Vanmorgen ben ik eens gaan zitten en gaan nadenken over mijn plannen voor komend jaar met de cello. Ik heb dit nog niet eerder zo bewust gedaan. En reflectie op hoe het gaat en wat ik komende jaar graag wil leren en doen met mijn cello. Eigenlijk loopt alles zoals het loopt maar de afgelopen maanden is er een soort onprettig onbevredigend vaag gevoel ontstaan rondom mijn vorderingen met de cello. Ik heb het gevoel dat de lessen een beetje een sleur worden en dat ik weinig vooruitgang boek. Hier wil ik graag verandering in aan brengen en ben vanmorgen met een lekker kop koffie gaan zitten om eens te kijken waar ik gestrand ben. En hier komt wat ik het komende jaar graag wil. Natuurlijk zal ik deze lijst met mijn docent bespreken en aanpassen aan wat goed en haalbaar is. Ik wil graag een goede evaluatie met mijn docent over de lesboeken die ik gebruik. Reinagle en Mooney wil ik graag voorlopig opzij zetten. En Ik wil graag doorgaan met Suzuki 3 en Lee lichte etuden. Ik wil graag vibrato leren. Door naar de 5e positie Ik wil graag elk half jaar een echt technische moeilijk stuk om mij helemaal in vast te bijten. Tijdens de lessen wil ik graag tijd vrij maken voor na spelen (docent speeld iets en ik speel op gehoor na) Tot nu toe speel ik stukken tot 2 mollen en kruizen dat wil ik graag uitbreiden naar 3 en 4 mollen en kruizen. Ik wil mij meer bezighouden met toonladders, snelheid Toonvorming en klank! Op een of andere manier hou ik mijn strijstok niet goed vast waardoor mijn pols in een rare hoek komt als ik aan de punt strijk, mijn pols blokkeert en ik ben er nog niet achter hoe ik dit moet oplossen, dit wil ik dit jaar opgelost hebben. Ik wil graag theorieles. En verder wil ik graag meer samen spelen. Maar bovenal genieten! Wat zijn jullie wensen voor het komende cellojaar?
Super van je Marloes dat je zo bewust nadenkt over wat je wil (en wat niet) vooral omdat je dan ook je eigen regie pakt moet alleen niet TE worden, wel 'vrij' blijven anders wordt het miss teveel 'moeten'. Ik zit nog even in een andere fase, maar je vastbijten in een moeilijk stuk kan ik in meekomen. Ik ben 'stiekem' begonnen aan la cinquantaine. Wat ik wil? Tja...vooruit niet heel specifiek nog verder, oh wacht ja wel....recht strijken!!! En zorgen dat mn pols/schouder niet teveel overbelast en dat is wel een uitdaging. En samenspelen, dat is zooo leerzaam!!
Het is absoluut niet moeten, het zijn mogelijkheden en verlangens iets waar ik mij graag mee bezig wil gaan houden. Natuurlijk niet allemaal tegelijk maar aangepast aan de situatie en mogenlijkheden voor dat moment. De lijst is niets anders dan een ondersteuning, niets absoluuts. En als ik het met mijn docent ga bespreken is het een lijdraad voor ons gesprek. Zou maar zo kunnen wezen dat de lijst er na dat gespek totaal anders uit ziet. Haar visie en kijk op mijn proces zijn doorslaggevend voor waar ik uiteindelijk de komende periode aan ga werken. Zou maar zo kunnen dat er punten op de lijst staan waar ik nog helemaal niet aan toe ben, maar dat geeft niet, het hoeft niet allemaal nu direct. Mijn verlanglijstje is meer bedoeld als een frisse wind door mijn celloproces En ik ben heel benieuwd hoe jullie zo af en toe een beetje een fris briesje door je proces laten waaien.
Speel je ook wel eens een eenvoudig stukje gewoon voor je plezier. Gewoon lekker muziek maken, want daar gaat het tenslotte om. Dat heilige moeten van studeren en studeren en nooit helemaal tevreden zijn is zo afmattend en geeft je weinig voldoening begrijp ik. Ga eens een tijdje lekker spelen en genieten van je cello. En daarna weer studeren na die frisse wind van ontspannen muziek maken.
Ik heb het idee dat jullie mij verkeerd interpreteren. Ik ben juist weer toe aan een stukje uitdaging. De lijst komt blijkbaar over als rigide en stressig. Maar ik heb juist afgelopen jaar behoorlijk van de ontspanning kunnen genieten, het rustig aan gedaan, zo rustig dat het nu over gaat in verveling . We hadden voor de cellovakantie 1 stuk dat echt ee uitdaging was om mee bezig te zijn. En ik vond het heerlijk om mij na zo,n lange tijd rustig aan, mij weer ergens ens flink in vast te bijten, En ik vond het heerlijk, lekker vastbijten en vasthouden aan een lastig stuk. En elke kleine vooruitgang geeft dan een enorme kik, en "yes het lukt" gevoel. Het geeft mij een grote voldoening te beginnen aan een stuk waar van je in het begin denkt dat je het nooit gaat lukken, en dan bljjktin eens dat kleine stukjes wel lukken, en dat het steeds makkelijker gaat. Dan denk je in eens " wou ik had ooit gedacht dat mij dit zou lukken, en kijk mij eens hoe lekker het nu gaat" Dat is echt genieten
Ik interpreteerde je niet verkeerd hoor, maar plaatste alleen een kleine 'waarschuwing' voor het geval dat, omdat je zou kunnen doorschieten. Ik ken dat uitdagingen zoeken en vastbijten als geen ander en dat kan heel goed werken. En het is fijn om door zo'n lijst een richting te hebben en duidelijk doel
Hee wat een leuke vraag! Wat goed om te lezen wat jouw plannen zijn. Het brengt me zelf ook weer aan het nadenken. Goed dat je zo concreet bent, zoals de lesboeken die je wel en niet wilt en dat je op gehoor wilt spelen in de lessen. Dat moet toch heerlijk zijn als docent dat iemand zo goed nadenkt over wat ze wil leren! Ik zou vooral ook met je docent kijken naar de samenhang van wat je wilt leren. Bijvoorbeeld etuden die ondersteunen bij wat je in het moeilijke concert tegenkomt. En bij het op gehoor naspelen ook letten op de manier van vibrato, en naspelen in 5e positie. Ik noem maar iets hoor, maar dat het in ieder geval elkaar versterkt. Op die manier zit er logica in en ga je het snelste vooruit m.i. Je vraagt ook naar onze wensen voor het nieuwe cellojaar, maar ik neem aan dat viooljaar ook mag Mijn doelen zijn minder concreet en vooral erg lange termijn op dit moment. Zo ben ik al een paar jaar bezig met leren improviseren, of eigenlijk leren in popmuziek mee te spelen en te jammen met pop/rockmuziek. Dat schiet voor mijn gevoel niet maar toch lukt het al beter dan een paar jaar geleden. Ik ben vorige zomer bij een leraar les gaan nemen om dit verder te leren en na een heel jaar knalhard werken heeft hij me zo aan het werk gezet dat ik niet eens meer toekwam aan thuis wat jammen, omdat ik zo hard op mijn basic skills aan het oefenen was. Daar baalde ik van, maar heb ondertussen gemerkt dat ik zoooo veel heb bijgeleerd Nu wil ik dus allebei Mijn doelen zijn op het moment wat minder concreet dan die van jou: - me de lichte muziek eigen maken zonder bladmuziek. - net zo comfortabel en trefzeker zijn boven de 5e positie als t/m de 5e positie. - complete controle hebben over mijn toon (vooral dat 'complete' is wel erg lange termijn ) - nog ooit het 1e Bruch vioolconcert spelen op een uitvoeringsniveau. Verder merk ik dat mijn doelen ook liggen op het niveau 'met wie' en 'welke stukken' ik wil spelen. Ik heb zo'n lijstje in mijn hoofd met welke stukken ik graag eens wil spelen. Door dat te delen met anderen mocht ik dit jaar de Mattheus Passion meespelen. Super! Een van de dingen waar ik wel op let is dat ik niet alleen maar klassieke orkestprojecten wil doen. Dat is goed plannen en soms ook nee zeggen (en dat valt niet mee). Maar daardoor kan ik wel heel veel leuke dingen doen.
Ik zou wel graag vibrato willen leren. Ik heb een uit 11 stappen bestaand 10-stappenplan gehad, met eerst allemaal oefeningen zonder cello en uiteindelijk ook met cello met de opdracht dit plan een paar keer per dag 1 minuut per stap te oefenen. Als ik dat goed genoeg gedaan had, zouden we verder gaan, maar het is er de afgelopen maanden niet van gekomen dit regelmatig te doen. Eigen schuld dus dat we niet verder gegaan zijn met vibrato, maar ik heb me wel voorgenomen het nu echt eens te gaan oefenen nu ik weer wat meer tijd heb. Ook wil ik de positiewisselingen wel wat bewuster gaan spelen. Ik doe meestal maar wat op de gok en omdat ik volgens mijn docent veel geluk heb, pakt het vaak nog best aardig uit, maar het zou beter zijn om toch mezelf ook bij het oefenen wat vaker de vragen te stellen die hij me tijdens de les stelt: "met welke vinger schuif je? van waar naar waar? hoe zou je het ook kunnen doen? doe het allebei eens een aantal keer, wat voelt fijner?". Ik weet het allemaal wel, maar zolang het niet heel erg fout gaat, doe ik het niet... Verder heb ik met de vrouw van mijn celloleraar afgesproken ook regelmatig bij haar les te nemen. Ze is fluitiste, maar kan ook goed begeleiden op de piano. Mijn celloleraar behandelt altijd alle lastige stukjes uit een stuk, maar het komt er dan vaak niet meer van het hele stuk "af te maken", hij zegt dat ik meer leer van nieuwe lastige stukjes en ik ben gewoonlijk zo nieuwsgierig naar wat hij bedacht heeft, dat ik ook niet aandring om het hele stuk te spelen. Hij houdt ook niet zo van piano spelen, dus heb ik met zijn vrouw afgesproken om de stukken met haar te gaan spelen. Tot slot ben ik aan het einde van dit jaar met twee andere leerlingen samen gaan spelen en hebben we ook regelmatig met z'n drieën les. Dit wil ik wel graag blijven doen, het is erg leuk en ik leer er weer hele andere dingen dan gewoon op les. Een fluitleerling van de vrouw van mijn leraar heeft ook al gevraagd om af en toe eens een samenspeelles af te spreken, dus dat wil ik ook wel doen. En misschien op cello in een orkest gaan spelen, maar misschien wordt het ook wel wat veel...
Eigenlijk is mijn voornemen best simpel: gewoon doorgaan op de weg die ik ingeslagen ben. En langetermijn bij mij, dat is eerlijk gezegd gewoon: blik op oneindig en geduld hebben met mezelf. Gewoon lekker spelen en oefenen en werken naar nog meer mogelijkheden (zoals in duimposities). En bovenal: veel plezier hebben met musiceren en meedoen aan leuke dingen! Wat je daarvan meekrijgt, is een geweldige 'boost'. Ik kan mij zo goed voorstellen hoe dat na die week voor @marloes s voelt! Met zoiets kun je dus inderdaad je koers mooi gaan bepalen samen met je docent. Het inspireert geweldig! Van een cellofestival in Dordrecht kom ik ook zo positief geladen terug en dat heeft ook weer effeect op wat er daarna op celloles gebeurt.
