Nu zoekplaatje 1 uit en te na is doorgespit (zie rubriek: "Zoekplaatje") en een aantal technische details betreffende hoe het plaatje tot stand is gekomen zijn beschreven, vond ik het wel tijd worden voor een tweede ronde. Misschien dat we hier een hele serie aan kunnen wijden? Het moet wèl met vioolbouw te maken hebben (dus geen vreemde of exotische violin shaped objects (VSO) en dergelijke, die hebben we al genoeg gehad lijkt me). Zelf vind ik het opstarten van een nieuw onderwerp in dit kader wel handig, omdat je dan heel gemakkelijk kunt terugzoeken en terugvinden. Dus mocht iemand ook een "zoekplaatje" hebben, dan stel ik voor daarmee een nieuw onderwerp op te starten en de juiste nummering aan te houden, want dat is dan natuurlijk wel essentiëel om een chaos -zoals dubbele nummering- te voorkomen! Dat vereist enige discipline, maar iemand die òf begaan is met vioolbouw òf zijn eerste instrument op stapel heeft liggen, is van zichzelf al behoorlijk precies (en anders wordt hij/zij het wel), zodat die vereiste geen probleem zal vormen. Ik verwacht dat men zich hieraan houdt. Daar gaat ie dan. Onderstaand een plaatje dat in werkelijkheid van kop tot staart slechts 11 cm meet. De vragen zijn: 1) wat stelt het voor? 2) wat moet je ermee? 3) waarom is het gemaakt (door mij persoonlijk)? Extra informatie: werkelijke afmetingen 11 cm, gemeten van onderkant tot bovenkant corpus. Is dus niet bedoeld om een bespeelbaar instrument te worden. Zo zijn jullie weer even bezig en van de straat (s)
Om maar even van wal te steken. Het “dingetje” in de vorm van een viool is volgens mij gemaakt van multiplex en zou naar mijn mening een sleutelhanger kunnen zijn. Sleutelhangers worden gebruikt om sleutels aan te hangen, een groter voorwerp (in dit geval in de vorm van een viool ) zorgt er voor dat je de sleutel(-bos) niet snel kwijtraakt. En ten derde denk ik dat je hem hebt gemaakt omdat je een keer je sleutels verloren bent. Sorry meer kan ik er niet van maken, ik zou voor de rest niet weten wat voor functie het zou mogen en moeten hebben. Remi
Remi, Dank voor je reactie! Je noemt de term ‘multiplex’. Ik heb het zo niet gekocht maar ik heb het zo gemaakt. Het aantal lagen is door mij bewust gekozen, maar het hadden er ook meer mogen zijn, als ze in dat geval ook weer dunner zouden zijn. Ik heb het gemaakt van op elkaar gelijmde fineerlaagjes van om en om blank en donker hout. Het is beslist geen sleutelhanger want daar is het te dun voor: de binnenkant is uitgehold als ware het een op dikte gemaakt achterblad. De grootste dikte is ongeveer 1,4 mm. Omdat het materiaal hout is lijkt het me ook niet zo geschikt om als sleutelhanger door het leven te gaan: gaat niet zo lang mee denk ik. Essentiëel voor dit voorwerp is het gegeven: om en om een blanke en een donkere laag. Misschien brengt dat iemand op een andere gedachte?
Frits. Ik ben eigenlijk maar over de sleutelhanger begonnen omdat ik echt nog geen idee had wat het is. Een paar maanden geleden hebben we bijna een maand niets van je gehoord (je weet nog wel) ik had net zo goed kunnen schrijven dat je het in die tijd gemaakt had, omdat je je verveelde. Maar je hebt me weer op en idee gebracht. Ik denk dat je door het werken met de laagjes als het ware de welving van het blad zichtbaar hebt willen maken. Op deze manier kun je kijken of het blad mooi symmetrisch is, want ieder vormpje dat ontstaat zal een afwijking in de symmetrie van de bouw laten zien, hoe de figuren van het blad zich als vorm verhouden. Remi
Remi, je wordt warm! Zoals we dat hier in Nederland plegen uit te drukken, wanneer iemand op het goede spoor lijkt aan te komen. Ga door!!
Frits, Ik heb zitten denken en denken maar kom niet verder dan dat de laagjes de verschillen in bolling en rondingen visualiseerd. De rest laat het geloof ik voor…wat het is. Kan zich er niets bij voorstellen. Wel lullig als je zoveel initiatief neemt en er wordt bijna niet op gereageerd. Hopelijk houden jij en ik het we vol en blijven we elkaar inspireren om een forum levendig te houden. Maar jou truc met de loupe heeft mij op een idee gebracht, het herkennen van… heeft me geïnspireerd. Het herkennen van…. Opvallend, maar misschien ook kenmerkend voor jou is dat ik de precieze manier waarop je zelfs de lining in de klosjes weet te plaatsen. Pietje Precies. De lijmnaad van het achterblad, ook mooi in beeld gebracht. Maar goed, we houden moet. Het is dus niet een sleutelhanger, maar heeft op een of ander manier wel iets te maken met de vorm of welving van een viool. Remi
Hoi, Ben nog steeds druk bezig uit te vinden wat het is. Rob. [edit](Dit bericht is door robbedoesje bijgewerkt op 26/11/2006 om 11:21 uur)[/edit]
Beste actievelingen van violistenweb: Laat ik vraag 1) als beantwoord beschouwen: het gaat om de welving (Ik kom er later uitgebreid op terug). Maar nu die andere vragen nog: 2) wat moet je ermee? 3) waarom is het gemaakt (door mij persoonlijk)? Nu ik dit nog weer eens lees vind ik dat ze beide een beetje hetzelfde beogen, zodat een antwoord op de vraag “wat moet je ermee”? mij ook al tevreden zou stellen. Het zal best wel moeilijk zijn, maar misschien dat ik een kleine hint geef die naar een bevredigend antwoord leidt, wanneer ik verwijs naar Otto Möckel’s boekwerk waarin hij het heeft over “isohypsen”. Voozover mij bekend heeft ook Remi dat boek nu in zijn bezit (of nog steeds niet, Remi?) en kan worden gespeurd naar wat Otto er over heeft gezegd. Zoek dat maar eens op en bekijk maar eens hoe hij dat in beeld heeft gebracht. Ga ook eens na wat een isohypse eigenlijk is. Ik wacht dus maar weer af. Dank voor jullie reacties. Ik zal maar niet meer vervelend doen en opmerkingen maken over de spelfouten en hoe het simpel via de spelcheck in WORD foutloos kan en wat het verschil is tussen "jou" en "jouw" en "moet" en "moed" etc. (oei, nu heb ik het toch weer gedaan (h) ). V.w.b. het aantal reacties: ach met eentje (1!!) moet je tegenwoordig al heel gelukkig zijn. Ik heb in die drie jaar dat ik een beetje actief ben op dit forum al wel geleerd, dat je soms beter tegen jezelf kunt aanleuteren dan te wachten tot er eens iemand zin heeft wat op het toetsenbord een paar toetsen aan te slaan. Voorts heeft het uitlokken van reacties bij iemand meerdere malen behoorlijke irritatie opgewekt, zodat ik probeer me er een beetje van te distantiëren, hoewel me dat uiterst moeilijk afgaat. Remi, je hebt naar aanleiding van mijn truc met de loep, een idee gekregen, alleen vermeld je niet wèlk idee. Misschien dat je ons dat nog eens kunt laten weten? Remi, de lining door mij ingelaten in de hoekklossen (gaat trouwens over 'Zoekplaatje' en is dus buiten het bestek van dit onderwerp!!) vond je nogal precies. Ja, maar had ik het dan slordig moeten doen? Het klinkt een beetje alsof je het me verwijt dat het precies is en dat ik nauwkeurig werk lever. Ik ben me bewust van het feit dat, nadat de bladen erop gelijmd zijn, niemand er meer wat van ziet, maar voor mij is dat geen reden om maar een beetje aan te prutsen. Stel je eens voor dat er ooit eens een andere vioolbouwer aan mijn instrument later een reparatie moet uitvoeren en hij ziet dat de linings precies passend zijn ingelaten, dan denk ik dat hij nog beter z’n best doet de reparatie vakkundig uit te voeren, dan hij al voornemens was te gaan doen.
Frits, Isohypse heeft me wel op een idee gebracht maar ik zie het verband nog niet met dat stukje van 11 cm. Ik ga nog even in de boeken duiken. Tot horens... Rob.
Hoi iedereen, Ik ga het nog een keer proberen !!!!! Isohypsen is volgens mij het overbrengen ( van tekening ) naar je blad van de uiteindelijke maten voor de welving. Eenmaal aangebracht ga je eerst gaatjes boren in het blad en daarna aan de gang met je guts , schaafjes en uiteindelijk de schraapstaal. Het boren is een heel precies klusje en een foutje betekent dat je je blad weg kan gooien. De voorbereidingen maken voor een blad die ken ik wel ( geloof ik ). Ik denk dat die foto met dat blad hout van elf cm dan ook een soort hulpmiddel is of oefenstuk maar dat laatste laat ik even in het midden want daar kom ik dus niet uit, er vanuit gaande dat ik in de goede richting kom. Ik ben benieuwd want ik heb de Duitse taal wel ooit geleerd maar nooit meer gebruikt. Wij praten thuis gewoon Nederlands en als ik Otto lees dan moet daar een heel dik woordenboek bij. Rob.. REMI HELP ME A.U.B !!!!!!!!!!!!!!!!!
Frits, Wat betreft mijn reactie op de inleg van de lining bij de hoekklossen wil ik juist geen verwijt maken maar eerder een stuk herkenning. Een paar maal heb ik violen mogen aanschouwen waarbij het bovenblad verwijderd was. En wat valt mij gewoonweg op, is het feit dat je zelfs een dergelijk stukje van de bouw ook precies uitvoert. Mijn mening is dan ook dat je, ja jij totaal ongeschikt zou zijn om b.v. Chirurg te worden, totaal niets voor jou, te grof, te lomp. Plastisch Chirurg denk ik dat een beter beroep zou zijn. Helaas moet ik je teleurstellen, het boek van (Mokkel) is nog steeds niet in de privé collectie opgenomen., wel een boekwerkje over Stradivarius van de hand van Dirk J. Balfoort, gelukkig in originele staat, bijna niet aangetast door de tand des tijd. Je “probeersel” heeft dus te maken met de vorman en de welving van het boven of onderblad. Als het lukt haal ik “die kunst des” weer even op en ga spitten. Helaas is het zo dat je idd bijna met je zelf in conclaaf raakt, is het nou zo moeilijk om te reageren, een hint te geven, een idee of zo los te laten. Ik zit nog wel met een paar vragen, weet er nog wel een paar maar wil graag ook aan de hand van de antwoorden en reacties iets aan het onderwerp doen (de viool repareren). Voorlopig zit ik met meer vragen dan je eigenlijk (denk ik) lief is. Deels natuurlijk door het ontbreken van praktijk ervaring. Maar ik laat wel mijn gedachten er over gaan, stilstand is achteruitgang. Rob, REMI HELP ME A.U.B !!!!!!!!!!!!!!!!! Dat wordt weer in de boeken duiken, (Mokkel, sorry Mockel). Ik ga straks wel weer naar de bieb, stel me maar op de proef, kijk maar eens hoe diep ik moet gaan, put mij maar eens uit. (Frits, deze regel niet letterlijk nemen, komt wel goed). Maar O.k. morgen Mockel’s “Bijbel” halen en kijken of we Frits eens een juist antwoord kunnen geven. Pst… Rob, via PM (Personal Message) van het forum kunnen we de krachten bundelen. Remi
Hoi Remi, Een PM het zou kunnen natuurlijk. Het nadeel is dat je dan misschien wel snel klaar bent met dit onderwerp. Zoals ik al aangaf en dan aannemen dat ik ook een beetje in de goede richting kom natuurlijk is dat ik dat stukje hout nog steeds niet kan plaatsen. Vooral niet omdat het een heel ander houtsoort is. Ik denk dat mijn optie toch niet helemaal juist is want waarom zou je een proef gaan doen met een heel ander houtsoort ? Ik zou dat doen met een stuk hout van hetzelfde soort en als het even kan van het stuk hout waar je mee bezig bent. Zou het iets te maken kunnen hebben met de welving en de sterkte en of zwakte meten als je uiteindelijk het blad op de juiste dikte hebt en dan op het moment aan komt dat de f-gaten gemaakt worden ? Gewoon kijken hoe het blad zich gaat gedragen qua sterkte bij de juiste welving ? Otto Otto, dit is eerst een lesje nemen bij de L.O.I.. Duits natuurlijk. Rob.. Volgens mij komt Frits niet meer bij achter die PC.
Jongens, ik kan jullie natuurlijk nog een poosje laten gissen naar de ware toedracht van het stukje hout, maar ja dat is ook zo wat. Aangezien ik het einde van de week niet actief kan zijn op dit forum, zal ik dan maar van wal steken. Het verhaal achter Zoekplaatje No.2: Zoals ook al uit een aantal eerdere reacties blijkt: ja, het plaatje heeft te maken met isohypsen. Nu zal menigeen zeggen huh, wat is dat nou weer? Wel, lees verder, dan kunt u erachter komen. Het is allemaal ontstaan toen ik in –ik dacht- 1989 werd gevraagd een verhaal te houden over ‘de vioolbouw’ in de Arnhemse (ja, alweer Arnhem) muziekschool. Het publiek zou bestaan uit volwassenen die hadden aangegeven daarin geïnteresseerd te zijn. Mijn zwager is docent aan die muziekschool dus die route loopt vrij direct. Spreken voor een groep die heeft aangegeven interesse te hebben in het onderwerp is mooi meegenomen, dus bereidde ik me goed voor met niet alleen visuele maar ook tastbare onderdelen: een hele tas en koffer vol met: een viool in aanbouw, een half gesneden krul en een ‘witte’ viool en een geheel afgelakte en een besnaarde. Ook een stuk zwart hout hadden velen nog nooit gezien: een openbaring dat zoiets bestond, zwart nota bene. Toen ik me thuis inbeeldde hoe het verhaal moest worden hoe een welving uit een dik massief blad dan wel gemaakt werd, voorzag ik enige problemen. Het boek van Otto –waarvan ik toen ook al een kopie bezat- had het over isohypsen en een aantal tekeningen van een vioolomtrek met daarin de lijnen die alle punten met de zelfde afstand tot het grondvlak met elkaar verbindt, want dat is de definitie van een isohypse. Bovendien waren de illustraties in Otto’s boek juist andersom: lijnen op het blad tekenen (de isohypsen) en die dan op de gewenste diepte inboren met als doel het weg te steken met een guts totdat de gaatjes juist verdwenen waren. Als alles dan is goed gegaan. Maar voor een leek is dit toch allemaal heel onbegrijpelijk en moeilijk voor te stellen. Dus thuis aan de slag gegaan. En om te voorkomen dat ik een heel vioolblad moest voorzien van isohypsen ben ik met dit idee gekomen: een serie van tien fineerlaagjes van ieder een halve mm (0.5 mm) dik, op elkaar gelijmd en ieder afwisselend in kleur, zou goed kunnen dienen voor dat doel. [de donkere houtsoort is mahonie, de andere weet ik niet meer]. Dat de kleur steeds moest afwisselen was essentieel, omdat anders geen verschillen in hoogte waargenomen kunnen worden. Een formaat van zo’n 11 x 5 cm zou wel voldoende zijn. Wanneer de vorm van een heel klein viooltje er een beetje is ingebracht, is duidelijk te zien welke afstanden dezelfde zijn: die hebben namelijk dezelfde kleur. Wat ook een leuke bijkomstigheid is –en Remi noemde het geloof ik al even- je kunt ook heel goed zien of de vorm symmetrisch is geworden: dus isohypsen geven ook heel duidelijk aan waar een eventuele asymmetrie, zoals wel is aangebracht in Stradivarius violen, plaats heeft. De vraag waaròm dat dan is gedaan is van een heel ander kaliber en valt buiten dit onderwerp. Hetzelfde geldt natuurlijk ook voor de binnenkant: asymmetrie wordt heel duidelijk zichtbaar (symmetrie trouwens ook!). Wat kun je hier nu mee? Antwoord: er zijn twee duidelijk verschillende benaderingen mogelijk: 1. wanneer je op je eigen bladen die al hun bijna definitieve welving hebben, isohypsen aanbrengt, kun je direct zien hoe het is gesteld met de symmetrie en waar nog wat aan moet gebeuren. 2. Wanneer er nog géén enkele welving is aangebracht kunnen analoog aan de methode van Otto Möckel, de isohypsen van een bepaald model worden overgebracht op de het blad. Door op de isohypsen gaatjes te boren (2 mm doorsnede) met de juiste diepte en die weg te steken is de gewenste welving te verkrijgen. [Dit heeft mij overigens ooit eens prachtig bovenblad gekost (‘k heb hem hier nog liggen als aandenken), omdat de borging van de kolomboormachine het liet afweten. Ik had het alleen te laat in de gaten: heel langzaam schoof het boortje de houder in!! Gevolg: véél te diep geboord]. Opmerking: Bedenk wel dat isohypsen alleen maar van het centrum (met de grootste welving) af verplaatst kunnen worden door materiaal weg te nemen. Dus een isohypse kan alleen maar naar de buitenkant worden verlegd!! Tip: ga na waarom dat zo is!
Frits, Ik had vanmiddag al zitten Googelen op isohypse en begon ongeveer te begrijpen waarvoor de laagjes bedoeld waren. Googelend op isohypse (had ik nog nooit van gehoord) kwam ik er achter dat het gewoon hoogte lijnen zijn, en dat had ik moeten weten. Ik als kaarten gek (topofiel in woording) koop ieder jaar gedetailleerde kaarten van de streek waar wij op vakantie gaan en had dus moeten weten dat het om hoogtelijnen gaat. Isohypse en isobaren, ineens was het duidelijk. Een lijn die plaatsen met gelijke hoogte boven de nul-meter lijn met elkaar verbindt. Deze lijn wort ook wel een hoogtelijn genoemd. Bingo, het muntje was gevallen. Als ik zo vrij mag zijn zou ik graag een poging wagen om het door jouw geplaatste plaatje van je isohypsevorm om te zetten naar een tekening waar volgens mij de/een welving (ongeveer) is uit af te lezen (uitdaging). Overigens schrijf je: Als bij een kolom boor machine het boortje in de boorkop, de houder “in” schuift en de diepte regeling blijft gelijk wordt het te boren gat juist minder diep en de welving ter plekke juist te hoog. Of bedoelde je dat juist? Maar..... Frits, proficiat. Remi
Remi, je hebt helemaal gelijk: het staat er een beetje ongelukkig. Eerst noem ik dat de borging niet goed vast zat en later zeg ik dat het boortje de kop inschoof. Het eerste is juist: de borging zat niet goed, omdat het van plastic was en daardoor nèt niet vast genoeg kon worden gezet. [dat krijg je met inferieur gereedschap: is later vervangen door een deugdelijk exemplaar.] Het tweede is het ogenschijnlijke gevolg van het eerste: het lijkt net alsof het boortje de kop inschoof maar in werkelijkheid ging het boortje dieper het blad in! Geen magie, maar pure werkelijkheid, helaas. Dat kwam ook mede doordat ik de geleiding die de machine langs de kolom moest bedienen, redelijk strak had gezet om zo weinig mogelijk speling te hebben en dan loopt het allemaal wat zwaarder. Dus zet je er meer kracht op en dan heb je het te laat in de gaten, dat het misgaat. 't Was een WOLF (of was het WOLFCRAFT??) kolomboormachinehouder die ik weer via Marktplaats ben kwijt geraakt (voor een prikkie). addendum: Ik heb vandaag (3-12-'06) even gezocht en heb het plaatje van de boorstandaard gevonden, dus voeg ik hem alsnog toe. Helemaal onderin zit een plastic stelring die in iedere gewenste positie gefixeerd kan worden. Wanneer de houder nu naar omlaag wordt getrokken, zou hij bij het raken van de stelring niet meer verder moeten kunnen. Maar helaas is gebleken, dat dat wel degelijk kan. Citaat Remi: “Als ik zo vrij mag zijn zou ik graag een poging wagen om het door jouw geplaatste plaatje van je isohypsevorm om te zetten naar een tekening waar volgens mij de/een welving (ongeveer) is uit af te lezen (uitdaging)”. Ja, ik denk dat dat goed mogelijk is, wanneer je uitgaat van de dikte van een enkele kleurovergang die 0.5 mm is, zijn de hoogtes af te leiden. Ben benieuwd wat je ervan maken kunt. (Dit bericht is door soundboard bijgewerkt op 05/12/2006 om 11:32 uur)
Frits, Het kwartje is ook hier gevallen. Er zijn wel nieuwe vragen opgekomen hierover maar die stel ik wel als je weer terug bent . Rob..
Een tijdje geleden schreef ik: "Opmerking: Bedenk wel dat isohypsen alleen maar van het centrum (met de grootste welving) af verplaatst kunnen worden door materiaal weg te nemen. Dus een isohypse kan alleen maar naar de buitenkant worden verlegd!! Tip: ga na waarom dat zo is!" Aangezien ik hierop geen enkele reactie heb gezien, ga ik even navragen. Heeft iemand dit beredeneerd en weet hij/zij waarom dit zo is?
@ Frits Bedenk wel dat isohypsen alleen maar van het centrum (met de grootste welving) af verplaatst kunnen worden door materiaal weg te nemen. Ik denk dat dat komt omdat je bij de grootste welving aankomt en die is het dunst. Er is dan geen mogelijkhei
citaat Rob: "Ik denk dat dat komt omdat je bij de grootste welving aankomt en die is het dunst. Huh?? De grootste welving is het dunst? Ik kan het niet volgen. Ga eens na wat je beweert. Dan moet je toch tot een heel andere bewering komen. Neen, dit klopt absoluut niet.
Ik ga hier gewoon even over nadenken. Mogelijk weet ik het niet of ik kan het niet duidelijk maken. Ik ga het proberen zonder dat je meteen een antwoord hoeft te geven. Mocht ik het vergeten laat het dan nog even weten. Rob.
