Nog eentje dan. Dan hebben we onder topic 'Yo-Yo Ma, ...' verschillende kanten benaderd. Alleen zijn jazz uitstap en de vele wereldmuziek is nog niet aan bod geweest (Silkroad Project). Voor nu Schubert:
Zo mooi: het medeleven stroomt er echt vanaf! (ik zeg opzettelijk niet 'druipt', want dat geeft gauw een vals soort sentimenteel sfeertje)
Waaruit blijkt dan dat medeleven. Ik heb het niet kunnen ontdekken. Ik zie en hoor gewoon een goede musicus. Die een mopje muziek ten gehore brengt. En daar waarschijnlijk een redelijk bedrag voor ontvangt. Muzikanten zijn niet verheven en muziek ook niet, er moet gewoon brood op de plank komen. En daarvoor zijn zij bereid een stukje vakwerk te leveren. En ze krijgen nog applaus ook, dat krijgt mijn groenteboer nooit en die doet ook zijn best.
Frits, Om aan te sluiten bij de laatste twee volzinnen: inderdaad. Zelfs ik kan er niet meer van maken Muziek en de waardering van een uitvoering is in hoge mate subjectief en in die zin het prerogatief van de luisteraar. Er is geen 'waarheid', zoals bij een natuur- of scheikundig proces waarbij, ceteris paribus, de uitkomst voorspelbaar is. Ik wil voorts niet uitsluiten dat iedere luisteraar (ook onbewust) voorwaarden hanteert waaraan een uitvoering wordt getoetst. Grofweg verlopend van 'analytisch' tot 'sentimenteel' en alles daar tussenin. En zelfs dat biedt geen zekerheid: soms ben ik gefascineerd door de doodsangst in de negende van Mahler en andere dagen doet het mij niets. Dan wil ik eigenlijk alleen maar de zelfbeheersing getoonzet door Haydn. Niet dat de emoties van zowel Mahler als Haydn intrinsiek zo uiteenlopen, alleen de vormgeving verschilt (nogal). Nog los van de vraag wat de familie Esterhazy van de muziek van Mahler had gevonden Ronald
Ik vind dat de keuze van de stukken en de toonzetting wel heel erg mooi passen. O.K., wellicht ben ik in een sentimentele stemming ipv dat ik analytisch luister (in dit geval), maar ook in die stemming kun je met elkaar meevoelen en het is prachtig dat muziek op die manier mensen samenbindt.
Op de orginele plek waar deze films op Youtube stonden, stond het er bij. Hier niet. Het was heel kort na de aardbevingen en pro deo.
En ook latin heeft hij niet laten liggen: hier in een wereldpremiere in een kwartet van 2xcello en 2x gitaar. In het Jose Marti theater in Havana.
Vanavond de hele avond: Yo-Yo speelt Bach, de hele avond, in Munchen. Nu Online te volgen: https://www.br-klassik.de/programm/konzerte/konzerte-102.html
De hele uitvoering (zie #30) van Yo-Yo Ma, Bach alle 6 cello suites live, is terug te luisteren: https://www.br-klassik.de/audio/yo-yo-ma-spielt-bach-102.html
De veelzijdigheid van Yo-Yo Ma wordt wel het allermooist in beeld gebracht in de volgende 54 minuten:
Wat een vondst @JanHut Echt zo mooi hem zelf uitgebreid aan het woord te zien en te horen naast de vele muziekfragmenten! Over hoe fijn het is om als kind nog lekker onbewust zo'n optreden te doen, gewoon echt lekker kind zijn (en je dus niet druk maken over wie daar zitten te luisteren). Over zijn waardering voor Isaac Stern, over hoe het met Emanuel Ax begon en uitgegroeid is tot een duo. En heel mooi ook hoe muziek een vriendschap kan verdiepen! Veel aanstekelijk muziekplezier samen met allerlei andere musici in diverse formaties (bijvoorbeeld dat groepje in 12;16!), echt heel aanstekelijk! Het belangrijkste van muziek maken in zijn ogen is het creëren van een magische sfeer en dat moment, die sfeer, delen met anderen. Dus niet bewijzen dat je het kunt spelen, maar het creeëren van die bijzondere sfeer. Hierna volgen diverse ervaringen van hem in diverse muziekstijlen, muzikale bruggen slaan tussen musici uit landen die met elkaar op voet van oorlog leven, van meegaan in de kinderwereld bij Sesame Street, tot Barok met Ton Koopman, tango, Bach's suites met dans daarop en alles daartussen dat ik niet noemde. Heel bijzonder is te zien hoeveel uitdrukkings mogelijkheden er zitten in de suites van Bach die er in dans worden uitgedrukt; dit geeft aan hoe veelzijdig die suites zijn! Zijn samenwerking met Tan Dun is ook mooi te zien: Tan Dun apprecieert YoYoMa zijn vermogen om van cellist te veranderen in tijger (muzikaal gezien brengt hij de tijger in de film tot leven). Voor YoYoMa een voorbeeld van magie van de muziek. Magie in het moment van samen musiceren met bijzondere mensen die iets onvoorspelbaars hebben en bij je een zekere moed vragen om met hen een muzikaal avontuur aan te gaan. De magie die van zo'n bijzondere muzikale ontmoeting uit gaat, maakt dat je vergeet dat je iets te overwinnen had. Emanuel Ax: Klonen is een serieuze optie: als je tien YoYoMa's hebt, wordt het in de muziekwereld een gelukkige plek! Kortom: wie het intussen nog niet gezien heeft: Ga kijken, genieten gegarandeerd!
