Wat kost een betere klank?

Ik heb mijn bijna tweehonderd jaar oude viool laten taxeren (voor de verzekering) door een expert, ja, en dat ging alleen maar op het uiterlijk, hier hoeft een expert niet voor te reageren!

Er zit veel romantiek in de vioolbouw, het in eenzaamheid vioolmakende genie spreekt nu eenmaal erg tot de verbeelding. Maar ook het atelier van Stradivari kende al een arbeidsverdeling, de oude baas maakte echt lang niet alle onderdelen zelf, dat is uit onderzoek van de laatste jaren wel gebleken. En ook de Amsterdamse bouwers uit het einde van de zeventiende eeuw betrokken bepaalde onderdelen zoals de hals met krul, vermoedelijk van een vaste producent. En als je een houtvoorraad hebt met alleen maar een goede kwaliteit hout, dan is dat bij elkaar zoeken van het goede hout echt niet zo moeilijk. Weet je waarom die oude instrumenten zo geromantiseerd zijn? Simpel: het gaat om geld. Van alle muziekinstrumenten is een strijkinstrument het enige instrument waarbij het altijd draait om de vraag "En, wat is'tie waard?", let daar maar eens op. Als je op zolder een oude blokfluit vindt, zal nooit iemand dat vragen, maar als je een oude viool vindt, is dat de eerste vraag! En daardoor is die hele schimmige wereld ontstaan van taxatie, bedrog en vervalsingen. En dus ook die wereld waarin de prijzen voor in principe bijna geheel op identieke wijze gemaakte instrumenten gigantisch uit elkaar zijn gaan lopen. De taxateurs bedenken voortdurend argumenten om die hoge prijzen te rechtvaardigen, ze worden er zelf bepaald niet minder van.. Lees de artikelen van Fritz Reuter, kostelijke lectuur.

 

Wat betreft oude instrumenten ben ik het zeker met je eens. De hele boel is geromantiseerd, en ook ik weet niet of dat ten goede is van de vioolbouw. Desalniettemin wordt denk ik wel steeds meer duidelijk dat ook nieuwe instrumenten wel degelijk goede instrumenten kunnen zijn.

Oude instrumenten moet ik toch buiten beschouwing laten, want die heb ik nog maar nauwelijks in mijn handen gehad. Maar van de instrumenten die ik nu bespeel, merk ik wel degelijk kwaliteit- en klankverschil in de verschillende prijsklassen. Dus ja, ik denk dat het gerechtvaardigd is om op basis van kwaliteit van het hout en afwerking een taxatie te maken. Voor oude instrumenten speelt er meer mee, het romantisch beeld inderdaad, en dat maakt het onduidelijk voor buitenstaanders (waar ik mezelf ook onder schaar...). Maar wat betreft nieuwe instrumenten, denk ik wel dat prijzen en ook prijsverschillen gerechtvaardigd zijn.

Daphne

 

Dit is wel een leuk topic want ik heb na een jaar drukke bezigheden elders mijn chinese stuk brandhout weer eens opgepakt en ik vind het maar een schel ding. Maar als ik hier die superdure instrumenten beluister: die vind ik eigenlijk ook maar schel. Misschien is viool toch niks voor mij. ;-)

Grapje. Ooit word ik best een leuke violist ik weet het zeker.

 

Ik hoor een nieuwe altist aankomen...

 

Wat een grappig topic, ik ga zo ook even luisteren.. Zelf ga ik binnenkort ook een nieuwe viool kopen, wat op dit moment inhoudt dat ik iedere twee weken een andere viool uitprobeer van mijn vioolleraar, tot zijn voorraad op is en ik hopelijk mijn keuze bepaald heb..

 

Romantiek? Ok, maar met veel geleide mythomanie. Waarom ruilde Kavakos zijn prima klinkende Strad voor een Guarneri? Voor veel solisten een logische stap. Niet zo voor de mensen die een beetje thuis zijn in de historie van beide bouwers.
Ik weet het antwoord wel, (dat denk ik) ook dat antwoord is een stukje mythomanie.
Moeten er vele miljoenen worden betaald voor een stukje klankhout?
Het slaafs nabootsen van instrumenten vind ik op zich al vraagtekenvormend.

 

Ook Emmy Verhey heeft haar Strad ingeruild voor een Guarneri.....

 

Ja, pure suggestie! Voer voor psychologen, denk ik
:|

 

Dat duur ook beter is. "Suggestie" betekent ook "inbeelding", dacht ik. Er is namelijk helemaal niets méér aan de hand. Die Stradivari of die Guarneri zijn simpelweg speeltjes voor beleggers. Ik vermoed dat de gemiddelde Chinese viool beter klinkt. Maar helaas, daar kun je niet mee speculeren of imponeren.

 

Liuwe slaat de spijker op het kopje.

Topviolen zijn geen muziekinstrumenten maar beleggingsobjecten. Toch is er wel verschil te horen, zelfs voor mij met m' n beperkte radius.

Een jaar of zeven geleden heb ik de mogelijkheid gehad zo' n aankooptraject mee te maken. We begonnen met een instrument van 5000K en vanaf dat moment zag ik het volgende: Een bepaalde groep instrumenten komt nooit op de markt, tenzij de eigenaar (en dat is in de meeste gevallen niet de solist) in moeilijkheden komt en het betrokken instrument moet verkopen.
Dat overkwam Leila Josefowicz die haar Guarneri dreigde kwijt te raken. Dat terzijde.
Dus de instrumenten van de beroemde spelers blijven overgaan naar nieuw talent als de solist te oud is. Dan wordt er gekeken naar de volgende gegadigde.

Dan heb je een groep met eveneens zeer respectabele instrumenten met dito prijsplaatjes.
Dat instrument van 5000K was van een onbekende persoon die dat uit pure belegging had gekocht en nu wilde cashen. Dat instrument - ik ga geen namen noemen - was duidelijk te hoog ingezet.

Aangezien ik voor dat ik mijn zeiljacht kocht aan een bepaalde tak van paardensport deed had ik ook veel contacten buiten Nederland en zo ging ik met de solist op stap omdat er op een geven moment 5 topinstrumenten voorhanden waren. De prijs was marktconform zoals ze dat noemen - het schommelde tussen de 5 en 6000K.

En dan komen de verklaringen. Hier heb ik kopieen van met professioneel gemaakte foto' s van de instrumenten in kwestie.

Dan kom je steeds terecht op oude namen en op oude correspondentie en dan blijkt dat deze uiterst kostbare instrumenten voor een deel nooit werden bespeeld. Dat bleek ondermeer uit de bijgevoegde correspondentie tussen handelaren en eigenaren.

Ik had al ernstige gehoorproblemen en in het hele traject raakte ik van de ene dag op de andere mijn gehele gehoor kwijt. Toch heb ik het onderlinge verschil in klank tussen die 6 instrumenten die de revue passeerden wel degelijk kunnen waarnemen.
Er was een uitzonderlijk instrument bij dat wel gemaakt leek uit een oude schuurdeur.

Ik vertelde dit aan een bekende Amerikaanse verzamelaar die hard begon te lachen.
"Je slaat de plank niet mis: Guarneri (Joseph) gebruikte soms sloophout van oude boerderijen. Dat hout was in zijn tijd al 100-150 jaar oud." Aldus de verzamelaar die zelf drie Guarneri' s had uitgeleend aan diverse solisten van naam.

Ik heb zelf renpaarden gehad en gekocht/verkocht en daar komt ook een hoop achtergronddocumentatie los. Bloedlijnen, stambomen, bijzondere verrichtingen - noem maar op.
In dat traject dat ik zojuist heb geschetst heb ik een aantal ateliers gezien en het duidelijk onderscheid gezien tussen "instrument" en "instrument".

Van de top Guarneri' s zijn er maar een handjevol overgebleven. Van de Strads meer omdat Stradivari een veel grotere werkplaats/atelier had dan Guarneri die in zijn beste tijd maar een knecht had. (Heb ik ook weer van deze Amerikaanse verzamelaar).

En of de gemiddelde Chinese violl beter klinkt, dat kan ik niet weten. Ik heb niets met Chinese violen. Ik heb wel een paar goede Roemeense gehoord, maar inderdaad, die kun je niet aan bekende muzikanten verkopen.

Als ik ooit nog eens een viool zou bouwen (niet waarschijnlijk) dan maak ik het bovenblad uit hoogwaardig koolstofvezel en het onderblad uit titanium. En dan zou ik de viool asymmetrisch ontwerpen voor meer volume maar wel bereikbaar voor de snaarhand. Daarom vond ik die zinsnede van liuwe zo passen over gekaderd en ongekaderd denken, wat wij dan "out of the box" noemen.

 

wow, wat een leuke site. En zelfs gewoon door de speaker van de laptop hoor ik HEEL VEEL verschil! Waarbij de duurste voor mijn oren niet de mooiste is. Maar de goedkopere zeker niet. Daar zitten er weinig tussen waar je de nuances van de verschillend soorten geluid hoort. Dat begint bij degene die ik heb geluisterd vanaf de 8000 euro zo ongeveer. Leuk om eens te luisteren omdat ik met mijn eigen viool ook erg op zoek ben naar hoe ik de verschillende soorten klanken kan maken en toepassen in een stuk. (niet alleen maa hard en zacht en stoer en lief, maar juist al die prachtige vioolnuances)

 

Uiteraard krijg je van één geluidsfragment van één violist geen compleet beeld van hoe je het instrument echt zelf als violist zou ervaren / laten klinken.
Maar desondanks vind ik de website geweldig: bedankt voor de link!

Het is echt ontzettend leuk om alles te vergelijken en moet bekennen dat ik ook al wat heb uitgezocht voor de 'to-play-list' ...en een verlanglijstje...dat ook...

 

Leuke websites, maar die geluidsfragmenten zijn me dunkt niet goed opgenomen en geven een zeer vertekend beeld van de violen.

 

Ja klopt en best ook iemand die goed uit de voeten kan.
Ik heb het daarin gemakkelijk omdat mijn papa minstens even goed viool speelt als ik.

Op termijn wil ik mijn Van Hoof ook vervangen door een beter instrument. Spijtig genoeg stijgt het prijskaartje dan alleen maar...

 

Nog zo'n leuke site : http://www.westcountryviolins.com/