huurviool voor een gedeelte van de aankoopsprijs af te halen. Laatst had ik mijn viool na 2 jaar even terug gebracht om hem na te laten kijken en te laten reinigen. Niet dat mijn viool echt vies is, want ik spring er zuinig mee om. Maar de vioolbouwer was verrast toen hij mijn viool bespeeld had. Hij zag gelijk dat er andere snaren opzaten. En vond het een goede combi. Suc 6 bij het opzoek gaan naar je eigen instrument. Je zult merken dat de ene cello anders speelt dan de andere. Gr D
Ik ben tweeënhalf jaar geleden begonnen met cello spelen (ben nu 54) en heb in het begin ook overal kramp gehad. Dan weer in mijn duim, dan weer in mijn pink, dan weer in mijn schouder. Het is vooral dat je in het begin alles veel te krampachtig doet en ook nu vind ik het nog lastig om niet teveel te spannen als het moeilijk wordt. Toen ik net begon heb ik ook vaak alleen maar met de stok geoefend, tijdens het televisiekijken, de stok op de goede manier vasthouden, ruitenwisser ermee spelen enz.
Welkom op dit forum. Na 2 1/2 jaar is het een eigenlijk een prima moment om eens aan een eigen instrument te denken!
En ook welkom in de "club" tweedekans cellospelers/cellospeelsters! Je hebt waarschijnlijk als gemerkt dat de cello de pijlen op veel van ons wist te richten. Ik wens je veel plezier bij de jacht op de fijnste cello voor jou!
Wie zijn Viool moet laten reinigen bij de vioolbouwer is niet netjes op zijn instrument. Ik heb ook wel eens een Viool laten reinigen maar dan had ik hem gekocht van een viespeuk, gelukkig geen vernielzuchtige viespeuk want die heb er ook nog bij. Ook laat ik de Viool die ik bespeel nooit nakijken het is geen auto, ik zie zelf wel als er iets niet in orde is, geen goede kam of omgevallen stapel, verder is er bijna nooit iets aan een Viool of je moet het instrument per ongeluk erg stoten of laten vallen.
Om even weer terug te komen bij het onderwerp- want het gaat hier niet over het reinigen van een instrument!- denk ik dat het goed is eens op een ander instrument te spelen. Eentje waarvan je denkt 'hé die klinkt mooi!' Na het bespelen zal dan blijken of de indruk juist was. Doe je dat een aantal malen, dan leer je ook veel beter je eigen klankideaal in te kaderen en te definieren. Is dat eenmaal gelukt, dan komt het punt waarop er een besluit genomen moet worden: kan ik nog voort op mijn huidig instrument of beperkt die mij in mijn expressie? Als het laatste het geval is, is de start voor de zoektocht eigenlijk geboren.
Lijkt mij ook, na 2,5 kun je mogelijk je voorkeur bepalen. Als je een bedreven cellospeler mee kan nemen, liefst je leraar, kun je zowel gaan zitten luisteren als zelf spelen. Ik kwam, toen het bij mij zover was, helemaal opgetogen thuis. Met de cello die ik nu al vele jaren bespeel. Na 10 jaren wel (zonder leraar) een goede/fijne/betere strijkstok gaan kopen. De cello die je kiest kan de beste zijn, maar kan het ook worden door je speelstijl, door het vele inspelen. En door er vertrouwd mee te raken (groeiende relatie zou je kunnen zeggen). Daarnaast werd mijn cello ook top en meer passend bij mij door technische verbeteringen: stapel, kam, endpin en snaren konden allemaal net iets beter en maakten het instrument karakteristieker.
